Ræður Ísland við að taka á móti flóttafólki?

Grátlegt er að stjórnvöld læra ekkert að viti, nema finna leiðir til að koma illa fram við sína eigin þjóð, sem margsungið er að hún sé vel auðug og jöfn, því bara ef það væri nú til snefill af tilfinningu í þessu hjartalausa veldi sem er að stjórna okkar landi nú til dags, þá myndi ástand þjóðarinnar sem stjórnarskráin margskipar og syngur að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ ekki vera svona einsog líf margra er að upplifa nú á dögum.

Já það er skömm að stjórnvöld séu til yfir höfuð: „Því hvaða vit hafa þessi stjórnvöld verið að gera fyrir sína þjóð?“. Jú það sem fréttir daglega benda á, sem og margir vel spilltir og vinsælir fréttafjölmiðlar vilja sem helst ekki fjalla um nema fegra þá slæmu stöðu sem stjórnvöld eru að gera, á meðan aðrir hreinskilnir netmiðlar hjálpa okkur að skilja hvernig hlutirnir eru, sem aðrir fjölmiðlar vilja helst ekki fjalla um, þá halda stjórnvöld öldruðum, öryrkjum og öðrum láglaunuðum sér til skemmtunar í fjötragíslingu fátæktargildru, og slef dýrka eftir hjartalausum græðgisauðmönnum sem leifa sér hærri kauphækkanir með öllum þeim ójöfnunarlögum gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum, og síðan dreyma eftir því að geta frelsað um tæp 50 eða 500 eða 5000 flóttafólk á meðan það eru um þúsundir aldraðir, öryrkjar og aðrir láglaunaðir sem svelta útfrá kæruleysi stjórnvalda sem geta varla einu sinni sinnt því hlutverki að lagfæra vanda sinna eigin þjóðar í jöfnuð.

Því hvernig er heilbrigðisvandi þjóðarinnar, og fátækt láglúsalaun láglaunastéttarinnar, og hinn okurrándýri húsaleigumarkaður, og hinn handónýti vinnumarkaður sem þrælslýtvinna fólk með láglaunum, og að lokum, af hverju eru háar nauðsynjar með of flóknum sköttunarnöfnum og vöxtum á öllum þeim vörum sem telst vera nauðsynjar til lifnaðar svo rándýrt?

Og síðan dreyma stjórnvöld undir öllu þessu ástandi: „Hvernig væri nú að frelsa flóttafólk?“. Og geta varla bjargað sinni eigin þjóð? Furðulegt hvernig stjórnvöld snúa öllu á hvolf, án þess að fatta hvað þau eru í raun að gera sinni eigin þjóð. Ekki er ég á móti því að við sem þjóð opnum armir okkar til að frelsa þetta fólk úr þeirri ánauð sem þau standa í nú á dögum, sem og maður skilur mætavel þeirra ástand því ekki er skemmtilegt að lifa þeirri stöðu sem Ísland stendur í á okkar dögum. Heldur er ég hræddur um að meirihluti flóttafólksins endi í biðraðir Mæðrastyrksnefndar og Fjölskilduhjálpar vegna þeirra ástands sem stjórnvöld eru því miður ekkert að lagfæra, nema gera illt verra með því að plástra vanda þjóðarinnar án þess að hugsa um þær afleiðingar sem þau eru að gera sinni þjóð.

Því eins og ástandið er nú á dögum, lýsist best í þessari grein hér: „Flúinn úr fjötrum fjandskapar“, sem skrifað var 1. september 2015 á vefsíðu skorrdal.net, sem og skýrist af hverju ég skrifa þessa færslu um það af hverju maður hefur áhyggjur af þeim flóttamönnum sem munu leita hælis hér á okkar handónýta heilbrigðisvandamáli og fátæktargíslingastöðu aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra og vegna of hárra húsaleigumarkaðra og þrælvinnuláglauna vinnumarkaðra og endalausar áróttu hækkanir nauðsynja útaf of flóknum skattanöfnum og vöxtum sem Seðlabankinn hækkar þegar þeim dettur það í hug útaf græðgi þeirra sem er hundsama um alla þá sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Og síðan er spurning: „Myndi allt þetta flóttafólk upplifa jöfnuð þegar þau kæmu hingað til Íslands, eða munu þau lenda í fjötrunargildru ójöfnunarinnar sem Ísland martraðalega býr yfir og sjá síðan eftir því að hafa komið hingað til Íslands?“.

Kannski of flókin spurning fyrir okkar stjórnvöld, en samt eitthvað umhugsunarvert til að hugsa um.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skömm stjórnvalda gegn stjórnarskrá Íslands!

Hvað eru stjórnvöld? Í raun er þetta frekar flókin og mjög erfið spurning sem stjórnvöld nú til dags geta ekki svarað sjálf. Því eins og við sem þjóð höfum kynnst undanfarin ár og aldir, þá eru stjórnvöld ekki að vinna fyrir öllum sem skulu vera jafnir. Heldur eru þau að gera allt öfugt gagnfart því sem stjórnarskráin skipar fyrir. Því hvernig stendur á því að jafnræði Íslendinga er margnauðgað með öllum þeim ólögum sem Alþingið skapar gegn þjóð sinni daglega án þess að sjá sína skömm hvað þau eru að gera sínu eigin jafnræðisríki?

Og síðan finnst manni skrítið að stjórnarskrárfélagið skuli leifa þessi ólög að brjóta gegn stjórnarskránni. Því maður hélt að stjórnarskráfélagið væri þannig uppbyggt að þau myndu vernda lögbrot gegn stjórnarskránni, sem og hefur sýnt sig að það félag er ekkert að vernda stjórnaskrána gegn öllu þeim ójöfnunarlögum sem því miður okkar Alþingi gerir gegn sinni jafnræðisþjóð daglega.

Og ekki er nóg með að stjórnarskráfélagið er steinsofandi gagnfart öllum þeim lögbrotum sem brýtur gegn jafnræðinu, heldur er dómsvald okkar þjóðar líka steinsofandi gegn öllu þeim brotum sem okkar Alþingi býr til gegn sinni jafnræðisþjóð.

Því eins og þjóðin hefur kynnst ár og aldir, þá hafa svikahrappar sem kallast lygastjórnvöld, verið mjög dugleg við að margbrjóta gegn ákvæði 65. gr. stjórnarskrárinnar sem skipar að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“.  Með því að búa til þannig lög, að hinir gráðugu sem hafa leift sér hækkanir launa án blygðunar þess að vilja líta á sína þjóð sem jafna, hafa getað komist upp með að leifa sér meiri launahækkanir með öllum þeim ólögum sem Alþingi okkar þjóðar hefur samþykkt gegn öllum sem skulu vera jafnir.

Því eins og staða margra Íslendinga sem skulu vera jafnir fyrir lögum er nú á okkar dögum, þá eru stjórnvöld mjög dugleg við að líta framhjá öllum sem skulu vera jafnir. Eins og með það dæmi þegar svikahrappar og lygarar Alþingis syngja til sinna kjósenda, að laun skulu vera jöfn, sem í raun þau eiga við að laun þeirra efnameyru skulu hækka meira, á meðan að allir hinir sem skulu vera jafnir verða bara sætta sig við þær sáraprósentubætur á meðan að hálaunamanneskjan leifir sér meiri kauphækkanir en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig því miður er jafnræði allra misboðið af þeim svikahröppum sem syngja og margljúga að þjóðinni að laun allra skuli vera jöfn.

Því einsog við sem þjóð höfum séð hvernig stjórnvöld okkar þjóða hugsa og tala til okkar nú á dögum, þá líta þessir valdamenn á sína þjóð sem ójafna, enn ekki sem jafna. Því ef stjórnvöld hefðu nú eitthvað vit í sínum kolli, þá myndu þau gera eitthvað í því að koma í veg fyrir því að öll þessi ólög sem þau skapa gegn jafnræðinu, séu ekki gerð, gegn öllu jafnræðinu.

Enn þar sem stjórnvöld eru orðin svo dugleg við að láta græðgina kaupa sig, þá því miður búum við í þjóðfélagi sem ekkert jafnræði er til staðar, vegna þeirra hjartalausra stjórnvalda sem hundsa jafnræðið, bara útaf dýrkun þeirra við að líta á hálaunamanneskjur meiri jafnari en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Því einsog staða margra láglaunaðra er nú á dögum, þá eru margir sveltandi vegna hjartaleysi þeirra svika stjórnvalda sem lugu sig inná þing okkar Alþingis sem leikur sér að hundsa stöðu þeirra sem svelta vegna kæruleysi þeirra sem dýrka auðmenn og skapa þannig lögin að hinir hálaunuðustu geti leift sér meira en þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Þannig ef þingmenn vilja ekki láta kalla sig lygara og svikara, þá því miður verður Alþingið að vakna upp og hætta þessari kvikindisáróttur að líta á sína þjóðfélagsþegna sem ójafna, tildæmis með því að hlúa að öllum, en ekki einhverjum sérhagsmunahálaunastétt sem er skít sama um sína þjóð.

Þannig á meðan stjórnvöld læra þá erfiðu kúnst að virða það stjórnarskráákvæði sem skipar að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“, þá ekki fyrr mun þjóðin læra að sætta sig við stjórnvöld sem gefa sig í það að vilja læra að virða sína kjósendur án þess að svíkja þau með marglygum. Því þetta er það sem veldur því að þjóðin treystir ekki stjórnvöld, því ekki hafa þau ennþá lært að sýna þjóð sinni virðingu, heldur vanvirðingu sem á ekki að eiga að heima í okkar lýðræðisríki sem stoltar sér yfir því að vera kölluð jöfn.

Þannig megi sá dagur einhvern tíman verða, að við sem þjóð getum kosið flokka sem ljúga ekki að sinni þjóð, því nóg er komið af þessu ójafnræði sem er að rústa okkar þjóð, vegna hjartalausi þeirra stjórnvalda sem hundsa alla þá sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því eina leiðin til að hagnaður okkar þjóðar sé virtur í jöfnuð, þá þurfa stjórnvöld að læra að virða sína kjósendur sem jafna.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skilningsvit á milli góðs og ills!

Í þessum heimi búum við á milli tveggja hluta sem kallast, himin og jörð, ljós og myrkur, dagar og nætur, mánuðir og ár, gott og illt, viska og heimska, rétt og rangt, sannleikur og lygi, kærleikur og hatur, maður og kona, faðir og móðir, börn og framtíð, og að lokum skilningsvit til að greina þar á milli.

Því alveg frá upphafi þegar viska mannkyns fór að þrá eftir þá þekkingu að vilja greina á milli hvað er gott og illt, þá því miður hefur mannkynsagan sýnt sig, að nú á dögum þekkja fáir muninn þar á milli.

Því hvernig stendur á því að við erum ekki ennþá búin að fatta hvað „Elska skaltu náungan eins og sjálfan þig“ þýðir? Bara flókið spurningarmerki, sem við öll erum að díla við, að vilja fá virðingu, því við öll erum fólk, skiptir engu frá hvaða tungumálsuppruna við erum fædd, þá erum við mannverur sem verðskuldum virðingu.

Og að halda að græðgi, ofbeldi, þrældómur og stríð, frelsi þennan heim, er því miður margmartraðablekkingar sem hefur blóðrústað margar kynslóðir, sem því miður er sorglegt að við sem fólk, fáum ekki að geta lifa þannig lífi, að geta fengið að lifa virðingu.

Þannig þegar sá dagur kemur, að réttur skilningur til virðinga uppgötvast einhvern tíman, áður enn mannkynið tortímir sjálfan sig, að læra þá erfiðu kúnst, að virða hvort annað eins og við sjálf viljum fá virðingu til baka.

Því þetta er það sem kallast 100% frí gjöf, að virða hvort annað, sem og meirihluti mannkyns þarf bara að læra að fatta hvernig á að greina þar á milli, semsagt: „Hvað er gott og illt?“, sem einfaldlega þýðir: „Hvorn vegin viltu læra ganga eftir?“, viltu læra lifa góðu lífi eða illu lífi, sem er alltaf val okkar allra, að læra að virða.

Því eins og mannkynsagan hefur sýnt sig, að myrða saklaust blóð er morð, semsagt illska útaf hatri við náungan. Þannig að elska náungan eins og sjálfan sig, er frí gjöf, sem kallast virðum, sem og illskan kann ekki.

Þannig til að greina þar á milli, þá er betra að læra heiðaleik, en ekki óheiðarleik, því þannig hegðar kærleikurinn sig ekki gagnfart þeim sem hann virðir og elskar.

Þannig njótum lífsins með þá virðingu sem við öll verðskuldum að fá, það er að segja ef við lærum einhvern tíman að fatta hvað virðing þýðir!

Kær kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Allir skulu vera ójafnir fyrir lögum!

Ísland er land allra lýðræðiskosningalandsmanna, hvort þau séu rík eða fátæk, því samkvæmt 65. gr. stjórnarskrárinnar þá er Ísland jafnræðisríki allra landsmanna, eins og stjórnarskráin skipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“, sem og frá efnahagshruni 2008, þá hefur Ísland þurft að margblæða ójöfnunarskaða allra landsmanna með allskonar lögleysi sem okkar óheilaga Alþingi leikur sér að búa til gegn jafnræðinu.

Dæmi eitt: „Einleið til að hinir gráðugu geti traðkað á jafnræði allra landsmanna, er jú að kaupa vel spillta þingmenn til að búa til ójöfnunarlög gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum, á þann hátt að þeir græðgisauðmiklu hafa getað leift sér með lögum að hækka sín eigin laun uppí 30 til 75%, á meðan hinn helmingur jafnræðisþjóðarinnar hefur bara þurft að sætta sig við brauðsmolaprósentulaunahækkanir þeim til skemmtunar og okkur jafnræðis Íslendingum til háborinnar skammar. Sem því miður hefur valdið þess, að enginn vill búa hér á Íslandi vegna þeirra ójöfnunarstefnu þingmanna sem hafa leift með lögum að þeir græðgisauðmiklu hafa geta leift sér meiri launahækkanir þegar þeir þurfa ekki á þeim hækkunum að halda, á meðan millilaunastéttahóparnir flýja þeirri ójöfnunar ógn sem Ísland býr nú yfir, og á meðan þeir efnalitlu sem hafa ekki getað flúið verða því miður að kveljast því sem er að gerast gagnfart launaóréttlæti þeirra ólaga sem Alþingið því miður hefur lagt sína blessun og bölvun að svona skuli jafnræði allra Íslendinga vera.“

Dæmi tvö: „Til að auðugir gráðugir bankavaldsmenn geti leift sér að traðka á sína jafningja, er jú að okkar óheilaga Alþingi leifi það með lögum. Þannig þegar seðlabankinn leifir sér að hækka allt með valdi, hvort það séu stýrivextir, skattar eða eitthvað annað, sem og hefur valdið þess að nauðsynjar stíg hækka upp með valdi, þá verður sá banki með leifi Alþingislaga að geta gert allt þetta, án þess að hugsa um þann skaða sem þau eru að leggja á herðar allra sem eiga að vera jafnir fyrir lögum.“

Dæmi þrjú: „Alveg frá þeim tíma er heilbrigðisvandi þjóðarinnar fór að rústast niður hér á Íslandi, þá hafa þingmenn margra flokka sungið loforðakór til þjóðarinnar að forgangsraða heilbrigðisvanda þjóðarinnar. En með skömm svikaloforða er heilbrigðisvandi okkar þjóðar enn í versnandi stöðu, sem og jafnræði allra er misboðið útfrá sljóleysi þingmanna sem vilja ekki takast á við heilbrigðisvanda Íslands. Nema dreyma um þá stöðu að einkavæða heilbrigðisvandan til hinna efnameyru, án þess að hugsa um jafnræði allra. Sem mun leiða til þess, að hinir efnameyri munu með lögum geta fengið betri þjónustu til heilbrigðisvanda, á meðan hinir efnaminni verða því miður bara að sætta sig við að kveljast vegna slæmri stöðu ójöfnunarstöðu heilbrigðisvanda stjórnvalda sem vilja einkavæða jöfnuð allra án þess að hugsa um skaða þess vanda.“

Dæmi fjögur: „Alveg frá því að vissir eineltisþingmenn fóru að skerða tekjur aldraðra og öryrkja, þá hefur fátækt hér á Íslandi hríðversnað vegna kaldhæðni Alþingis við að vilja ekki útfrá jafnræðisákvæði stjórnarskrárinnar ekki viljað jafna laun láglaunaðra. Sem nú á dögum dreyma að vilja flýja þessu ógnarlandi, vegna þeirra ójöfnunaráróttur gjörspilltra þingmanna sem leika sér að huga ekki að launakjör aldraðra og öryrkja sem með loforðum lugu því að þeirra laun skulu í forgangi hækka samkvæmt stjórnarskráákvæði 76. gr. sem orðast á þennan hátt: „Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“, og það sem önnur lög segja til um að laun skuli hækka eftir verðlagi, sem og hefur ekki gerst alveg síðan að Alþingið fór kvikindislega að skerða laun þessara beggja hópa sem því miður hafa marghrópað eftir launaréttlæti, en því miður eru skyld útundan, vegna hjartaleysi þeirra þingmanna sem finnst spennandi að horfa á láglaunaða svelta sér til skemmtunar, sem og margir láglaunaðir hafa lent í því að þurfa að svelta sínum börnum Alþinginu til vandræða.“

Dæmi fimm: „Einsog skuldastaða margra millistétta og láglaunaðra er nú á dögum, þá hefur okkar Alþingi ekki verið dugleg við að leiðrétta þeirra stöðu, nema hjá þeim efnameiri sem hafa getað fengið útfrá ólögum betri leiðréttingar en þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Sem hefur valdið þess að skerðingar til millistéttarinnar og láglaunaðra hefur hríðversnað, með þeim afleiðingum að millistéttin og hinir láglaunuðu hafa misst húsnæði sín með þvingunum vegna þeirra ójöfnunar skuldarleiðréttingu sem hinir vel spilltu þingmenn hafa samþykkt með lögum til græðgisauðmanna til skemmtunar, en öðrum til eineltis níðungar vegna hjartaleysi stjórnvalda sem sleikja rassgatið á þeim efnameyru sem hugsa ekki um Ísland nema vilja rústa því með kreppu sem og millistéttin og láglaunaðir munu vera kennt um eins og með Icesave klúðrið þegar vel hjartalausir þingmenn vildu þvinga þjóðina til að borga upp skaðvaldsskuldir örfárra græðgióreiðumanna sem og meirihluti þjóðarinnar varð með hjálp forseta Íslands að þvinga til kosninga sem og lenti til synjunar mörgum óhressum vælandi þingmönnum til skammar sem og nú á dögum er smánarskömm Íslands vegna klúðri þeirra að huga ekki betur að þjóðinni nema koma svona illa fram við hana eins og ástand þjóðarinnar var og er orðin vegna græðgivæðingu hjartalausra þingmanna sem vita ekkert yfir höfuð hvað jafnræði snýst uppá. Því hvað er jafnræði þegar þingmenn leika sér að hundsa sína jafnræðiskjósendur með sínum svikaloforðum? Sem því miður er skömm að Ísland skuli ala sína kynslóð á þennan hátt, að leifa þessi ólög að komast upp með að valda ójöfnuð allra Íslendinga, okkar framtíðarkynslóð til háborinnar skammar.“

Fleiri dæmi gæti maður talið upp hvernig okkar óheilaga Alþingi hegðar sér nú á okkar öld. Sem er frekar sorglegt að framtíðarkynslóð barna okkar skuli þurfa að læra að upplifa þá kaldhæðnisskömm hvernig þingmenn nú á öld hugsi til sinna kynslóða að vilja ekki vinna með þjóð sinni, heldur á móti henni, með öllum þeim ójöfnunarlögum sem því miður er að rústa Íslandi, vegna gráðugra þingmanna sem vilja einkavæða jafnræði allra til vel græðgiauðugra manna, sem og spurt er: „Er þetta framtíð Íslands að vilja lifa í ójöfnuð, að vel spilltir þingmenn hugsi meira til hinna efnameyru með því að skilji alla hina útundan vegna óréttlæti við að brjóta gegn stjórnarskráákvæði jafnræðisreglunnar sem margsyngur allir skulu vera jafnir fyrir lögum, viljum við lifa þessu ójafnræði og leifa okkar framtíðarkynslóð líka lifa þessari skömm að vera ekki jöfn fyrir lögum?“.

Því ef Ísland vill jafnræði, þá því miður þarf að sópa í burt þá spillingu sem er að rústa okkar landi með hjálp þeirra óheiðarlegra spilltra þingmanna sem hafa ekki lært af hruninu 2008 og sem leifa sér að dýrka græðgisauðmenn og hundsa restina af þjóðinni án þess að sjá skömm sína að vilja ekki iðrast þeirra gjörða með þeim ólögum sem er að rústa Íslandi, því ef ekkert að viti verður gert til að stoppa þá blæðandi spillingu sem er að rústa okkar efnahag vegna kæruleysi þeirra spilltra valdmanna sem hundsa sitt land með öllum þeim ójöfnunarlögum sem land okkar býr yfir, þá því miður mun Ísland lenda í þeirri martröð að þurfa að upplifa 2008 í ennþá verri stöðu. Þannig ef Ísland vill ekki upplifa aftur fortíð 2008, þá því miður verður að stoppa þá skaðvaldsmengun sem getur leitt þjóðina í þá kreppu sem við höfum því miður áður fengið að upplifa.

Þannig ef Alþingi Íslands vill ekki vera kallað óheilagt þing, þá því miður verða þau sem stjórna okkar landi, að læra að virða sína kjósendur með því stjórnarskrárákvæði sem skipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“

Og að lokum, þeir sem vilja deila, gjörið svo vel að deila.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld kunna ekki að virða!

Skrítið hvernig stjórnvöld nú á dögum eru orðin gagnfart fólk margra þjóða, sem eru bundin því ákvæði „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“, sem bulla um ekkert og neitt, haldandi það að þau séu svo vel háskólamentuð og nógu gáfuð til að þjóna sinni þjóð, að ekkert nú á dögum er treystandi sem uppúr þeim kemur. Því eins og stjórnvöld eru nú á öld, þá eru þau skrípóskömm græðgisauðvaldsins sem daglega dýrkar auðinn og kunna ekki að deila honum sem „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvað eru lög? - nema leiðréttingartól til als mannkyns til að læra að greina á milli hvað er rétt og hvað er rangt.

Þannig hvað er rétt í huga stjórnvalda nú til dags, sem gerir það kleyft, að þau skilja og fatta ekki orðið „Hvað er rétt og hvað er rangt?“ - sem upphaflega er hugsun um það hvað lög eiga að vera, að læra að skilgreina þarna á milli. Sem nú á dögum, stjórnvöld kunna orðið ekki lengur að fatta. Því hvað er það sem er að blóðrústa þjóðir, eru það ekki stjórnveldin sem vita ekkert uppá haus hvernig á að laga þann skaða sem þau sjálf hafa gert sjálfum sér, enn ekki öðrum eins og stjórnvöld vilja iðulega kenna öðrum um, þegar þau eru því miður búinn að klúðra öllu sem þau lofuðu að betrumbæta en því miður hafa skaðað meira sína eigin þjóð, án blygðunar og iðrunar þess skaða sem þau valda sínum þjóðum gagnfart sínu eigin fólki, sem því miður heimskulaga trúðu og kusu þau, og þurfa því miður að upplifa þann blóðskaða stjórnvalda, sem því miður kunna ekki að skammast sín fyrir að fatta ekki hvað er rétt.

Og bara til að kenna börnum okkar framtíðar, hvað er rétt og hvað rangt, er því miður martraða höfuðverkur sem stjórnvöld kunna nú til dags ekki að gera, nema sína börnum okkar framtíðar þá skömm sem stjórnveldin því miður eru dugleg að gera sínum þjóðum. Bara ef stjórnveldin kynnu að virða fólk, sem lögmál lífsins segir að maður fær virðingu til baka. En eins og stjórnveldin hugsa nú til dags, þá kunna þau ekki að virða. Því hvað er virðing í augum stjórnvalda? Já fyrst þarf að búa til lög um það hugtak, og síðan reyna fatta hverjir eiga að vera jafnir, svo allir fái sömu virðingu til baka. Því hvernig getur fólk lært að gera rétt, þegar lög eru orðin ólög sem brýtur gegn vilja allra sem eiga að vera jafnir, sem og börn framtíðarinnar munu því miður upplifa, að stjórnvöld eru ekki að vinna með fólkinu, heldur á móti því. Þannig ef stjórnvöld vilja virðingu, gefið þá þjóð ykkar þá virðingu sem hún verðskuldar, því við erum öll fólk, sem verðskuldum öll að fá virðingu til baka.

Kær virðinga kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld myrða láglaunaða!

Til eru kaldhæðnir og hjartalausir raðmorðingjar í þessum heimi sem blikna ekki augu við að myrða fólk sér til skemmtunar. Svo virðist að meirihluti stjórnvalda okkar nútímasamfélags á Íslandi, sé orðið einsog kaldlindir raðmorðingjar sem leika sér að afhausa aldraða og öryrkja með láglúsalaunum sem þau geta varla lifað á. Því hvernig getur láglúsalaunaðasta stéttin sem er undir ömurlegu einelti stjórnvalda lifað á tæp 180.000 kr. eða minna á mánuði, án þess þó að fá snefil af þeirri 300.000 kr. launahækkun sem meirihluti  landsmanna er búin að fá?

Og þótt maður veit að ekki eru allir landsmenn búnir að fá þessar 300.000 kr. launahækkanir, en að minnstakosti er meirihluti vel efnaðra Íslendinga búnir að fá hækkanir og jafnvel meira en ósk þjóðarinnar óskaði eftir, en á meðan hinir láglúsalaunuðustu fá kaldhæðnisláglaun til að lifa á. Sem virðist vera að raðmorðingjar Alþingis séu alveg nákvæmlega sama um það þótt matarnauðsynjar hækki með valdi með margsköttunarnöfnum og flækjulögum, enda eru stjórnvöld kvikindislega að leika sér að svelta láglaunastéttina til hungurdauða sér til skemmtunar án þess að blikna augu gegn því þjóðarmorði að svelta aldraða og öryrkja til dauða.

Því hvað annað er orðið hægt að kalla þetta kaldlindapakk sem stjórnar okkar þjóð, nema kaldlyndis raðmorðingja sem afhausa þá sem minnst eiga með því að svelta þá fátækustu með láglúsalaunum til dauða, án þess að sjá af sér að koma svona eineltislega illa fram gegn þeim sem minnst eiga.

Og ekki er nóg með að meirihluti stjórnvalda koma svona eineltislega illa fram við aldraða og öryrkja, heldur er það launastéttin sem veitir öldruðum og öryrkjum launin, líka að gera hið sama og stjórnvöld eru að gera, að afhausa þá sem minnst eiga með því að rukka þá láglúsalaunuðustu, með því að misreikna vitlaust þeirra laun og síðan rukka það sem þau sjálf misreiknuðu, semsagt, þegar þau gera mistök og láta síðan mistökin bitna á þeim sem minnst eiga og rukka fyrirfram það sem hinn láglúsalaunaði getur varla leift sér að borga, með því að afsaka sig að þetta voru þeirra mistök, en því miður þá verður hinn láglúsalaunaði því miður að borga upp þeirra stórmistök þótt sú manneskja eigi enga peninga eftir til að lifa á.

Já það er mikil skömm hvernig Ísland er orðið gegn þeim sem minnst eiga, sem því miður þarf ekki að vera, en því miður er að gerast á okkar landi sem vill taka á móti flóttafólki sem munu fá góðar tekjur úr ríkiskassanum til að koma sig af stað aftur eftir þær hörmungar sem þau hafa lent í, og eru að lenda í á meðan þau enn bíða eftir því að komast til Íslands. Sem og maður spyr: „Hvernig er hægt að hjálpa þessu fólki, en það er ekki hægt að hjálpa láglúsalaunastéttinni með betri kjör til að geta lifað mannsæmandi lífi?“. Því eins og maður hefur kynnst, þá eru orðnir of margir af þessu flóttafólki farnir að stunda það að fara í Mæðrastyrksnefnd og Fjölskylduhjálp til að leita sér mataraðstoðar vegna þeirra slæmri stöðu sem Ísland stendur í nú á okkar dögum. Og síðan er ekki nóg með að Ísland taki við þessu flóttafólki, heldur langar manni að fá að vita: „Hvernig ætla stjórnvöld að veita öllu þessu flóttafólki góða heilbrigðisþjónustu þegar heilbrigðiskerfið er komið í rúst vegna uppsagna þeirra lækna og hjúkrunarfræðinga sem eru flúnir þessari blessaðri eyju sem Ísland á að kallast?“.

Því það gengur ekki endalaust upp að taka á móti flóttafólki, þótt seinna meir sumir af þeim geta veitt tekjur til þjóðarinnar þegar þetta fólk fer inná vinnumarkaðinn til að þræla fyrir láglúsalaunum sem margir vinnustaðir en í dag veita Íslendingum, hinu hjartalausu græðgisauðmönnum og stjórnvöldum til skemmtunar. Því útúr þrældómi stríðs og ógna sem þetta flóttafólk hefur lent í, þá eru þau ekkert að lenda í betri ástand með því að koma til Íslands, nema lenda í þrælavinnu eftir láglúsalaunum sem Ísland er því miður að borga mörgum nú til dags. Því ekki er ég á móti því að Ísland opni faðminn og taki við þessu fólki. Heldur er ég hræddur um það, að þetta flóttafólk mun ekkert fá útúr því að koma til Íslands sem er að sökkva niður í díki spillingar hjartalausra græðgisauðmanna og stjórnvalda sem eru að rústa sínu landi, eins og með heilbrigðisvanda og ójöfnunar áráttur gegn öllum sem eiga að vera jafnir fyrir lögum, en því miður lifa í bullandi ójöfnuð vegna græðgispillingu auðmanna og stjórnvalda sem leifa sér að traðka á Íslendinga eins og skít.

Sem og eina leiðin til að bæta upp skaðann sem okkar hjartalausu stjórnvöld eru að gera þjóð sinni nú til dags, er jú að eignast tilfinningar til sinna kjósenda sem þau því miður eru að traðka á með ójöfnunaráróttur gegn láglaunastétt sinna kjósenda sem þau síljúga að, með því að lofa launahækkanir til þeirra láglaunuðustu, sem en í dag lifa skömm stjórnvalda við það að trúa þeirra raðlygar um það að þau ætli sér að standa við gefin loforð, en því miður eru kaldlyndislega að hundsa  láglaunastéttina með því að sleikja afturendann á þeim sem mest eiga með því að búa til ójöfnunarólög gegn láglaunafólki þjóðarinnar og leifa launahækkanir til þeirra sem þurfa ekki á þeim hækkunum að halda, en vegna gjörspillingu sem er að rústa okkar landi, þá hefur þessi hálaunastétt leifi til að gera allt sem þeim dettur í hug, á meðan stjórnvöld leifa þeim það með þeim ójöfnunarólögum sem er að rústa Íslandi.

Þannig vonandi einn daginn eignast okkar óheilaga Alþingi aftur tilfinningar til sinna kjósenda sem undir stjórnarskráákvæði 65. gr. skipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“. Því á meðan land okkar er byggt upp á ólögum, gjörspilltra stjórnmálamanna sem samið hefur ólög gegn jafnræði lýðveldis Íslendingum, með því að leifa græðgisauðmönnum að kaupa vissa vel spillta þingmenn til að hundsa láglaunastéttina í bullandi ójöfnuð og óréttlætti. Því nóg er komið af þessu hjartalausu stjórnvöldum sem leika sér að vera raðlygasvikarar gegn þeim sem minnst eiga, með því að standa ekki við þau gefin loforð sem kjósendur trúlega trúðu að stjórnvöld myndu standa sig við það sem þau lofuðu sínum láglaunajafningja kjósendum. Því ef Ísland á að byggjast upp sem þjóð, þá þurfa þau sem stjórna þessu blessaða landi, að fara að læra að virða sína kjósendur, þótt ríkir séu eða fátækir, þá eiga allir að vera jafnir fyrir lögum án aðgreiningar kynja eða stöðu. Því á meðan að meirihluti Íslendinga flýja þessu landi útaf ójöfnunarstöðu Íslands, þá því miður breytist ekkert, nema stjórnvöld geri eitthvað að viti til þess að laga það ástand sem Ísland stendur í.

Þannig á meðan maður býður eftir réttlæti, þá vonarmaður barna minna vegna, og landsmanna vegna, að stjórnvöld fari nú að vakna upp og geri eitthvað að viti til að börn framtíðarinnar hafi nú einhverja framtíð. Því ekki getum við Ísland boðið börn okkar framtíða uppá það sem Ísland býður uppá nú á dögum, á meðan Ísland blæðir margskaða óheiðarlegra stjórnvalda sem svelta láglaunafólk sér til skemmtunar án blygðunar þann margskaða sem Ísland er í nú á okkar nútíma öld. Því eitt verða stjórnvöld að fatta, að margir af þessum láglúsalaunafólki eiga börn, og þegar láglaunamanneskja á ekki ofaní sig né á, þá því miður svelta mörg börn undir ykkar hendi, vegna ykkar kæruleysi við það að veita ekki láglaunastéttinni meiri laun. Þannig ekki er nóg með að þið séuð að brjóta á láglaunafólk, heldur eru þið líka að brjóta gegn börnum láglaunaðra með því að fjársvelta fjölskildu þeirra til að þau geti ekki veitt sínum börnum þann unað að geta fengið að lifa í mannsæmandi jöfnuð einsog okkar núverandi stjórnarskrá skipar fyrir: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“. Þannig ef þið stjórnvöld viljið ekki svelta börn láglaunaðra, þá gerið okkur þann góðviljaða greiða, jafnið laun okkar sem minnst eigum, svo við getum veitt börn okkar framtíðar einhverja framtíð.

Þeir sem vilja deila þessari bloggfærslu, gjörið svo vel að deila henni.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Heimska að skilja pólitík!

Það sorglegasta með græðgi stjórnvalda, er að sú pólitík er steindauð.

Sorglegt að segja, enn Ísland brýtur ekki gegn grundvöll allra laga sem stjórnarskrá kallast.

Sem því miður með ólögum okkar óheilaga alþingis, sem guðdóm lítur á sig sjálft, að þau skulu líta þannig á það, að þau séu æðri en allir skulu vera jafnir fyrir lögum!

Sú skömm hefur því miður blætt marga, sem skömm þjóðarinnar er orðin frekar þreytt af.

Af hverju, spyr heimsspekingur einn, sem margir nú á dögum en spyrja?

Þannig að leysa gátu heimskunnar og að reyna að fatta hvað pólitík er.

Er því miður heimska.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Vill Birgitta Pírati vera forsætisráðherra?

Þegar maður opnar netheima, þá tekur maður eftir því að margir vilja sjá Birgittu Jónsdóttur Pírata sem forsætisráðherra. En vill hún sjálf vera það sem margir spyrja, eins og þegar Útvarp Saga spurði þann 19. júní 2015 um þá spurningu: „Vilt þú að Birgitta Jónsdóttir Pírati verði næsti forsætisráðherra íslenska lýðveldisins?“, sem og svarendur að þessari spurningu sem lauk þann 22. júní 2015 voru 1189 manns, sem og 642 sögðu „NEI“, og 522 sögðu „Já“, og 25 voru hlutlausir.

Þá svarar hún því beint í því myndbandi, birt þann 15. júní 2015 á Youtube, að hún sækist ekki eftir þeirri stöðu að vilja vera forsætisráðherra. Og þeir sem skilja mæta vel enskuna ættu kannski að skilja það þegar hún útskýrir í því myndbandi að hún vilji ekki vera forsætisráðherra. En hér er smá léttþýðing á þeim parti þegar hún byrjar að tala um það að hún sækist ekki eftir því hlutverki að vilja vera forsætisráðherra, sem byrjar á 11:05 mínútur, sem hljóðar svona: „Og ég verð að segja ykkur svolítið; ég hef aldrei; aldrei dreymt um það að vilja vera stjórnmálaleiðtogi; aldrei; eða þá að vera þingmaður; ég hef aldrei dreymt um það að vilja vera ráðherra; hvað þá forsætisráðherra; í raun þá var það martröð fyrir löngu síðan sem ég skrifaði niður sem ljóð. En margt fólk er að reyna að láta mig passa inní það hlutverk; vegna míns krúttlega litla Píratapartís, sem er minnstur í mínu embætti; sem og er nú orðin vinsælasti flokkur á Íslandi; okkur er mjög brugðið, við höfum þurft að halda krísufundi vegna þessara velgengis.“, þessi setning endar á 11:43 mínútur.

Hérna er hægt að horfa á þetta Youtube myndband:

Og það sem hún skrifaði um þetta viðtal á ensku, sem hljóðar svona: „I have admit that I have never dreamt of being a leader, a politician, a parliamentarian, a minister, let alone the role of a Prime minister.”, sem og þýðist í léttþýðingu: „Ég verð að viðurkenna að ég hef aldrei dreymt um það að vilja vera leiðtogi, stjórnmálamaður, þingmaður, ráðherra, hvað þá því hlutverki að vera forsætisráðherra.“, þannig útfrá þessu þá sækist hún ekki eftir því að vilja vera forsætisráðherra.

Þannig hver er tilgangurinn í því að fólk er en í dag að pæla í þessari spurningu, er hún ekki búinn að svara því sjálf að hún vilji ekki vera forsætisráðherra, þannig er ekki orðið best að hætta þessum pælingum hvort hún vilji vera það sem hún vill ekki vera? Því í raun þá eru það ekki kjósendur sem velja það hver verði næsti forsætisráðherra, heldur er það Alþingið sjálft, eftir kosningaratkvæðum, sem kjósa það hver það er sem verður næsti forsætisráðherra. Þannig er ekki best að bíða þar til að kosningar verða? Það er að segja ef fólk er ekki orðið gubbandi þreytt á þessari rugl pólitík og fari nú að krefjast nýrra kosninga, sem verður því miður bara að koma í ljós hvort við sem þjóð nennum að bíða í sirka 2 ár eftir næstu kosningum.

Kær einlægis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time: Will start buffering when initialized.
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

Grátur og gnístran tanna 17. júní 2015!

Þann 17. júní 1944 þá eignuðumst við okkar fyrstu stjórnarskrá sem kallast jafnræðislýðveldi Íslands, sem varð líka að fæðingardegi „[…] Jóns Sigurðssonar. Fæðingardags hans var fyrst minnst með opinberum samkomum árið 1907 […]“, og til „[…] að minnast hans var fæðingardagur hans valinn sem sá dagur sem Háskóli Íslands var stofnaður árið 1911 og sem þjóðhátíðardagur Íslendinga þegar Lýðveldið Ísland var stofnað þann 17. júní árið 1944.“, sem og „[…] fræg íslensk mótmæli sem kennd eru við Jón Sigurðsson, mælt á þjóðfundi árið 1851 sem Danska stjórnin boðaði til í Reykjavík þann 9. ágúst. Danska stjórnin lagði fram frumvarp og ætluðu Danir að setja Íslendingum nýja stjórnskipun þar sem réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“ og „[…] Þá risu þingmenn upp og mæltu nálega í einu hljóði: „Vér mótmælum allir. […]“.

Því þann 17. júní 2015 þá eru margir búnir að skrifa óhressu vælugreinar yfir þeim degi sem haldin var með trommuslátt og háköllum: „Vanhæf ríkisstjórn!“, sem nú á dögum margir þingmenn fokka mótmælendur með því sem Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi og flugvallarvina sagði þann 16 júní: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin sem eru að skemmta sér þennan dag. Vona að þetta fólk geti rifið hausinn út úr rassgatinu á sér bara þennan eina dag. […]“, sem og aftur sagði þann 18 júní: „[…] „Mér finnst að það sé hægt að mótmæla flestalla aðra daga en á sjálfum þjóðhátíðardeginum. Sá dagur á að einkennast af gleði,“ segir Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir, borgarfulltrúi Framsóknar og flugvallarvina, en hún er ein af þeim sem finnst það óviðeigandi að mótmæla ríkisstjórninni og aðgerðum hennar á þjóðhátíðardeginum. „Það voru börn á Austurvelli og það er óþarfi að þau þurfi að upplifa reiðina sem er í samfélaginu.“ […]“.

Sem og Sveinbjörg Birna Gunnlaugsdóttir oddviti Framsóknar sagði þann 18 júní: „[…] Í viðtalinu lýsti Sveinbjörg upplifun sinni af því að setjast sem varaþingmaður inn á Alþingi. Hún skammaði stjórnarandstöðuna fyrir niðurrif og spurði „Er fólk fífl?“ Nokkru síðar sagði hún: „Það var bara verið að væla“, og bætti því við að þeir sem gagnrýndu ríkisstjórnina fyrir að vera ekki að vinna vinnuna sína þyrftu „aðeins að fara í naflaskoðun“. […]“, sem og hún hélt áfram að segja: „[…] „Þeir sem hafa haft umræður um þetta, að fara að mótmæla eða leggja niður, mér finnst þetta bara vera einhverjir Evrópusinnar sem vilja bara fagna einhverjum samevrópskum degi.“ […]“.

Því þegar Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi og flugvallarvina spurði: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin […]“, þá er spurning lögð fram: „Hvað á hún við með þessari spurningu?“ og „Af hverju var mótmælt þann 17. júní 2015?“. Því einsog Jón Sigurðsson mótmælti gegn frumvarpi Dana konungs árið 1851 á sínum tíma, þá snerust þau mótmæli um það að „[…] réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“, sem og nú á okkar nútíma öld er að endurtaka sig aftur gegn okkar lýðveldi sem og minnihluti þjóðarinnar árið 2013 kaus þau stjórnvöld inná Alþingi okkar lýðveldis með trúarvon yfir því að nú væru breytingar, sem og stjórnvöld nú á dögum ætla sér að hundsa þau gefin loforð sem og margir láglauna Íslendinga sitja nú undir þeim blæðandi skammarblekkingum stjórnvalda sem vísvitandi ætla sér að svíkja með ójöfnuð sem svelta mörg börn þeirra foreldra sem gátu ekki á þjóðhátíðardegi Jóns Sigurðssonar ekki leift sér að fara með sín eigin börn til að skemmta sér á þeim degi vegna fátæktar margra láglaunaðra foreldra sem mættu frekar á staðin til að mótmæla þá kaldhæðni sem ríkistjórn okkar Alþingis fokka daglega við það að hundsa stöðu láglaunaðra sem margsinnis eru búin að hrópa fram launaréttlæti.

Og síðan er ekki nóg með það, þá eru stjórnvöld ekki bara að svelta og fokka fátæka láglaunaða, heldur er heilbrigðisvandi okkar þjóðar komin undir verkvalsbann stjórnvalda sem hundsa ástand þjóðarinnar með því að gera ólög gegn verkfalsréttstarfsmanna heilbrigðiskerfisins sem nú á dögum eru að hugsa um að flýja til annarra landa vegna kæruleysi stjórnvalda við að geta ekki gripið inní þau óréttlæti sem launasemjarar vísvitandi biðu eftir því að Alþingið myndu grípa inní með þeim ólögum við að vilja ekki semja við heilbrigðisstarfsfólk með réttlátum launum.

Og síðan til að bæta við meira kaldhæðni sem aldraðir og öryrkjar upplifa sem mörg af þeim eiga líka börn sem geta ekki leift sér að vera til í þessari þjóð nema lifa í einelti stjórnvalda sem árið 2013 lofuðu að leiðrétta þær skerðingar sem Steingrímur og Jóhanna lögðu fram árið 2009 gegn öllum öldruðum og öryrkjum sem margsinnis eru búnir að marghrópa réttlæti eftir að laun þeirra verði leiðrétt sem og stjórnvöld vísvitandi vita að þau laun sem aldraðir og öryrkjar geta varla lifað á nú á dögum vegna kaldhæðnisstjórnvalda sem hundsa þá stöðu sem aldraðir og öryrkjar eru því miður að upplifa með þeim margsköttunum nauðsynja sem bitna á aldraða og öryrkja og öðrum láglaunahópum sem svelta vegna of hárra matverða sem verslanir nú á dögum leika sér að hækka nauðsynjar þótt þess er ekki þörf, vegna græðgi matvöruverslana sem leika sér að hækka allt með valdi án þess að hugsa til láglaunafólksins sem óska líka eftir því að geta lifað eðlilegu lífi, en geta ekki vegna of hárra óréttlætis hækkana nauðsynja.

Þannig aftur er spurt, hvað á Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi Framsóknar og flugvallarvina við sem spurði: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin […]“?

Því hverjir eru að svelta nú á dögum Íslendinga sem hundsa stöðu láglaunaðra, sem og mörg af þeim eiga börn, en vegna skerðinga og margskattmathækkana geta ekki leift sér að lifa mannsæmandi lífi vegna óréttlætis stjórnvalda sem hundsa stöðu Íslendinga sér til skemmtunar án blygðunar þann skaða sem Ísland blæðir nú á dögum vegna kæruleysi þeirra sem fokka láglaunakjósendur vanvirðingaskömm sem Jón Sigurðsson mótmælti gegn á sínum tíma að „[…] réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“? Því ef meirihluti Íslendinga eiga að læra að virða afmælisdag Jón Sigurðssonar, þá verða stjórnvöld því miður líka að læra að gera hið sama, að virða alla þá sem stjórnarskrá 65. gr. krefst að: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

17. júní skömm Íslands!

Þegar maður hlustar á raðlygarann hann Sigmund Davíð forsætisráðherra, þá langar manni helst að æla við þá ræðu sem hann hélt nú þann 17. Júní 2015. Af hverju?

Því alveg frá kosningar, þá hefur þetta gjörspillta Alþingi ekkert getað gert fyrir sína þjóð, nema blekkja hana með svikum þjóðinni til skammar. Því þegar maður sér ástandið einsog það er nú á dögum, þá særist maður yfir þeirra kaldhæðni sem Alþingið er orðið. Þegar stjórnvöld svelta sína eigin þjóð með skömm sem kallar lengi „vanhæf ríkistjórn“, þá sýnir það að eitthvað er að. En hvað ætlar þessi vanhæfa og óheilaga ríkistjórn að gera í því að finna lausn við að losna undan þessu vandamáli sem hún sjálf með óréttlæti hefur skapað gegn sinni eigin þjóð?

Því hvernig er skaðinn orðin sem þessi ríkistjórn hefur valdið gegn sinni eigin þjóð? Því miður blæðandi skömm sem okkar óheilaga Alþingi hefur ekki en fattað hvernig á að laga. Sem dæmi má nefna sjúkrahús okkar lands og ójafnrétti aldraðra og öryrkja við það að geta ekki fengið réttlát laun. Og lengi gæti maður talið, en maður nennir ekki að eyða púðri á því að skrifa meira um það ástand sem þjóðin nú þegar blæðir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Blekkingarleikur stjórnvalda!

Hvert sinn sem alþingiskosningar eru, þá leggur söngkór þeirra þingmanna sem bjóða sig fram, mörg trúverðug loforð til allra sinna kjósenda að þau ætli sér að gera hitt og þetta fyrir lýðveldisalmenning, bara ef lýðveldisalmenningur trúir og treystir þeim og kýs þau inná þing. Og síðan þegar hinir trúverðugu lýðveldisalmenningur byrja að kjósa þá flokka sem lofuðu mestu, þá er það fyrsta sem þessir flokkar gera sem mest atkvæðin fengu, er að leika sér að hundsa og svíkja kjósendur um leið og þau komast til valda, sem og stjórnvöldum finnst það orðið mjög eðlilegur hlutur að gera, að beita blekkingum til sinna trúverðuga kjósenda sem vonuðust eftir því að stjórnvöld myndu vera heiðaleg og sýna fram sitt traust til kjósenda sem lögðu sig fram við að trúa þeirra raðlygablekkingum.

Því miður þá er þetta ekkert nýjar aðferðir sem stjórnvöld beita, enda hefur það sýnt sig frá hruni, að alþingið er ekki lengur Alþingi lýðveldi Íslands, heldur leikvöllur græðgisauðmannstéttarinnar sem múta hina gjörspilltu tilfinninga- og hjartalausu þingmenn sem sleikja upp græðgisauðmenn til að semja ójöfnunarlög gegn sinni eigin þjóð, þótt stjórnarskrá 65. gr. marghrópar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“, sem og meirihluti stjórnvalda leika sér að margbrjóta þau ákvæði með því að búa til ólög sem stenst ekki stjórnarskránni.

Sem dæmi, þá er Alþingi okkar þjóðar að undirbúa lög sem á að skammta tíu vel auðugum einstaklingum sjáfarauðlindir okkar þjóðar með lögum, þótt stjórnarskráin sjálf hefur ekkert þannig ákvæði að auðlindirnar sem þjóðin á, skuli tilheyrast allri þjóðinni en ekki einhverjum tíu mútugjörnum græðgisauðmannseinstaklingum sem leika sér að því að kaupa stjórnvöld til að búa til ójöfnunarlög gegn þjóðinni án þess að hugsa um hag allra sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Og ekki er nóg með það að Alþingi okkar þjóðar er orðið svo mengandi gjörspillt og óheilög að þau vilja afhenda tíu græðgisauðmannsaumingjum auðlindir okkar þjóðar. Heldur leika stjórnvöld sér að hundsa láglaunafólk sem óska eftir því að geta fengið að lifa mannsæmandi lífi, sem nú á dögum geta varla skrapað sér til lifnaðar vegna of lágra launa.

Sem dæmi, þá eru margir búnir að skrifa margar óánægju greinar um það ástand hversu tilfinningarlauslega mörg stjórnvöld kvikindislega leika sér að því að vilja ekki hækka laun öryrkja, aldraðra og aðra hópa sem lifa í þeirri ójöfnunarstöðu að lifa daglega í fátæklega hungurmorðsástæðum vegna kæruleysi þeirra gjörspilltu stjórnvalda sem finnst það töff og eðlilegt að fátæklega hungursvelta þá sem minnst eiga, með því að síljúga að þeim mest láglaunuðustu að þau geti ekki fengið útfrá stjórnarskrá ákvæði 65. gr. sömu jöfnunarlaun og aðrir vil auðugir græðgisauðmenn hafa getað fengið með því að múta þingmenn til að brjóta gegn því ákvæði sem stjórnarskráin hrópar dagsdaglega: „Allir skulu vera jafnir […]“.

Því þann 12. júní 2015, þá skrifaði Sigríður Hanna Ingólfsdóttir, félagsráðgjafi Öryrkjabandalags Íslands grein í vísir.is, sem og mig langar að vitna úr, sem segir: „Þann 29. maí sl. var fjármálaráðherra krafinn svara um það hvort bætur almannatrygginga til lífeyrisþega muni hækka í 300.000 kr. á samningstímabilinu, samhliða hækkun lægstu launa í nýafstaðinni kjarasamningagerð á almennum vinnumarkaði. Í svari fjármálaráðherra kom skýrt fram að ekki stæði til að hækka lífeyrisgreiðslur í takt við krónutöluhækkun lægstu launa á vinnumarkaði. Horft yrði til lögbundins fyrirkomulags um breytingu bóta almannatrygginga, en þar er ráðherra væntanlega að vísa í 69. gr. laga um almannatryggingar.

Þessi lagagrein hefur verið sniðgengin við fjárlagagerð síðustu ára, sem hefur valdið því að lífeyrisþegar hafa setið eftir og orðið fyrir verulegri kjaragliðnun. Eins og fram kemur í skýrslu Talnakönnunar hf. um þróun bóta TR til öryrkja 2008-2013 náði lífeyririnn hvorki að halda í við þróun lægstu launa, verðlags- né launavísitölu. Niðurstaða skýrslunnar er skýr og út frá henni má fullyrða að kjör örorkulífeyrisþega hafi versnað meira en annarra frá efnahagshruni.“, og: „Samkvæmt 69. gr. laga um almannatryggingar eiga örorkugreiðslur Tryggingastofnunar ríkisins (TR) að breytast árlega í takt við launaþróun en þó þannig að þær hækki ekki minna en verðlag samkvæmt vísitölu neysluverðs. Greiðslurnar ættu ekki aðeins að hækka ef laun hækkuðu, heldur ættu þær einnig að taka mið af verðlagshækkunum, eins og fram kemur í greinargerð með frumvarpinu þegar ákvæðið var lögfest árið 1997. Í ræðu Davíðs Oddssonar, þáverandi forsætisráðherra, þann 9. desember 1997 sagði hann um ákvæðið: „Lásinn er tvöfaldur. Miðað er við að neysluvísitalan sé í lágmarki og síðan er viðmiðunin kaupið að auki. […] Það á ekki að láta nægja að miða við neysluvísitöluna. Það á jafnframt að gæta þess að huga sérstaklega að og hafa viðmiðun á launaþróuninni og þá auðvitað er bara hægt að gera það þegar launaþróunin er vænlegri kostur en vísitala neysluverðs.“ Mætti ekki líta til þessara orða Davíðs á Alþingi sem lögskýringar á 69. greininni?“, og: „Í stefnu með fjárlögum 2015 er ekki gert ráð fyrir leiðréttingu kjaragliðnunar eða að taka eigi nokkurt mið af launaþróun við ákvörðun fyrir árin 2016 og 2017. Þar segir orðrétt: „Í langtímaáætluninni er miðað við að bætur almannatrygginga hækki einnig um 3,5% árið 2015 og eftir það verði árlegar hækkanir 1% umfram verðlag.“ Raunin varð einungis 3% hækkun í janúar 2015.“, og að lokum: „Hækkun um nokkrar prósentur á lágar upphæðir þýðir einungis hækkun um örfáa þúsundkalla, eins og reyndin hefur verið síðustu ár. Frá því núverandi ríkisstjórn tók við í maí 2013 hafa óskertar örorkulífeyrisgreiðslur eftir skatt hækkað úr 162.418 kr. í 172.516 kr. eða um 10.000 kr. Það gefur auga leið að þessar hækkanir gera ekki annað en að halda fólki með lágar ráðstöfunartekjur í fátækt. Á sama tíma hefur ýmis annar kostnaður hækkað verulega, s.s. húsnæðis- og heilbrigðiskostnaður og virðisaukaskattur á matvæli verið hækkaður svo fátt eitt sé nefnt.

Rétt er að minna á að Ísland er aðili að alþjóða mannréttindasamningum sem viðurkenna rétt sérhvers manns til viðunandi lífsafkomu og sífellt batnandi lífsskilyrða.

Óhjákvæmilegt er að hækka lágmarkslaun verulega. Að sama skapi er óhjákvæmilegt að hækka lífeyri almannatrygginga umtalsvert, enda ekki hægt að lifa á Íslandi í dag á ráðstöfunartekjum undir eða við 200.000 krónur á mánuði. Stjórnvöld virðast eiga auðvelt með að „gleyma“ eða horfa fram hjá lífeyrisþegum, sem ekki hafa verkfallsrétt. Þessu þarf að breyta.“

Sem og sínir útfrá þessari grein sem Sigríður Hanna Ingólfsdóttir, félagsráðgjafi Öryrkjabandalags Íslands skrifaði, að Alþingið er að leika sér að fjársvelta þá sem minnst eiga með því að brjóta gegn 69. gr. laga um almannatryggingar, og ekki bara þá laga grein heldur líka alþjóða mannréttindasamningum sem Ísland er aðili að. Sem og sínir hversu vel mengað okkar Alþingi er orðið, að þeim finnst það orðið mjög eðlilegt að fjársvelta þá sem geta ekki barist fyrir sínum réttindum með því að fara í verkfall vegna kaldhæðni þeirra stjórnvalda sem leika sér að því að brjóta gegn stjórnarskránni, lagagrein almannatryggingar og alþjóða mannréttindasamningum Íslands, með því að vilja ekki leiðrétta launkjör láglaunaðra.

Þannig spurningin er: „Tilhvers er stjórnarskráin til og hvaða tilgangur er það að búa til lög eftir henni, þegar flest öll lög landsins stangast gegn jafnræði þeirra ákvæða sem segir að allir skulu vera jafnir fyrir lögum?“. Því einsog meirihluti þjóðarinnar nú á dögum óskar eftir að fá nýja stjórnarskrá, þá sér maður engan tilgang í því að óska eftir nýrri stjórnarskrá, þegar sú núverandi stjórnarskrá sem þjóðin okkar tilheyrist nú á dögum er margbrotin af stjórnvöldum sem vísvitandi leika sér að því að hundsa láglauna jafnræðiskjósendur til mannsæmandi launa, vegna dýrkun þeirra stjórnvalda sem leifa græðgisauðmenn að kaupa þá siðspillingu sem rústað hefur Ísland í þó nokkur mörg skammarár, án þess að stjórnvöld blygðist þeirra ójöfnunarskömm sem þau hafa undanfarin ár sýnt láglauna Íslendingum með því að gefa þeim skít og vanvirðingu. Því hvað annað er hægt að segja um okkar Alþingi sem vanvirðir sína kjósendur með raðlygablekkingum að þau ætli sér að standa við gefin loforð, en vegna þeirra mengandi siðspillingu þá kvikindislega leika þau sér að hundsa láglaunaða án þess að sína einhvern snefil af tilfinningu til þeirra fátæktarstöðu sem margir láglaunaðir lifa við nú á dögum, vegna þeirra fátæktargildru sem stjórnvöld endalaust setja þá lægst launuðustu í með því að margskatt hækka nauðsynjar græðgisauðmönnum til skemmtunar en stjórnvöldum til háborinnar skammar án þess að veita leiðréttinga launa þeirra sem mest þurfa á þeim hækkunum að halda.

Þannig megi sá dagur einhvern tíman verða, hvort það sé á þessu ári eða að næstu kosningum, en vonandi sem fljótast, að stjórnvöld hætti þessari niðurlægingareinelti sem þau veita láglaunuðum, að þau eignist tilfinningu til sinna láglaunakjósenda sem þau vísvitandi hafa svikið þeim launaleiðréttingu, að þau fari nú að vakna og veita þeim sem verst eru staddir að sýna einhverja miskunn við það að geta hunskast til þess að leiðrétta laun þeirra sem þurfa á þeirri leiðréttingu að halda. Það er að segja ef Alþingið yfir höfuð, kann að virða sína kjósendur án þess að blekkja og svíkja þau. Því nóg er komið af þessum eineltisskítaleik sem Alþingið sínir láglaunuðum án þess að sína þann snefil af tilfinningu að vilja gera eitthvað í þeim vanda sem þjóðin á við að stríða hverju sinni.

PS: Ef ykkur langar að deila þessari bloggfærslu, þá með mínu leyfi megið þið gera það.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Eineltisskömm 65. gr. stjórnarskrárinnar!

Samkvæmt sáttmálslýðveldi stjórnarskrá 1944 sem sorgarskömm okkar framtíðkynslóða sem kallast útfrá ákvæðum 65. gr. stjórnarskrárinnar sem orðast: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]” sem 1995 var kosið í okkar núverandi stjórnarskrá af öllum svokölluðum jafnræðis lýðveldiskjósendum sem blekkjandi trúðu að „Allir skulu vera”, sem nú á dögum túlkast í lögum sem: „Allir” spurningarmerki „skulu” stóru spurningarmerki „vera” ennþá stærra spurningarmarki „jafnir” miklu stærra spurningarmerki „fyrir” óteljandi spurningarmerki „lögum” sem nú til dags er ennþá hausverklega spurt: „Hverjir eru jafnir?“.

Því eitt er mjög forvitnislegt að vita, hvernig ætlar Alþingi okkar lýðveldisþjóðar að púsla saman og útskýra fyrir börn okkar framtíðakynslóða hvað „Allir skulu vera” þegar þau forvitnislega munu spyrja: „Er ég jöfn fyrir lögum?“; „Er mín uppeldis fjölskilda jöfn fyrir lögum?“; „Eða er ættkynslóð mín jöfn fyrir lögum?“; „Ef svo ekki, hverjir er þá jafnir fyrir lögum?“. Því ekki nægir bara að hugsa um hálaunaklíkukjósendur, heldur líka framtíða börn sem seinna meir munu kjósa og gætu spurt, sem margsinnis er búið er að skrifa, tala og fjalla um, sem og fjölmiðlar, blogga, birta og sýna, sem og engin börn láglaunaðra foreldra munu geta forðast við að spyrja: „Eru  allir jafnir fyrir lögum?”.

Því ef börn okkar framtíðakynslóða eiga að vera jöfn fyrir lögum eins og okkar núverandi stjórnarskrá kennir. Þá þarf Alþingi Íslands að huga að framtíð allra sem jöfn eiga að vera fyrir lögum. Því á meðan Alþingi nú á dögum er viljandi að fjársveltaláglaunaða sem daglega eru skert réttindum til mannsæmandi launa með óréttlætis ójöfnuð, sem sum börn eiga, sem munu læra sjá og upplifa, að ekki eru allir jafnir fyrir þeim lögum sem stjórnarskráin hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir”.

Þannig hverjir eru allir skulu vera jafnir fyrir lögum, er það bankaklíka, kvótaklíka, auðmannsklíka, millistéttaklíka, eða Alþingi fjölskildu, vináttu og kunningja tengslaklíkan sem líta á að þau séu allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum, á meðan láglaunastétt lifir eineltislaganíðlega til ójöfnuna brauðsmola skömm hina efnameyri til hátíðar skemmtunar sem geta mútað fram jöfnuð til sinna og sína, á meðan börn láglaunaðra foreldra spyrja: „Hvað munu lögin segja þegar ég verð fullorðin, mun ég lifa í jöfnuð?“.

Sem endalaust væri hægt að spyrja, veit Alþingið í raun og veru nokkuð yfir höfuð hvað jafnræði þýðir? Því ef þau telja sig fatta hvað jafnræði þýðir, af hverju er þá Alþingið nú á dögum ekki búið að sinna því hlutverki að leiðrétta láglaunuðum mannsæmandi launum eins og stjórnarskráin segir til um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum? Eða er Alþingið kannski kosið til að fara illa með láglaunaða sem margir af þeim hafa þurft að standa í skömm brauðsmolaraðir eftir nauðsynjum hungurmorða vegna skorts á mannsæmandi réttlátra launa til lifnaða? Því hvað kostar það Alþingið mikið að sína þá heiðursvirðingu til allra sem eiga að vera jafnir fyrir lögum að geta veitt leiðréttinga láglaunaðra í 300 þúsund krónur einsog óskað er eftir af meirihluta jafnræðislýðveldiskjósenda? Því ekki nægir lengur að sína þá niðurlægjandi vanvirðingu gegn láglaunuðum að halda það að þau séu ekki jafnmikið jöfn sem „Allir skulu vera“.

Því ef draumar Íslands langar einhvern daginn að skapast sem kynslóð sem kallast „Allir skulu vera“ fyrir öllum lögum „jafnir“ einsog lýðveldisstjórnarskrá Íslands orðar það án mismunar kynja eða launa, þá er orðið nóg komið af þeirri niðurlægingarskömm sem okkar stjórnarskrá hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir“, sem og vegna misnotkunar ójafnræðislöggjöf Alþingis hefur mengað, sem og er nóg komið af þessari blæðandi skömm gegn okkar æðstu stjórnarskráalaga sem öll lög eiga að vera jöfn fyrir öllum.

Þannig megi jöfnuður vera okkar framtíð, öllum til góðs, án aðgreiningar og mismunar, því öll erum við jöfn fyrir lögum, sem samkvæmt stjórnarskrá okkar segir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

 

 

Þarf Ísland nýja stjórnarskrá?

Eflaust hafa margir spurt: „Af hverju þarf Ísland nýja stjórnarskrá, er sú gamla ekki nógu góð?“, sem er nú frekar góð og flókin spurning: „Hefur gamla stjórnarskráin ekki getað staðið sig nógu vel að halda Ísland uppi?“, sem og svarið við þeim spurningum er bæði já og nei, að gamla stjórnarskráin hefur að vissu takmarki getað haldið Ísland uppi, en ekki alveg nógu vel einsog ástandið er nú á okkar dögum. Því einsog Ísland er búin að kynnast undanfarinn ár, frá hruni 2008 upp að okkar dögum, þá hafa stjórnvöld og aðrir valdhafar ekki verið nógu dugleg við að fara eftir okkar núverandi stjórnarskrá. Sem dæmi, þá er jafnræðisregla okkar núverandi stjórnarskráa margbrotinn, og nú nýlega þá vilja stjórnvöld og aðrir valdhafar skammta 10 vel auðugum einstaklingum auðlindir Íslands án þess að hugsa um hag  og jafnræði allra þjóðarinnar, sem og laun allra Íslendinga er í rústandi ójöfnuð, sem og fleiri dæmi væri hægt að nefna, en látum þetta duga í bili. Sem og önnur spurning er: „Ef ný stjórnarskrá yrði samþykkt af Íslendingum, myndu þá stjórnvöld og aðrir valdhafar ekki gera það sama og þeir gera nú á okkar dögum, að fara ekkert eftir þeirri stjórnarskrá?“. Þannig hvað myndum við græða á nýrri stjórnarskrá ef stjórnvöld og aðrir valdhafar geta ekki farið eftir okkar núverandi stjórnarskrá?

Því þetta er stórvandi Íslands að þótt ný stjórnarskrá yrði samþykkt, þá má búast við að sú stjórnarskrá yrði jafnmikið margbrotin eins og er gert gagnfart okkar núverandi stjórnarskrá. Þannig ef ný stjórnarskrá yrði samþykkt af Íslendingum, þá þyrfti að vera ákvæði í þeirri stjórnarskrá að ef einhver af þeim stjórnvöldum og valdhöfum myndu brjóta gegn henni, þá yrðu þeir vel sektaðir fyrir þau brot og jafnvel þyrftu að sitja inni til margra ára fyrir þau brot. Því ef ekkert þannig ákvæði er í þeirri nýju stjórnarskrá, að þeir mættu ekki brjóta gegn henni, þá má búast við því að við myndum ekkert græða á nýrri stjórnarskrá. Því hvað myndi Ísland græða á nýrri stjórnarskrá, ef stjórnvöld og aðrir valdhafar gætu komist upp með það að geta brotið gegn henni? Því þetta er það sem við Ísland þyrftum að hugsa vel útí, að þótt ný stjórnarskrá yrði samþykkt af þjóðinni og hægt væri að brjóta gegn henni og ekkert ákvæði spornaði gegn því broti, þá myndum við ekkert græða á því að fá nýja stjórnarskrá. Þess vegna þarf ákvæði í okkar nýja stjórnarskrá, að það má ekki brjóta gegn henni, og ef svo myndi gerast, þá yrðu þau stjórnvöld og aðrir valdhafar að geta borið ábyrgð á þeim brotum.

Og síðan er ein flókin spurning: „Er nýja stjórnarskráin eitthvað miklu betri en sú gamla?“. Því þann 4. ágúst 2011 þá skrifaði ég bloggfærslu undir titlinum „7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar“ og aðra þann 18. september 2011 undir titlinum „Vangaveltur um nýju stjórnarskrána“. Í þeim bloggfærslum, að minnstakosti þeirri fyrstu, þá fer ég vel yfir nýju stjórnarskrána, að það hefði mátt vinna betur við að gera okkar nýja stjórnarskrá ennþá betur til að geta spornað gegn því að stjórnvöld og aðrir valdhafar geti ekki komist upp með það sem þau vonbrigði tala um í þeirri bloggfærslu um okkar nýju stjórnarskrá. Sem dæmi, tekið úr 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar, sem segir:

 „113. gr.    Stjórnarskrárbreytingar
<> Þegar Alþingi hefur samþykkt frumvarp til breytinga á stjórnarskrá skal það borið undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar. Atkvæðagreiðslan skal fara fram í fyrsta lagi einum mánuði og í síðasta lagi þremur mánuðum eftir samþykkt frumvarpsins á Alþingi.
<> Hafi fimm sjöttu [5/6] hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frumvarpið gildi engu að síður.

Þá er komið að síðasta vonbrigðinu sem er: "Stjórnarskrárbreytingar". Í fyrstu lítur þessi grein ágætlega vel út. En þegar maður les síðustu málsgreinina þá hrekkur maður í kút. Því útfrá þessari grein, þá má Alþingið leggja fram frumvarpsbreytingu að stjórnarskránni og síðan leggja þá breytingu til þjóðarkosninga. Enn þá vandast málið, því útfrá síðustu málsgreininni, þá má 5/6 hver hluti þingmanna samþykkja breytingartillöguna að stjórnarskránni og með þeirri meirihluta samþykkt geta þau fellt niður þjóðaratkvæðagreiðsluna. Bíddu, hvað á þetta að þýða!? Útfrá hugmyndum stjórnlagaráðs að þessari grein, þá á að vera hægt að lagfæra, uppfæra, fjarlægja greinar eða ákvæði stjórnarskrárinnar útfrá breyttum ástæðum í framtíðinni. En af hverju að leifa 5/6 hvern þingmann að fella niður þjóðaratkvæðagreiðslu?! Það er það sem maður nær ekki alveg að skilja? Því með þessu, þá gætu þingmenn þess vegna breytt allri stjórnarskránni eftir geðþóttaákvörðun án þess að þjóðin hefði eitthvað við því að segja.“

Og það sem Vangaveltur um nýju stjórnarskrána segir um þá grein sem ég vitnaði um hér fyrir ofan:

„6. Stjórnarskrárbreytingar – [fjallar um að Alþingið geti óskað eftir breytingum á stjórnarskránni og við þjóðin getum fengið að kjósa um það, en ef 5/6 hver þingmaður myndi samþykkja breytinguna þá getur Alþingið afturkallað þjóðaratkvæðisgreiðsluna og þar með samþykkt stjórnarskrárbreytinguna án samþykkis þjóðarinnar].

Sem og ég útskýri ýtarlega í 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar hvaða skaða þessi 113. gr.    Stjórnarskrárbreytingar gæti valdið ef þetta ákvæði fengi ekki þjóðarkosningu, sem og hljóðar svona:

„Fjórða breyting: Alþingið útfrá geðþóttaákvörðun gæti breytt "Dómsvald" sjöunda kafla 100. gr. sem hljóðar svona:
   
100. gr. Lögsaga dómstóla
<> Dómstólar skera endanlega úr um réttindi og skyldur að einkarétti, svo og sök um refsiverða háttsemi og ákveða viðurlög við henni.
<> Dómstólar skera úr um hvort lög samrýmist stjórnarskrá.
<> Dómstólar skera úr um hvort stjórnvöld hafi farið að lögum. Hjá ákvörðun stjórnvalds verður ekki komist í bráð með því að bera lögmæti hennar undir dóm.“

Og líka: „Maður getur endalaust fundið ástæður sem Alþinginu gæti látið sér detta í hug útfrá stjórnarskrárbreytingum, því í gömlu stjórnarskránni þá átti Alþingið ekki svona mikið veldi. En með þessu valdi sem stjórnlagaráð hefur veitt Alþinginu, þá geta allir hlutir gerst, án þess að þjóðin gæti nokkuð við því sagt. Og þótt stjórnlagaráð hafi kannski haft þá trú og hugsað þannig, að Alþingið myndi nú aldrei gera svoleiðis, þá veit maður aldrei hvað spilltir menn sem sitja inn á Alþingi láta sér detta í hug. Sem dæmi, hvernig varð með Icesave deiluna miklu sem þjóðin varð að þvinga til kosninga með því að biðja forseta Íslands að synja þeim lögum, hunsaði ekki Alþingið þjóðinni með því að gefa henni skít og skömm með því að reyna að þvinga hana til að borga skuldir sem hún skuldaði ekki? [...]“.

Og líka: „Hér útfrá 113. gr. og 2 mgr. þá er stjórnlagaráð búin að gefa Alþinginu sem meirihluti þjóðarinnar treystir ekki, mikið veldi sem Alþingið gæti misnotað. Þannig spurningin er, vill þjóðin hafa þessa grein eins og stjórnlagaráð setti hana upp? Með þessari grein, þá hefur stjórnlagaráð valdið þjóð sinni miklum vonbrigðum. Og þótt margt gott sé í nýju stjórnarskránni, þá mun maður ekki kjósa nýja stjórnarskrá, bara útaf því að hún hljómar vel í eyrum. Nei, maður verður að geta kosið stjórnarskrá sem maður treystir að hún verði ekki misnotuð af valdamönnum sem lofa þjóð sinni öllu, en eru fljótir að svíkja þeim loforðum.“

Sem og ég gæti vitnað meira úr þessum bloggfærslum, en best væri ef þú lesandi gætir lesið þær bloggfærslur sem ég skrifaði, því ekki langar mig til að lengja þessa núverandi bloggfærslu sem hér er skrifuð. Þannig ef þú hefur áhuga, þá geturðu smelt á 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar og líka á Vangaveltur um nýju stjórnarskrána, það er að segja, ef þig langar að vita um hvað nýja stjórnarskráin hefur að segja.

Og þótt 100. gr. Lögsaga dómstóla segir í 2 og 3 mgr., að: „<> Dómstólar skera úr um hvort lög samrýmist stjórnarskrá.
<> Dómstólar skera úr um hvort stjórnvöld hafi farið að lögum. Hjá ákvörðun stjórnvalds verður ekki komist í bráð með því að bera lögmæti hennar undir dóm.“

Þá treystir maður ekki nýju stjórnarskrána, aðallega útaf 113. gr. Stjórnarskrárbreytingar sem 2 mgr. hefur að segja, að: „<> Hafi fimm sjöttu [5/6] hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frumvarpið gildi engu að síður.“

Því þótt nýja stjórnarskráin sé vel vönduð, þá veldur þetta ákvæði nýju stjórnarskrárinnar mjög miklum vonbrigðum, sem og þjóðin ætti útfrá þessu ákvæði, að geta fengið að kjósa um hvort þetta ákvæði ætti að tilheyrast nýju stjórnarskránni. Sem og þjóðin mætti líka fá að kjósa um þau 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar, því fyrir hvern er nýja stjórnarskráin, er hún fyrir alla sem eiga að vera jafnir, eða er hún fyrir þá sem geta útfrá geðþóttaákvörðun breytt nýju stjórnaskránni, bara útaf 113. gr. Stjórnarskrárbreytingar og 2 mgr. sem gæti valdið þjóðinni vanda ef þessi grein verður ekki fjarlægð eða lagfærð eftir óskum þjóðarinnar? Því þetta er það sem þjóðin þarf að geta fengið að velja, með því að fá að kjósa um þessa vissu grein, og líka ef Alþingið gæti leift kosningar á öllum þeim 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar og útfrá öðrum vandræðis ákvæðum ef það eru fleiri þannig greinar. Því ef nýja stjórnarskráin á að vera eign allra þjóðarinnar, þá þyrfti þjóðin að geta fengið að kjósa um þessi 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar.

Og að lokum, þá langar mig til að spyrja: „Tilhvers vill þjóðin kjósa um nýja stjórnarskrá, er það útaf því að stjórnvöld vilja skammta 10 vel auðugum einstaklingum auðlindir Íslands án þess að hugsa um hag  og jafnræði allra þjóðarinnar, eða útfrá einhverju öðru?“. Ég bara spyr, vegna þess að ef þetta sé bara eina ástæðan fyrir því að þjóðin vill kjósa um nýja stjórnarskrá útaf auðlindarákvæði nýju stjórnarskrárinnar, sem hljóðar svona:

„34. grein. Náttúruauðlindir

Auðlindir í náttúru Íslands, sem ekki eru í einkaeigu, eru sameiginleg og ævarandi eign þjóðarinnar. Enginn getur fengið auðlindirnar, eða réttindi tengd þeim, til eignar eða varanlegra afnota og aldrei má selja þær eða veðsetja.

Til auðlinda í þjóðareign teljast náttúrugæði, svo sem nytjastofnar, aðrar auðlindir hafs og hafsbotns innan íslenskrar lögsögu og uppsprettur vatns- og virkjunarréttinda, jarðhita- og námaréttinda. Með lögum má kveða á um þjóðareign á auðlindum undir tiltekinni dýpt frá yfirborði jarðar.

Við nýtingu auðlindanna skal hafa sjálfbæra þróun og almannahag að leiðarljósi.

Stjórnvöld bera, ásamt þeim sem nýta auðlindirnar, ábyrgð á vernd þeirra. Stjórnvöld geta á grundvelli laga veitt leyfi til afnota eða hagnýtingar auðlinda eða annarra takmarkaðra almannagæða, gegn fullu gjaldi og til tiltekins hóflegs tíma í senn. Slík leyfi skal veita á jafnræðisgrundvelli og þau leiða aldrei til eignarréttar eða óafturkallanlegs forræðis yfir auðlindunum.“

Þá tel ég að þetta sé röng hugsun, að þjóðin vilji bara geta fengið að kjósa um nýja stjórnarskrá, án þess að geta fengið að kjósa um þessi 7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar og öðrum greinum ef þannig fleiri greinar eru til staðar, bara útaf því að stjórnvöld vilja skammta 10 vel auðugum einstaklingum auðlindir Íslands án þess að hugsa um hag og jafnræði allra þjóðarinnar. Því ef þetta er eina ástæðan fyrir því að þjóðin vill nýja stjórnarskrá, þá mætti þjóðin hugsa sig aðeins betur um, áður en kosningar nýju stjórnarskrárinnar verður kannski á næstum forsetakosningum, eins og Bjarni Benediktsson leggur til um að svo verði, eins og stundin.is vitnar um það, að: „Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins, vill að kosið verði um afmarkaðar breytingar á stjórnarskrá Íslands samhliða forsetakosningum á næsta ári, [...]“, það er að segja ef það verður staðið við þessi loforð. Þannig vonandi þjóðarinnar vegna, þá vonar maður að kosið verði um fleiri ákvæði nýju stjórnarskrárinnar, en ekki bara útaf auðlindarákvæði nýju stjórnarskrárinnar. Þannig ef það eru fleiri vonbrigði í nýju stjórnarskránni, þá mætti þjóðin líka fá að kjósa um þau vafasömu ákvæði, því ef stjórnarskráin á að tilheyrast allri þjóðinni einsog Aðfaraorð nýju stjórnarskrárinnar orðar það, sem hljóðar svona:

„Við sem byggjum Ísland viljum skapa réttlátt samfélag þar sem allir sitja við sama borð. Ólíkur uppruni okkar auðgar heildina og saman berum við ábyrgð á arfi kynslóðanna, landi og sögu, náttúru, tungu og menningu.

Ísland er frjálst og fullvalda ríki með frelsi, jafnrétti, lýðræði og mannréttindi að hornsteinum.

Stjórnvöld skulu vinna að velferð íbúa landsins, efla menningu þeirra og virða margbreytileika mannlífs, lands og lífríkis.

Við viljum efla friðsæld, öryggi, heill og hamingju á meðal okkar og komandi kynslóða. Við einsetjum okkur að vinna með öðrum þjóðum að friði og virðingu fyrir jörðinni og öllu mannkyni.

Í þessu ljósi setjum við okkur nýja stjórnarskrá, æðstu lög landsins, sem öllum ber að virða.“

Þá þarf þjóðin að hugsa sig vel um eins og fyrstu aðfaraorðin segja: „Við sem byggjum Ísland viljum skapa réttlátt samfélag þar sem allir sitja við sama borð. [...]“. Því til þess að þjóðin geti fengið að „sitja við sama borð“, þá þyrfti þjóðin helst að geta fengið að kjósa um fleiri ákvæði, en ekki bara um auðlindarákvæði nýju stjórnarskrárinnar.

Með mínu leifi megið þið deila þessari bloggfærslu, ef þið viljið.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Uppskrift að réttlátu lífi!

Hvað er réttlæti? Því einsog við núverandi Ísland lifum nú á dögum, þá er ekkert sem bendir til þess að við munum einhvern daginn eignast það réttlætislíf sem hver og einn óskar eftir. Sem er nú frekar grátlega sorglegt, að Ísland sem margmontar og stoltar sig yfir því að vera svokölluð vel auðug þjóð, fái ekki að lifa þannig lífi sem þjóðin nú á dögum reynir alltaf að óska eftir. Því hvað er það sem við flest öll viljum, en fáum ekki vegna þess að við lifum í óréttlæti?

Því þegar maður opnar netheima eða leifir sér af og til að horfa á sjónvarp eða lesa blöð og skoða það sem fréttaheimar hafa að segja hverju sinni. Þá er það nú á dögum, að maður kemst ekki fram hjá þeirri eymd og skömm sem við Íslendingar erum endalaust að lenda í. Því hvar er allt réttlætið sem okkur er sýnt þegar við fáum ekki að lifa þannig lífi?

Því þegar meirihluti Íslendinga óska eftir að geta fengið að lifa mannsæmandi líf, þá er alltaf einhver sem vill þagga það niður að við getum fengið að lifa þannig lífi, með því að bulla og hóta þess með hrakvallarspám, að ef við fáum þau sæmandi laun sem við flest óskum eftir, þá gæti það gerst að verðbólgubál gæti komið og kollvarpað hagkerfi Íslands í ruslaflokk sem gæti endað með því að það neyðist til að hækka allt verðlag, sem og við láglauna Íslendingar erum nú bara einfaldlaga að óska eftir því að geta fengið að lifa mannsæmandi lífi. Því þann 19. maí 2015 þá skrifaði Samtök Atvinnulífsins hrakvallaspákönnunarfréttatilkynningu undir titlinum „Verðbólga á flug“, sem og hljóðar svona:

„Áhrif 50-70% launahækkana yrðu einnig mikil á verðlag sem myndi fara á fleygiferð. Alls segjast 86% stjórnenda þurfa að hækka verð á vörum og þjónustu sinna fyrirtækja ef samið verði um 50-70% launahækkanir næstu þrjú árin.

Að mati stjórnendanna myndi verðlag hækka mjög mikið. Flestir (39%) gera ráð fyrir því að verðlag hækki um 5-15%, tæpur þriðjungur (31%) telur verðlag hækka um 16-30%, tæpur fimmtungur (18%) gerir ráð fyrir því að verðlag hækki um 31-50% og 9% gera ráð fyrir að verðlag hækki um meira en 50%. Aðeins tæp 3% segja að verðlag muni hækka innan við 5%.

Í spurningunni felst að stjórnendurnir leggja eingöngu mat á fyrstu áhrif launahækkana, en ekki á þá víxlverkun sem fer af stað þegar birgjar hækka verð á aðföngum, og svo koll af kolli.

Um könnunina:
Um var að ræða netkönnun meðal aðildarfyrirtækja SA dagana 12.-15. maí 2015 og var fjöldi svarenda 395. Outcome-kannanir sáu um framkvæmd könnunarinnar. 60% svarenda voru með rekstur á höfuðborgarsvæðinu en 40% á landsbyggðinni.“

Sem og fréttavefur vísir.is fjallar um þessa hrakvallaskrifkönnun Samtök Atvinnulífsins, sem og hljóðar svona:

„Hjá þeim fyrirtækjum sem tóku þátt í könnuninni starfa 24 þúsund starfsmenn. Sé niðurstaða könnunarinnar yfirfærð á þau fyrirtæki gæti starfsmönnum fækkað um 14 prósent eða 3.400. SA segir að sé það fært yfir á almennan vinnumarkað fáist að starfsmönnum gæti fækkað um 16 þúsund.

Verðbólga hækki
Í tilkynningunni segir að áhrif 50 til 70 prósent launahækkana yrðu einnig mikil á verðlag. Alls 86 prósent stjórnenda segja að þeir myndu þurfa að hækka verða á vörum og þjónustu sinna fyrirtækja. Flestir eða 39 prósent þeirra, gera ráð fyrir að verðlag myndi hækka um fimm til fimmtán prósent. Tæpur þriðjungur gerir ráð fyrir 16 til 30 prósenta hækkun og 18 prósent þeirra gera ráð fyrir því að verðlag myndi hækka um 31 til 50 prósent. Í tilkynningunni segir að áhrif 50 til 70 prósent launahækkana yrðu einnig mikil á verðlag. Alls 86 prósent stjórnenda segja að þeir myndu þurfa að hækka verða á vörum og þjónustu sinna fyrirtækja. Flestir eða 39 prósent þeirra, gera ráð fyrir að verðlag myndi hækka um fimm til fimmtán prósent. Tæpur þriðjungur gerir ráð fyrir 16 til 30 prósenta hækkun og 18 prósent þeirra gera ráð fyrir því að verðlag myndi hækka um 31 til 50 prósent.“

Þannig hvað þýðir þessi hrakvallanetkönnun sem Samtök Atvinnulífsins lét gera? Þýðir hún að ef laun munu hækka, þá verða þessir 395 svarendur að hóta þess að hækka allt verðlag, bara útaf því að meirihluti láglauna Íslendinga eru að biðja um mannsæmandi laun, eða, hvar er réttlætið í því að vera að ógnaláglaunaða með svona netkönnun? Því hvað annað er hægt að segja nema þetta séu hótanir, að ef laun hækka, þá verður allt verðlag að hækka líka. Sem og spurt er: „Verður allt verðlag að hækka, bara útaf því að meirihluti láglauna Íslendinga eru að óska eftir mannsæmandi launum?“. Svar: „Nei það þarf ekki að hækka allt verðlag, bara ef allir þessir 395 svarendur gætu nú stefnt að því að vilja mæta sinni þjóð í réttlæti, án þess að ógna þjóðinni með svona hótunum.“ Þannig hver er töfrauppskriftin til þess að geta mætt láglauna Íslendingum í réttlæti? Sem og er frekar flókin spurning á meðan að valdhafar okkar þjóðar vilja ekki eða kunna ekki að mætaláglauna Íslendingum nema að ógna þess að hækka allt verðlag, bara útaf því að láglauna Íslendingar eru að óska eftir mannsæmandi launum.

Þannig hver er réttlætisuppskriftin sem getur lagað vanda láglauna Íslendinga án þess að hækka allt verðlag?

Því ekki er nóg með að fyrirtæki Íslands læri að mæta sinni þjóð í réttlæti, heldur verða launasáttasemjarar og stjórnvöld líka að gera hið sama, með því að ógna ekki sína þjóð með mengunaróréttlæti að allt verðlag verði að hækka bara útaf því að láglauna Íslendingar eru að óska eftir mannsæmandi launum. Þannig á meðan að maður býður eftir því að réttlæti komi fram, þá vonar maður að það gerist sem fljótast, því nóg er komið af þessari mengandi spillingu sem vill ekki mæta sinni þjóð nema að ógna henni þess að allt verðlag verði að hækkað ef við láglauna Íslendingar biðjum um réttlætislaun. Því hvað græðir Ísland á því að vilja ekki mæta láglauna Íslendingum með réttlætislaunum?

Þannig svona gæti uppskrift að réttlátu lífi virkað, sem og ég sem skrifa þessa bloggfærslu mun vitna í grein sem ég skrifaði 20. apríl 2015 undir titlinum „Skaðvaldsmengun Íslandssögunar!“, sem og orðast á þennan átt: „Því einsog stjórnaskrá 65 gr. segir: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til - efnahags, - og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“, og 75. gr. sem segir: „Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda krefjist almannahagsmunir þess. • Í lögum skal kveða á um rétt manna til að semja um starfskjör sín og önnur réttindi tengd vinnu.“, og 76 gr. sem segir „Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“, og 68. gr. sem segir: „Engan má beita pyndingum né annarri ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu. • Nauðungarvinnu skal engum gert að leysa af hendi.“  Semsagt verður verðbólga ef laun hækka jafnt?“.

Þannig til að geta mætt láglauna Íslendingum einhvern daginn, þá þurfa laun allra Íslendinga að hækka jafnt, sem og því miður er mjög flókið og frekar strembið fyrir þá sem vilja ekki læra að mæta sinni þjóð í jafnræði og réttlæti. Því hversvegna verður ekkert verðbólgubál þegar hátekjulaunaeinstaklingar leifa sér að hækka sín eigin laun, sem og sumir af þeim leifa sér líka að skammta sér aukahálaunabónusa, eða eru það bara hátekjulaunaeinstaklingar sem mega hækka sitt eigið, án þess að skapa verðbólgubál sem gæti kollvarpað okkar Íslenskt hagkerfi í kreppu? Því er gullfiskaminni Íslendinga búið að gleyma árið 2008, þegar hrun okkar þjóðar varð hér á landi, sem og örfáir vel auðugir völduðu þann skaða og kröfðust þess að við framtíðar Íslendingar ættum að borga þann skaða upp sem þessir örfáu auðmenn völdu sinni eigin þjóð, Íslandi til skammar? Því er þetta ekki að endurtaka sig aftur, að hátekjulaunaeinstaklingar eru að leifa sér að hækka allt sitt, án þess að vilja læra að lifa í jafnræði? Og síðan ef kreppa kæmi, yrðu þá ekki bara láglauna Íslendingar kenndir um það ástand, bara útaf því að vilja fá réttlátjafnræðislaun? Og mun sökin ekki yfirleitt lenda á láglauna Íslendinga, að þurfa að lenda í ómannúðlegri og vanvirðandi meðferð og refsingaskerðingar, vegna þess að hátekjulaunaeinstaklingar vilja ekki eða kunna ekki að mæta sinni eigin þjóð nema kenna henni um allan þann skaða sem þeir sjálfir valda sinni þjóð með því að vilja ekki læra að lifa í jafnræði, heldur í ójöfnuð sem mun valda þá kreppu sem kæmi yfir Ísland ef ekkert er gert til að vilja læra að lifa jöfnuð? Því er þetta ekki það sem við erum að lenda í, sem þarf ekki að gerast, en því miður er að gerast?

Þannig lærum mín kæra þjóð, sem lýðræðis Ísland viljum kallast, að virða hvort annað, með því að vinna saman að því að sækjast eftir réttlæti, en ekki eftir óréttlæti, því nóg er komið að þeirri skaðvaldsmengun sem rústað hefur Ísland vegna nísku þeirra sem vilja ekki vinna með öllum sem eiga að vera jafnir fyrir lögum. Þannig megi Ísland einhvern daginn eignast það réttlæti, sem og við flest öll óskum eftir, því þannig er hægt að vinna saman með því að virða hvort annað sem jöfn fyrir lögum, einsog okkar núverandi stjórnarskrá lýðveldisins kveður á um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum.

Þannig ef Ísland vill einhvern daginn eignast réttlæti, þá vinsamlega deilið, því nóg er komið af þessu óréttlæti.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

 

Af hverju að taka þátt í Eurovision?

Eflaust hafa margir klórað hausinn við þeirri spurningu áður: „Af hverju er Ísland að taka þátt í Eurovision söngvakeppni?“ eða: „Hvað mun það kosta Ísland að taka þátt í söngvakeppni?“.

Því samkvæmt fréttablaði Fréttatíminn sem skrifaði þann 6.-8. febrúar 2015 í blaðsíðugrein 14 undir titlinum 30 milljónir sem og sú grein vitnar: „Kostnaður RÚV við Söngvakeppnina er áætlaður um 30 milljónir króna. Það er svipað og í síðasta ári. RÚV ver svo öðrum 30 milljónum króna í þátttöku Íslands í lokakeppni Eurovision sem að þessu sinni er haldin í Austurríki.“, semsagt það mun kosta tæp als 60.000.000 kr. að taka þátt í þessa söngvakeppni ef þetta sé rétt útreiknað hvað þátttaka Íslends er í Eurovision. Þannig mig langar að spyrja að annarri spurningu sem hljóðar svona: „Í hvað væri hægt að nota þessar tæp 60.000.000 kr. ef við Íslendingar tækjum ekki þátt í Eurovision söngvakeppni?“.

Því er RÚV ekki velskuldsett ríkisfyrirtæki sem við Íslendingar erum þvinguð með nefskatti til að borga í RÚV sem og þær tæp 60.000.000 kr. hefði getað verið notað til að dekka upp eitt af þeim margskuldum sem RÚV á við að stríða nú á dögum? Sem og kjarninn.is vitnaði þann 9. maí 2015 undir titli þess fréttavefs: „Lagt til að ríkið taki yfir lífeyriskuldbindingar RÚV og að skuldir lækki um fjóra milljarða“, sem og áfram vitnar í þeirri grein, þá „munu langtímaskuldir RÚV lækka úr 4,4 milljörðum króna í 402 milljónir króna.“, semsagt það hefði verið alveg hægt að borga upp þann part sem RÚV skuldar nú á dögum, eða það hefði líka verið hægt að nota þá peninga til að láta lagfæra spítalavandamál Íslands, eða þá að borga upp part af skuldum heimilanna, eða útríma þá fátækt sem er að grassera hér á landi, eða í eitthvað allt annað hagstæðara sem hægt hefði verið að nota þessar tæp 60.000.000 kr. í staðin fyrir að sukk spreða þá í söngvarkeppni sem yfirleitt hefur endað í tapsæti undanfarin ár og aldir síðan að Ísland fyrst tók þátt í þessari Eurovision söngvarkeppni. Þannig hvað er Ísland í raun og veru að græða á því að taka þátt í þessari söngvarkeppni?

Sem og flest margir Íslendingar myndu eflaust svara þessari spurningu einhvernvegin svona: „Það er svo svaka töff að taka þátt í Eurovision að við gætum kannski unnið þá söngvakeppni!“, eða: „Okkar dreymir svo heitt að komast í fyrsta sætið, þess vegna tökum við þátt í Eurovision!“, eða: „Hvað kemur þér það við að við tökum þátt í þessari söngvakeppni, að minnstakosti einhvern daginn gætum við lent í fyrsta sæti, þannig vertu ekkert að bögga þig á því sem gæti einhvern tíman gerst!“, eða útfrá einhverju öðru svipuðu svari sem og maður veit ekki í raun hvað hver Íslendingur hugsar um hverju sinni.

Sem og þýðir í raun og veru, að meirihluti Íslendinga veit í raun og veru ekki af hverju hún er að taka þátt í Eurovision söngvakeppni. Því hvers vegna er verið að sukk spreða tæp 60.000.000 kr. sem hefði verið hægt að nota í eitthvað allt annað en í þessa söngvakeppni?

Þannig í raun þá erum við Íslendingar að margsukk spreða tugmilljóna króna í draumaveröld sem kannski gæti einhvern tíman ræst, það er að segja, ef við Íslendingar munum halda þessari Eurovision söngvakeppnisdýrkun áfram, sem og við höfum hingað til ekkert grætt á. Því er nú ekki tími til komið að við Íslendingar lærum einhvern tíman að fara betur með þann auð sem Ísland á?

Því ekki er ég á móti því að fólk noti sína hæfileika, heldur er ég á móti því hvernig þessir hæfileikar eru misnotaðir í þágu þess sem byggir ekki upp Ísland. Þannig ef við vinnum ekki þessa söngvakeppni nú í ár, hvað mun Ísland þá gera, mun hún halda áfram þessari Eurovision dýrkun, eða er nú ekki orðið nóg komið af þessu rugl sukki sem við Íslendingar höfum ekkert grætt hingað til á, nema jú að sjá Ísland alltaf í einhverju tapsæti, aftur og aftur og aftur, sem og maður gæti endalaust sagt þetta orð?

Þannig hvernig væri ef við töpum nú á þessu ári, að við myndum einhvern tíman læra að leifa okkur að hætta þessari sukk vitleysu, það er að segja ef við Ísland viljum einhvern tíman hætta þessu tugmilljóna króna margspreði sem við hingað til höfum ekkert grætt á?

Kær einlægs vinsáttar kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Að treysta á drottnunarvöld eða ekki?

Til eru drottnunarvöld hér á Íslandi sem kalla sig stjórn-, ráðherra-, löggjafavald, og þesskonar ýmsum nöfnum, sem eru sett í það stórhlutverk að stjórna sínu eigin landi og vinna með sínum landsmönnum undir þeirri stjórn sem þeim er skammtað hverju sinni útfrá stjórnarskrá til að hafa yfiráð yfir. En einsog landsmenn hér á þessari blessaðri eyju sem Ísland kallast, þá hafa þessi drottnunarvöld ekkert verið að sinna sínu hlutverki sem þeim er skammtað til að vinna við hverju sinni. Því hvað er það sem við eigum, en drottnunarvöld telja að við eigum ekkert í?

Jú það er okkar eigið land sem við landsmenn eigum sjálf hlut í, sem kallast auðlindir Íslands, sem og drottnunarvöld hugsa þannig að við eigum ekkert í, heldur bara þau sem peningalega geta keypt drottnun yfir auðlindirnar. En er það þannig satt með farið að þau sem drottna yfir peningaauð okkar lands eiga sjálf í auðlindirnar, sem og við Íslendingar eigum líka í?

Því eins og Ísland hefur þurf að kljást við undanfarna daga, ár og aldir. Er að við Íslendingar eigum ekkert, nema þeir sem hafa geta keypt það, sem og okkur er sagt, að við eigum ekkert í því sem auðmenn hafa keypt sér til eignarráns án samþiggi okkar allra landsmanna sem bundin er því ákvæði stjórnarskrárinnar að við erum jöfn og við erum það lýðræði sem öll samþiggi eiga að eiga sér til staðar, sem og er ekki að gerast, að við jafningjar fáum að samþiggja það sem við eigum. Því hver á hvað, sem er ekki í samþykki allra jafnræðis Íslendinga?

Því þótt stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald séu sett í það stórhlutverk að stjórna sínu landi, með því að búa til lög hverju sinni uppúr stjórnarskránni og samþykkja þau. Þá eru þau ekki sett í það starfshlutverk, að rústa sínu eigin landi með þeim ólögum sem byggir ekki upp Ísland. Því hvernig stendur á því, að lög eru meira hliðhollari græðgisauðmönnum en ekki öllum jafnræðis Íslendingum, eða eru græðgisauðmenn eitthvað meiri jafnari í en allir Íslendingar?

Nei, græðgisauðmenn eru ekkert meiri jafnari en aðrir, þótt stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald búa til þannig lög að græðgisauðmenn séu eitthvað meiri jafnari en aðrir. Því ef lög eru eitthvað meiri hliðhollari einhverju öðru en jafnræði allra Íslendinga, þá því miður eru þau lög ekki talin gild, sem og stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald vita alveg af, með því að halda áfram að búa til þannig ójöfnunarlög. Því er þetta ekki það sem blætt hefur Ísland, lög sem rústa jafnræðinu?

Sem og er frekar grátleg skömm að stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald hugsi á þann hátt að græðgisauðmenn séu meiri jafnari en allir Íslendingar sem þrælvinna sig bak og svita til að upphalda því landi sem ólög eru byggð upp gegn því jafnræði sem Ísland á að kallast. Því er það ekki öll þjóðin í blóð og svita sem byggt hafa upp Ísland, eða eru það einhverjir örfáir græðgisauðmenn sem ólög segja til um að þeir séu eitthvað meira jafnari en aðrir?

Því einsog við jafnræðis Íslendingar höfum þurft að blæða margar aldir, vegna þeirra blóðgræðgi sem hefur leikið sér að geta keypt auðlindir okkar og síðan ekki vilja deila því til allra, með þeim ólögum sem er skömm að okkar stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald hafi leift sér að búa til þannig ójöfnunarlög sem stenst gegn sínu eigin jafnræðisríki sem Ísland á að kallast. Því síðan hvenær hafa auðlindir Íslends verið fyrir alla sem búum því ákvæði stjórnarskrárinnar að við séum jöfn?

Því einsog við getum séð, að það er ekki hægt að segja að öll lög tilheyrist Íslandi, á meðan að stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald hugsi á þann hátt, að við erum ekki jöfn fyrir þeim lögum sem byggja á upp okkar framtíðar Ísland. Þannig ef Ísland á einhvern tíman að byggjast upp sem jöfn í framtíðinni, þá þarf að læra að deila því jafnræði til allra, sem jafnt; það er að segja, ef við viljum einhvern tíman kallast jöfn. Því er það ekki græðgin sem vill bjarga auðlindir Íslendinga sem líka eru dugleg að rústa því landi með þeim ólögum sem stjórn-, ráðherra- og löggjafarvald hafa leift sér að menga jafnræði okkar Íslendinga sem æðstulög segja til um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum?

Já það er hægt að hugsa um jafnræði og tala um það í daglegu bloggi, eða bara óskað eftir því að maður gæti fengið að lifa þannig lífi. Því einsog staðan er orðin hér á Íslandi, þá þurfum við því miður að ákveða, hver á hvað, eru það allir sem eru jafnir fyrir lögum, eða eru það þeir sem telja sig útfrá ólögum að þeir séu eitthvað jafnari en aðrir, þess vegna hafa þau leift sér það sem þeir gera öðrum, að geta fengið að traðka á eignir Íslands án þess að fá samþiggi lýðveldisins til að geta gert það.

Sem og er frekar grátleg sorg að börn okkar framtíðar skuli þurfa blæða þá skömm, að þau sjálf eru ekki jöfn vegna græðgi þeirra sem vildu eignast Ísland, án þess að vilja deila því sem allir Íslendingar eiga, með því að hugsa: „Ég græðgisauðmaður á gullið, en þið þrælarnir eigið brauðsmolana, þannig malið meiri gull, því ég græðgisauðmaður á auðlindirnar sem mér tókst með lögum að rukka af ykkur til að borga þau auðlindagjöld sem ég græðgisauðmaður með ólög stjórn-, ráðherra- og löggjafarvalds hef fengið leifi til að traðka á ykkar jafnræði“. Því er þetta ekki það sem við erum að díla við á okkar nútímaöld sem á að kallast framtíð okkar kynslóða?

Sem og er frekar flókin spurning: „Viljum við jafnræði Íslendingar einhvern tímann fá það frelsi að geta kallast því nafni að vera jöfn?“, sem er alltaf okkar val, á þjóðin öll að eiga þær eignir sem hún öll á, eða eru það einhverjir örfáir gráðugir sem eiga að eiga okkar þjóðeignir, því nú sitjum við í þeirri skömm, sem þarf ekki að vera, en því miður er að gerast, að þurfa að velja hvað við viljum fyrir okkar framtíðakynslóð undir þeim ákvæðum stjórnarskrárinnar sem segir til um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum, fái með þá virðingu, að eiga sína eigin þjóðareign, sem eign allra.

Ef svo er, þá getið þið valið, og smellt á „ÞJÓÐAREIGN.IS“, sem er ykkar val, og allra þeirra sem vilja halda því heiðri og virðingu að vera kölluð jöfn.

Vinsamlega deilið, ef þið viljið, því þannig styðjum við jafnræði Íslands.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Til hvers er Ísland að kjósa?

Hvert sinn sem Íslendingar kjósa, þá er alltaf spurning: „Fyrir hvað eða hvern er öll þjóðin að kjósa, er hún að kjósa um þau loforð sem þessir flokkar eru mjög dugleg við að svíkja eða er þjóðin að kjósa þessa flokka til að standa við þau loforð sem þau gefa hverju sinni?“. Því er þetta ekki það sem er búið að gerast hérna á Íslandi að þau vinsælustu pólitíkusaskurðgoð eru alltaf kosin þótt þjóðin viti fyrirfram að þau loforð verða svikin á einhvern átt?

Þannig til hvers eru kosningar? Því einsog við Íslendingar erum búin að læra undafarnar kosningar, þá fáum við alltaf yfir okkur þau stjórnvöld sem lofa öllu fögru, enda hafa þessir stórflokkar alltaf getað fjármagnað þær auglýsingaherferðir með þeim loforðaslagorðum sem þeir kunna ekki eða vilja ekki standa við, á meðan að hinir litluflokkar geta lítið auglýst sig einsog þeir stórflokkar sem kaupa sína kjósendur með blekkinga auglýsingaslagorðum sem margir af þeim kjósendum trúa á, sem og hefur gerst að við Íslendingar sitjum alltaf uppi með svikaflokka sem hugsa ekkert um Ísland nema að skaða það land sem þeir eru búnir að rústa með sínum lygaleik sem og örfáir kjósendur nú á dögum trúa enn á, enda þeirra pólitíkusaskurðgoð sem þessir hópar dýrka sem og þau vilja ekki missa frá sér í þeim kosningum sem kosið er alltaf yfir okkur hverju sinni.

Því þann 28. október 2013 skrifaði ég bloggfærslu um: „Hvernig svíkja stjórnvöld loforð?“, sem og ég fer yfir þau loforð sem þessir stórflokkar hafa sagst ætla að standa við, en hafa ekki getað sýnt uppá að þeir yfir höfuð geti staðið við þau loforð sem þeir eru búnir að leika sér við að svíkja með þeim lygablekkingarleik að segja að þeir séu að standa við þau loforð sem þeir lofuðu síðustu kosningar. Þess vegna er aftur spurt: „Þannig til hvers eru kosningar?“.

Því eru þessir fámennis Íslendingar sem dýrka og kjósa þessi vinsælu pólitíkusaskurðgoð aftur og aftur yfir okkur ekkert búin að læra af þeim mistökum sem þessir stórflokkar hafa gert Íslandi undanfarnar kosningar? Því ef næstu kosningar verða, munu þá ekki þessir stórlygaflokkar ekki bara komast aftur inná Alþingi okkar þjóðar til þess að geta haldið áfram þau skemmdarverk sem þeir nú þegar eru að gera þjóð sinni hverju sinni? Sem og maður vonar ekki, því einsog ástand Íslands er orðið nú á dögum, þá hafa þessir stórflokkar ekkert sýnt þjóð sinni þá virðingu að vilja lýta á alla þjóðina sem eitt jafnræðislýðræði, heldur verið dugleg við það að búa til ólög gegn sínu jafnræðislýðræði, með því að hugsa um sig, sína fjölskyldur, frændhygli, vini og þá auðmenn sem hafa getað keypt þau ólög sér til hags, þjóðinni til margskaða.

Þannig hver er þessi margskaði sem þjóðin kýs alltaf yfir okkur hverjar kosningar? Því ef næstar kosningar verða, þá er það eina sem þjóðin þarf að læra að gera, er að fræðast betur um hvað þessir stór- og litluflokkar hafa lofað. Sem og er mjög sorglegt, að margt af því sem þessir flokkar lofa stenst ekki alltaf þeim væntingum sem þjóðin upphaflega kusu þá flokka til að standa við. Því einsog stjórnarskrá 48. gr. segir, sem og ég mun vitna úr þeirri bloggfærslu sem ég skrifaði „Hvernig svíkja stjórnvöld loforð?“, segir: „Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum.“ Þannig um hvað fjallar greinin? Í raun segir hún allt sem segja þarf, því þegar alþingismenn sannfæra þjóð einhverju, eru þeir „eingöngu bundnir við sannfæringu sína“ um það að þeir geti og ætli sér að standa við gefin loforð, enn samt ekki bundnir þeirri reglu og sannfæringu „frá kjósendum“ til að standa sig við þau. Þannig þegar þeir lokka kjósendur, sannfæra þeir þeim með loforðum og svikum, því þeir vita að þeir geta það, bara útaf því að stjórnarskráin leifir það.“, sem og útfrá þessu, þá höfum við Íslendingar alltaf þurf að blæða þann margskaða sem stjórnvöld hafa valdið sinni eigin þjóð, vegna þess að stjórnarskráin leifir þeim stjórnvöldum að vera bara „eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum.“, þess vegna hefur Ísland blætt þeim skaðvöldum sem hafa misnotið sér þessa stöðu, að lofa öllu fögru, enn svíkja um leið og þau eru kosin hverju sinni. Þannig hvernig er hægt að kjósa stjórnvöld ef þau geta svikið loforð útfrá 48. gr. stjórnarskrárinnar?

Sem og er hinn allra versti höfuðverkur okkar lýðveldisjafningakjósenda, að geta fundið út hverjir eru heiðarlegir og ekki heiðarlegir af þeim stjórnvöldum sem hvert sinn eru kosin af þjóðinni til að standa við þau gefin loforð, sem þjóðin býst alltaf við að þeir flokkar sem kosnir eru, ætli sér að standa við þau gefin loforð sem kosið er um hverjar kosningar. Sem þýðir, hverjir af þessum flokkum eru treystandi sem þjóðin kýs hverjar kosningar: „Eru það þeir flokkar sem standa við sín gefin loforð?“ eða: „Eru það þeir flokkar sem misbjóða vald sitt við að svíkja flest gefin loforð bara útaf því að 48. gr. stjórnarskrárinnar leifir það að vissu takmarki?“, því þetta er ein af þeim ástæðum sem við jafningakjósendur höfum þurft að berjast við: „Hverjir af þessum flokkum eru treystandi?“. Því það sem lýðveldisjafningakjósendur munu þurfa að velja næstu kosningar, hvort þær kosningar verða í þessu ári eða eftir um það bil 2 ár, þá þarf að geta fundið út þá helstu flokka sem staðið hefur getað við þau flest loforð sem kosið var síðustu kosningar, sem og maður veit að það verður því miður mjög erfitt: „Því hverjir af þessum flokkum sem nú er við störf hafa staðið sig við þau gefin loforð sem kosið var um á síðustu kosningum?“.

Þannig hvernig á að kjósa ef það er ekki hægt lengur að treysta neinum af þessum flokkum? Því þetta er eitt af því sem ég eða einhver annar getur ekki kennt kjósendur að gera, að kjósa rétt. Því eina leiðin til að geta kosið rétt, er jú að geta skilgreint þá flokka sem bjóða sig fram, með því að lesa sig almennilega til um þá flokka og skoða vandlega þann sögubakgrun hverjir þessir flokkar eru, hvort þau séu nýir eða gamlir flokkar. Og ef meirihlutinn af þessum flokkum sem bjóða sig fram eru gamlir flokkar, þá á nú að vera mjög auðvelt með að geta fundið út hverjir af þessum flokkum stóðu sig við flest loforð. En ef það eru nýir flokkar, þá getur það orðið strembið erfitt að finna út hverjir af þeim er treystandi, nema maður geti lesið sig vel til um feril þeirra nýflokka, til að geta fundið út þann rétta flokk sem vilja vinna í heiðaleik fyrir sína þjóð, með því að læra að standa við þau gefin loforð sem þau munu gefa hverju sinni. Því er þetta ekki það sem Ísland vill, að geta fundið út hverjir af þessum flokkum geta staðið sig við þau flest loforð sem gefin eru hverjar kosningar?

Að minnstakosti þá er mitt svar við þessari spurningu: „Jú, þetta er það sem maður vill geta kosið um, af þeim loforðum sem var staðið mest við“, en ekki veit ég um þau sem lesa þennan pistil, hvern þau vilja kjósa næstu kosningar, hvort þær verða í þessu ári eða eftir um það bil 2 ár, sem því miður verður bara að koma í ljós. Þannig þeir sem kusu síðast í síðustu kosningum, gerið þjóðinni þann góðhjarta greiða að kjósa ekki þetta endalausa bull yfir okkur aftur, því nóg er komið af þessum hjartalausu stjórnvöldum sem skaðað hefur land okkar allt of lengi. Þannig vonandi Ísland vegna, verða einhvern tíma réttar kosningar, það er að segja ef það eru til þannig kosningar, því nóg er komið af þeirri mengandi spillingu sem hefur eyðilagt Ísland alltof lengi.

Þannig megi sá dagur verða, að Íslendingar geti fundið þann rétta flokk sem vill vinna heiðarlega fyrir sína þjóð, án þess að lenda endalaust í svik, sem er orðið frekar leiðinlegt að Ísland er alltaf að lenda í svikaflokka sem kunna ekki að iðrast þeim svikum. Þannig megi sá dagur rætast, að ef Ísland vill einhvern tíman kallast jafnræðisríki, þá er tækifæri nú komið til að geta valið rétt, það er að segja, ef við jafnræðiskjósendur finnum einhvern tíman þann rétta flokk, sem því miður verður bara að koma í ljós þegar þær kosningar verða. Þannig vonandi rætist það að Ísland verði það land sem við öll þjóðin sköpuðum sem ein heild, að allir séu jafnir, því nóg er komið af þessum mengunarójöfnunarlögum sem hefur eyðilagt Ísland, sem og hin núverandi spilltu stjórnvöld hafa skapað gegn þjóðinni. Þannig munum, veljum rétt, ef við getum einhvern tíman valið þann rétta flokk sem hugsar um alla jafnræðisíslendinga sem jafnt, en ekki um þá ofurspilltu sem vilja eyðileggja Ísland sér til skemmtunar án blygðunar þess skaða sem þeir valda hverju sinni.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

 

Hið vantrausta Alþingi!

Hægt er að tala um vanda annarra með því að horfa framhjá aðalvandamálin, sem þau inniá Alþingi eru mjög dugleg við að gera, með því að líta framhjá láglaunatekjueinstaklinga sem svelta undan þeirra kaldhæðnisskömm að vilja ekki láta laga kjör þeirra sem minnst eiga. Því þeir hópar sem þingmenn eiga mjög auðvelt með að hundsa við það að leggja í einelti, kallast ríkisláglaunaatvinnufólk, ríkisbótaþegar, ríkisöryrkjar og ríkisaldraðir, semsagt það fólk sem tilheyrist ríkisvaldinu sem er undir stjórn lýðveldis Alþinginu, sem og þau þarna inniá hinu skammar Alþingi hafa leikið sér að svelta sér til skemmtunar án þess að leita eftir því að laga kjör þessara hópa.

Þannig hvernig væri að þau inná Alþingi færu nú að opna þau blindu augu sín og hætti þessum kaldhæðniseineltisleik að svelta þá sem úti frjósa vegna þeirra aðgerðaleysi með því að sporna ekki gegn þeirri skerðingu sem kallast fátækt?

Því ef þingmenn vilja að Alþingið kallist lýðveldisþing, þá ættu þau þarna inniá Alþingi fara að sína lýðveldinu sem kaus þau þá virðingu með því að líta á allt lýðveldið sem jafningja, sem og þau inná Alþingi hafa ekki kunnað að gera vegna vantraust gegn þeirra vinnubragða sem þau eru búinn að skapa þjóðinni til háborinnar skammar. Því ef það á að vera einhverjar breytingar, þá er það inná þessu handónýta Alþingi sem er ekki að virða lýðveldið sem jafningja.

Því af hverju átta þingmenn sig ekki á aðalvandan, semsagt vantraustið sem þjóðin er að sýna Alþinginu núá dögum, því af hverju vantreystir þjóðin Alþingið og trúir ekki lengur á þann blekkingarleik sem þingmenn hafa verið dugleg við að skapa gegn þeirra jafningja kjósenda, með því að lofa öllu fögru og svíkja um leið og einhverjir örfáir 1% gráðugir hrægammar sem kaupa það lögleysi gegn jafningjaláglaunalýðveldinu sem kaus þá þingmenn í trú sem enginn trúir orðið lengur á vegna þess eineltisskítkasts sem Alþingið hefur verið að sýna þjóðinni undanfarinn ár og aldir án blygðunar þess skaða sem þjóðin hefur þurft að blæða þau ár og aldir?

Því stórt er spurt, sem fá svör munu vera hjá hinu blinda Alþingi að vilja ekki vinna með þeim öllum sem eiga að vera jafnir fyrir lögum, sem og Alþingið er búið að margbrjóta þá jafnræðisreglu með því að hundsa aðalvanda þjóðarinnar með því að vinna ekki í jafnræði. Þannig þangað til að þetta handónýta Alþingi lærir að virða alla þá sem eiga að vera jafnir fyrir lögum. Þá ekki fyrr, mun þjóðin aftur læra að virða Alþingið, það er að segja ef þingmenn inná Alþingi vilja sjá einhverjar breytingar gerast á okkar blessaða Íslandi sem blætt hefur skömm vegna kæruleysi þingmanna sem hafa látið kaupa sig til að geta búið til ólög gegn öllum þeim sem eiga að vera jafnir fyrir lögum.

Því þetta er aðal vandinn, sem okkar blessaða Alþingi á við að stríða, það er, að vilja ekki líta á allt lýðveldið sem jafnt, heldur sem ójöfnuð sem örfáir vel spilltir 1% auðmenn hafa getað keypt þau ólög sem okkar Alþingi hefur samið gegn þjóðinni til háborinnar skammar án þess að takast á við aðalvandan sem hefur skapast ár og aldir vegna þeirra spillingar sem hefur keypt þingmenn til að hundsa alla þá sem eiga að vera jafnir fyrir lögum. Semsagt, Alþingið er lögleysisþing á meðan að þau leifa örfáa 1% græðgihrægamma kaupa þau ólög sem hugsa ekki um alla, heldur til þeirra örfáu sem hafa getu til að kaupa þingmenn til að þagga niður jafnræðisláglaunalýðveldið.

Þannig vonandi fer Alþingi okkar þjóðar einhvern tíman að vakna og fari að virða sína láglaunakjósendur, því á meðan maður býður eftir þeirri virðingu, þá gangi þeim vel að sýna þeim jafnræðiskjósendum þá virðingu, því öll erum við jöfn, en ekki ójöfn.

Vinsamlega deilið, því við öll verskuldum jafnræði.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er þetta það sem þjóðin vill?

Hverjir eiga auðlindir Íslands, er það þjóðin öll eða einhverjir örfáir auðmannsaumingjar sem vilja sölsa öllu undir sig með því að kaupa þingmenn til að geta keypt auðlendir okkar með þeim mengandi lögum sem stangast gegn okkar stjórnarskrá?

Því hvað annað er hægt að segja, nema þetta sé föðurlandssvik á alla landsmenn að örfáir auðmannsaumingjar vilja eyðileggja Ísland sér til skemmtunar bara útaf því að þau geta keypt þingmenn til að búa til lög að það sé hægt að selja okkar auðlindir til þessara örfáu auðmannsaumingja. Nei þetta gengur ekki lengur upp mín kæra þjóð, að örfáir auðmannsaumingjar skuli geta kaffært okkar land með mengandi spillingu sem gerir það kleyft að það geti rústað land okkar til ævarandi framtíðar ef þjóðin gerir ekkert í því að stoppa þessa glæpi.

 

Þannig stöndum saman sem ein þjóð og segjum stopp við þessar glæpaklíkur sem vilja leika sér að rústa Íslandi sér til skemmtunar án þess að hafa snefil af tilfinningu til sinna landsmanna sem uppheldur Ísland. Og ef þú hefur ekki ennþá skrifað undir mótmæli þess að auðlindirnar tilheyrist okkur öllum landsmönnum, en ekki einhverjum örfáum auðmannsaumingjum, þá hefur þú tækifæri til að gera það hér á þessari síðu með því að smella á „Þjóðareign“. En ef þú hefur áður skrifað undir þessi mótmæli, þá vill ég undir hönd minna þjóða þakka þér fyrir að vilja stoppa þennan viðbjóð sem gæti eyðilagt Ísland til ævarandi framtíðar.

Því það gengur orðið ekki lengur upp að Ísland sem á margar auðlindir séu seldar spillingaröflum sem er hundsama um sína eigin þjóð og vill komast upp með það að vilja eyðileggja sit eigið land án þess að hafa einn snefil af tilfinningu til sinna landsmanna. Þannig segjum: „Stopp hingað og ekki lengra, nú er nóg komið!“. Því við öll sem ein þjóð verðskuldum þá virðingu að fá að halda í það sem við eigum sem kallast auðlindir okkar þjóðar. Og að leifa spillingu að kaupa þingmenn, er þjóð okkar til háborinnar skammar að það séu til svona tilfinningalausir þingmenn sem vilja selja okkar auðlindir til þeirra örfáu auðmannsaumingja sem vilja rústa Ísland.

Þannig deilið þessari síðu, því nóg er komið!

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Græðgispillingardíki dauðans!

Ekki er það allra nýjasta uppgötvun að spilling sé til, enda búið að gerast í aldakynslóðir. Og að sjá spillingu grassera hér á Íslandi, er gubbandi viðbjóðsskömm sem spjöld sögunar eiga eftir að minna okkar framtíðarkynslóð hvernig örfá spillt stjórnvöld og auðmenn hegða sér gegn sinni þjóð án þess að eiga einhvern snefil af tilfinningu til landsmanna sem heldur þeim uppi með því að vera þræluð lúsalaunum á meðan þeir sjálfir hirða auðinn í sinn eigin vasa án þess að vilja deila honum. Því hvað þarf að gera til að geta lagfært þann skaða sem spilling hefur blætt margar kynslóðir?

Því ekki hefur dugað að hrópa hástöfum til þeirra eyrnadaufu græðgimanna sem hundsað hefur hróp margra sem eru að lifa lúsalaunum. Og ekki nóg með það, þá eru lagannaverðir ekkert skárri við það að gera ekkert í því að stöðva þann viðbjóð sem græðgiauðveldin gera sinni eigin þjóð. Því eins og við Íslendingar erum búin að upplifa og kynnast undanfarna daga, mánuði og ár, þá hefur ekkert gerst að viti hjá þessum auðmönnum nema mengandi spilling sem deyðir margar kynslóðir. Sem er skömm að sumir landsmenn yfirhöfuð láta þannig viðbjóð ganga yfir sig.

Því þann 11. febrúar 2015 skrifaði Agnar Kristján Þorsteinsson grein í kvennablaðið.is undir titlinum: „Hin íslenska spilling“. Í þeirri grein fer hann gaumgæfilega yfir það sem búið er að gerast undanfarna daga, mánuði og ár, að það sem mengað hefur land okkar er eitt orð sem kallast auðvaldsspilling sem oft er búið að skrifa um, enn örfáir landsmenn ekki viljað almennilega opna augun fyrir. Því hvað þarf að gerast til að landsmenn sem þrælað hefur árum saman fyrir lúsalaunum að gera til að geta opnað augun fyrir þá blæðandi spillingu sem er að gerast á Íslandi?

Jú þjóðin þarf að læra þá erfiðu flóknu kúnst, að kjósa ekki þessi spillingaröfl yfir okkur hverjar kosningar. Síðan þarf að lagfæra þessi mengandi lög sem leifir þessa spillingu að eyðileggja land okkar. Því næst þarf almenningur þjóðarinnar að læra að vinna saman og koma í veg fyrir að spilling eyðileggi ekki Ísland. Og til að það gerist almennilega, þá þarf einingu allra landsmanna til að geta upprætt þann skaða sem spilling veldur hverju sinni. Því á meðan en eru til örfáir einstaklingar sem dýrka auðmenn og óhugsandi kjósa þetta endalausa bull yfir okkur, þá því miður mun ekkert lagast, ekki fyrr en þessir örfáu landsmenn opna augun og segi: „Nú er nóg komið!“.

Þannig vonandi framtíðarkynslóð okkar vegna, gerist eitthvað áður en seint verður. Því ekki er gaman að börn okkar kynslóða þurfi nú að fara að þrælvinna fyrir lúsalaunum eins og er í boði nú á okkar dögum. Þannig til þess að koma í veg fyrir því að kynslóðir barna okkar lendi ekki í þessari mengandi spillingu sem aldaraðir eru búin að rústa margar kynslóðir, þá þarf einhvern tíman að læra að segja: „Stopp hingað og ekki lengra, nú er nóg komið!“. Þannig vonandi lærum við sem eining, að geta stoppað þennan skaða sem þjóð okkar er búin að blæða margar kynslóðir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).