Að læra fyrirlíta illsku!

Í aldir hefur alltaf verið til sannkærleikur og allskonar ranglætisillska sem hefur aldrei í ævinni lært að kunna elska náungan í að vilja virða, enda býr engin ranglætisillska í þeim eina sannkærleik sem eilíflega hefur alltaf elskað alla alvegsama hvaðan sá uppruni er kominn frá.

Því hvaðan kemur sá eini eilífðar sannkærleikur sem virðir allt manslíf?

Því kærleikur er eilífðarsáttlanglindagjöf sem sækist endalaust eftir að vilja gefa öllum það réttlætisþolinmæði við að vilja leita eftir sátt og frið við að fyrirgefa öðrum og fyrirlíta allskonar illsku, með því að sækjast eftir að koma fram við aðra eins og sjálfan sig, við að virða allt manslíf sem andadrátt hefur í sér, við að fyrirlíta alla ranglætisillsku, lygi, hatur, ofbeldi, ofsóknir, fordóma, einelti, græðgi, fátækt, þrældóm, spillingu, þjófnað, glæpi, pyntinga, nauðgun, einræði, stríð, morð, sem endalaust er hægt að telja upp hvað kærleikur eilíflega fyrirlítur við að gera aldrei öðrum illt, sem og illska sem býr í mörgum sem sækjast eftir að vilja fyrirlíta í að hata aðra sem vilja gefa kærleik, enda hatar öll illska allt sem kærleikur er.

Því ef meirihluti mannslífjarðar sem lífsanda hefur í nasir sér, margsinnis grátlega óska eftir frið og segjast þekkja hvað kærleikur er: „Af hverju eru þá margir nú á dögum endalaust sorglega að hata náungan sem okkur ber í réttlæti að vernda við að kenna að hjálpa hvort öðru við að gera öðrum gott, því hver er í raun og veru náunginn sem margir illhjartans náungar kunna ekki lengur að virða og elska?”, nema jú vilja stela og slátra og eyða öllu því sem aðrir vilja öðrum gott gera: „Því hvenær hefur illska lært að gera gott?”, því þetta er það sem kærleikur eilíflega hungrar við að vilja gera, sem og illska fyrirlítur að dýrka að hata: „Því hvað er gott í augum allri illsku sem skilur aldrei að öll ber okkur að læra að virða hvort annað?”.

Því til að geta fengið að upplifa sannvirðingu sem gefur alltaf gott frá sér til baka, þá þarf að læra þá strembni erfiða flóknu kúnst að vilja læra elska náungan eins og manslíf kann nú á dögum að elska og virða hvort annað, sem og því miður margir nú á dögum eiga mjög erfitt með að vilja læra kunna að gera, því ekkert illt er til í þeim sannkærleik sem endalaust sækist eftir að vilja gera öðrum gott.

Sem er frekar grátleg sorg nú á okkar nútímaöld sem segjumst þekkja kærleik, að fáir kunna orðið ekki lengur að elska náungan sem kallar sjálfur eftir að vilja fá virðingu aftur til baka, því það hefur aldrei í eilífð kostað að virða hvort annað, það er að segja, ef maður vill einhvern tíman fá þannig virðingu, því þannig er jú hin eilífa sanna fría gjöf kærleikans að vilja alltaf gefa gott aftur til baka.

Því það sem kostar ekkert, nema jú læra þann eina kærleik sem gefur aftur gott til baka.

Þá þarf maður að vilja læra að vera í virðingu, með því að virða allt manslíf, því öll öndum við lífi.

Þannig lærum að virða hvort annað með því að sækjast eftir kærleik sem gefur langlindi við að vilja gera hvort öðru gott, því svona er hinn eini sanni vegur, að vilja læra að elska náungan eins og við öll kunnum nú á dögum að elska hvort annað, með því að læra að fyrirlíta alla illsku, því öll erum við mankyn sem öndum að okkur sama lofti, þannig lærum, því þetta kallast réttlæti að vera virtur eins og maður er, því öll erum við líf sem köllumst fólk sem og hjarta slær blóði, sem því miður erum náungar hvort annars, sem og okkur ber að læra að virða og elska hvort annað eins og við öll erum fædd eins og við erum.

Því hver er maður nema manslíf sem óskar eftir að vilja fá aðra til að virða sjálfan sig, þannig lærum að vilja geta gert hið sama, að vilja óska eftir því að fá virðingu sem gefur gott til baka, með því að læra að elska náungan eins og við kunnum nú á dögum að elska hvort annað við að vilja fá þá sömu virðingu aftur til baka.

Því öll sú ranglætisillska, lygi, hatur, ofbeldi, ofsóknir, fordómar, einelti, græðgi, fátækt, þrældómar, spillingar, þjófnaðir, glæpir, pyntingar, nauðganir, einræði, stríð, morð, og annarskonar viðbjóður sem gefur engan frið, sem og kærleikur einn kann að gera, með því að fyrirlíta alla illsku, því ef manslíf vill eignast frið, þá þarf þann eina kærleik sem veit hvað sá friður þýðir, þannig megi sá langlinda friður vera með ykkur sem kærleikur elskar að gefa, því svona er virðing að vilja gefa líf sem frið gefur, sem og fyrirlítur alla illsku, því þannig lærir maður að elska náungan sem réttlæti eitt getur gefið öllum þeim sem í sanngirni vilja læra virðingu.

Kær einlægs kærleik kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er pólitíkin að hugsa um jafnræðið?

Þegar maður var ungur, þá hugsaði maður ekkert um pólitík, enda vissi maður ekkert hvað hún var og vildi helst komast framhjá því að vita um hvað hún er, enda er það stórheimska. En nú á dögum þegar maður eldist, þá kemst maður ekki framhjá þeirri heimsku að vita ekki hvað póltík er þótt maður margóskar eftir því að vilja ekki vita hvað hún er í raun og veru. Því einsog Ísland er nú á dögum, þá er pólitíkin eitt risastórt spurningarmerki sem maður vill helst líta framhjá, en maður kemst ekki framhjá því. Af hverju?

Því í fyrsta skipti sem maður byrjaði að skrifa um pólitík þann 13. mars 2011 var þegar Icesave ruglið var í gangi. Og alveg frá þeim tíma, þá hefur maður sorglega grátlega séð að póltíkin er ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því alveg frá 2011 frá þeim tíma er maður fyrst byrjaði að skrifa um pólitík upp að okkar dögum, þá hafa margir vel hjartalausir gjörspilltir silfurskeiðspólitíkusar kvikindiseineltislega verið að margleika sér að dekra við sig, sína eigin fjölskildu, ættmenni og vel spillta græðgisauðmenn sem líta á sig sem jafnari en allir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því hvernig er jafnræði Íslands nú á dögum?

Skömm að þurfa segja sem margir vita um, þá er Ísland í blæðandi heimskri rústandi ójöfnuð. Og að vilja sjá sína barnakynslóð vaxa upp í  þá blæðandi ójöfnuð, er sú margmartraða heimskuskömm sem maður vill helst ekki sjá, en því miður maður upplifir á meðan pólitíkin í dag hundsar sitt jafnræði með öllum þeim lögleysisólögum sem heillar græðgisauðmenn sem skilur eftir eineltislega þá útundan sem stjórnarskráin 65. gr. hefur margskipað „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Og er þetta nú sú framtíð sem maður vill sjá sína barnakynslóð vaxa uppí að ójöfnuður sé að rústa Íslandi og margir eru að flýja þá martraðaskelfingu?

Því einfalt svar við þessari hundleiðlegri heimskri spurningu er „Nei!!!“. Þannig mun maður nú einhvern tíman í framtíðinni komast framhjá því að sjá ekki sína barnakynslóð vaxa uppí ójöfnuð?

Sem og sama heimskulega svarið við þessari spurningu er aftur „Nei!!!“. Því maður mun ekki geta komist framhjá því að sjá sína barnakynslóð vaxa uppí ójöfnuð. Því einsog ástand Íslands er nú á dögum sem því miður hefur verið of lengi, þá er það orðið mjög slæm heimsk martraðaskömm að maður skildi kallast Íslendingur hér á þessari gjörspilltri eyju sem marghundsar jafnræði þjóðar sinnar sér til kvikindiseineltisskemmtunar á meðan þau komast upp með að vera alveg nákvæmlega sama um alla þá sem stjórnarskráin hefur margskipað „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvað þýðir jafnræðisákvæðið í raun og veru?

Því í augum marga vel spilltra hjartalausra pólitíkusa nú á dögum, þá þýðir jafnræðið að allir þeir sem eru ríkari en allir eru miklu meira jafnari en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því á meðan þjóðin leifir heimskulega græðgisauðmenn þjóðar sinnar að komast upp með að kaupa vel spillta silfurskeiðspólitíkusa undir borðið til að geta hundsað jafnræðið, þá því miður kemst maður ekki framhjá því að sjá sína framtíðarkynslóð upplifa þá hörmungarskömm sem okkar núverandi stjórnvöld eru að gera Íslandi til niðurlægjandi skemmtunar og til háborinnar blæðandi heimskulegra skammar. Því hvað er pólitík?

Í stuttu heimskulegu máli, þá er pólitíkin ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir. Því hvert sinn sem vel gjörspilltir græðgisauðmenn og ríkisgræðgisauðmenn sem fá vel borgað fyrir að rústa sína eigin þjóð í ójöfnuð óska eftir ennþá meiri kauphækkanir þótt þau þurfa ekki á þeim kauphækkunum að halda, þá útfrá ójöfnunarólögum hafa þau getað komist upp með að hækka sín eigin laun, á meðan restin af þjóðinni hefur heimskulega þurft að sætta sig við eineltisójöfnunarsmánarlaun á meðan lögleysisólög gjörspilltra þingmanna hefur komist upp með að búa til heimsk ólög að græðgisauðmenn geti fengið að komast upp með að margkúga sína þjóð í ójöfnuð. Því einsog staða margra launamanna er nú á dögum, þá er hún heimsk martraðaskömm sem maður vildi helst óska þess að framtíðarbörn okkar myndi ekki þurfa upplifa, sem og maður mun ekki geta komist framhjá þeirri heimsku að þurfa að upplifa þá niðurlægjandi skömm sem er að rústa Ísland vegna ójöfnuð þeirra barna sem eru að vaxa upp nú á dögum og munu því miður heimskulega upplifa ef pólitíkusar gera ekkert í því að vilja laga þann vanda sem þjóðin er því miður að upplifa. Því hvenær mun Ísland fá að lifa í jöfnuð?

Því þetta er nefnilega sá heimski höfuðverkur okkar gjörspilltra þingmanna sem vel skeina græðgisauðmenn með allskonar ólögum gegn öllum sem stjórnarskráin hefur margskipað að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því í augum þeirra gjörspilltra silfurskeiðsþingmanna sem en í dag leika sér að hundsa sitt jafnræði í heimsku, þá eru þau ekki að vinna með sinni eigin þjóð, heldur fyrir sig, sína fjölskildu, sitt eigið ættfólk og að lokum fyrir vel gjörspillta græðgisauðmenn sem tekst með heimskri kúgun að fara illa með jafnræðið með því að halda restina af þjóðinni í gíslingu með því að vilja ekki líta á sína eigin þjóð sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvenær í raun og veru verður Ísland jafnt?

Sem er nefnilega orðin okkar heimskulega margskammar höfuðverkur sem manni finnst hundleiðinlegt að þurfa að spyrja. Því eins og maður hefur heimskulega því miður lært, að á meðan að pólitíkin nú til dags er enn að leika sér að hundsa sína eigin þjóð í ójöfnuð, með því að niðurlægja hana með allskonar heimskulegum ólögum, þá mun því miður þjóðin ekki fá að upplifa jöfnuð á meðan vel hjartalausir silfurskeiðsþingmenn hafa leift sér að hundsa sína eigin þjóð í ójöfnuð. Þannig hvort allir Íslendingar sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ vilja einhvern tíman læra lifa í jöfnuð, verður því miður bara að koma í ljós, sem og maður vonar framtíðarbarna sinna vegna að Ísland vilji nú læra einhvern tíman þá erfiðu kúnst að vilja lifa í jöfnuð, það er að segja ef Ísland vill það einhvern tíman, sem og maður vonar að það gerist, því nóg er komið af þessari heimskulegri gjöreyðileggjandi blæðandi spillingu sem því miður lengi hefur rústað Ísland til háborinnar skammar, sem og okkar framtíðarkynslóð er því miður að upplifa á meðan þjóðin er ennþá að lifa í ójöfnuð. Því hvað kallast jöfnuður útfrá túlkun stjórnarskrárinnar sem þingmenn kunna ekki að virða?

Því fyrir silfurskeiðsþingmennina sem heimskulega og eineltislega leika sér að hundsa alla sem skulu vera jafnir, þá þýðir jöfnuður í þeirra augum, að þau sjálf, þeirra eigin fjölskilda, ættmenn og að lokum þeir velspilltu  græðgisauðmenn sem keypt hafa heimska þingmenn til að búa til ólög gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig því miður er Ísland að upplifa þá heimskulega martraðaskömm að vera ekki jöfn á meðan vel spilltir silfurskeiðsþingmenn hafa enn í dag getað komist upp með að hundsa heimskulega sína þjóð í ójöfnuð. Því hvenær munu laun allra Íslendinga í raun og veru lagast?

Því þetta er það sem þeir Íslendingar sem upplifa nú á dögum ójöfnuð þurfa að ákveða, hvort þau vilja einhvern tíman læra lifa í það sem kallast jöfnuður. Að minnsta kosti væri gaman ef Ísland gæti fengið nú einhvern daginn að upplifa jöfnuð. Því ekki vill maður sjá framtíð sinna barnakynslóða þurfa berjast fyrir því að geta fengið að lifa í jöfnuð. Því ef Ísland vill læra lifa í jöfnuð, þá hvenær?

Þannig mætti nú sú framtíð einhvern tíman verða að barnakynslóð okkar allra fái nú þann draum rætast að þau verði nú einhvern tíman jöfn, enn ekki ójöfn. Því þetta er það sem þessir silfurskeiðsþingmenn heimskulega hugsa ekki útí, á meðan fjölskilda margra barna lifa í ójöfnuð, sem og brýtur gegn öllu því sem kallast alþjóðarsáttmáli að allir skulu vera jafnir. Því samkvæmt skinsemi sem og maður veit að þeir silfurskeiðsþingmenn sem eru að skeina vel gráðuga auðmenn með því að margbrjóta gegn stjórnarskránni og öðrum alþjóðarlögum með allskonar lögleysisólögum gegn öllum þeim sem skulu vera jafnir, þá munu þeir eiga mjög erfitt með að mæta sinni þjóð í jöfnuð á meðan þjóðin heimskulega blæðir enn þeirri skömm að upplifa ójöfnuð. Því þótt maður sé orðin fullorðin og á börn sem maður vill helst forðast að þau muni þurfa upplifa þessa heimska ójöfnuð, þá því miður hefur maður lært að pólitíkin er ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig megi sá dagur verða að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ fái nú einhvern tíman að upplifa jöfnuð, því að framtíð barna okkar allra verðskulda þá skinnsömu framtíð, það er að segja ef þau fá nú einhvern tíman að upplifa þá framtíð, þá er það mín einlæga óskarvon að það gerist, því við öll sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ verðskuldum þá framtíð og virðingu, því virðing kostar ekkert, nema jú jöfnuð til allra sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Það er að segja ef Ísland vill nú einhvern tíman læra að vera jöfn sem hefur aldrei kostað nema virðingu. Því vill Ísland læri að lifa í virðingu?

Þannig vinsamlega deilið ef þið viljið, því nóg er komið af þessari heimskri spillingu, því samkvæmt stjórnarskránni þá margskipar hún að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“, þannig njótum það jafnræði á meðan stjórnarskráin skipar fyrir að svo skuli vera, því framtíð allra er verðmæt á meðan við öll fáum að lifa jöfnuð, sem og við öll verðskuldum, því þannig byggist upp framtíð Íslands að við séum jöfn.

Kær einlægs vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld lofa blekkingum!

Nú á dögum er launahróp margra verkamanna og margra láglaunaðra aldraða, öryrkja og annarra lágtekjuhópa sem geta ekki farið í verkfall og varist gegn misréttindi sín eins og margir aðrir verkamenn geta, trúðu árið 2013 á stjórnvöld sem margsungu fögur loforð til sinna eigin kjósenda að laun allra landsmanna myndi stórhækka ef þjóðin myndi kjósa þau sem lofaði mestu. Því hingað til þá hafa stjórnvöld ekki fyrir allri lýðveldisþjóðinni sem undir stjórnarskrá atkvæði 65. gr. sem margskipar fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ geta staðið við það sem kallast kosningarloforð, því eins og sagan frá hruni 2008 hefur margsýnt sig, þá eru klíkustjórnvöldin sem kallast fjórflokkur eða fimmflokkur sem skiptir svo sem engu hvað þeir eru margir eða kallaðir, þá er það venja þessara marglygastórflokka að lofa stóru og svíkja svo þegar þau komast til valda.

Því hér eru brot af þeim marglygaloforðum sem við þjóðin höfum þurft að margblæða vegna þeirra stórsvikastarfsemiskaða þeirra stjórnvalda sem fagurlega sungu til sinna eigin Íslensku kjósenda að ef þau fengju að komast til valda þá myndu þau gera hitt og þetta.

Nr. 1 – Loforð Framsóknarflokksins (xB) árið 2013.
Þegar Framsóknarflokkur var kosinn til valda árið 2013, þá fékk sá flokkur nítján þingmenn kjörna sem og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var kosinn formaður þess flokks, sem og gerðist Forsætisráðherra árið 2013 og Dómsmálaráðherra árið 2014 samkvæmt upplýsingum wikipedia.org alfræðivefnum.

Og það fyrsta allrastærsta loforð sem flokkur Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar lofaði, var skuldaleiðrétting heimilanna eins og Morgunblaðsfréttavefur MBL.is vitnaði þann 4. maí 2013 sem vitnar: „Það vekur hins vegar athygli að í kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins er að finna tillögu um skattaafslátt sem er efnislega eins og tillaga sjálfstæðismanna.“, sem og kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins vitnar: „…að skattaafsláttur verði veittur vegna afborgana húsnæðislána og upphæð afsláttarins greiðist beint inn á höfuðstól lánsins. Áfram verði leitað leiða til að veita fólki jákvæða hvata til að standa í skilum og minnka skuldasetningu heimilanna.“, og: „…eyða kynbundnum launamun. Tryggja þarf að konur og karlar eigi kost á sveigjanlegum vinnutíma til að sinna fjölskylduábyrgð. […]“, og: „…vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins. […] Endurskoða þarf tekjutengingar örorkubóta og ellilífeyris.“, og að lokum: „…tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land. Áhersla verði lögð á að styrkja heilsugæsluna, m.a. með eflingu sérþjónustu og teymisvinnu og innleiðingu þjónustustýringar í áföngum. […]“.

Og það sem Eygló Harðardóttir ritari Framsóknarflokksins sem „Árið 2013 varð hún oddviti Framsóknarflokksins í Suðvesturkjördæmi og var í kjölfar þingkosninga skipuð félags- og húsnæðismálaráðherra í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.“ eins og wikipedia.org vitnar um hana, og sem sat fyrir á Beinni línu hjá DV.is þann 4. júlí 2013 sem og var spurð af Einari Sandoz: „Muntu leiðrétta á haustþingi kjör öryrkja á lægstu bótunum? […]“ sem og Eygló svaraði: „Sæll Einar, frumvarp mitt um almannatryggingar er fyrsta skrefið í að bæta kjör lífeyrisþega. Framsóknarmenn lögðu áherslu á að taka til baka þær skerðingar sem farið var í 2009 og það verður gert. Um áramót mun ákvæði um skerðingarhlutfall tekjutryggingar falla úr gildi sem eru 3 milljarðar króna og unnið verður að því að hækka bætur á kjörtímabilinu.“, og að lokum það sem Jóhanna Guðmundsdóttir spurði: „Sæl Eygló. Ég er öryrki og […] Samkvæmt þessari nýju breytingu fáum við væntanlega enga hækkun er það rétt?“ sem og Eygló svaraði: „Sæl Jóhanna, við leggjum áherslu á að bæta kjör allra lífeyrisþega, enda er meginmarkmið okkar að bæta kjör íslenskra heimila. Þetta er fyrsta skrefið í þeirri vegferð. Það snertir um 7000 lífeyrisþega. Um áramót fellur úr gildi ákvæðið um skerðingarhlutfall tekjutryggingar og varðar það allt að 70% allra lífeyrisþega og mun kosta um 3 milljarða kr. Síðan verður unnið jafnt og þétt að því að bæta kjörin enn frekar.“

Þannig hvernig hefur gengið hjá Sigmundi Davíð og Eyglóar Harðardóttir að standa sig við þau gefin loforð sem þau sungu til sinna kjósenda árið 2013?

Því samkvæmt aðaloforðum Framsóknarflokksins á þessum tíma var skuldaleiðrétting heimilanna sem og kjarninn.is skrifaði þann 29. júní 2015 segir: „Skýrsla um Leiðréttinguna komin út: Tekjuhæstir fengu mest“, og aftur sama dag: „Þegar fólk sem á yfir 100 milljónir króna fékk skuldir sínar leiðréttar“, og það sem RÚV.is vitnar á sama dag: „Þeir tekjuhæstu fengu mest“, og það sem nútíminn.is skrifaði líka sama dag: „Fjórar hræðilegustu staðreyndirnar um Leiðréttinguna – Ungt fólk fékk minnst. Ríkt fólk fékk mest...“, þá lýsa þessar fréttir að ekki fengu allir leiðréttingu sinna skulda eða eins og nútíminn.is orðar það: „Þau sem eru 35 ára og yngri fengu minnst úr Leiðréttingunni.“, þannig útfrá þessu þá eru tekjuminnstu hóparnir meira eineltislega skildir útundan á meðan þeir allra tekjuhæstu fá meira af öllum sínum leiðréttingum.

Sem og næstu tvö loforðin voru að: „eyða kynbundnum launamun“, og: „vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins“, sem og hefur gengið frekar brösuglega hjá Sigmundi og Eyglóar að vilja leiðrétta kynjamun allra launamanna og kjör aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Því eins og Ísland er búið að pínlega upplifa í þó nokkur mörg herrans ár, þá hafa þeir allratekjuhæstu fengið ennþá meiri kauphækkanir en allir þeir launa Íslendingar sem nú til dags eru að krefjast launaleiðréttinga og mannsæmandi launahækkana, sem og ég skrifaði þann 23. nóvember 2013 um: „Svika starfsemi bankanna og stjórnarmanna Samstaka atvinnulífsins (SA)“ þar sem ég vitna á þeim tíma um launahækkanir Samstaka atvinnulífsins (SA) og um launahækkanir Már Guðmundssonar bankastjóra Seðlabanka Íslands sem og hefur ár hvert getað leift sér hærri laun en við venjulegir launamenn höfum hingað til ekki getað fengið, nema jú endalaust heyra það að ef laun hækka þá munu stjórnvöld og Már Guðmundsson hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Þannig útfrá loforðum framsóknar til launamála, þá ætlar sá flokkur ekki að standa sig við að leiðrétta kynjamismun og laun þeirra sem minnst eiga. Því ef það gerist, þá mun Már Guðmundsson syngja til þjóðarinnar að stýrivextir og verðbólga muni stórhækka ef að mannsæmandi laun allra landsmanna munu hækka.

Sem og það síðasta sem lofað var af Framsókn var að: „tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land“, sem og við Íslendingar höfum því miður kynnst í mörg ár, þá er heilbrigðisþjónusta Íslands í rústandi molum sem og Framsóknarflokkur vill helst ekkert gera til að laga eða bara hreinlega kunna ekki að laga þann vanda.

Þannig nú er best að skoða Sjálfstæðisflokkinn, því til að skilja betur af hverju Framsóknarflokkur getur ekki eða kann ekki að standa við gefin loforð, þá þurfum við að skilja hvað Sjálfstæðisflokkurinn lofaði.

Nr. 2 – Loforð Sjálfstæðisflokksins (xD) árið 2013.
Þegar Sjálfstæðisflokkur komst til valda árið 2013 þá fékk sá flokkur 19 menn inná þing, nákvæmlega það sama og Framsóknarflokkur fékk, þannig var Bjarni Benediktsson valinn sem formaður og fjármálaráðherra Sjálfstæðisflokksins og Hanna Birna Kristjánsdóttir sem varaformaður flokksins. Því áður en kosningarnar byrjuðu, þá sat Bjarni Ben til svara á Beinni línu DV.is þann 18. apríl 2013, sem og mig langar að vitna úr þeim svörum sem Bjarni Ben svaraði þegar hann var spurður hvað hann myndi gera ef hann skildi komast til valda, sem og best er að byrja á spurningu sem Sigríður Ólafsson spurði: „Hvert yrði þitt fyrsta verk sem forsætisráðherra?“ sem og Bjarni svaraði: „Að grípa til aðgerða sem auka ráðstöfunartekjur fólks. Gera því auðveldara að ná endum saman. Ég vil heildstæða nálgun með skýrri efnahagsáætlun sem tekur á öllum mikilvægum þáttum - atvinnusköpun, lækkun skatta, aðstoð við skuldsett heimili og jöfnuð í ríkisfjármálum.“, og það sem Vaka Björnsdóttir spurði: „Ég er móðir, með barn á leikskóla og er 75% öryrki, og spyr ykkur sjálfstæðismenn, hvað ÞIÐ ætlið að gera til að bæta kjör öryrkja?“ og það sem Bjarni svaraði: „Draga þarf úr skerðingum, það er fyrsta skref. Næsta skref er að styrkja getu okkar til að gera betur við alla þá sem þurfa á stuðningi að halda.“, og það sem Guðrún Jónsdóttir spurði: „Sæll Bjarni hvað vilt þú gera í sambandi við heilbrigðismál […] ?“ sem og Bjarni svaraði: „Heilbrigðismál þurfa að vera í forgangi eftir kosningar. Við þurfum einfaldlega að endurheimta fyrri styrk kerfisins með því að tryggja getu til að halda í hæft starfsfólk, bæta aðstöðu og meðferðarúrræði. […]“, og það sem Gisli Asgeirsson spurði: „Hvernig ætlarðu að leiðrétta kjör þeirra tekjuhæstu?“ sem og Bjarni svaraði: „Það er ekki staða þeirra tekjuhæstu sem ég hef mestar áhyggjur af. Við þurfum hins vegar að gera það sem hægt er til að koma í veg fyrir að það verði rof á milli veruleika þeirra sem best hafa það […]. Okkar stefna er að lyfta þeim tekjulægstu upp frá botninum, […]“, og að lokum það sem Dúnna Pæja spurði: „Hefurðu áhuga á að bæta heilbrigðiskerfið á Íslandi og á hvaða hátt þá? […]“ og það sem Bjarni svaraði: „Já, við munum setja heilbrigðismál í forgang og verja stöðu heilbrigðiskerfisins. […]“.

Og eins og stefnuforgangsröðun Sjálfstæðisflokksins er upplögð, þá er forgangsröð 1 „Lækkum íbúðalán“ sem og forgangsröð 2 útskýrir „Svona lækkum við íbúðalán“, og því næst er það forgangsröð 9 um „Hækkum ráðstöfunartekjur“ og forgangsröð 10 sem talar um „Lækkum vöruverð“ og það sem forgangsröð 11 talar um „Lækkum bensínverð“ og að lokum það sem forgangsröð 12 talar um „Heilbrigðismál“, sem og var loforð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks á þeim tíma að lækka skildi íbúðarlán og að mikilvægt væri að laga þyrfti heilbrigðisvanda Íslands og að laun allra landsmanna skildi hækka og þar með lagast. En hvað gerðist sem Sjálfstæðisflokkur klúðraði til að geta ekki eða kunna ekki að standa sig við þau gefin loforð sem að sá flokkur marglofaði til sinna kjósenda árið 2013? Því eins og launastefna allra verkamanna sem þrælvinna fyrir ríkiskerfi okkar lands, þá er hún í rústandi stöðu, svipað eins og staða aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Sem og hver heilvita maður sem nú lifir hér á Íslandi vill helst flýja Íslandi vegna launastefnu þeirra spilltra flokka sem endalaust gefa þjóð sinni fokk puttann hvert sinn sem þjóðin óskar eftir mannsæmandi laun.

Því eins og Reykhólavefurinn skrifaði þann 28. september 2013, sem og mig langar að vitna úr, segir: „Nú þegar þingsetning nálgast er rétt að minna þingmenn og stjórnvöld á að standa við loforðin gagnvart eldri borgurum þessa lands. Stóru loforðin skipta okkur miklu máli og því ítrekum við þær kröfur að staðið verði við gefin loforð. Í ræðu sem Jóna Valgerður Kristjánsdóttir, formaður Landssambands eldri borgara, flutti á útifundi þann 10. september sagði hún meðal annars:

Í bréfi sem Bjarni Benediktsson sendi til kjósenda fyrir kosningar segir hann: Eldri kynslóðir verðskulda að búa við öryggi og góð lífsgæði. Fái Sjálfstæðisflokkurinn umboð til að leiða næstu ríkisstjórn munum við setja eftirfarandi mál í öndvegi:

    • Við viljum að þeir sem komnir eru á efri ár njóti afraksturs erfiðis síns.
    • Stjórnvöld eiga að hlúa að öldruðum en ekki íþyngja þeim með ósanngjarnri skattlagningu.
    • Við ætlum að afturkalla kjaraskerðingu ellilífeyrisþega sem komið var á árið 2009.
    • Við ætlum að afnema eignaskattinn. Sá skattur er ekkert annað en árás á eldra fólk sem býr í skuldlausu eða skuldlitlu húsnæði.
    • Við ætlum að lækka fjármagnstekjuskattinn, sem kemur einna harðast niður á eldri borgurum landsins.
    • Við ætlum að afnema tekjutengingar ellilífeyris. Þar er sannarlega um réttlætismál að ræða.

Þetta eru fögur loforð frá núverandi fjármálaráðherra og við eldri borgarar myndum fagna því ef við sæjum þau öll verða að veruleika, núna þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur til þess völd og áhrif, og ekki síður hefur Framsóknarflokkurinn lofað bættum kjörum og afnámi skerðingarákvæða frá árinu 2009 í sínum ræðum og ritum fyrir og eftir kosningar.

Í grein sem Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra skrifaði í Morgunblaðið 27. apríl sagði hann m.a.: Fjölmargir sem hafa mátt þola óeðlilegar skerðingar, t.d. eldri borgarar og öryrkjar, þurfa að fá bót sinna mála. Í lokin sagði hann í greininni: Ísland býr yfir nægum auðlindum, framleiðslugetu og þekkingu til að allir geti notið velferðar. Til þess þarf bara skynsemi við stjórn landsins. Í fréttum RÚV eftir kosningar eða 25. maí sagði hann m.a.: Gengið verður strax í að leiðrétta kjör öryrkja og aldraðra. Þessi hópur hefur þurft að þola mun meiri skerðingar á kjörum en flestir aðrir.

Félagsmálaráðherra, Eygló Harðardóttir, sagði í fréttum RÚV 27. maí eftir kosningar, þar sem rætt var við hana um kjör aldraðra og öryrkja: Við höfum talað um það að taka til baka þær skerðingar og munum gera það.

Hér að ofan er vitnað í ræðu Jónu Valgerðar 10. september og teljum við rétt að minna á þau orð. […]“, því eins og staða aldraðra og öryrkja er nú á dögum, þá hafa bætur þessara beggja hópa verið í ennþá verri stöðu en laun þeirra verkamanna sem nú á dögum krefjast launaréttlætis sem því miður fá ekki vegna eineltis kæruleysi stjórnarflokka að vilja ekki mæta þjóðinni, nema jú hóta þess að ef laun hækka þá mun Már Guðmundsson Seðlabankastjóri með hjálp Bjarna Ben fjármálaráðherra hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Því eins og kvennablaðið.is skrifaði þann 20. maí 2014 sem og mig langar að vitna úr, sem segir: „Það mundi fylla heilan bókaflokk að skrifa allt sem upp í hugann kemur þegar maður fer að taka saman öll loforðin og svikin sem aldraðir og öryrkjar, sem hér eftir verða bara kallaðir í einu orði lífeyrisþegar, hafa þurft að upplifa síðustu tvo áratugi í þessu landi af hendi stjórnmálamanna, þingmanna og ráðherra.

Því verður aðeins tæpt á því helsta og sýnt fram á hvers vegna ástandið hjá þessum þjóðfélagshópi er eins slæmt og það er í dag en margir samverkandi þættir spila þar inn í sem sjaldan hefur verið horft á þegar heildarmyndin er sett upp. Þessi heildarmynd er stór og umfangsmikil og mætti helst líkja við 25 fermetra málverk eftir Erró þar sem öllu ægir saman þannig að heildarsýn fæst ekki nema með því að grandskoða það í marga klukkutíma eða jafnvel daga til að átta sig á því.

Staðreyndin er sú í dag og hefur verið í nokkuð mörg ár að lífeyrisþegar eru tilneyddir til að lifa á tekjum sem eru langt undir öllum viðmiðunarmörkum um fátækt.“, og það sem áfram segir: „En það fór verr fyrir þeim sem þurftu að lifa á þeim takmörkuðu fjármunum sem ríkið skammtaði þeim því í kjölfar hrunsins var skorið niður til hægri og vinstri og þrátt fyrir fögur fyrirheit að lífeyrisþegar yrðu ekki fyrir skerðingum var hnífinum beitt grimmt á allt velferðarkerfið. Skattprósentan var hækkuð, verðlag rauk upp úr öllu valdi og á aðeins þremur mánuðum lækkuðu bætur öryrkja, sem dæmi, úr 160 þús. útborgað niður fyrir 120 þúsund. Þrátt fyrir að bæturnar hafi hækkað í dag upp í sömu upphæð og þær voru 2007 hefur verðlag allt hækkað svo gífurlega að í dag er ekki til sá öryrki sem kemst af af þeirri upphæð.“

Og að lokum: „Margir lífeyrisþegar eru farnir að kosta þjóðarbúið margfalt meira en þeir ættu að gera því þunglyndi hefur aukist gífurlega á síðustu árum sem kallar á aukna lyfjanotkun, innlögn á geðdeildir og síðast en ekki síst þá hefur tíðni sjálfsmorða aukist í kjölfar hrunsins og á enn eftir að aukast meðal lífeyrisþega verði ekki gripið til viðeigandi ráðstafana nú þegar.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.

Lokaorð:

Í þágu heimilanna.
Í þágu þeirra sem minnst hafa.
Í þágu öryrkja og ellilífeyrisþega.
Í þágu skuldsettra heimila.

Þetta voru kjörorð núverandi valdhafa fyrir kosningarnar síðasta vor og hverjar hafa efndirnar orðið?

Engar nema mala rækilega undir eigin rassa, vina sinna og stóreignafólksins í landinu.
Hinir mega éta það sem úti frýs eða drepast að öðrum kosti.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.“, sem og hefur sýnt sig að alveg síðan að þessi grein var skrifuð, þá hafa bætur þessara beggja hópa ekkert skánað, sem og er frekar sorglegt að það skuli vera til svona illgjörn og hjartalaus stjórnvöld að þau leiki sér að margljúga að sínum láglaunakjósendum bara til þess eins að geta komist til valda og fokkað síðan láglaunaða eftir að þau eru búin að gefa sitt atkvæði til þessara svikaflokka. Því eins og kvennablaðið.is vitnar best hvernig flokkarnir eru orðnir gjörspilltir, sem og mig langar að vitna úr, sem og var skrifað þann 5 maí 2015 sem og segir: „Það kann að koma einhverjum á óvart að Íslendingar eru víst bara rúmlega 300 þúsund! Þetta frétti ég nýlega – hafði bara aldrei heyrt þetta fyrr. Kom gjörsamlega af fjöllum. Er Ísland í alvöru svona fámennt?

„Bara 300 þúsund“ er væntingastjórnunartækni. Við erum víst svo fámenn að við verðum að sætta okkur við að hér sé allt vonlaust.  Að reglur heimsins gildi ekki hér á landi. Umræða um vanhæfni er lúxus hinna fjölmennu þjóða. Frændsemi er íslenska – en spilling og aðstöðubrask útlenska. Mannsæmandi laun sem eru í samræmi við framfærslukostnað er eitthvað sem önnur Norðurlönd geta boðið þegnum sínum en ekki við. Við erum nefnilega svo fá. Stöðugleikinn er svo brothættur.

„Það er kominn tími til að við horfumst í augu við eigin smæð,“ sagði maður við mig nýlega.  Þessi frasi er táknmál – undir rós – fyrir: æi, þegiðu!

„Að horfast í augu við“ – þýðir í reynd, að takast EKKI á við hlutina – á íslensku.

„Að horfast í augu við“ – þýðir á Íslandi svo að ég stafi það, að hætta þessu nöldri, að sætta sig við almenn lélegheit, skort á fagmennsku og umbera smá svindl í þágu félaga, vina og ættingja.

Vegna þess að við erum bara rétt rúmlega 300 þúsund verðum við að sætta okkur við að…

…útgerðarmenn eigi þingmann.“, og: „…frændi fjármálaráðherra fái Borgun gefins“, og: „…menntamálaráðherra sprelli smá með leigusalanum sínum“, og: …frænka Hönnu Birnu fái yfirmannsstöðu þrátt fyrir að vera ekkert sérstaklega hæf“, og: „…iðnaðarráðherra gefi klíkubræðrum almannafé“, og: „…við hjálpum Hannesi karlinum að kaupa húsið sitt til baka“, og: „…að konan standi með sínum manni“, og: „…menntamálaráðherra gefi menntastofnun og fái svo vinnu á menntasviði atvinnulífsins.“, og: „…útvarpsstjóri ráði sjálfan sig.“, og: „…forseti Alþingis búi sér til smá vinnu“, og að lokum: „…strákarnir sjái um sína“, sem og undir öllu þessum tæmandi fyrirsögnum er best fyrir ykkur að lesa hvað hver og ein fyrirsögn hefur að segja, því ekki langar mig að skrifa það sem aðrir hafa skrifað, þess vegna vitna ég bara part af þeim fyrirsögnum sem þessi grein vitnar, sem og heitir „Rétt um 300 þúsund“, sem og þið getið smelt á þá grein ef þið hafið áhuga að lesa hana.

Þannig hvernig hafa stjórnvöld unnið með sinni þjóð? Er því miður leiðinlegt að segja, þá hafa stjórnvöld því miður fengið að komast upp með að spilla Alþingi okkar þjóðar, með einveldi, hroka, einelti og margfokki án þess að vilja mæta sinni eigin þjóð til að lagfæra vanda hennar hverju sinni.

Því hvenær er orðið nóg komið eða eru Íslendingar bara orðin svo nákvæmlega sama þótt þessir flokkar haldi áfram að marghundsa launastöðu Íslands og ekki bara það heldur líka heilbrigðisvanda Íslands?

Maður bara spyr!

Því eins og maður hefur því miður kynnst í mörg ár, þá má búast við því að þeir sem eru nú á dögum að krefjast hærri launa, munu því miður ekki fá það sem þau óska eftir. Því eins og stjórnvöld hafa hegðað sér frá hruni 2008, þá eru þau ekki lengur að vinna með þjóðinni, heldur gegn henni. Og við sem kjósendur, höfum valdið til þess að krefjast breytinga, ef við viljum. En þar sem þjóðin þorir orðið ekkert að mæta þessari slæmri stöðu sem okkar óheilaga Alþingi er orðið. Þá því miður munum við sitja uppi með þessa hjartalausu þingmenn, á meðan við sem þjóð gerum ekkert til þess að krefjast nýrra kosninga.

Og hverju myndi það breyta ef nýjar kosningar verða?

Þetta er nefnilega það sem Ísland nú á dögum þurfa sjálf að læra fatta, hverjir eru treystandi til að vilja vinna með sinni þjóð, en ekki á móti henni, sem og stjórnvöld er nákvæmlega að gera núna, að vinna gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig ef næstar kosningar verða, hvort það sé á þessu ári eða eftir lok kjörtímabils þessara svikaflokka sem sitja nú til valda, þá vonar maður að þjóðin hafi lært af sínum mistökum og forðist þess næstum kosningum að kjósa ekki þessa marglygalubba og margsvikahrappa sem hafa leikið sér að hundsa stöðu sinnar eigin þjóðar alveg frá þeim tíma er þau sátu til valda.

Það er að segja ef að hið allra slæma gullfiskaminni Íslendinga verður ekki búið að gleyma því hvernig þeir núverandi þingmenn hafa farið mjög illa með sína eigin þjóð, bara útaf því að þeim er hund nákvæmlega sama um sína eigin lýðveldiskjósendur, enda eru þau mjög dugleg við að skeina græðgisauðmenn og leika sér að líta framhjá aðalvanda sinna eigin þjóðar, sem og eru launakjör allra verkamanna sem þræla fyrir lúsalaunum og plús aldraðra, öryrkja og annarra láglaunahópa sem og stjórnvöld því miður hafa leikið sér að líta framhjá. Því eins og staða margra verkamanna er nú á dögum, þá hundsa stjórnvöld þá stöðu sem þessir verkaþrælar hafa þurft að þrælvinna fyrir, bara útaf því að þingmenn vilja ekki mæta sinni þjóð enda er þeim nákvæmlega sama um sína eigin kjósendur sem þeim tókst að margljúga að um leið og þau komust til valda.

Þannig ef stjórnvöld vilja einhvern tíman vinna með þjóð sinni, þá er tækifærið núna, en ekki á morgun. Því nóg er komið af þessari gjöreyðileggjandi blæðandi niðurlægjandi skammarspillingu sem því miður er að rústa Íslandi vegna kæruleysi þeirra tilfinningalausra stjórnvalda sem vinna gegn þjóðinni, en ekki með henni.  Þannig hér með ætla ég að ljúka þessari löngu grein og vona þjóðarinnar vegna að ástandið lagast einhvern tíman, það er að segja ef Ísland vill einhvern tíman læra að lifa í jöfnuð, en ekki í ójöfnuð, nákvæmlega eins og við því miður höfum þurft að upplifa í þó nokkur mörg ár. Því útfrá mínu sjónarhorni, þá er orðið nóg komið, sem og ég veit ekki um þig lesandi góði, en fyrir mig, þá vona ég að eitthvað að viti gerist, því nóg er komið.

Kær einlægs vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Að reyna fatta það sem kallast Alþingi!

Fyrir mig sem skrifa þessa erfiðu spurningargrein, er jú mjög erfitt að skilja til hvers er Alþingi okkar þjóðar til, þegar hinir allra gráðugu margræna af sínu fólki sem kýs þau inn á það Alþingi sem veit ekki hvað það þýðir „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“.

Því hvaða lög er okkar Ísland byggt uppá?

Maður þarf ekki að fatta meira, enda gerir maður það samt sem áður.

Því við sem viljum kallast einhvern tíman þjóð, búum í því gjörspillta handónýtalandi sem því miður er orðið nákvæmlega sama um sína eigin þjóð, á meðan þau geta sagst og komist upp að segjast vera það sem þau kallast í risastóru spurningarmerki, hvað eru „Þingmenn?“ – sem og hafa getað leift sér að dekra við sína eigin fjölskyldur, sína bestu dekurvini og geta komist upp með þá gjöreyðileggjandi spillingu sem þau sjálf gera sinni eigin þjóð, bara við að geta litið á það sem töff að geta flaggað okkar óstolta Íslandsfána og geta stoltlega sagt: „Ég er nú af minni eigin þjóð kosin sem þingmaður, enda stjórna ég til mína, minna og þeirra sem gefa besta bónusgróða þjóðarinnar til sinna allra bestu dekursgræðgivina, með þá þingmanna hugmynd hvernig á að komast upp með að ræna af sinni eigin þjóð bara til mína eigin fjölskildu, vina og klíku vina?

Enda vill orðið engin vita hverjir eiga að vera það sem stjórnarskráin margskipar, sem skiptir engu í hvaða svokallað litarflokki þau fæddust í, eða í hvaða svo kallaða menntaskóla þau gengu í, eða í hvaða svo kallaða tungumáli þau er fædd frá, eða hvort þau fæddust rík með silfurskeið í kjaftinum, eða hið risastóra spurningarmerki sem kallast þau sem eru margeineltisnídd daglega í fátækt bara útaf því þeim finnst það töff að níðast á þeim sem minnst eiga, sem og samkvæmt okkar núverandi upplifandi stjórnarskrá 65. gr. Íslands hefur margsungið: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“ og það sem hinir svokölluðu þingmenn okkar núverandi skammar þjóðar viljandi vilja líta framhjá sem því miður hefur margsagt: „Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“

Því hvenær fá þau sem stjórnarskrá okkar lands hefur margskipað: „Allir skulu vera jafnir“ fyrir öllum þeim ólögum sem okkar óheilaga Alþingi endalaust býr til, sem kallast í þeirra augum, allir eru jafnir, því þannig því miður er okkar handónýta gjörspillta Alþingi sem endalaust kemst upp með að brjóta gegn stjórnarskrá okkar núverandi lýðveldis skammar þjóðar, sem og margsyngur: „Allir skulu vera jafnir fyrir“ sem nú til dags er orðið risastórt spurningarmerki, fyrir hvaða lögum, því: „Hverjir eru jafnir?“.

Kær spurningarkveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er Ísland endalaust í stórblekkingum?

Árið er kosning 2013 þegar vel blekktir kosningabærir kjósendur ákváðu að treysta sig að gefa sitt atkvæði til þeirra stórstjórnmálaflokka sem margsungu og vel auglýstu stórloforð sín til allra sinna kjósenda að allir myndu fá leiðréttingu sinna húsnæðisskulda og laun allra myndu lagast og allt myndi blómstra.

Og síðan skall á árið 2014 og húsnæðisskuldareiðrétting fæðist í að verða að lögum og laun þeirra gráðugu efnameyru hækkuðu á meðan laun annarra efnaminnahópa endaði í spurningarmerki sem og meira kom í ljós að húsnæðiskuldareiðréttingin ætti ekki að vera ætluð öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Og nú er árið 2015 sem kom í ljós að húsnæðisskuldaleiðrétting velefnaðra græðgimanna var meira leiðrétt á meðan aðrir láglaunaðir sitja í súpunni að lenda í enn verri skuldastöðu á meðan laun velefnaðra græðgimanna stórhækka á meðan laun efnaminnahópa hríðversna vegna kæruleysi þeirra stórstjórnmálalygaflokka sem kunna ekki eða vilja ekki mæta sinni eigin þjóð í jöfnuð.

Því bráðlega mun renna upp að árinu 2016, sem og risaspurning er: „Hvað gerist þá?“.

Sem og svarið við þessari erfiðri spurningu er að árin 2013, 2014 og 2015 mun kannski endurtaka sig aftur, nema að eitthvað rótækilegt verði gert til að stöðva þá eyðileggingu áður en árið 2016 mun bráðlega renna upp og að laun hinna marggráðugu fái ekki aftur í því ári að hækka og laun þeirra efnaminnahópa sem lifa enn í óréttlæti munu vonandi ekki aftur lenda í því ári að fá risastórt spurningarmerki hvort skuldir þeirra mun ekki hríðversna vegna kæruleysi þeirra hjartalausra stórstjórnmálaflokka sem lugu sig inn í okkar lýðveldi Alþingi Íslands sem undir stjórnarskráákvæði 65. gr. marghrópar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“.

Því hvernig er staða Íslands 2015 nú á dögum?

Jú laun aldraðra, öryrkja og annarra þeirra hópa sem því miður fá bara laun úr ríkiskerfinu, s.s. atvinnulausir og aðrir sem fá ekki aðrar launatekjur nema úr ríkiskassanum eru enn endalaust í dag lögð í níðandi hræsniseinelti þeirra kærulausu hjartalausra stjórnvalda sem þrjóskast daglega upp við að vilja ekki semja um launahækkanir í lögum til sinna láglauna kjósenda. Sem og laun venjulegra verkamanna kjósenda sem margslíta og þræla sig fyrir ríkistofnanir Íslands, s.s. ríkisspítalar, ríkislögreglan og ríkisskrifstofur o.s.frv., er nú á dögum að krefjast og kalla eftir meiri laun sem og stórflokkstjórnvöld enn í dag leika sér að því að hundsa daglega.

Því hvernig hafa stórstjórnvöld enn í dag leikið sér að því að hundsa sitt eigið lýðveldi Ísland?

Nema jú að halda áfram að skeina hina velslefgráðugu sem velta sig uppúr sína eigin græðgi við að leita sér allra leiða til að hundsa efnaminni hópana sér til skemmtunar án þess að vilja leitast við að vilja gera eitthvað rótækilegt í því að vilja laga vanda sinna þjóða. Því þannig er okkar gjörmengaða græðgistjórnarkerfi okkar þjóðar nú orðið á dögum sem og er enn stjórnað af hræsnishjartalausum staurblindum græðgi vel spilltum stjórnvöldum sem er alveg nákvæmlega sama um allt sitt jafnræði lýðveldi, enda eru þau endalaust dugleg við að hundsa og margljúga að sínum kjósendum með því endalaust að lýta framhjá aðal vanda sinna eigin þjóða með því að halda áfram að dýrka hið vel gráðuga á meðan minnihlutahópar Íslenskra kjósenda kalla enn í dag eftir launaréttlætisleiðréttingu við að geta fengið að lifa mannsæmandi lífi.

Því aðal höfuðverkspurningin er: „Hvenær verða nýjar kosningar?“.

Kær vandræði kveðja yfir því hvað Ísland vill í raun og veru,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Líf er kærleikur!

Að læra lifa, er jú þraut að átta sig, hvernig vill maður lifa?

Einföld gjöf er að læra að virða, því af hverju erum við sjálf að sækjast eftir virðingu, en vitum ekki hvað virðing þýðir, því hvað er virðing?

Við öll lendum í vanvirðingu, sem engum langar að læra lifa, enn því miður lendir maður í því daglega að lenda í því sem engin óskar eftir!

Kærleikur er jú frí gjöf, njótum á meðan við viljum læra, því hvernig á maður að læra elska náungan nema maður lærir í kærleik að vita hvað frí gjöf þýðir, því að vilja vera frjáls frá öllum þjáningum, sem einn son gaf, að við gætum verið frjáls, þannig njótið.

Kær kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er virkilega til sannur kærleikur?

Þegar kærleikur er skoðað í Íslensku orðabókinni sem orðast á þennan hátt: „kærleikur, kærleiki KK • ást • heit vinátta > vera í kærleikum við e-n / miklir kærleikar voru með þeim“, sem sést að orðið þýðir „ást • heit vinátta“, semsagt að vera ástfanginn í væntumþykju, í heitu vináttusambandi, eða bara einfaldlega kunna að virða og elska.

Sem og spurt er: „Þýðir kærleikur bara ‚ást • heit vinátta‘?“, því eina leiðin til að finna það út, þá langar mig til að útskýra í þessari langbloggfærslu: „Hvað er virkilega sannur kærleikur í raun og veru?“.

Því samkvæmt því aldafórnriti sem biblía er kölluð – sem er margvirt og elskuð af mörgum eða vanvirt og marghötuð af mörgum sem skilja ekki nógu vel hvað kærleikur er – þá lýsir sú aldarbók kærleikanum dýpra en bara ‚ást • heit vinátta‘ eins og dæmi um það sem einu sinni var ritað: „Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp. • Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. • Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en samgleðst sannleikanum. • Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. • Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. […]“ sem og meira segir: „En nú varir trú, von og kærleikur, þetta þrennt, en þeirra er kærleikurinn mestur. (Fyrsta Korintubréf 13:4-8a og 13:11)“. Sem og þýðir í breiðu samhengi, þá er kærleikur ekki bara einhver ‚ást • heit vinátta‘ heldur allt það sem hver og einn þarfnast í sínu eigin lífi einsog Fyrsta Jóhannesarbréf 4:7-8 segir: „Þér elskaðir, elskum hver annan, því að kærleikurinn er frá Guði kominn, og hver sem elskar er af Guði fæddur og þekkir Guð. • Sá sem ekki elskar þekkir ekki Guð, því að Guð er kærleikur.“, sem beinlínis þýðir, kærleikurinn er Guð sjálfur sem elskar okkur þótt okkur líkar það eður ei.

Og þar sem Guð sjálfur er kærleikur og elskar okkur einsog Jóhannesarguðspjall 3:16-21 vitnar: „Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf. • Guð sendi ekki soninn í heiminn til að dæma heiminn, heldur að heimurinn skyldi frelsast fyrir hann. • Sá sem trúir á hann, dæmist ekki. Sá sem trúir ekki, er þegar dæmdur, því að hann hefur ekki trúað á nafn Guðs sonarins eina. • En þessi er dómurinn: Ljósið er komið í heiminn, en menn elskuðu myrkrið fremur en ljósið, því að verk þeirra voru vond. • Hver sem illt gjörir hatar ljósið og kemur ekki til ljóssins, svo að verk hans verði ekki uppvís. • En sá sem iðkar sannleikann kemur til ljóssins, svo að augljóst verði, að verk hans eru í Guði gjörð.“, þá ber okkur að læra lifa kærleik, að ganga þann þrönga flókna veg að elska náungan eins og sjálf okkur, því þetta er hin eilífa fría gjöf frá Guði komið, að elska eins og Guð hefur eilíflega alltaf elskað okkur og vill ekki að neinn glatist heldur hafi eilíft líf í þeim kærleik sem gefur líf. Því eins og ritningarnar lýsa Guði himna Föður skapara himins og jarðar sem sendi sinn eingetinn Drottin vorn Jesú Krist inní þennan hrörna heim til að deyja og rísa upp frá dauðum svo við getum fengið að lifa í að glatast ekki heldur eignast eilíft líf, því þetta er það sem Guð skapari í upphafi ætlaði okkar fyrsta mankyni, að allir skyldu elska hvort annað nákvæmlega einsog Guð elskar sína eigin sköpun, sem og mankyn nú á dögum vilja helst rústa og eyða. Því þar sem okkar fyrsti forfaðir ákvað að vilja sækjast eftir skilningsvit á milli góðs og ills, þá því miður sitjum við mankynið í því vali, að velja á milli hvað er gott og hvað er illt.

Því eins og Guð sagði um fyrsta manninn einsog Fyrsta Mósebók 1:26-27 vitnar: „Guð sagði: Vér viljum gjöra manninn eftir vorri mynd, líkan oss, og hann skal drottna yfir fiskum sjávarins og yfir fuglum loftsins og yfir fénaðinum og yfir villidýrunum og yfir öllum skriðkvikindum, sem skríða á jörðinni. • Og Guð skapaði manninn eftir sinni mynd, hann skapaði hann eftir Guðs mynd, hann skapaði þau karl og konu.“, og sem Fyrsta Mósebók 2:7 segir: „Þá myndaði Drottinn Guð manninn af leiri jarðar og blés lífsanda í nasir hans, og þannig varð maðurinn lifandi sál.“, og það sem Fyrsta Mósebók 2:22-24 segir: „Og Drottinn Guð myndaði konu af rifinu, er hann hafði tekið úr manninum, og leiddi hana til mannsins. • Þá sagði maðurinn: Þetta er loks bein af mínum beinum og hold af mínu holdi. Hún skal karlynja kallast, af því að hún er af karlmanni tekin. • Þess vegna yfirgefur maður föður sinn og móður sína og býr við eiginkonu sína, svo að þau verði eitt hold.“, og að lokum það sem Fyrsta Mósebók 2:16-17 segir: „Og Drottinn Guð bauð manninum og sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta eftir vild, • en af skilningstrénu góðs og ills mátt þú ekki eta, því að jafnskjótt og þú etur af því, skalt þú vissulega deyja.“, sem og var vitnisburður á þeim tíma, að ef okkar fyrsti jarðforfaðir sem var skapaður eftir Guðs mynd hefði hlítt hinu eina boði sem honum var boðið, þá hefði mankynjarðar lifað eilíflega án skilning á milli góðs og ills, því alveg síðan að fyrstu jarðforeldrar okkar ákváðu að taka á móti skilningsvit góðs og ills.

Þá sorglega er heimurinn orðin einsog Jesaja 5:20 vitnar: „Vei þeim, sem kalla hið illa gott og hið góða illt, sem gjöra myrkur að ljósi og ljós að myrkri, sem gjöra beiskt að sætu og sætt að beisku.“, semsagt fáir nú á dögum kunna ekki orðið að greina á milli hvað er gott og hvað er illt. Sem og þýðir að kærleikur margra hefur hríðkólnað og mankynjarðar er farið að hata hvort annað útaf engu, bara útaf því að þau kunna orðið ekki lengur að elska aðra nema sitt eigið sjálfsegó, sem og Síðara Tímóteusarbréf 3:1-4 vitnaði á sínum tíma að myndi gerast: „Vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. • Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, • kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, • sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð.“, og sem Rómverjabréf 1:21-24 segir: „Þeir þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð né þakkað honum, heldur hafa þeir gjörst hégómlegir í hugsunum sínum, og hið skynlausa hjarta þeirra hefur hjúpast myrkri. • Þeir þóttust vera vitrir, en urðu heimskingjar. • Þeir skiptu á vegsemd hins ódauðlega Guðs og myndum, sem líktust dauðlegum manni, fuglum, ferfætlingum og skriðkvikindum. • Þess vegna hefur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna þeirra til saurlifnaðar, til þess að þeir svívirtu líkami sína hver með öðrum. • Þeir hafa skipt á sannleika Guðs og lyginni og göfgað og dýrkað hið skapaða í stað skaparans, hans sem er blessaður að eilífu. Amen.“, og sem Rómverjabréf 1:26-35 segir: „Þar eð þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gjörðu það sem ekki er tilhlýðilegt, • fylltir alls konar rangsleitni, vonsku, ágirnd, illsku, fullir öfundar, manndrápa, deilu, sviksemi, illmennsku. Þeir eru rógberar,• bakmálugir, guðshatarar, smánarar, hrokafullir, gortarar, hrekkvísir, foreldrum óhlýðnir, • óskynsamir, óáreiðanlegir, kærleikslausir, miskunnarlausir, • þeir eru menn, sem þekkja réttdæmi Guðs og vita að þeir er slíkt fremja eru dauðasekir. Samt fremja þeir þetta og gjöra að auki góðan róm að slíkri breytni hjá öðrum.“, semsagt mankynjarðar er farið að dýrka meira hið illa, en að leita eftir hinu góða.

Því einsog Orðskviðir 6:16-19 vitnar: “Sex hluti hatar Drottinn og sjö eru sálu hans andstyggð: • drembileg augu, lygin tunga og hendur sem úthella saklausu blóði, • hjarta sem bruggar glæpsamleg ráð, fætur sem fráir eru til illverka, • ljúgvottur sem lygar mælir, og sá er kveikir illdeilur meðal bræðra.“, því ef einhverjum langar einhvern tíman að elska eins og Guð sjálfur elskar sitt eigið sköpunarverk, með því að hafa andstyggð af öllu því sem illt er, þá er það eina sem þarf að læra er að elska náungan nákvæmlega eins og við elskum okkur sjálf. Því til að geta gefið kærleik, þá þarf maður að læra að geta sýnt hvort öðru þann heiður að geta gefið öðrum kærleik aftur til baka.

Því þetta er það sem orð Guðs talar um í Fyrsta Jóhannesarbréf 3:17-21 sem vitnar: „Ef sá, sem hefur heimsins gæði, horfir á bróður sinn vera þurfandi og lýkur aftur hjarta sínu fyrir honum, hvernig getur kærleikur til Guðs verið stöðugur í honum? • Börnin mín, elskum ekki með tómum orðum, heldur í verki og sannleika. • Af þessu munum vér þekkja, að vér erum sannleikans megin og munum geta friðað hjörtu vor frammi fyrir honum, • hvað sem hjarta vort kann að dæma oss fyrir. Því að Guð er meiri en hjarta vort og þekkir alla hluti. • Þér elskaðir, ef hjartað dæmir oss ekki, þá höfum vér djörfung til Guðs.“, og það sem Fyrsta Jóhannesarbréf 4:7-13 segir: „Þér elskaðir, elskum hver annan, því að kærleikurinn er frá Guði kominn, og hver sem elskar er af Guði fæddur og þekkir Guð. • Sá sem ekki elskar þekkir ekki Guð, því að Guð er kærleikur. • Í því birtist kærleikur Guðs meðal vor, að Guð hefur sent einkason sinn í heiminn til þess að vér skyldum lifa fyrir hann. • Þetta er kærleikurinn: Ekki að vér elskuðum Guð, heldur að hann elskaði oss og sendi son sinn til að vera friðþæging fyrir syndir vorar. • Þér elskaðir, fyrst Guð hefur svo elskað oss, þá ber einnig oss að elska hver annan. • Enginn hefur nokkurn tíma séð Guð. Ef vér elskum hver annan, þá er Guð stöðugur í oss og kærleikur hans er fullkomnaður í oss. • Vér þekkjum, að vér erum stöðugir í honum og hann í oss, af því að hann hefur gefið oss af sínum anda.“, og það sem Galatabréf 5:22-23 segir: „En ávöxtur andans er: Kærleiki, gleði, friður, langlyndi, gæska, góðvild, trúmennska, • hógværð og bindindi. Gegn slíku er lögmálið ekki.“, því þar sem Guð er andi eins og Jóhannesarguðspjall 4:24 orðar það: „Guð er andi, og þeir, sem tilbiðja hann, eiga að tilbiðja í anda og sannleika.“, þá ber okkur að læra að elska hvort annað í anda og sannleik.

Því eins og Síðara Korintubréf 4:18 vitnar: „Vér horfum ekki á hið sýnilega, heldur hið ósýnilega. Hið sýnilega er stundlegt, en hið ósýnilega eilíft.“, og líka: „Því að hið ósýnilega eðli hans, bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að það verður skilið af verkum hans. Mennirnir eru því án afsökunar. (Rómverjabréf 1:20)“. Þannig lærum að virða, því á meðan við sjáum náungan okkar í þörfum, þá ber okkur að læra að virða hann, frekar en að hundsa honum sem gæti orðið þú sjálfur, því sjálf vitum við ekki hvernig framtíð okkar ber í skauti sér, því ef við sjálf viljum virðingu, þá lærum að virða náungan eins og við sjálf myndum óska eftir því að vilja fá virðingu til baka. Því til að geta sagt að maður elski Guð, þá þarf maður að læra að elska náungan eins og sjálfan sig.

Því þetta er sú fría gjöf sem Guð Faðir skapari himins og jarðar gaf okkur eins og Fyrsta Jóhannesarbréf 4:14-21 vitnaði á sínum tíma: „Vér höfum séð og vitnum, að faðirinn hefur sent soninn til að vera frelsari heimsins. • Hver sem játar, að Jesús sé Guðs sonur, í honum er Guð stöðugur og hann í Guði. • Vér þekkjum kærleikann, sem Guð hefur á oss, og trúum á hann. Guð er kærleikur, og sá sem er stöðugur í kærleikanum er stöðugur í Guði og Guð er stöðugur í honum. • Með því er kærleikurinn orðinn fullkominn hjá oss, að vér höfum djörfung á degi dómsins, því að vér erum í þessum heimi eins og hann er. • Ótti er ekki í elskunni. Fullkomin elska rekur út óttann. Því að óttinn felur í sér hegningu, en sá sem óttast er ekki fullkominn í elskunni. • Vér elskum, því að hann elskaði oss að fyrra bragði. • Ef einhver segir: Ég elska Guð, og hatar bróður sinn, sá er lygari. Því að sá sem elskar ekki bróður sinn, sem hann hefur séð, getur ekki elskað Guð, sem hann hefur ekki séð. • Og þetta boðorð höfum vér frá honum, að sá sem elskar Guð á einnig að elska bróður sinn.“

Allt þetta getur verið þröngur og erfiður vegur að vilja læra ganga eftir, en er þess virði að vilja læra, á meðan maður lifir þessum hrörna hatursheimi sem kann orðið ekki lengur að elska náungan eins og sjálfa sig, vegna hatur við þann Guð sem elskaði okkur að fyrra bragði. Þannig lærum ef við viljum fá virðingu til baka, því án kærleiks, er ekkert til sem líf getur kallast, nema að læra að elska náungan eins og við elskum okkur sjálf.

Þannig lærum, því kærleikurinn er sú eina fría gjöf sem gefur eilíft líf, allt það sem hver og einn hefur margsinnis óskað eftir, en þar sem hatur og illska þolir ekki kærleik, þá því miður hafa margir lent í þeim hörmungum sem enginn vill upplifa, en því miður hafa þurft að upplifa. Því á meðan illska, hatur og fyrirlitning stjórnar heiminum, þá þarf sá heimur sem Guð svo mikið elskar að hann gaf son sinn eingetinn Drottin vorn Jesú Krist til að deyja fyrir syndir okkar til að við gætum lært að elska eins og Guð elskar okkur að fyrra bragði. Þannig megi sá náðar kærleikur vera mitt á meðal okkar að við mættum læra að elska náungan eins og sjálf okkur, því þannig lærum við að eignast einhvern tíman hinn sannann frið sem margsinnis er leitað, stritað og hrópað eftir. Því án kærleiks, verður engin friður, því illska, hatur og vanvirðing kann ekki að gefa frið, alveg sama hversu margir reyna að skapa þann frið með þeirri illsku sem þeir gera öðrum, bara útaf hatri, græðgi og í stríð við náungan. Því þegar skilningur mankyns mun einhvern tíman læra að elska náungan eins og við elskum okkur sjálf, þá loksins mun sá sanni friður koma, því hann kostar ekkert, nema að læra kærleik.

Því þegar sá dagur mun koma að við munum öll læra þann eina kærleiksveg sem sannann frið gefur. Þá megi það sem Títusarbréf 2:11 segir: „Því að náð Guðs hefur opinberast til sáluhjálpar öllum mönnum.“, og það sem Síðara Þessaloníkubréf 2:16-17 segir: „En sjálfur Drottinn vor Jesús Kristur og Guð, faðir vor, sem elskaði oss og gaf oss í náð eilífa huggun og góða von, • huggi hjörtu yðar og styrki í sérhverju góðu verki og orði.“, og að það sem segir: „Sá sem þetta vottar segir: „Já, ég kem skjótt.“ Amen. Kom þú, Drottinn Jesús! • Náðin Drottins Jesú sé með öllum. (Opinberunarbók 22:20-21)“, og ef þið viljið deila þetta skrif til ykkar vina, þá eru þið velkomin til að gera það.

Og að lokum, ef ykkur langar að vita „Hvað er að vera Kristinn í trú?“, þá getið þið smelt á þessa facebook síðu hér og lært að vita hvað er að vera kristinn í trú, og allar feitskáletursbiblíutilvitnanir eru teknar úr Biblíuþýðingu 1981.

Kær kærleiks von til betri framtíða: „Amen. Kom þú, Drottinn Jesús!“,
kær náðarkveðja frá ykkar einlæga vin, Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Einsog líf margsinnis spyr?

Hvað er líf? Er aldarraða spurning sem allir hafa spurt. Og að reyna að finna lífið hér á jörðu, er höfuðverkur sem endalaust spyr: „Hvað er líf í raun og veru?“.

Og að reyna að raða saman þessa flóknu aldaraðapúsluspilaspurningu, ber upp þá erfiðu og flóknu spurningu: „Hvernig viljum við láta virða okkur sem sækjumst eftir virðingu?“. Sem og því miður margir sækjast eftir virðingu, en spyrja samt að þeirri aldaraðar spurningu: „Hvað er líf?“.

 • Líf er virðing til náungans eins og við sjálf sækjumst eftir.
 • Líf er frí gjöf að geta fengið að vera til og læra að virða hvort annað.
 • Líf er frí gjöf, þannig njótum þeirra gjafa í kærleik.
 • Og að lokum, aðal lífið er að læra: „Elska skaltu náungan eins og sjálfan þig!“.

Allt þetta er líf og frí gjöf, sem og margir sækjast eftir: „Hvenær viljum við láta aðra virða okkur eins og við erum sjálf?“. Alltaf flókin spurning?

Kær einlægs kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar tímarnir en breytast?

Árið 2011, 13 mars, skrifaði ég „Tímarnir breytast…“. Því síðan hvenær höfum við ekki upplifað tímana breytast?

Öll sækjum við eftir breytingum, þannig fyrst þurfum við að læra að virða, til að sú breyting gerist einhvern tíman. Enn á meðan að tímarnir breytast ekki, þá sorglega sér maður þær hörmungar sem maður vill ekki sjá, en því miður þarf að upplifa, í kærleik.

Virðing kostar ekkert nema læra elska náungan eins og sjálfan sig.

Þannig getur maður látið það gerast að „Tímarnir breytast…“ til hins góða.

Það er að segja ef eitthver fattar hvað gott er?

Kærleikur er eilíflega frí gjöf, þannig njótum á meðan við erum til. Því engin veit hvenær morguninn hverfur, og við lendum í mold.

Þannig lærum að virða, því við vitum aldrei hvenær „Tímarnir breytast…“.

Kær einlægs kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hér á tíð!

Ísland var einu sinni var, fagurt land sem margir nú á dögum kunna ekki orðið að virða, og því miður ekki lengur að stjórna sínu eigin landi að minnstakosti ekki útfrá stjórnarskráákvæði 65. gr. okkar lýðveldisþjóða sem margskipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum!“.

Því hvaða lögum er okkar óheilaga alþingi nú á dögum að fylgja eftir? - sem á að kallast löggjafi sinna þjóða sem býr til lagaákvæði uppúr stjórnarskrá okkar lýðveldisþjóða, sem nú á dögum virðir ekki það ákvæði: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum!“, með risa stóru spurningarmerki „Hverjir eru jafnir?“. Því miður eru það fáir undir því ákvæði.

Því hverjir eru jafnir?

Alla tíð er þetta búið að vera risastórhausverkur, sem stjórnvöld nú á nútíma öld kunna ekki orðið að leysa.

Endalaust er spurt: „Af hverju?“.

Því stórt er spurt: „Hvenær ætlum við að læra að virða?“.

Kær virðing kærleiks kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar kærleikur syrgir mannslíf jarðar!

Kærleikur er frjáls frí gjöf sem meirihluti mannkyn nú á öld kunna varla að gefa sem fáir vilja lítið læra að skilja til að ganga eftir sem því miður margir afneita hinum eina sannann frið sem líf gefur til allra sem læra elska virða náungan eins og sjálfan sig sem alltaf gott gefur. Því til að læra gera gott þá þarf lærdómur kærleikans til alsmannlífs til að skilja hvað er gott.

En á meðan bálshatur illskurótar er mitt á meðal jarðar sem aldamannkynssagan er endalaust að endurtaka sig aftur og aftur við að finna allskonar kúnstaleiðir til að gera öðrum illt en ekki gott. Þá því miður syrgir hin eina sanna fría gjöf sem hinn sanni friður kemur frá, sem illskuhatur, viðbjóðsofbeldi, blóðgræðgi og allskonar hefndar stríðsdrápa sem aldrei læra að skilja hvað er gott, nema allt mannslíf nú til alda læri að virða hvort annað einsog margir marghrópa eftir.

Því þar sem mannkynjarðar er orðið meirihluti grimmdarhefndar hatursillska. Þá er engin furða að við eigum mjög erfitt með að lifa þann sannann frið sem margir gráta eftir. Þannig lærum þá einu allra erfiðustu dýrmætustu fríu gjöf að virða til að fá hina einu sönnu réttláta virðingu til baka, án illsku haturs, viðbjóðsofbeldi, blóðgræðgi og allskonar hefndarstríðsógeð. Því þannig fæðist hinn eini sanni friður sem við öll höfum endalaust óska eftir.

Því þar sem heimurinn er því miður í því slæmu ástandi að vilja helst ekki læra að gera öðrum gott. Þá því miður grætur hinn fríi kærleikur sem gefur hinn sannann frið sem lifir ekki í hatri, ofbeldi, græðgi og stríð, heldur virðir alla þá sem leita sér þá þekkingu að vilja læra að gera öðrum gott.

Því eins og illskuhatur hefur endalaust dráplega rústað margar blóðkynslóðir. Þá grætur sú eina hryggðasorg sem endalaust marghrópar meðal manna: „Kæra mannkyn, elskið hvort annað sem eitt sem alltaf kallar eftir virðingu sem því miður hatur, ofbeldi, græðgi og stríð hefur aldrei lært að vilja að gera og gefa, nema læra að virða í kærleik sem illar hatursfullar manneskjur kunna enga virðingu að gefa nema stela, slátra og eyða til tortímingar sem kærleikur margsinnis syrgir!“.

Þannig mætti sá dagur einhvern tíman verða, að hinn eini sanni fríi friðar kærleikur kenni okkur þann eina sannan veg að elska náungan eins og kærleikurinn hefur endalaust elskað okkur, því þannig fæðist sannur friður sem gefur frelsi sem illska því miður hefur endalaust hatað, sem og kærleikur einn vill gefa þeim sem vilja læra að ganga eftir því sem kallast að virða hvort annað eins og við öll sækjumst eftir, því þannig er hinn eini sanni fríi friður að elska náungan eins og sjálfan sig.

Allt kann þetta að vera mjög þröngur og erfiður kúnstavegur að vilja læra að ganga eftir, sem og er þess virði að vilja læra að ganga, því þannig fær maður hinn eina sannann frið, að elska eins og kærleikurinn hefur eilíflega elskað okkur. Því þetta er hið sanna réttlæti sem elskar í sönnum faðmkærleik, sem alltaf gefur virðingu til baka.

Þannig lærum að virða hvort annað, því það kallast sannur kærleikur, sem gefur líf öllum þeim sem vilja læra að gera gott. Því þess virði er sú gjöf, að læra að elska einsog kærleikurinn hefur ætíð gert án fordóms og haturs, því þetta er hin eina fullkomna gjöf sem gefur sannan frið.

Kær kærleiks kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hver veit hvað er einelti?

Sjálfur á ungum aldri lenti ég mjög illa á því sem skrifa þessa bloggfærslu í það sem fólk nú á dögum kalla sem einelti eins og DV.is orðar það: „Einelti í borgarráði? Fékk ekki köku eins og aðrir á afmælisdaginn“, og líka eins og pressan.is orðar það: „Sveinbjörg Birna skilin útundan og fékk ekki köku á afmælisdaginn“.  Á vissan hátt að vera skilin útundan, er eitt af því fordómafulla einelti. Enn er það aðal eineltið sem felst í því að vera skilin útundan. Því hvað er einelti yfir höfuð?

Einelti er þegar fordómakvikyndiseinstaklingar sem eiga við eitthvað mjög alvarlegt vandamál að stríða og líða eitthvað mjög illa í sínu eigin lífi og leita þar með huggun sína við að leggja aðra í einelti sér til skemmtunar til að sýna að þeir séu eitthvað betri, meiri töff og gáfaðri en aðrir.

Einelti er þegar fordómakvikindiseinstaklingar hundsa daglega einhvern sem þeim finnst vera eitthvað skrítin, furðulegur eða gaggaheimskur, eins og þeir líta á ástæðuna og afsökunina til að hafa ástæðu til að hundsa þá manneskju sem þeim finnst mjög gaman að níðast og riðlast á daglega, enn ekki bara stundum.

Einelti er þegar maður getur ekki gengið heim nema vera af og til barin eða uppnefndur daglega af fordómafullumkvikindiseinstaklingum sem vita ekki útaf hverju þeir hata þig, en þeim finnst það bara töff og gaman að níðast á þér bara útaf því að þú átt eitthvað við að stríða, svo sem að vera of gáfaður eða greindarskertur, að vera lítill eða of stór, að vera of mjór eða feitur, að vera of sætur eða ljótur, að vera freknóttur, að vera eitthvað skrítinn útfrá trú, útliti eða talshætti, að vera fatlaður á einhvern hátt, og að vera útlendingur eða eitthvað annað líkt sem eineltisgerendur finna alltaf afsökun til að leggja þá persónu í einelti sér til skemmtunar, enn fórnarlambinu til háborinnar og eyðileggjandi skammar sem erfitt er að gleyma útaf ævarandi skömm sem ekki er auðvelt að stroka út úr sínu eigin lífi, nema læra þá erfiðu kúnst að sætta sig við það í ævarandi særindum sem erfitt verður að gleyma.

Og að lokum, þeir sem eru láglaunaðir hvort það séu aldraðir, öryrkjar, eða aðrir láglaunaðir, þá eru þau því miður af kerfinu og stjórnvöldum mjög mikið lögð í einelti þegar þau geta ekki einu sinni gefið sínum eigin börnum og barnabörnum afmæliskökur og gjafir eða eitthvað annað útaf láglaunum sem og aðrir hálaunaðir geta leift sér sem og láglaunaðir geta ekki leift sér vegna fátæktar, sem og stjórnvöld og kerfið nú á dögum eru mjög dugleg við að hundsa og svelta daglega við að þrjóskast upp með allskonar afsökunum við að vilja ekki mæta þeim sem minnst eiga með því að vilja ekki líta á þau sem jöfn eins og stjórnarskráin hefur margskipað og -hrópað eftir í 65. gr. „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ sem og skiptir engu hvort maður er ríkur eða fátækur! Þannig er Sveinbjörg Birna lögð í einelti bara útaf því að hún fékk ekki afmælistertu?

Ekki mitt að dæma, heldur ykkar sem eruð að lesa þessa bloggfærslu. Því einelti er bara aumingjaskapur og á ekki að líðast mitt á meðal neins, hvort maður sé svört, dökkbrún, gul eða hvít mannvera, trúuð eða trúlaus skiptir engu, einelti er og verður alltaf aumingjaskapur sem á ekki að líðast mitt á meðal neins, því öll erum við persónur sem kallast mannverur, skiptir engu hvaðan maður er frá, þá erum við öll persónur sem ber að virða hvort annað. Því til að geta fengið virðingu til baka, þá þarf maður því miður að læra þá erfiðu kúnst að virða hvort annað sem persónur, því öll erum við manneskjur sem verðskuldum virðingu.

Kær einlægs virðingar kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er nú ekki orðið nóg komið?

Nú þegar maður les fréttafjölmiðla, aðallega vef Kvennablaðið, þá hugsar maður: „Er nú ekki orðið nóg komið?“. Því nú á dögum er það að gerast að „Fjölskylda fjármálaráðherra fær forgang að kaupum á ríkiseignum“, semsagt, Bjarni Ben konungur spillingarinnar er að selja ríkiseigur þjóðarinnar til sinna eigin fjölskildu og klíkuvina án þess að sjá iðrun þess hvað hann er að gera sinni eigin þjóð. Og síðan þegar það gerist, þá er það eina sem þjóðin gerir, er jú að væla um þetta og lýsa sinni óánægju yfir því hversu vel spilltur hann Bjarni Ben er orðin gegn sinni eigin þjóð, en síðan gerist ekkert, nema bara kvörtunarvæl yfir því að nú er orðið nóg komið.

Því hvert sinn sem að vel spilltir glæpaþingmenn gera eitthvað af sér, eins og með Hönnu Birnu málið og nú Bjarna Ben fjölskylduforgangröðunarmálið, þá gerir þjóðin því miður ekkert nema láta margnauðga sig dag eftir dag án þess að krefjast þess að þessir vel spilltu glæpaþingmenn fái ekki að komast upp með þá valdníðslu sem er að rústa Íslandi. Því hvenær vill þjóðin kjósa?

Eða er þetta bara orðið normið nú á dögum, að þjóðin láti margnauðga sig án þess að krefjast afsakna þeirra vel spilltu græðgiþingmanna sem því miður eru ekkert að gera það sem þjóðin óskaði eftir þegar þau kusu þau til að lagfæra vanda þjóðarinnar. Því hversu mikið höfum við sem þjóð þurft að blæða þann margskaða sem þessir vel spilltu græðgiþingmenn hafa gert sinni eigin þjóð, eða er okkur kannski orðið alveg nákvæmlega sama hvað er að gerast?

Því einsog staða Íslands er orðin, þá er heilbrigðiskerfið enn í rústum, aldraðir og öryrkjar og aðrir láglaunaðir eru eineltislega hýst útí horni án þess að fá mannsæmandi laun, lögreglan er farin að kvarta yfir illa launaðri vinnu, bankamafíumenn hækka sín eigin laun þegar þeim sýnist og fá að komast upp með það, aðrir vel efnaðir 1% klíkumafíuauðmenn fá himinháar kauphækkanir þegar þeir þurfa ekki á því að halda sem mörg ólög gegn jafnræðinu leifir það, og hvert sinn sem þjóðin kvartar yfir óréttlæti græðgistjórnvalda þá fokka stjórnvöld þjóðina með sínu kæruleysi við að vilja ekki mæta sinni eigin þjóð, og lengi gæti maður talið upp hversu mikið því miður þjóðin hefur þurft að blæða vegna þess að við leifum það.

Því finnst okkar þetta bara orðið eðlilegt að glæpagengi vel spilltra græðgiþingmanna fái að komast upp með að rústa Íslandi? Maður bara spyr!

Því hvenær er ekki orðið nóg komið?

Kær vandræðis kveðja yfir því hvað Ísland vill,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Einelti og fátækt!

Nú á dögum er sorg gagnfart öllu því flóttafólki sem óska eftir að geta búið einhverstaðar þar sem stríð, ofbeldi og ofsóknir eru ekki til staðar. Sem og því miður hver og einn óska líka eftir, en því miður fá ekki að upplifa, nema betla fyrir því að geta fengið að lifa sómasamlegu lífi undir einelti stjórnvalda sem vilja ekki viðurkenna alla sem jafna fyrir lögum.

Því eins og ástand aldraðra og öryrkja og annarra láglaunaðra er á Íslandi, þá óska margir af þeim eftir því að vilja gerast flóttafólk, vegna þess slæms ástands sem þau eineltislega hafa þurft að upplifa gagnfart stjórnvöldum okkar þjóðar sem finna vorkunn við að vilja hjálpa flóttafólki, en vilja líta samt framhjá fátæktarstöðu sinna eigin þjóða. Já það er ekki gaman að vera fátækur hér á Íslandi, eiga ekkert til að geta fætt sig og aðra sem kallast „BÖRN“.

Því hversu margir af þeim sem lifa í fátækt hér á Íslandi eiga „BÖRN“?

Því þetta er það sem því miður gleymist, að hér á Íslandi eru foreldrar sem svelta sjálfa sig til að geta fætt sín eigin börn. Og er þetta það sem við Ísland viljum bjóða flóttamönnum, slæmt húsnæði, endandi í betlbiðraðir eftir fæði til að geta fætt sig og sína, eða vinna fyrir þrælláglúsalaunum, eða á öðrum bótum, bara til þess eins að geta lifað hér á þessari eyju sem leggur sína fátæka Íslendinga í einelti bara útaf því að launin duga ekki til að borga húsaskjól, reikninga, og aðra nauðsynlega hluti, vegna skorts á því að geta ekki átt ofan í sig og á?

Ef ekki, þá þarf Ísland að geta líka bjargað sínu eigin landi, en ekki bara flóttamönnum. Því ef Ísland á sér samvisku gagnfart öllu þessu flóttafólki, þá vonar maður að sú samviska sé líka til staðar til þeirra sem svelta hér á landi vegna kæruleysi stjórnvalda sem leggja aldraða, öryrkja og aðra láglaunaða í einelti með því að svelta þau með láglaunum sem engin getur lifað á.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hugmyndir um Landsbankann?

Nú á dögum er verið að skapa hugmyndir hvernig hægt er að redda klúður Landsbankans, sem útfrá hruni 2008 upp að okkar dögum, hefur átt mjög erfitt með að fatta hvernig á að leysa sín eigin ráðgátuvandamál, nema jú hækka laun þeirra sem stjórna bankanum í miklu blekkjandi gleðipartíi án þess þó nokkuð að sjá skömm sína yfir öllu því klúðri sem sá banki hefur gert áður og nú, gegn sínu eigin landi og öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum Íslandi til framtíðarskammar.

Og á meðan að Alþingi okkar þjóðar er enn í bullandi afneitun gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum, þá því miður treystir maður ekki því þingi að þau kunni nokkuð að laga peninga vanda sinna eigin þjóða, nema jú endalaust klúðra öllu í ójöfnuð, enn meira framtíð okkar til háborinnar skammar. Því eins og þjóðin hefur því miður lært að kynnast, þá er ekki endalaust hægt að plástra vanda þjóðarinnar, nema að læra að virða jafnræðið og búa til nýjan banka sem gæti kallast „Þjóðbanki“, sem og lærir að virða þjóð í jöfnuð og virðingu.

Því einsog bankarnir eru nú á dögum, Landsbanki í bullandi vandræðaskuldum, Íslandsbanki (áður undir undratöfranafni "Glitnir", síðan aftur töfrandi sama nafn og það hét fyrst) í bullandi sukk ójöfnuð einsog aðrir hrunbankar undir ýmsum undrandi höfuðverkja kennitalanöfnum.

Langar klúðursögur gæti maður endalaust frætt börn okkar framtíða, er þau læra að lifa í bullandi ójöfnuð, útaf þeim hrun bönkum, sem og Alþingi okkar þjóðar hefur hingað til ekki lært að lagfæra vanda sinna eigin þjóða, nema jú í sjóðbullandi plástrandi ójöfnuð.

Þannig á meðan að Alþingið vanvirðir enn sína þjóð í ójöfnuð. Þá því miður treystir maður ekki Alþingið til að lagfæra vanda sinna þjóða lengur. Því hvenær ætla þau að læra að vinna með allri þjóðinni, enn ekki í gegn henni?

Vonandi þurfa ekki barnabörn framtíðarbarna okkar ekki að spyrja að þessari leiðinlegri spurningu, því nóg er komið af þessu ójafnræði áróttur gegn allri þjóðinni sem Ísland á að kallast. Því eina leiðin til að læra að laga vanda sinna þjóða, þá þarf að læra að virða sína þjóð.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Ræður Ísland við að taka á móti flóttafólki?

Grátlegt er að stjórnvöld læra ekkert að viti, nema finna leiðir til að koma illa fram við sína eigin þjóð, sem margsungið er að hún sé vel auðug og jöfn, því bara ef það væri nú til snefill af tilfinningu í þessu hjartalausa veldi sem er að stjórna okkar landi nú til dags, þá myndi ástand þjóðarinnar sem stjórnarskráin margskipar og syngur að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ ekki vera svona einsog líf margra er að upplifa nú á dögum.

Já það er skömm að stjórnvöld séu til yfir höfuð: „Því hvaða vit hafa þessi stjórnvöld verið að gera fyrir sína þjóð?“. Jú það sem fréttir daglega benda á, sem og margir vel spilltir og vinsælir fréttafjölmiðlar vilja sem helst ekki fjalla um nema fegra þá slæmu stöðu sem stjórnvöld eru að gera, á meðan aðrir hreinskilnir netmiðlar hjálpa okkur að skilja hvernig hlutirnir eru, sem aðrir fjölmiðlar vilja helst ekki fjalla um, þá halda stjórnvöld öldruðum, öryrkjum og öðrum láglaunuðum sér til skemmtunar í fjötragíslingu fátæktargildru, og slef dýrka eftir hjartalausum græðgisauðmönnum sem leifa sér hærri kauphækkanir með öllum þeim ójöfnunarlögum gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum, og síðan dreyma eftir því að geta frelsað um tæp 50 eða 500 eða 5000 flóttafólk á meðan það eru um þúsundir aldraðir, öryrkjar og aðrir láglaunaðir sem svelta útfrá kæruleysi stjórnvalda sem geta varla einu sinni sinnt því hlutverki að lagfæra vanda sinna eigin þjóðar í jöfnuð.

Því hvernig er heilbrigðisvandi þjóðarinnar, og fátækt láglúsalaun láglaunastéttarinnar, og hinn okurrándýri húsaleigumarkaður, og hinn handónýti vinnumarkaður sem þrælslýtvinna fólk með láglaunum, og að lokum, af hverju eru háar nauðsynjar með of flóknum sköttunarnöfnum og vöxtum á öllum þeim vörum sem telst vera nauðsynjar til lifnaðar svo rándýrt?

Og síðan dreyma stjórnvöld undir öllu þessu ástandi: „Hvernig væri nú að frelsa flóttafólk?“. Og geta varla bjargað sinni eigin þjóð? Furðulegt hvernig stjórnvöld snúa öllu á hvolf, án þess að fatta hvað þau eru í raun að gera sinni eigin þjóð. Ekki er ég á móti því að við sem þjóð opnum armir okkar til að frelsa þetta fólk úr þeirri ánauð sem þau standa í nú á dögum, sem og maður skilur mætavel þeirra ástand því ekki er skemmtilegt að lifa þeirri stöðu sem Ísland stendur í á okkar dögum. Heldur er ég hræddur um að meirihluti flóttafólksins endi í biðraðir Mæðrastyrksnefndar og Fjölskilduhjálpar vegna þeirra ástands sem stjórnvöld eru því miður ekkert að lagfæra, nema gera illt verra með því að plástra vanda þjóðarinnar án þess að hugsa um þær afleiðingar sem þau eru að gera sinni þjóð.

Því eins og ástandið er nú á dögum, lýsist best í þessari grein hér: „Flúinn úr fjötrum fjandskapar“, sem skrifað var 1. september 2015 á vefsíðu skorrdal.net, sem og skýrist af hverju ég skrifa þessa færslu um það af hverju maður hefur áhyggjur af þeim flóttamönnum sem munu leita hælis hér á okkar handónýta heilbrigðisvandamáli og fátæktargíslingastöðu aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra og vegna of hárra húsaleigumarkaðra og þrælvinnuláglauna vinnumarkaðra og endalausar áróttu hækkanir nauðsynja útaf of flóknum skattanöfnum og vöxtum sem Seðlabankinn hækkar þegar þeim dettur það í hug útaf græðgi þeirra sem er hundsama um alla þá sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Og síðan er spurning: „Myndi allt þetta flóttafólk upplifa jöfnuð þegar þau kæmu hingað til Íslands, eða munu þau lenda í fjötrunargildru ójöfnunarinnar sem Ísland martraðalega býr yfir og sjá síðan eftir því að hafa komið hingað til Íslands?“.

Kannski of flókin spurning fyrir okkar stjórnvöld, en samt eitthvað umhugsunarvert til að hugsa um.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skömm stjórnvalda gegn stjórnarskrá Íslands!

Hvað eru stjórnvöld? Í raun er þetta frekar flókin og mjög erfið spurning sem stjórnvöld nú til dags geta ekki svarað sjálf. Því eins og við sem þjóð höfum kynnst undanfarin ár og aldir, þá eru stjórnvöld ekki að vinna fyrir öllum sem skulu vera jafnir. Heldur eru þau að gera allt öfugt gagnfart því sem stjórnarskráin skipar fyrir. Því hvernig stendur á því að jafnræði Íslendinga er margnauðgað með öllum þeim ólögum sem Alþingið skapar gegn þjóð sinni daglega án þess að sjá sína skömm hvað þau eru að gera sínu eigin jafnræðisríki?

Og síðan finnst manni skrítið að stjórnarskrárfélagið skuli leifa þessi ólög að brjóta gegn stjórnarskránni. Því maður hélt að stjórnarskráfélagið væri þannig uppbyggt að þau myndu vernda lögbrot gegn stjórnarskránni, sem og hefur sýnt sig að það félag er ekkert að vernda stjórnaskrána gegn öllu þeim ójöfnunarlögum sem því miður okkar Alþingi gerir gegn sinni jafnræðisþjóð daglega.

Og ekki er nóg með að stjórnarskráfélagið er steinsofandi gagnfart öllum þeim lögbrotum sem brýtur gegn jafnræðinu, heldur er dómsvald okkar þjóðar líka steinsofandi gegn öllu þeim brotum sem okkar Alþingi býr til gegn sinni jafnræðisþjóð.

Því eins og þjóðin hefur kynnst ár og aldir, þá hafa svikahrappar sem kallast lygastjórnvöld, verið mjög dugleg við að margbrjóta gegn ákvæði 65. gr. stjórnarskrárinnar sem skipar að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“.  Með því að búa til þannig lög, að hinir gráðugu sem hafa leift sér hækkanir launa án blygðunar þess að vilja líta á sína þjóð sem jafna, hafa getað komist upp með að leifa sér meiri launahækkanir með öllum þeim ólögum sem Alþingi okkar þjóðar hefur samþykkt gegn öllum sem skulu vera jafnir.

Því eins og staða margra Íslendinga sem skulu vera jafnir fyrir lögum er nú á okkar dögum, þá eru stjórnvöld mjög dugleg við að líta framhjá öllum sem skulu vera jafnir. Eins og með það dæmi þegar svikahrappar og lygarar Alþingis syngja til sinna kjósenda, að laun skulu vera jöfn, sem í raun þau eiga við að laun þeirra efnameyru skulu hækka meira, á meðan að allir hinir sem skulu vera jafnir verða bara sætta sig við þær sáraprósentubætur á meðan að hálaunamanneskjan leifir sér meiri kauphækkanir en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig því miður er jafnræði allra misboðið af þeim svikahröppum sem syngja og margljúga að þjóðinni að laun allra skuli vera jöfn.

Því einsog við sem þjóð höfum séð hvernig stjórnvöld okkar þjóða hugsa og tala til okkar nú á dögum, þá líta þessir valdamenn á sína þjóð sem ójafna, enn ekki sem jafna. Því ef stjórnvöld hefðu nú eitthvað vit í sínum kolli, þá myndu þau gera eitthvað í því að koma í veg fyrir því að öll þessi ólög sem þau skapa gegn jafnræðinu, séu ekki gerð, gegn öllu jafnræðinu.

Enn þar sem stjórnvöld eru orðin svo dugleg við að láta græðgina kaupa sig, þá því miður búum við í þjóðfélagi sem ekkert jafnræði er til staðar, vegna þeirra hjartalausra stjórnvalda sem hundsa jafnræðið, bara útaf dýrkun þeirra við að líta á hálaunamanneskjur meiri jafnari en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Því einsog staða margra láglaunaðra er nú á dögum, þá eru margir sveltandi vegna hjartaleysi þeirra svika stjórnvalda sem lugu sig inná þing okkar Alþingis sem leikur sér að hundsa stöðu þeirra sem svelta vegna kæruleysi þeirra sem dýrka auðmenn og skapa þannig lögin að hinir hálaunuðustu geti leift sér meira en þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Þannig ef þingmenn vilja ekki láta kalla sig lygara og svikara, þá því miður verður Alþingið að vakna upp og hætta þessari kvikindisáróttur að líta á sína þjóðfélagsþegna sem ójafna, tildæmis með því að hlúa að öllum, en ekki einhverjum sérhagsmunahálaunastétt sem er skít sama um sína þjóð.

Þannig á meðan stjórnvöld læra þá erfiðu kúnst að virða það stjórnarskráákvæði sem skipar að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“, þá ekki fyrr mun þjóðin læra að sætta sig við stjórnvöld sem gefa sig í það að vilja læra að virða sína kjósendur án þess að svíkja þau með marglygum. Því þetta er það sem veldur því að þjóðin treystir ekki stjórnvöld, því ekki hafa þau ennþá lært að sýna þjóð sinni virðingu, heldur vanvirðingu sem á ekki að eiga að heima í okkar lýðræðisríki sem stoltar sér yfir því að vera kölluð jöfn.

Þannig megi sá dagur einhvern tíman verða, að við sem þjóð getum kosið flokka sem ljúga ekki að sinni þjóð, því nóg er komið af þessu ójafnræði sem er að rústa okkar þjóð, vegna hjartalausi þeirra stjórnvalda sem hundsa alla þá sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því eina leiðin til að hagnaður okkar þjóðar sé virtur í jöfnuð, þá þurfa stjórnvöld að læra að virða sína kjósendur sem jafna.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skilningsvit á milli góðs og ills!

Í þessum heimi búum við á milli tveggja hluta sem kallast, himin og jörð, ljós og myrkur, dagar og nætur, mánuðir og ár, gott og illt, viska og heimska, rétt og rangt, sannleikur og lygi, kærleikur og hatur, maður og kona, faðir og móðir, börn og framtíð, og að lokum skilningsvit til að greina þar á milli.

Því alveg frá upphafi þegar viska mannkyns fór að þrá eftir þá þekkingu að vilja greina á milli hvað er gott og illt, þá því miður hefur mannkynsagan sýnt sig, að nú á dögum þekkja fáir muninn þar á milli.

Því hvernig stendur á því að við erum ekki ennþá búin að fatta hvað „Elska skaltu náungan eins og sjálfan þig“ þýðir? Bara flókið spurningarmerki, sem við öll erum að díla við, að vilja fá virðingu, því við öll erum fólk, skiptir engu frá hvaða tungumálsuppruna við erum fædd, þá erum við mannverur sem verðskuldum virðingu.

Og að halda að græðgi, ofbeldi, þrældómur og stríð, frelsi þennan heim, er því miður margmartraðablekkingar sem hefur blóðrústað margar kynslóðir, sem því miður er sorglegt að við sem fólk, fáum ekki að geta lifa þannig lífi, að geta fengið að lifa virðingu.

Þannig þegar sá dagur kemur, að réttur skilningur til virðinga uppgötvast einhvern tíman, áður enn mannkynið tortímir sjálfan sig, að læra þá erfiðu kúnst, að virða hvort annað eins og við sjálf viljum fá virðingu til baka.

Því þetta er það sem kallast 100% frí gjöf, að virða hvort annað, sem og meirihluti mannkyns þarf bara að læra að fatta hvernig á að greina þar á milli, semsagt: „Hvað er gott og illt?“, sem einfaldlega þýðir: „Hvorn vegin viltu læra ganga eftir?“, viltu læra lifa góðu lífi eða illu lífi, sem er alltaf val okkar allra, að læra að virða.

Því eins og mannkynsagan hefur sýnt sig, að myrða saklaust blóð er morð, semsagt illska útaf hatri við náungan. Þannig að elska náungan eins og sjálfan sig, er frí gjöf, sem kallast virðum, sem og illskan kann ekki.

Þannig til að greina þar á milli, þá er betra að læra heiðaleik, en ekki óheiðarleik, því þannig hegðar kærleikurinn sig ekki gagnfart þeim sem hann virðir og elskar.

Þannig njótum lífsins með þá virðingu sem við öll verðskuldum að fá, það er að segja ef við lærum einhvern tíman að fatta hvað virðing þýðir!

Kær kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Allir skulu vera ójafnir fyrir lögum!

Ísland er land allra lýðræðiskosningalandsmanna, hvort þau séu rík eða fátæk, því samkvæmt 65. gr. stjórnarskrárinnar þá er Ísland jafnræðisríki allra landsmanna, eins og stjórnarskráin skipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“, sem og frá efnahagshruni 2008, þá hefur Ísland þurft að margblæða ójöfnunarskaða allra landsmanna með allskonar lögleysi sem okkar óheilaga Alþingi leikur sér að búa til gegn jafnræðinu.

Dæmi eitt: „Einleið til að hinir gráðugu geti traðkað á jafnræði allra landsmanna, er jú að kaupa vel spillta þingmenn til að búa til ójöfnunarlög gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum, á þann hátt að þeir græðgisauðmiklu hafa getað leift sér með lögum að hækka sín eigin laun uppí 30 til 75%, á meðan hinn helmingur jafnræðisþjóðarinnar hefur bara þurft að sætta sig við brauðsmolaprósentulaunahækkanir þeim til skemmtunar og okkur jafnræðis Íslendingum til háborinnar skammar. Sem því miður hefur valdið þess, að enginn vill búa hér á Íslandi vegna þeirra ójöfnunarstefnu þingmanna sem hafa leift með lögum að þeir græðgisauðmiklu hafa geta leift sér meiri launahækkanir þegar þeir þurfa ekki á þeim hækkunum að halda, á meðan millilaunastéttahóparnir flýja þeirri ójöfnunar ógn sem Ísland býr nú yfir, og á meðan þeir efnalitlu sem hafa ekki getað flúið verða því miður að kveljast því sem er að gerast gagnfart launaóréttlæti þeirra ólaga sem Alþingið því miður hefur lagt sína blessun og bölvun að svona skuli jafnræði allra Íslendinga vera.“

Dæmi tvö: „Til að auðugir gráðugir bankavaldsmenn geti leift sér að traðka á sína jafningja, er jú að okkar óheilaga Alþingi leifi það með lögum. Þannig þegar seðlabankinn leifir sér að hækka allt með valdi, hvort það séu stýrivextir, skattar eða eitthvað annað, sem og hefur valdið þess að nauðsynjar stíg hækka upp með valdi, þá verður sá banki með leifi Alþingislaga að geta gert allt þetta, án þess að hugsa um þann skaða sem þau eru að leggja á herðar allra sem eiga að vera jafnir fyrir lögum.“

Dæmi þrjú: „Alveg frá þeim tíma er heilbrigðisvandi þjóðarinnar fór að rústast niður hér á Íslandi, þá hafa þingmenn margra flokka sungið loforðakór til þjóðarinnar að forgangsraða heilbrigðisvanda þjóðarinnar. En með skömm svikaloforða er heilbrigðisvandi okkar þjóðar enn í versnandi stöðu, sem og jafnræði allra er misboðið útfrá sljóleysi þingmanna sem vilja ekki takast á við heilbrigðisvanda Íslands. Nema dreyma um þá stöðu að einkavæða heilbrigðisvandan til hinna efnameyru, án þess að hugsa um jafnræði allra. Sem mun leiða til þess, að hinir efnameyri munu með lögum geta fengið betri þjónustu til heilbrigðisvanda, á meðan hinir efnaminni verða því miður bara að sætta sig við að kveljast vegna slæmri stöðu ójöfnunarstöðu heilbrigðisvanda stjórnvalda sem vilja einkavæða jöfnuð allra án þess að hugsa um skaða þess vanda.“

Dæmi fjögur: „Alveg frá því að vissir eineltisþingmenn fóru að skerða tekjur aldraðra og öryrkja, þá hefur fátækt hér á Íslandi hríðversnað vegna kaldhæðni Alþingis við að vilja ekki útfrá jafnræðisákvæði stjórnarskrárinnar ekki viljað jafna laun láglaunaðra. Sem nú á dögum dreyma að vilja flýja þessu ógnarlandi, vegna þeirra ójöfnunaráróttur gjörspilltra þingmanna sem leika sér að huga ekki að launakjör aldraðra og öryrkja sem með loforðum lugu því að þeirra laun skulu í forgangi hækka samkvæmt stjórnarskráákvæði 76. gr. sem orðast á þennan hátt: „Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“, og það sem önnur lög segja til um að laun skuli hækka eftir verðlagi, sem og hefur ekki gerst alveg síðan að Alþingið fór kvikindislega að skerða laun þessara beggja hópa sem því miður hafa marghrópað eftir launaréttlæti, en því miður eru skyld útundan, vegna hjartaleysi þeirra þingmanna sem finnst spennandi að horfa á láglaunaða svelta sér til skemmtunar, sem og margir láglaunaðir hafa lent í því að þurfa að svelta sínum börnum Alþinginu til vandræða.“

Dæmi fimm: „Einsog skuldastaða margra millistétta og láglaunaðra er nú á dögum, þá hefur okkar Alþingi ekki verið dugleg við að leiðrétta þeirra stöðu, nema hjá þeim efnameiri sem hafa getað fengið útfrá ólögum betri leiðréttingar en þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Sem hefur valdið þess að skerðingar til millistéttarinnar og láglaunaðra hefur hríðversnað, með þeim afleiðingum að millistéttin og hinir láglaunuðu hafa misst húsnæði sín með þvingunum vegna þeirra ójöfnunar skuldarleiðréttingu sem hinir vel spilltu þingmenn hafa samþykkt með lögum til græðgisauðmanna til skemmtunar, en öðrum til eineltis níðungar vegna hjartaleysi stjórnvalda sem sleikja rassgatið á þeim efnameyru sem hugsa ekki um Ísland nema vilja rústa því með kreppu sem og millistéttin og láglaunaðir munu vera kennt um eins og með Icesave klúðrið þegar vel hjartalausir þingmenn vildu þvinga þjóðina til að borga upp skaðvaldsskuldir örfárra græðgióreiðumanna sem og meirihluti þjóðarinnar varð með hjálp forseta Íslands að þvinga til kosninga sem og lenti til synjunar mörgum óhressum vælandi þingmönnum til skammar sem og nú á dögum er smánarskömm Íslands vegna klúðri þeirra að huga ekki betur að þjóðinni nema koma svona illa fram við hana eins og ástand þjóðarinnar var og er orðin vegna græðgivæðingu hjartalausra þingmanna sem vita ekkert yfir höfuð hvað jafnræði snýst uppá. Því hvað er jafnræði þegar þingmenn leika sér að hundsa sína jafnræðiskjósendur með sínum svikaloforðum? Sem því miður er skömm að Ísland skuli ala sína kynslóð á þennan hátt, að leifa þessi ólög að komast upp með að valda ójöfnuð allra Íslendinga, okkar framtíðarkynslóð til háborinnar skammar.“

Fleiri dæmi gæti maður talið upp hvernig okkar óheilaga Alþingi hegðar sér nú á okkar öld. Sem er frekar sorglegt að framtíðarkynslóð barna okkar skuli þurfa að læra að upplifa þá kaldhæðnisskömm hvernig þingmenn nú á öld hugsi til sinna kynslóða að vilja ekki vinna með þjóð sinni, heldur á móti henni, með öllum þeim ójöfnunarlögum sem því miður er að rústa Íslandi, vegna gráðugra þingmanna sem vilja einkavæða jafnræði allra til vel græðgiauðugra manna, sem og spurt er: „Er þetta framtíð Íslands að vilja lifa í ójöfnuð, að vel spilltir þingmenn hugsi meira til hinna efnameyru með því að skilji alla hina útundan vegna óréttlæti við að brjóta gegn stjórnarskráákvæði jafnræðisreglunnar sem margsyngur allir skulu vera jafnir fyrir lögum, viljum við lifa þessu ójafnræði og leifa okkar framtíðarkynslóð líka lifa þessari skömm að vera ekki jöfn fyrir lögum?“.

Því ef Ísland vill jafnræði, þá því miður þarf að sópa í burt þá spillingu sem er að rústa okkar landi með hjálp þeirra óheiðarlegra spilltra þingmanna sem hafa ekki lært af hruninu 2008 og sem leifa sér að dýrka græðgisauðmenn og hundsa restina af þjóðinni án þess að sjá skömm sína að vilja ekki iðrast þeirra gjörða með þeim ólögum sem er að rústa Íslandi, því ef ekkert að viti verður gert til að stoppa þá blæðandi spillingu sem er að rústa okkar efnahag vegna kæruleysi þeirra spilltra valdmanna sem hundsa sitt land með öllum þeim ójöfnunarlögum sem land okkar býr yfir, þá því miður mun Ísland lenda í þeirri martröð að þurfa að upplifa 2008 í ennþá verri stöðu. Þannig ef Ísland vill ekki upplifa aftur fortíð 2008, þá því miður verður að stoppa þá skaðvaldsmengun sem getur leitt þjóðina í þá kreppu sem við höfum því miður áður fengið að upplifa.

Þannig ef Alþingi Íslands vill ekki vera kallað óheilagt þing, þá því miður verða þau sem stjórna okkar landi, að læra að virða sína kjósendur með því stjórnarskrárákvæði sem skipar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“

Og að lokum, þeir sem vilja deila, gjörið svo vel að deila.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld kunna ekki að virða!

Skrítið hvernig stjórnvöld nú á dögum eru orðin gagnfart fólk margra þjóða, sem eru bundin því ákvæði „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“, sem bulla um ekkert og neitt, haldandi það að þau séu svo vel háskólamentuð og nógu gáfuð til að þjóna sinni þjóð, að ekkert nú á dögum er treystandi sem uppúr þeim kemur. Því eins og stjórnvöld eru nú á öld, þá eru þau skrípóskömm græðgisauðvaldsins sem daglega dýrkar auðinn og kunna ekki að deila honum sem „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvað eru lög? - nema leiðréttingartól til als mannkyns til að læra að greina á milli hvað er rétt og hvað er rangt.

Þannig hvað er rétt í huga stjórnvalda nú til dags, sem gerir það kleyft, að þau skilja og fatta ekki orðið „Hvað er rétt og hvað er rangt?“ - sem upphaflega er hugsun um það hvað lög eiga að vera, að læra að skilgreina þarna á milli. Sem nú á dögum, stjórnvöld kunna orðið ekki lengur að fatta. Því hvað er það sem er að blóðrústa þjóðir, eru það ekki stjórnveldin sem vita ekkert uppá haus hvernig á að laga þann skaða sem þau sjálf hafa gert sjálfum sér, enn ekki öðrum eins og stjórnvöld vilja iðulega kenna öðrum um, þegar þau eru því miður búinn að klúðra öllu sem þau lofuðu að betrumbæta en því miður hafa skaðað meira sína eigin þjóð, án blygðunar og iðrunar þess skaða sem þau valda sínum þjóðum gagnfart sínu eigin fólki, sem því miður heimskulaga trúðu og kusu þau, og þurfa því miður að upplifa þann blóðskaða stjórnvalda, sem því miður kunna ekki að skammast sín fyrir að fatta ekki hvað er rétt.

Og bara til að kenna börnum okkar framtíðar, hvað er rétt og hvað rangt, er því miður martraða höfuðverkur sem stjórnvöld kunna nú til dags ekki að gera, nema sína börnum okkar framtíðar þá skömm sem stjórnveldin því miður eru dugleg að gera sínum þjóðum. Bara ef stjórnveldin kynnu að virða fólk, sem lögmál lífsins segir að maður fær virðingu til baka. En eins og stjórnveldin hugsa nú til dags, þá kunna þau ekki að virða. Því hvað er virðing í augum stjórnvalda? Já fyrst þarf að búa til lög um það hugtak, og síðan reyna fatta hverjir eiga að vera jafnir, svo allir fái sömu virðingu til baka. Því hvernig getur fólk lært að gera rétt, þegar lög eru orðin ólög sem brýtur gegn vilja allra sem eiga að vera jafnir, sem og börn framtíðarinnar munu því miður upplifa, að stjórnvöld eru ekki að vinna með fólkinu, heldur á móti því. Þannig ef stjórnvöld vilja virðingu, gefið þá þjóð ykkar þá virðingu sem hún verðskuldar, því við erum öll fólk, sem verðskuldum öll að fá virðingu til baka.

Kær virðinga kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).