Peningarnir festa - Fræðsluþáttur fyrir umbót í peningamálum

The Money Fix - a Documentary for Monetary Reform

Hvernig efnahagskerfin vaxa og af hverju það gerist ekkert

How an Economy Grows and Why It Doesn't (by Irwin Schiff)

Takk 9. Apríl 2011 því "Nei!!!" sögðu 59,77%:-))

Á Íslandi eru 115.883 karlar og 116.656 konur sem gerir samtals 232.539 löglegir kjósendur. En alls greiddu 175.114 manns atkvæði og kjörsókn því 75,34%. Já sögðu 69.462, eða 40,23% af gildum atkvæðum, en nei sögðu 103.207, eða 59,77%. Ógild atkvæði voru 2.445.

Ég þakka kærlega mín kæra þjóð fyrir að "Nei!!!" sögðu 103.207, eða 59,77% þjóðarinnar. Nú er bara að byrja uppá nýtt og sækja skaðamálið til saka og fara að byggja upp framtíðina með virðingu til náungans eins og við sjálf viljum fá virðingu og hjálpast að með uppbyggingu þjóðarinnar með "Nei!!!" réttlætið til sigurs. http://www.mbl.is/frettir/innlent/2011/04/10/kjorsokn_var_75_34_prosent/

Takk framtíð:-))

Kær þakkir og sigur kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Af hverju "Já" eða "Nei"???

Fyrir mörgum er þetta mjög flókinn og erfið spurning sem kjósandinn er ekki enn búinn að fá almennilegt svar við. Af hverju? Jú þegar kjósandinn leitar svara hjá "Já" eða "Nei" hópnum eða les blöðin eða horfir á sjónvarpið eða leitar upplýsinga gegnum netheima til þess að fá almennilegar upplýsingar og svör við þeim mikilvægum spurningum sem brennur í hjarta manns hvað maður á að gera, þann 9. apríl núkomandi, þá fær maður lítið sem ekkert svar, nema hausverk og rugling. Enn af hverju, á þjóðin ekki að vita staðreyndir málsins til þess að geta tekið réttar ákvarðanir? Jú í raun og veru þá hélt maður það, að það ætti að vera þannig.

Enn síðan er þannig með farið, að alveg síðan að þetta hundleiðinlega mál "Icesave" byrjaði, þá hafa stjórnvöld, fréttamiðlar og "Áfram" hópurinn ekki komið upp með réttar upplýsingar um staðreyndir málsins. Og þeir einu sem hafa reynt að koma fram með réttar upplýsingar, eru þeir sem mest hafa verið þaggaðir niður, sem er "Nei" hópurinn, sem er yfirleitt alltaf þannig. Og þeir sem mest hafa getað komið uppá sviðsljósið með einhverjar upplýsingar, eru þeir sem eru mest stjórnaðir af valdhöfum hrunsins og vilja að þjóðin segi "Já" og fá borgað fyrir það að villa til um upplýsinga.

Enn hvað er að því að segja "Já" eða "Nei", er það ekki val hvers og eins hvað hann/hún gerir? Jú svo sannarlega er það okkar val. En eitt verður maður að hugsa útí þegar maður fer inn á kosningarstaðinn til þess að kjósa um þetta Icesave, er: "Um hvað er maður að kjósa?". Því alveg síðan að þetta hundleiðinlega mál byrjaði, þá hefur það aðallega snúist um, fyrir hvern maður er að kjósa, enn ekki um hvað maður er að kjósa. Af hverju segirðu þetta? Eina leiðin til að svara þessari spurningu, er að skoða báðar hliðar, "Já" og "Nei" hópsins.

Hverjir er þessir hópar? Já hópurinn er sá hópur sem kallar sig "Áfram" og sem hvetur kjósendur sína til þess eins að halda bara "Áfram" án þess að fá almennilegar upplýsingar af hverju maður á að borga upp skuldir sem maður skuldar ekki. Enn Nei hópurinn er sá hópur sem er frjáls hópur og sem leitar upp staðreyndir af hverju maður á ekki að borga það sem maður skuldar ekki og hvað græðir maður á því að borga upp skuldir sem eru ekki okkar eigin. Hér eru svör og staðreyndir frá "Áfram" já hópnum og "Nei" hópnum.

Áfram hópurinn vill að við segjum "Já" útaf slagorðum þekktra einstaklinga, því þann 3. apríl kl. 09:06 setti hópurinn upp fyrirspurn á Facabook^ síðunni sinni: "Sendið okkur sniðug slagorð sem tengjast nafninu á hreyfingunni "Áfram". T.d. "Ekki til hægri, ekki til vinstri heldur áfram" eða "Vertu áfram jákvæð/jákvæður". Enn til að vitna í tvö slagorð, eitt frá Bjarna Ben sem var bendlaður um fjölskildu brask þann 9. desember 2009 í DV, segir "Það er ekki þannig að við stöndum frammi fyrir valkosti annars vegar að fallast á þessum niðurstöðum... Ég segi já." Og hið síðara er frá Siv Friðleifsdóttur Alþingiskonu sem sat hjá um samþykkt Icesaves, sem segir: "Ég tel... ólíklegt að við mundum vinna dómsmál vegna Icesave... Það er því heildar mat mitt að ekki sé rétt að hafna og segja nei við þessum samningi." Og síðan á heimasíðu "Áfram" hópsins sem er fjármagnað af rekstrar aðilum stór hrun bönkunum, segir út frá Icesave á mannamáli: "Er verið að láta okkur borga skuldir óreiðumanna og einkabanka? Alls ekki enda er enginn að hvetja til þess. Samningurinn sem kosið er um 9. apríl snýst um að eignir þrotabús gamla Landsbankans gangi upp í skuldbindingar Tryggingasjóðs innstæðueigenda og fjárfesta vegna lögbundinna lágmarkstrygginga á sparifé fólks í öllum útibúum bankans. [...].", og "Ræður Ísland við að borga samninginn? Já. Allar fullyrðingar um yfirvofandi gjaldþrot vegna þessa samnings eru hræðsluáróður og þarf ekki annað en bera stærðirnar í honum saman við annan kostnað vegna hruns bankakerfisins til að átta sig á því. Fari allt á versta veg inniheldur samningur fyrirvara til að varnar. [...].", og að lokum "Af hverju eiga börnin mín og barnabörnin að borga? Ef þú segir JÁ í kosningunum 9. apríl, þá kemur þú í veg fyrir að komandi kynslóðir þurfi að greiða svo mikið sem eina krónu vegna Icesave. [...] Ef við segjum hins vegar nei við samningnum, þá erum við að vísa málinu frá okkur og taka stórkostlega áhættu fyrir hönd barnanna okkar og barnabarna." Og síðan segir í AMX fréttavefnum, að: "[...] Þeir sem fyrir auglýsingunni standa hafa í raun opinberað, að þeir bera ekki traust til þjóðar sinnar; [...]", og þá er verið að vitna í hákarlsókindinni ógurlegu sem "Áfram" hópurinn lét birta í forsíðu blaðanna þann 1. apríl síðastliðið sem og þau höfðu inná Facebook síðunni sinni sem og margir spjallvinir hópsins sögðu að nú hefði hópurinn gengið of langt, út frá hræðsluáróðri, sem og endaði með því að hópurinn fjarlægði myndina. Enn inná heimasíðu "Áfram" hópsins þá er hægt að finna myndina þar, með útskýringum um ástæðu myndarinnar, sem segir:  "Myndin sem við birtum í blöðum í dag og heitir: “Ísland árið 2017 ef við töpum dómsmálum um Icesave” hefur vakið mikla athygli og umtal. Myndin sýnir á þá ljótu stöðu sem við verðum komin í ef við förum dómstólaleiðina og töpum málunum. Myndin bendir á að þessi áhætta er raunveruleg – það verður ekki undan því komist. Það er ekki til neitt sem heitir fyrirfram unnið dómsmál. [...]", sem skýrir ástæðuna fyrir því að AMX túlkar þessa mynd sem ótraust til þjóðarinnar.

Enn hvað með "Nei" hópinn, hvað segir sá hópur um Icesave? Helstu rök "Nei" hópsins er að Icesave fari til sinna föðurhúsa – sem er dómstólaleiðinn, sem og stjórnmálamenn "já" hliðarinnar og "Áfram" hópurinn vill ekki sjá, útaf hræðslu þess að við þjóðin myndum tapa því máli og við séum að taka of miklar áhættu. Enn af hverju eru allir svo dauðhræddir við að standa á rétti sínum, því eins og Sigmundur Davíð Alþingismaður segir: "[...] En eitt er víst: Bretum og Hollendingum hentar hvorki að vinna né tapa slíku máli. Hvers vegna? Jú, Það hentar þeim augljóslega ekki að tapa dómsmáli, en ástæðan fyrir því að þeim hentar ekki að vinna það heldur er að þá hefur Evrópudómstóll komist að þeirri niðurstöðu að allar innistæður í öllum bönkum í Evrópu séu á ábyrgð viðkomandi ríkja. [...]" Og síðan er talið að Icesave samningarnir séu stjórnarskrábrot, sem vitnað er í, að: "[...] Í 40. gr. stjórnarskrárinnar er m.a. svo mælt að ekki megi taka lán er skuldbindi ríkið nema með lagaheimild. Enginn vafi er á því að ákvæðið nær til ríkisábyrgðar slíkrar sem hér um ræðir. Með þessu er verið að tryggja forræði Alþingis og þá óbeint þjóðarinnar á því hverjar kvaðir íslenska ríkið megi gangast undir. [...]". Og síðan er sagt í tilskipunar ákvæðunum 94/19/EB á 4. mgr. blaðsíðu 3 að: "Tilskipun þessi GETUR EKKI GERT AÐILDARRÍKIN eða LÖGBÆR YFIRVÖLD þeirra ÁBYRG GAGNVART innstæðueigendum ef þau hafa séð til þess að koma á einu eða fleiri kerfum viðurkenndum af stjórnvöldum sem ábyrgjast innlán eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun.", sem þýðir, að ESB má ekki þvinga aðildarríkin eða hin lögbæru yfirvöld til þess að bera ábyrgð á innstæðueigendum bankanna, því þeir bera sjálfir ábyrgðina til þess að vernda sitt og sína með því að borga upp skaðann ef einhver skaði verður. Og síðan brást eftirlitstofnunin AGS og stjórnvöld við því að stöðva hrun bankanna þegar tilkynningar þess bárust á borð að bankarnir væru í hættu, sem þýðir, þau sváfu á verðinum og gerðu ekkert, ekki fyrr enn ástandið varð að stór hruni. Þess vegna eru bankarnir, stjórnvöld og þeirra peð, dauðhrædd við dómstólaleiðina. Sem hefur gert það kleift, að við þjóðin erum búinn að lenda í hryðjuverkarlaga árásir Breta, hótana stjórnmálamanna og blekkingarleik "Áfram" hópsins að best sé að forðast dómstólaleiðina enn að sækja réttar síns.

Er dómstólaleiðinn mjög hættuleg? Svar: "Nei!!!". Enn munum við ekki tapa? Svar: "Það veit enginn, ekki fyrr enn reynt er á það". Enn mun ekki heimsendir koma, ef við förum dómstólaleiðina? Svar: "Nei heimurinn mun ekki hrynja, skuldvandi heimsins munu ekkert skána þótt við segðum "já" eða "nei", atvinnuleysi mun ekkert batna þótt við segðum "já" eða "nei", hinir spilltu stjórnmálamenn munu ekki hætta græðginni þótt við segðum "já" eða "nei", bankamennirnir munu ekki hætta að fá hærri laun og lifa í lúxus þótt við segðum "já" eða "nei", þannig heimsendir mun ekki koma þótt við segðum "já" eða "nei".

Þannig hvað eigum við að gera? Þetta er það sem kjósandinn þarf að ákveða á kosningardeginum. Enn aðal svar "Nei!!!" hópsins eru þessi, hræðumst ekki dómstólaleiðina og sækjum réttar okkar því nú er nóg komið. Eru stjórnvöld í aldanna raðir ekki búnir að hræða okkur of lengi? Er þeirra tími ekki kominn til þess að víkja af störfum og fara að bera ábyrgð á gjörðum sínum? Eða er okkur bara nákvæmlega sama þótt við borgum upp skuldir sem við skuldum ekki? Því þetta er það sem við þurfum að hugsa útí og ákveða þegar við kjósum.

Gangi ykkur vel á kosningardeginum og kjósið rétt.

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Sjö rökstuddar ástæður fyrir uppsögn hinna 44 Alþingismanna!!!

Hér á þessum lista eru allir þeir 44 Alþingismenn sem sögðu "Já" við Icesave þann 16. febrúar 2011: Jóhanna Sigurðardóttir, Össur Skarphéðinsson, Steingrímur J. Sigfússon, Ólína Þorvarðardóttir, Helgi Hjörvar, Magnús Orri Schram, Lilja Rafney Magnúsdóttir, Ögmundur Jónasson, Mörður Árnason, Árni Páll Árnason, Árni Þór Sigurðsson, Björn Valur Gíslason, Björgvin G. Sigurðsson, Jón Bjarnason, Katrín Júlíusdóttir, Kristján L. Möller, Oddný G. Harðardóttir, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Þuríður Backman, Þráinn Bertelsson, Valgerður Bjarnadóttir, Skúli Helgason, Sigmundur Ernir Rúnarsson, Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, Bjarni Benediktsson, Ólöf Nordal, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, Ragnheiður Ríkharðsdóttir, Jón Bjarnason, Tryggvi Þór Herbertsson, Þráinn Bertelsson, Atli Gíslason, Álfheiður Ingadóttir, Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, Jón Gunnarsson, Katrín Jakobsdóttir, Kristján Þór Júlíusson, Jónína Rós Guðmundsdóttir, Ragnheiður Elín Árnadóttir, Róbert Marshall, Árni Johnsen, Ásbjörn Óttarsson, Einar K. Guðfinnsson, Ólafur Þ. Gunnarsson, Guðbjartur Hannesson.

Ef meirihluti kjósenda þjóðarinnar synja Icesave lagasamningunum, þann 9. apríl 2011, þá er þess krafist að allir þeir 44 alþingismenn segi tafarlaust upp störfum, eftir kosningu Icesaves. Og ef þess er þörf að nýjar kosningar verði, þá er þess krafist að svo verði.

Sjö rökstuddar ástæður:
1.- Vegna kæruleysis og eirðarleysis við þjóðina að vilja leggja blessun á að þrælskuldbinda hana til þess að borga skuldir sem meirihluti þjóðarinnar skuldar ekki.

2.- Vegna kæruleysi við að vilja ekki láta hina seku bera ábyrgð gjörða sinna og ásaka þjóðina fyrir afbrot einstakra græðgimanna og ljúga því að Icesave séu skuldir þjóðarinnar og þar með synja þess að skaðamál Icesaves fari til dómstóla.

3.- Vegna leyndra upplýsinga og staðreynda um skuldir þjóðarinnar og um Icesave sjálft.

4.- Vegna vanræslu við þjóðina við að vilja ekki hlusta á ákall þjóðarinnar.

5.- Vegna vanræslu og kæruleysi við það að vilja ekki bjarga þjóðinni frá skuldavanda heimila og annarra skulda og annarra ástæðna í lífi þjóðarinnar og endurreisn þess.

6.- Vegna stjórnarskrá brota, hinna æðstu laga þjóðarinnar, sem segir:

     II. Kafla - 21. gr. Forseti lýðveldisins gerir samninga við önnur ríki. Þó getur hann enga slíka samninga gert, ef þeir hafa í sér fólgið afsal eða kvaðir á landi eða landhelgi eða ef þeir horfa til breytinga á stjórnarhögum ríkisins, nema samþykki Alþingis komi til.
     IV. Kafla - 40. gr. Engan skatt má á leggja né breyta né af taka nema með lögum. Ekki má heldur taka lán, er skuldbindi ríkið, né selja eða með öðru móti láta af hendi neina af fasteignum landsins né afnotarétt þeirra nema samkvæmt lagaheimild.
     VII. Kafla - 77. gr. Skattamálum skal skipað með lögum. Ekki má fela stjórnvöldum ákvörðun um hvort leggja skuli á skatt, breyta honum eða afnema hann.

     Sem þýðir: Ekki má búa til lög sem eykur á skuld þjóðarinnar með því að taka  lán sem skuldbindur þjóðarbú þjóðarinnar umfram heimilda og sem gæti skuldbundið ríkið ofurháum skuldum og sem gæti skaðað auðlindir landsins með afsali og kvaðir þess sem fylgja Icesave skuldum bankanna á skatt þjóðarinnar og landhelgi þess.

7.- Vegna hræðsluáróðurs og hótanna við kjósendur, að ef hún segir ekki "Já" við Icesave, þá mun hitt og þetta skaðlegt gerast ef þjóðin hlýðir ekki þeim ógnunum.
 
Maður getur endalaust talið upp ástæður, enn þetta eru þær helstu ástæður fyrir því að hinir 44 alþingismenn segi tafarlaust upp, svo endurreisn Íslands geti hafist upp að nýu.

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hver ber ábyrgð ef skaðvaldurinn gerir það ekki sjálfur???

Af hverju er maður að spyrja að þessari heimskulegri spurningu? Því ef "já" hreyfingin mun lesa þennan pistil þá yrði það fyrsta sem maður fengi frá þeim, að ég sé að segja tóma vitleysu. Enn ég leifi bara "já" hópnum að dæma það sjálft, hvort þetta sé tóm vitleysa eða staðreyndir sem erfitt er að kyngja. Því í svipan.is kom (þann 5. apríl 2011) fram grein sem heitir "Dembum píramídasvindlinu í Drekkingarhyl réttlætis" og vill þar með nota það tækifæri til að fá að birta þá grein, sem og orðast á þennan hátt:

"Björgólfur Thor Björgólfsson fyrrum aðaleigandi Landsbana  Íslands (ekki prentvilla) var í fyrra í 32. sæti yfir ríkustu menn bretlands. Hann er í dag í 23ja sæti með 263.000.000.000.- króna hreina eign. 263 milljarða íslenskra króna.

Hann segist enga ábyrgð bera á bankanum eða Icesave. Frekar en faðir hans.
Eða bankastjórar bankans. Eða stjórn hans. Eða nokkur starfsmaður.

Verði Icesave samningurinn samþykktur þarf ríkissjóður að greiða strax rúma 26 milljarða í áfallna vexti af samningnum.  Fé sem hvorki er gert ráð fyrir í fjárlögum né er til heimild til að greiða út.

26 milljarðar er mikið fé. Meira en aðrir Íslendingar en útvaldir geta gert sér í hugarlund.

Það væri td. hægt fyrir það að byggja 3 varðskip í viðbót við það sem Landhelgisgæslan er með í smíðum og hefur bara efni á að leigja út eftir afhendingu. Það er hægt að kaupa 3 björgunarþyrlur í viðbót og gera eitt skip og eina þyrlu út frá hverjum landsfjórðungi.

Það væri hægt að eyða sem samsvarar 1.700.000.- í að búa til atvinnu fyrir hvern atvinnulausan mann á Íslandi. 15.000 manns.

Við gætum hætt við niðurskurðinn í heilbrigðis- og menntamálum.

Við gætum gert ótal margt.

Td. eytt þessum 26 milljörðum í dómsmálið Icesave.

Ef að Björgólfur Thor, faðir hans, bankastjórar og stjórn bera ekki ábyrgð á Icesave skil ég ekki hvernig ég, konan mín og börn gera það.

Við hvorki stofnuðum til þessarar skuldar né högnuðumst á henni.

Þess utan væri það galið af mér að skrifa upp á óútfylltan víxil af stærðargráðu sem enginn getur gefið upp. Með ófætt og óskírt barnabarn sem greiðanda.

Ég hef ekki leyfi til þess. Þú hefur það ekki heldur.

Þó að það sé mín helsta röksemd þá velti ég líka fyrir mér hvað það sé sem íslenskir, breskir og hollenskir stjórnmálamenn óttist við að fara dómstólaleiðina.

Að hagsmunir stjórnmála- og bankamanna séu svo samtvinnuð að það þoli ekki dagsbirtu?

Að kúlulánin og kunningjabuisnessinn verði opinber?

Að bankakerfið sé enn byggt á bólu sem springur á 8-10 ára fresti með þeim afleiðingum að almenningur borgar?

Vegna þess að ef þú veltir því fyrir þér þá er það raunveruleikinn sem hefur blasað við okkur áratugum saman.

Dómsmálaleiðin í Icesave kemur til með að breyta heiminum til hins betra. Hún kemur til með að upplýsa heiminn um hagkerfi sem er byggt á froðu þar sem peningar eru búnir til úr skuldum. Hagkerfi þar sem elíta landanna hagnast á þeim sem búa til verðmæti.
Dómsmálaleiðin hefur ekki bara áhrif á Íslandi, Bretlandi og í Hollandi. Hún sviptir hulunni af hagkerfi heimsins sem virkar ekki. Ekki frekar en lífeyrissjóðakerfið okkar. Þetta eru píramídasvindl og það verður ekki til siðað samfélag fyrr en við náum að drekkja siðblindni og græðgi valdshafa í

Drekkingarhyl réttlætis.

Ég segi því NEI!." http://www.svipan.is/?p=23061

Þannig aðal spurningin er: "Af hverju eigum við að borga, ef ábyrgðarmenn Icesaves segja að þeir bera enga ábyrgð á þessu hruni, sem og stjórnvöld og já hópurinn hamra þá trú til þjóðarinnar að við séum skaðvaldar þessari skuldaþrælkunar og berum þar með skildu til þess að borga upp okkar skuldir, sem í raun er ekki okkar skuldir, og ef þetta er ekki okkar skuldir, af hverju eigum við þá að friðþægja Breta, Hollendinga og bankaræningja þjóðar okkar með því að semja þess að vilja borga, þegar hinir seku vilja ekki bera ábyrgð á gjörðum sínum?".

Maður getur endalaust spurt allskonar spurningar, um þetta skaðamál, enn litlar sem engar skýringar fengið frá þeim aðilum sem hamra það ofan í okkur að við berum að borga. Þess vegna er besta lausnin, dómstólaleiðinn. Hvort allt fari í bál og brand ef við segjum: "Nei!!!", verður bara að koma í ljós. Enn að minnstakosti þá vill ég ekki semja skuldir á mína framtíðarkynslóð.

Þannig hvað vilt þú sem ert að lesa þennan pistil, gera???

YouTube myndband um: Björgólfur Thor borgar ekki Icesave


Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Góð útskýring yfir því hvað kom fyrir Ísland

Eina leiðin til að geta útskýrt hvernig hlutirnir gerðust í raun og veru, þá stalst ég til þess að fá þetta að láni frá höfundi og þakka höfundi fyrir þessar mjög góðu útskýringar yfir því hvernig hlutirnir gerðust. Og svona eru útskýringarnar upplagðar frá höfundi:

"Eins og við flest vitum hafa (fyrrverandi) auðmenn eða svokallaðir "Útrásarvíkingar" tröllriðið öllu hér á okkar fagra Íslandi. Þeir hafa sogið upp nánast hvern einasta eyri úr bönkum og fyrirtækjum. Mörg stór og sterk fyrirtæki eru komin í þrot og mörg önnur á nippinu.

Stór hluti lífeyris var étinn upp. Gjaldeyrissjóður okkar lamaður og lítill og innistæður fólks i mörgum sjóðum gufaðar upp.

Hvernig getur þetta viðgengist að tiltölulega lítill hópur manna hefur stundað fjárhættuspil með Ísland að veði. Þeir ætluðu sér of stóra hluti og héldu að þessi "leikur" mundi ganga endalaust. En þeir töpuðu og voru niðurlægðir á heimsvísu.

Þess ber að geta að erlend lán íslensku bankana eru uþb. 14 sinnum íslensk ársframleiðsla. Eða uþb. 14 Billjónir. Þó ætla ég ekki að alhæfa þessar tölur þar sem að erfitt er að fá nákvæma útreikninga.

Og til að fá smá sens hversu miklir peningar þetta virkilega eru, kem ég með smá dæmi.

Við vitum að 1.000 kr. seðill hefur ákveðna þýðingu og ákveðna þykkt. Segjum sem svo að þú farir út í banka og takir út eina milljón í 1.000 kr. seðlum þá ertu með þúsund þúsundkalla í hendi. Þú ferð heim og pressar Þúsundkallana í búnka, þá ertu með 10 cm. stafla af 1.000 kr. seðlum. Því einn seðill er uþb. 0.1 mm.

Þetta gerir að verkum að einn milljarður í 1.000 kr. seðlum raðaðir upp gera 100 metra. En þetta er bara einn milljarður. Iss það er nú ekki neitt. Lán bankana eru uþb. 14 þúsund milljarðar.

Þannig að eitt þúsund milljarðar í 1.000 kr. seðlum er seðlabúnki sem trónir 100 km. Sinnum 14 = 1400 km. af 1.000 kr. seðlum. Já sæll. Þess má geta að hringvegurinn í kringum Ísland er uþb. 1339 km. Og ef þú keyrir á 100 km/h. linnulaust þá ertu uþb. 13 og hálfa klukkustund að keyra út skuldir bankanna. Magnað ekki satt?

Menn keyptu og seldu fyrirtæki fram og til baka innan lítins vinahóps. Menn hreinsuðu út sparifé stórfyrirtækja og bruðluðu með það. Landsbankinn var stofnaður árið 1885. Bankinn var einkavæddur árið 2003. Árið 2006 var Landsbankinn kominn í gríðarlegar skuldir, ólíkt nokkru sinni fyrr. Bankinn fékk ekki gjaldeyrislán frá seðlabanka Íslands. Þannig að stjórn bankans tók upp á því að stofna fyrirtækið Icesave sem opnaði brátt í Bretlandi. Með því að bjóða góða vexti safnaðist fljótt stór kúnnahópur og gjaldeyrir streymdi í hendur bankastjórnar. Þessi gjaldeyrir var að hluta notað til að borga upp einhvern hluta af skuldum bankans en alls ekki allar. Að taka lán til að greiða niður annað lán er ekkert annað en hringekja sem er dæmd til að mislukkast með ævintýralegum skaða.

En þessi gjaldeyrir var ekki eign bankans. Þetta voru eignir fólks og fyrirtækja víða i Bretlandi. Vorið 2008 var svo komið að Landsbankinn og Icesave voru komnir í enn meiri vanda en áður. Skuldirnar virtust flæða inn um alla glugga.

Icesave stjórn, meðal annars Björgólfsfeðgar taka nú upp á því að opna Icesave í Hollandi til að geta reddað sér meiri gjaldeyri. Örfáum mánuðum síðar blasir skilti við fólki þegar það leggur sér leið að skrifstofum Icesave. "Lokað verður hjá okkur í óákveðinn tíma".

Einnig tilkynnti heimasíðan icesave.co.uk að lokað væri fyrir allar greiðslu framkvæmdir. Allar innistæður fólks voru horfnar.

Góði lesandi, hvað er þetta annað en glæpastarfssemi?

Peningum og trausti hefur verið kastað á glæ líkt og teningur í spilavíti. Útrásarvíkingar hafa skuldsett þjóðina. Ég vill meina að hryðjuverkaárás hafi hent þjóðina af litlum hópi Íslendinga. Ég er ekki að taka neina skuld af ríkisstjórninni. Þar á fólk líka að axla ábyrgð og vera vakandi. Glæpamenn eiga heima í fangaklefum.

Ég spyr þig kæri lesandi, hvar dregur þú línuna í sandinn?

Höfundur:  Jóhann Eggertsson. http://www.facebook.com/group.php?gid=46093951562".

Hérna eru stærstu ástæðurnar fyrir hinu stærsta "Neii!!!" yfir stærsta glæp Íslandsögunar.

 

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Icesave á Imbamáli

Þann 27. mars 2011 skrifaði ég grein undir fyrirheitinu 'Sendur tölvupóstur út frá spurningum "Áfram" já hópsins og svar' og sagði að "Samstaða Þjóðar gegn Icesave" hefðu svarað mér þeim tölvupósti. Enn í gær (þann 30. mars 2011), sendi ég annan tölvupóst til "Samstöðu Þjóðar gegn Icesave" útaf nýa vefsíðu "Áfram" hópsins, sem og ég er ekki enn búinn að fá svar við, um "Icesave á mannamáli". Enn þar sem ég leitaði upplýsinga í netheimum um staðreyndir mála um þær spurningar sem brann í hjarta mér til þess að fá að vita um hvað "Icesave á mannamáli" væri í raun og veru að tala um. Þá eru þetta niðurstöðurnar sem ég fékk uppúr leitinni og svörin við þeim helstu byrjanna spurningum og svara frá "Icesave á mannamáli".

Allt í allt eru þetta 31 spurningar og svör sem hópurinn gefur til kjósenda sinna. Enn þar sem sá list er þó nokkuð langur, þá svara ég fjórum spurningum af 31, sem í raun og veru eru byrjunar spurningarnar úr listanum.

Sem og flokkast á þennan hátt:
  1.  Um hvað snýst þessi Icesavedeila?
  2.  Af hverju bera Bretar og Hollendingar ekki ábyrgðina fyrst Icesave var rekið þar?
  3.  Er verið að láta okkur borga skuldir óreiðumanna og einkabanka?
  4.  Eru ábyrgðarmenn Icesave lausir allra mála ef samið er?

Og restin af 27 spurningunum geymdi ég til lesanda til skoðunar, og ef þið viljið þá getið þið skoðað restina á vefsíðu "Áfram" hópsins hér: http://www2.afram.is/is/moya/page/icesave-a-mannamali

Enn hér eru mín svör við spurningum og svör "Áfram" hópsins.

Um hvað snýst þessi Icesavedeila?
Hvort einhver, og þá hver, beri að endingu ábyrgð á því að standa að baki þeirri lögbundnu lágmarkstryggingu sem aðildarríkjum EES bar að tryggja sparifjáreigendum í öllum útibúum sinna banka, óháð landamærum.
     Staðreyndir: Í fyrstu eru það ekki allir skattgreiðendur Íslands sem bera ábyrgð á þessum lágmarkstryggingum sem aðildarríkin EES, bar og bar ekki, að tryggja sparifjáreigendum sínum í öllum útibúum sinna eigin banka. Heldur þeir sem áttu hlut í því að bankahrunið varð og sem áttu þar með að bera ábyrgð á því að borga upp þann skaða sem þeir gerðu sínum eigin bönkunum.

Íslenskur banki safnaði sparifé í Bretlandi og Hollandi og kaus að gera það í útibúi en ekki dótturfélagi. Þannig gat íslenski bankinn fært peningana að vild, t.d. til höfuðstöðvanna á Íslandi, og lánað þá svo þaðan til ýmissa verkefna. En sá ókostur fylgdi að þar með var ábyrgðin á lágmarkstryggingu allra erlendu sparifjáreigendanna hjá íslenska Tryggingasjóðnum.
     Staðreyndir: Í júní 2006 hafði AGS sent viðvörun til Seðlabankans um vaxandi ójafnvægi í hagkerfum bankanna og beðið bankanna um að vara sig á þeim vaxandi hættum, enn 3 vikum síðar eftir þessa viðvörun, þann 10. október 2006, kynnir Sigurjón Þ. Árnason fyrirverandi bankastóri Landsbankans nýja innlánsvöru-netreikninga í Bretlandi undir nafninu Icesave. Sem þýðir, það voru ekki allir Íslendingar sem stofnsettu þessa reikninga. Og árið 2008 undir viðvörun þess að þessi nýja innlánsvara var ekki í dótturfélagi, kynntu þeir og stofnsettu undir handleiðslu Breta, Icesave-netreikninga í Hollandi. Í fyrstu var innlánsvaran eingöngu ætluð Bretum, enn síðar meir fengu Hollendingar að taka þátt í áhættunni með Bretum að fjárfesta inná þessa reikninga. Með þessu stofnuðu Sigurjón Þ. Árnason og hans kollegar Íslenska Tryggingasjóðnum tekjur og án okkar vitunda þá áhættu sem fylgdu þessum reikningum gjaldþrot Íslensku bankanna.*

Þegar bankinn stefndi í þrot voru sett neyðarlög sem fluttu allar innstæður í íslensku útibúunum yfir í nýjan banka ásamt eignum sem dugðu fyrir þeim. Innstæður í bresku og hollensku útibúunum voru áfram í gamla bankanum sem varð gjaldþrota svo sparifjáreigendur fengu ekki peningana sína.
     Staðreyndir: Þann 15. september 2008 varð bandaríski fjárfestingabankinn Lehman Brothers gjaldþrota. Og á meðan sá atburður gerðist sendu þeir Sigurjón Þ. Árnason og Halldór J. Kristjánsson bréf til Hollenska seðlabankans (DNB) og Fjármálaeftirlitsins (FME), þann 23. september 2008, þær yfirlýsingar að íslenska ríkið myndi ábyrgjast lágmarksinnstæðurnar í Íslenskum bönkunum. Og þann 7. október 2008 tekur Íslenska Fjármálaeftirlitið (FME) yfir Landsbankann á grundvelli neyðarlaga sem Alþingi  samþykkti þann 6. október 2008, vegna þess að Fjármálaeftirlitið sá þá á þessum tíma að þeir áttu ekki fyrir þeim innistæðunum sem voru komnar uppí um 1.544 milljarða Ísl.kr.

Íslenski tryggingasjóðurinn lýsti eftir kröfum en átti því miður ekki peninga nema fyrir brotabroti af þeim. Bresk og Hollensk stjórnvöld köfuðu þá í sína ríkissjóði og borguðu bæði lágmarkstrygginguna og þá umframtryggingu sem þeirra kerfi höfðu lofað að ábyrgjast. Icesavemálið hefur allar götur síðan snúist um það hvernig Tryggingasjóðurinn íslenski og íslensk stjórnvöld sem bjuggu hann til, gera upp þessa útborgun á lágmarkstryggingunni fyrir hönd sjóðsins.
     Staðreyndir: Þegar þessir atburðir gerðust, þá höfðu Hollensk og Bresk stjórnvöld þrýst á þáverandi fjármálaráðherra Árna Mathiesen með símtali við þáverandi fjármálaráðherra Alistair Darling, þann 7. október 2008, að lágmarksinnstæðuvernd reikninganna yrðu tryggðir, sem í ljós kom að það voru ekki til  nægar innstæður til að tryggja þær til borgunar. Þannig daginn eftir, 8. Október 2008, beita Bresk stjórnvöld undir handleiðslu Gordon Browns útfrá símaviðtali Alistair Darlings við Árna Mathiesen hryðjuverkalög á Ísland til þess að frysta eignir Landsbankans. Sem og Geir H. Haarde þáverandi forsætisráðherra sagði á þessum tíma, þann 20. nóvember 2008, inná Alþingi að ástæða hryðjuverkalaganna á Íslendinga hefðu verið settar vegna gruns um að Íslensku bankarnir hefðu flutt fjármagn milli landa með óeðlilegum hætti skömmu fyrir hrun.**

Eftir rúmlega tvö ár er komin samningur sem almennt er talinn bæði sá hagstæðasti og jafnframt sá síðasti sem í boði er enda samþykktur af stórauknum meirihluta á Alþingi. Verði honum hafnað blasir við að Icesavedeilan fer úr samningsferli í átakaferil, líklegast fyrir dómstólum.
     Staðreyndir: Vegna þrístings og hótanna Breta og Hollendinga byrjaði fyrsti svokallaði "Svavarssamningur" eða Icesave I að koma upp á yfirborðið og var byrjað að vinna í endalok ársins 2008 og varð fullgerður í júní 2009, sem og Bretar og Hollendingar höfnuðu og kröfðust þess að Alþingið myndi semja betri samninga sem og Icesave II varð til í enda árs 2009, enn varð hafnað af meirihluta þjóðarinnar í byrjunar árs 2010, sem og  Icesave III samningur 2010 var endurgerður og er nú til kosninga þann 9. apríl 2011 núkomandi. Frá Icesave II sem þjóðin hafnaði, þá höfðu Íslensk stjórnvöld alveg geta lagt fram kærur til Breta og Hollendinga, enn í staðin vildu stjórnvöld reina að semja uppá nýtt til þess að friðþægja þær hótanir sem Bretar og Hollendingar lögðu á okkar þjóð, sem og þegar Icesave II samningarnir var í gangi, þá fengu Íslendingar ógnir og spádóma frá fjölmiðlum, stjórnvöldum og annarra einstaklinga að ef við myndum ekki taka við þeim samningi þá myndi heimsendir koma og fjármálinn og atvinna myndi versna og þjóðin fengi engin lán og svo framvegis. Enn síðan að þjóðin feldi Icesave II samninginn þá hefur ekkert af þessum spádómum ræst, nema það sem stjórnvöld hafa sjálf framkvæmt, sem er skattahækkanir, slæmt atvinnuleysi og tillitsleysi til þjóðarinnar við það að vilja ekki bjarga þjóðinni frá heimilisvanda og peningaskorts sem hafa verið notaðar til framkvæmda annarra verkefna enn að bjarga þjóðinni frá efnahagsvanda.

Á þessum vef er loksins samantekið á mannamáli allt sem þú hefur alltaf viljað vitað um Icesave en aldrei þorað að spyrja. Rektu þig bara áfram eftir spurningunum og kíktu endilega á þær heimildir sem vísað er til. Það er nefnilega farsælla og líklegra til skynsamlegrar niðurstöðu að lesa sjálf(ur) frumheimildir í stað þess að trúa fullyrðingum og frösum.

Af hverju bera Bretar og Hollendingar ekki ábyrgðina fyrst Icesave var rekið þar?
Af því íslenski bankinn kaus að safna spariféinu inn í útibú sín í Bretlandi og Hollandi. Kannski var það gert af því þar með hafði bankinn frelsi til að flytja fjármunina milli landa, t.d. til höfuðstöðvanna á Íslandi og notað þá í verkefni og útlán bankans. Gallinn við þetta er að samkvæmt tilskipun ESB um innstæðutryggingar falla öll útibú undir tryggingakerfi þess lands sem veitir viðkomandi banka starfsleyfi og ber ábyrgð á eftirliti með honum. Aðrir íslenskir bankar söfnuðu innlánum í erlend dótturfélög enda greiddu þarlend tryggingakerfi og stjórnvöld þann reikning.
     Staðreyndir: Í raun áttu stjórnvöld og þar með taldir bankar í þeim ríkjum að fylgjast með hvort öðrum, enn vegna græðgi og tillitsleysi gagnfart viðvörunum um efnahagsvanda þjóðanna, þá hunsuðu stjórnvöldin og þar með töldu bankarnir í þeim ríkjum öllum þeim viðvörum og leifðu sér að safna upp skuldir, sem í endanum þeir sáu að þeir reikningar sem sköpuðust af græðgivaldinu voru orðnir of stórir. Og þar sem ESB bar líka þá skildu að stöðva þennan vanda, enn brást, þá urðu Bretar og Hollendingar að greiða þeim skjólstæðingum sem áttu inni í þeim reikningum sem voru í netreikningum Landsbankans og sem okkar stjórnvöld gátu ekki greitt vegna hryðjuverkalaga Breta og vegna þrotabúsfjárhagsskorts við það að geta borgað innistæðurnar.

Reglurnar eru reyndar þannig að ef tryggingakerfi í heimalandi banka ábyrgist bara lágmarkið og hann rekur útibú í ríki sem er með betri tryggingu fyrir sparifjáreigendur þá mega útibúin sækja um að borga fyrir þessa umframtryggingu. Þetta gerðu útibú Landsbankans og þess vegna bera Bretar og Hollendingar sjálfir ábyrgðina á öllum tryggingum umfram hið lögbundna lágmark og upp að þeirri tryggingu sem þeirra eigin kerfi lofuðu. Þetta er ástæðan fyrir því að þeir taka samanlagt ca. helminginn af heildarreikningnum.
     Staðreyndir: Í tilskipunar ákvæðunum 94/19/EB á 4. mgr. blaðsíðu 3 segir: "Tilskipun þessi GETUR EKKI GERT AÐILDARRÍKIN eða LÖGBÆR YFIRVÖLD þeirra ÁBYRG GAGNVART innstæðueigendum ef þau hafa séð til þess að koma á einu eða fleiri kerfum viðurkenndum af stjórnvöldum sem ábyrgjast innlán eða lánastofnanirnar sjálfar og tryggja að innstæðueigendur fái bætur og tryggingu í samræmi við skilmálana í þessari tilskipun." Sem í manna máli þýðir, að þegar hinum óháðu tryggingakerfum hefur verið komið á fót, bera þau ein ábyrgð á tryggingunum. Tryggingakerfin eru fjármögnuð af þeim innlánastofnunum, sem veita viðskiptavinum sínum tryggingaverndina. Þetta er fullkomlega eðlilegt fyrirkomulag og í raun venjulegt fyrirkomulag ábyrgðatrygginga. Með öðru móti hafa tryggingakerfin ekki það sjálfstæði, sem þeim er ætlað að hafa.
     Sem þýðir, að tilskipun 94/19/EB snýst því um að koma á fót tryggingakerfum, sem njóta viðurkenningar vegna þess að þau starfa í samræmi við Tilskipun ESB. Þessi tryggingakerfi bera ábyrgð á einstökum innlánum í bankana, eða á bönkunum í heild sinni. Að þessu uppfylltu eru ríkissjóðir landanna lausir undan allri ábyrgð. Sem þýðir í raun, að við öll þjóðin berum ekki ábyrgð á hruni bankanna heldur þeir sem stjórnuðu bönkunum bera ábyrgð á því að vernda sitt og sína á því að borga upp skaðann ef einhver skaði verður.
     Og í Stjórnarskrá Lýðveldisins Íslands okkar æðstu lög sem eru yfirhafin öllum öðrum lögum og ber að stemmast við þau lög sem löggjafarvald Alþingis býr til, nr. 33/1944, segir:

     II. Kafla - 21. gr. Forseti lýðveldisins gerir samninga við önnur ríki. Þó getur hann enga slíka samninga gert, ef þeir hafa í sér fólgið afsal eða kvaðir á landi eða landhelgi eða ef þeir horfa til breytinga á stjórnarhögum ríkisins, nema samþykki Alþingis komi til.

     IV. Kafla - 40. gr. Engan skatt má á leggja né breyta né af taka nema með lögum. Ekki má heldur taka lán, er skuldbindi ríkið, né selja eða með öðru móti láta af hendi neina af fasteignum landsins né afnotarétt þeirra nema samkvæmt lagaheimild.

     VII. Kafla - 77. gr. Skattamálum skal skipað með lögum. Ekki má fela stjórnvöldum ákvörðun um hvort leggja skuli á skatt, breyta honum eða afnema hann.

Sem þýðir, enginn skattur verður lagður á nema heimildir séu fyrir honum í lögum þegar þau atvik urðu sem ráða skattskyldu.***

Heimildir: Kíkið sjálf á tilskipunina á íslensku. Þarna segir m.a. í aðfararorðum: „Útibú þarf ekki lengur að fá leyfi í gistiríki, því allsherjarleyfið gildir alls staðar í bandalaginu, og lögbær yfirvöld í heimaríkinu fylgjast með gjaldhæfi þess. Þetta skipulag leyfir að eitt tryggingakerfi nái yfir öll útibú lánastofnunar innan bandalagsins.“ Og í 4. grein er þetta alveg skýrt: „Innlánatryggingakerfi sem eru stofnsett og viðurkennd af stjórnvöldum í aðildarríki samkvæmt 1. mgr. 3. gr. skulu ná til innstæðueigenda í útibúum er lánastofnanir hafa komið sér upp í öðrum aðildarríkjum. http://brunnur.stjr.is/ees.nsf/pages/2E9317F82E04988100256700004E1234/$file/394l0019.pdf
     Staðreyndir: Í tilvitnuninni hér fyrir ofan þá getur ekki þessi tilskipun GERT AÐILDARRÍKIN eða LÖGBÆR YFIRVÖLD þeirra ÁBYRG GAGNVART innstæðueigendum, sem þýðir, við þjóðin erum ekki ábyrg þeim skaða sem bankarnir gerðu.

Er verið að láta okkur borga skuldir óreiðumanna og einkabanka?
Alls ekki enda er enginn að hvetja til þess. Samningurinn sem kosið er um 9. apríl snýst um að eignir þrotabús gamla Landsbankans gangi upp í skuldbindingar Tryggingasjóðs innstæðueigenda og fjárfesta vegna lögbundinna lágmarkstrygginga á sparifé fólks í öllum útibúum bankans. Bresk og hollensk stjórnvöld greiddu þarlendum sparifjáreigendum út þar sem eignir TIF dugðu ekki. Sem stofnandi og bakhjarl TIF ábyrgist ríkissjóður aðeins vaxtagreiðslur og uppgjör ef eitthvað verður enn ógreitt af skuldbindingum sjóðsins þegar búið er að borga út úr búinu 2016.
     Staðreyndir: Ef satt á að segja, já þá erum við að borga skuldir óreiðumanna. Því það voru þeir sem stofnsettu þessa reikninga og það voru þeir sem báru ábyrgð á þessum reikningum og bera þar með skildu til þess að borga upp skaðann sjálfir. Enn þar sem tryggingasjóður átti ekki fyrir inneignum, þá voru þessir Icesave samningar þvingaðir til sköpunar, til þess eins, að láta saklaust fólk þjóðarinnar bera ábyrgð á þeim skuldum sem það ber enga lagaskildu til að borga. Sem þýðir, það eru ekki til nein lög, sem segir til að við eigum að borga. Enn ef Icesave yrði kosinn undir meirihluta þjóðarinnar sem "já", þá fyrst verða löginn til, sem mun leyfa fjármálaráðherra að skattgreiða þjóðina til þess að borga skuldir sem hún skuldar ekki.

Sjá samantekt samninganefndar þegar hún kynnti samninginn 9. desember 2010: http://www.fjarmalaraduneyti.is/media/utgafa/Samantekt_samninganefndar_vegna_Icesave.pdf

Eru ábyrgðarmenn Icesave lausir allra mála ef samið er?
Nei. Leiði rannsóknir íslenskra eða erlendra aðila í ljós að tjón ríkisins eða íslenska tryggingakerfisins megi rekja til þess að lög hafi verið brotin eða stjórnendur bankanna sýnt af sér stórkostlegt gáleysi hlýtur slíkt að leiða til undirbúnings skaðabótakröfu. Slík krafa um ábyrgð eigenda eða stjórnenda er alveg óháð því hvort uppgjör á skuldbindingum Tryggingasjóðs innstæðueigenda fer fram með samningum eða fyrir dómi.
     Staðreyndir: Ef satt á að segja, þá er það já og nei. Því eins og svipan.is orðar það, þá segir: "Við samþykkt Icesave þrjú á Alþingi voru fyrstu Icesave lögin felld úr gildi, þar með talin áttunda grein þeirra sem hljómaði svo:

     8. gr. Endurheimtur á innstæðum.
     Ríkisstjórnin skal þegar í stað grípa til allra nauðsynlegra ráðstafana sem þarf til að endurheimta það fé sem safnaðist inn á Icesave-reikningana. Í þeim tilgangi skal ríkisstjórnin fyrir 15. október 2009 hafa frumkvæði að samstarfi við þar til bæra aðila, m.a. yfirvöld í Bretlandi, Hollandi og Evrópusambandinu, og óska aðstoðar þeirra við að rekja hvert innstæðurnar af Icesave-reikningunum voru fluttar. Ríkisstjórnin skal fyrir árslok 2009 semja áætlun um hvernig reynt verður að endurheimta það fé sem kann að finnast.
     Í því skyni að lágmarka ríkisábyrgð samkvæmt lögum þessum skal ríkisstjórnin einnig gera ráðstafanir, í samráði við þar til bæra aðila, til þess að þeir sem kunna að bera fjárhagsábyrgð á þeim skuldbindingum sem stofnast hafa vegna Icesave-reikninganna verði látnir bera það tjón.

     Hreyfingin lagði fram breytingartillögu um að setja þessa grein aftur inn en hún var felld af meiri hluta þings, þar með talið sjálfstæðismönnum. Með því að fella út þessa grein dregur verulega úr því að hinir seku verði dregnir til ábyrgðar."****

     Og ef þjóðin neitar samningunum í þjóðaratkvæða greiðslunni, þá verður þar til talinn dómstóll sem dæmir útfrá lögum, að sækja ábyrgðarmennina til saka og kæra þá fyrir þau brott sem þeir gerðu sinni eigin þjóð. Enn ef "já" kemur upp úr kössunum, þá verður erfiðara að dæma þá seku.

     Að lokum: Eins og ég sagði í upphafi, þá eru þetta 31 spurningar og svör sem "Áfram" já hópurinn hefur skrifað til kjósenda sinna, til þess að kjósendur geta fengið það sem þau myndu kalla 'þá réttu innsýn???' útaf ástæðum hrunsins og af hverju þau telja það best fyrir þjóðinni að segja "já" á kosningardeginum. Enn þegar maður skoðar vel þessar 4 spurningar og svör, þá kemur í ljós að "Áfram" hópurinn er að villa fyrir kjósendum sínum með því að sleppa mikilvægum upplýsingum og staðreyndum til kjósenda sinna. Þannig nú er komið að ykkur mín kæra þjóð, að velja rétt á kosningardeginum. Og þá, ekki útaf því sem ég skrifa eða segi, heldur útfrá því hvað hjarta ykkar segir og staðreyndirnar segja.

En að minnstakosti þá ætla ég að segja: "Nei!!!"; enn þú???

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

*        http://ludvikjuliusson.blog.is/blog/ludvikjuliusson/entry/1152131/
          http://timarit.is/view_page_init.jsp?pageId=3918398

**      http://www.dv.is/frettir/2008/11/20/hrydjuverkalog-ut-af-oedlilegu-fjarstreymi-fra-bretlandi/
          http://www.mbl.is/frettir/innlent/2009/02/27/hrydjuverkalog_vegna_samtals_arna_vid_darling/

***    http://altice.blogcentral.is/blog/2011/1/14/evropusambandid-sjalft-bannar-icesave-samninginn/
          http://duddi9.blog.is/blog/duddi/entry/903077/

****  http://www.svipan.is/?p=21780