Eineltisskömm 65. gr. stjórnarskrárinnar!

Samkvæmt sáttmálslýðveldi stjórnarskrá 1944 sem sorgarskömm okkar framtíðkynslóða sem kallast útfrá ákvæðum 65. gr. stjórnarskrárinnar sem orðast: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]” sem 1995 var kosið í okkar núverandi stjórnarskrá af öllum svokölluðum jafnræðis lýðveldiskjósendum sem blekkjandi trúðu að „Allir skulu vera”, sem nú á dögum túlkast í lögum sem: „Allir” spurningarmerki „skulu” stóru spurningarmerki „vera” ennþá stærra spurningarmarki „jafnir” miklu stærra spurningarmerki „fyrir” óteljandi spurningarmerki „lögum” sem nú til dags er ennþá hausverklega spurt: „Hverjir eru jafnir?“.

Því eitt er mjög forvitnislegt að vita, hvernig ætlar Alþingi okkar lýðveldisþjóðar að púsla saman og útskýra fyrir börn okkar framtíðakynslóða hvað „Allir skulu vera” þegar þau forvitnislega munu spyrja: „Er ég jöfn fyrir lögum?“; „Er mín uppeldis fjölskilda jöfn fyrir lögum?“; „Eða er ættkynslóð mín jöfn fyrir lögum?“; „Ef svo ekki, hverjir er þá jafnir fyrir lögum?“. Því ekki nægir bara að hugsa um hálaunaklíkukjósendur, heldur líka framtíða börn sem seinna meir munu kjósa og gætu spurt, sem margsinnis er búið er að skrifa, tala og fjalla um, sem og fjölmiðlar, blogga, birta og sýna, sem og engin börn láglaunaðra foreldra munu geta forðast við að spyrja: „Eru  allir jafnir fyrir lögum?”.

Því ef börn okkar framtíðakynslóða eiga að vera jöfn fyrir lögum eins og okkar núverandi stjórnarskrá kennir. Þá þarf Alþingi Íslands að huga að framtíð allra sem jöfn eiga að vera fyrir lögum. Því á meðan Alþingi nú á dögum er viljandi að fjársveltaláglaunaða sem daglega eru skert réttindum til mannsæmandi launa með óréttlætis ójöfnuð, sem sum börn eiga, sem munu læra sjá og upplifa, að ekki eru allir jafnir fyrir þeim lögum sem stjórnarskráin hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir”.

Þannig hverjir eru allir skulu vera jafnir fyrir lögum, er það bankaklíka, kvótaklíka, auðmannsklíka, millistéttaklíka, eða Alþingi fjölskildu, vináttu og kunningja tengslaklíkan sem líta á að þau séu allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum, á meðan láglaunastétt lifir eineltislaganíðlega til ójöfnuna brauðsmola skömm hina efnameyri til hátíðar skemmtunar sem geta mútað fram jöfnuð til sinna og sína, á meðan börn láglaunaðra foreldra spyrja: „Hvað munu lögin segja þegar ég verð fullorðin, mun ég lifa í jöfnuð?“.

Sem endalaust væri hægt að spyrja, veit Alþingið í raun og veru nokkuð yfir höfuð hvað jafnræði þýðir? Því ef þau telja sig fatta hvað jafnræði þýðir, af hverju er þá Alþingið nú á dögum ekki búið að sinna því hlutverki að leiðrétta láglaunuðum mannsæmandi launum eins og stjórnarskráin segir til um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum? Eða er Alþingið kannski kosið til að fara illa með láglaunaða sem margir af þeim hafa þurft að standa í skömm brauðsmolaraðir eftir nauðsynjum hungurmorða vegna skorts á mannsæmandi réttlátra launa til lifnaða? Því hvað kostar það Alþingið mikið að sína þá heiðursvirðingu til allra sem eiga að vera jafnir fyrir lögum að geta veitt leiðréttinga láglaunaðra í 300 þúsund krónur einsog óskað er eftir af meirihluta jafnræðislýðveldiskjósenda? Því ekki nægir lengur að sína þá niðurlægjandi vanvirðingu gegn láglaunuðum að halda það að þau séu ekki jafnmikið jöfn sem „Allir skulu vera“.

Því ef draumar Íslands langar einhvern daginn að skapast sem kynslóð sem kallast „Allir skulu vera“ fyrir öllum lögum „jafnir“ einsog lýðveldisstjórnarskrá Íslands orðar það án mismunar kynja eða launa, þá er orðið nóg komið af þeirri niðurlægingarskömm sem okkar stjórnarskrá hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir“, sem og vegna misnotkunar ójafnræðislöggjöf Alþingis hefur mengað, sem og er nóg komið af þessari blæðandi skömm gegn okkar æðstu stjórnarskráalaga sem öll lög eiga að vera jöfn fyrir öllum.

Þannig megi jöfnuður vera okkar framtíð, öllum til góðs, án aðgreiningar og mismunar, því öll erum við jöfn fyrir lögum, sem samkvæmt stjórnarskrá okkar segir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).