Í þessum heimi

Í þessum heimi búum við í: „Þá er HANN sat á Olíufjallinu, gengu lærisveinarnir til HANS og spurðu HANN einslega: "Seg þú oss, hvenær verður þetta? Og hvert mun tákn komu þinnar og endaloka veraldar?"

Jesús svaraði þeim: "Varist að láta nokkurn leiða yður í villu. • Margir munu koma í mínu nafni og segja: ,Ég er Kristur!' og marga munu þeir leiða í villu. • Þér munuð spyrja hernað og ófriðartíðindi. Gætið þess, að skelfast ekki. Þetta á að verða, en endirinn er ekki þar með kominn.• Þjóð mun rísa gegn þjóð og ríki gegn ríki, þá verður hungur og landskjálftar á ýmsum stöðum. • Allt þetta er upphaf fæðingarhríðanna.

Þá munu menn framselja yður til pyndinga og taka af lífi, og allar þjóðir munu hata yður vegna nafns míns. • Margir munu þá falla frá og framselja hver annan og hata. • Fram munu koma margir falsspámenn og leiða marga í villu. • Og vegna þess að lögleysi magnast, mun kærleikur flestra kólna. • En sá sem staðfastur er allt til enda, mun hólpinn verða. • Og þetta fagnaðarerindi um ríkið verður prédikað um alla heimsbyggðina öllum þjóðum til vitnisburðar. Og þá mun endirinn koma.

Þegar þér sjáið viðurstyggð eyðingarinnar, sem Daníel spámaður talar um, standa á helgum stað," - lesandinn athugi það - • "þá flýi þeir, sem í Júdeu eru, til fjalla. • Sá sem er uppi á þaki, fari ekki ofan að sækja neitt í hús sitt. • Og sá sem er á akri, skal ekki hverfa aftur að taka yfirhöfn sína. • Vei þeim sem þungaðar eru eða börn hafa á brjósti á þeim dögum. • Biðjið, að flótti yðar verði ekki um vetur eða á hvíldardegi. • Þá verður sú mikla þrenging, sem engin hefur þvílík verið frá upphafi heims allt til þessa og mun aldrei verða. • Ef dagar þessir hefðu ekki verið styttir, kæmist enginn maður af. En vegna hinna útvöldu munu þeir dagar styttir verða. • Ef einhver segir þá við yður: ,Hér er Kristur' eða ,þar', þá trúið því ekki. • Því að fram munu koma falskristar og falsspámenn, og þeir munu gjöra stór tákn og undur til að leiða afvega jafnvel hina útvöldu, ef orðið gæti. • Sjá, ég hef sagt yður það fyrir.

Ef þeir segja við yður: ,Sjá, hann er í óbyggðum,' þá farið ekki þangað. Ef þeir segja: ,Sjá, hann er í leynum,' þá trúið því ekki. • Eins og elding sem leiftrar frá austri til vesturs, svo mun verða koma Mannssonarins. • Þar munu ernirnir safnast, sem hræið er. • En þegar eftir þrenging þessara daga mun sólin sortna og tunglið hætta að skína. Stjörnurnar munu hrapa af himni og kraftar himnanna bifast. • Þá mun tákn Mannssonarins birtast á himni, og allar kynkvíslir jarðarinnar hefja kveinstafi. Og menn munu sjá Mannssoninn koma á skýjum himins með mætti og mikilli dýrð. • Þá mun tákn Mannssonarins birtast á himni, og allar kynkvíslir jarðarinnar hefja kveinstafi. Og menn munu sjá Mannssoninn koma á skýjum himins með mætti og mikilli dýrð. (Matteusarguðspjall 24:3-31).

Sem og hér talar um: "Seg þú oss, hvenær verður þetta? Og hvert mun tákn komu þinnar og endaloka veraldar?" Sem og lærisveinar Krists spurðu: „Seg þú oss“ kennara sínum: „hvenær verður þetta?“. Sem og lærisveinarnir voru að spyrja um; enda tíma veraldar. Fyrir trúaða og trúleysingja; trúa flestir, án þess að segja allir; að heimurinn sem við lifum í; átti sér upphaf, enn mun einhvern tíman taka sér enda. Því fyrir vísindi sem rannsaka allt; sjá þeir, allt átti sér upphaf, en einhvern tíman mun það upphaf enda. En hvernig var upphafið og hvernig mun endir þess vera?

Allt á sér upphaf
Allt á sér upphaf einhverstaðar hvort menn trúa eður ei, en einhvern tíman endar það upphaf. Því eins og: „Í upphafi skapaði Guð himin og jörð. (1 Mósebók 1:1)“, „Og hann sagði við mig: "Þessi orð eru trú og sönn. Og Drottinn, Guð anda spámannanna, sendi engil sinn til að sýna þjónum sínum það, sem verða á innan skamms. • Sjá, ég kem skjótt. Sæll er sá, sem varðveitir spádómsorð þessarar bókar."

Og ég, Jóhannes, er sá sem heyrði og sá þetta. Og er ég hafði heyrt það og séð, féll ég niður til að tilbiðja fyrir fótum engilsins, sem sýndi mér þetta. • Og hann segir við mig: "Varastu þetta! Ég er samþjónn þinn og bræðra þinna, spámannanna, og þeirra, sem varðveita orð þessarar bókar. Tilbið þú Guð."

Og hann segir við mig: "Innsigla þú ekki spádómsorð þessarar bókar, því að tíminn er í nánd. • Hinn rangláti haldi áfram að fremja ranglæti og hinn saurugi saurgi sig áfram og hinn réttláti stundi áfram réttlæti og hinn heilagi helgist áfram.

Sjá, ég kem skjótt, og launin hef ég með mér, til að gjalda hverjum og einum eins og verk hans er. • Ég er Alfa og Ómega, hinn fyrsti og hinn síðasti, upphafið og endirinn. • Sælir eru þeir, sem þvo skikkjur sínar. Þeir fá aðgang að lífsins tré og mega ganga um hliðin inn í borgina. • Úti gista hundarnir og töframennirnir og frillulífismennirnir og manndrápararnir og skurðgoðadýrkendurnir og hver sem elskar og iðkar lygi.

Ég, Jesús, hef sent engil minn til að votta fyrir yður þessa hluti í söfnuðunum. Ég er rótarkvistur af kyni Davíðs, stjarnan skínandi, morgunstjarnan."

Og andinn og brúðurin segja: "Kom þú!" Og sá sem heyrir segi: "Kom þú!" Og sá sem þyrstur er, hann komi. Hver sem vill, hann fær ókeypis lífsins vatn.

Ég votta fyrir hverjum þeim manni, sem heyrir spádómsorð þessarar bókar, að leggi nokkur við þau, mun Guð á hann leggja þær plágur, sem um er ritað í þessari bók. • Og taki nokkur burt nokkuð af orðum spádómsbókar þessarar, þá mun Guð burt taka hlut hans í tré lífsins og í borginni helgu, sem um er ritað í þessari bók.

Sá sem þetta vottar segir: "Já, ég kem skjótt." Amen. Kom þú, Drottinn Jesús!

Náðin Drottins Jesú sé með öllum. (Opinberunarbók 22:6-21)“.

Þá tala þessi tvö rit, 1 Mósebók 1:1 og Opinberunarbók 22:6-21, um upphaf og endi þess tíma, sem á sér upphaf, enn allt mun taka enda, þegar sá tími kemur.

Kær einlægis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hver er tilgangur 65. gr. stjórnarskrárinnar?

Í núverandi stjórnarskrá 65. gr. segir: [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.] Sem og maður spyr: „Hver er tilgangur þessara greina þegar lög landsins stangast á við þau?“.

Því einsog margir taka eftir, þá eru ekki ALLIR einsog greinin segir „jafnir fyrir lögum“. Því eins og lög landsins eru búin til úfrá þessari grein, þá brjóta flest öll þau lög sem stjórnar- og ráðamenn þjóðarinnar búa til, þetta ákvæði. Af hverju?

Því hvað þýða orðin „Allir skulu vera jafnir“ í augum þeirra laga sem stjórnar- og ráðamenn þjóðarinnar búa til. Þýða þau „sumir eru jafnir“ eða „þeir sem eru valdamenn eru meiri jafnari en þeir sem minnst eiga“? Því ef maður skilur orðið rétt, þá þýða þau það sem þau segja, sem er „Allir skulu vera“ enn ekki „Allir skulu kannski vera“, sem og lög landsins stangast á við, sem og túlkendur stjórnar- og ráðamenn þjóðarinnar túlka sem „Allir skulu kannski vera“.

Því einsog þjóð okkar hefur kynnst undanfarin ártímabil, alveg síðan að þetta ákvæði var sett inn árið 1995, þá hefur ekkert jafnræði verið til staðar. Því ef jafnræði er til staðar, þá spyr maður: „Hvernig stendur á því að laun margra í þjóðfélaginu eru brotinn gegn þessu ákvæði [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum … Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]?“

Því eins og landsmenn hafa kynnst og vita, þá eru margir sem hafa kallað eftir hærri launum, hvort það sé vinnufólk, atvinnuleysingjar, aldraðir, öryrkjar eða aðrir þeir sem fá einhverskonar bætur úr kerfinu, ekkert fengið nema skítkast frá þessum stjórnar- og ráðamönnum þjóðar okkar. Þannig er jafnræði til staðar?

Einfalt svar „Nei!!!“, sem því miður er mesta skömm sem við búum yfir í þessari þjóð. Þannig hvað getum við gert til þess að stjórnar- og ráðamenn þjóðarinnar fari eftir þessu ákvæði? Þarf þjóðin að kalla eftir kæru til þess að stjórnar- og ráðamenn þjóðarinnar fari eftir þessu ákvæði? Því maður getur endalaust spurt, enn mun eitthvað gerast? Því eins og þjóðin hefur kynnst, þá eru ekki ALLIR JAFNIR útfrá þeim lögum sem land okkar byggist uppá og það er þetta sem þarf að breytast ef þjóðin vill jafnræði.

Kær vonbrigðis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Versta einelti sem til er

Hvað er það allra versta einelti sem margir nú á dögum lenda í, er ein af þeim flóknum spurningum sem erfitt er að spyrja? Því útfrá okkar núverandi stjórnarskrá í 65. gr. segir: [Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.], sem þýðir í einföldu máli, það eru láglaunafólk þjóðarinnar sem lent hafa mest í þessu einelti, sem og ríkisvaldið og stjórnvöld eru því miður sökudólgar yfir, því ef, sem sárlegt er að segja, ríkisvaldið og stjórnvöld myndu nú skilja stjórnarskrána útfrá þessari grein, þá segir „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis“ sem stjórnarskráin talar um að sé „efnahags“ fólk þjóðarinnar sem eru í hvaða „stöðu að öðru leyti.“ í og „Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“ og þá er ekki bara verið að tala um þá ríku og millistétt þeirra sem lifa á meðal launum, heldur líka öllu láglaunafólki þjóðarinnar.

Því eins og 76. gr. og  1 mgr. stjórnarskrárinnar segir: [Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika. • Öllum skal tryggður í lögum réttur til almennrar menntunar og fræðslu við sitt hæfi. • Börnum skal tryggð í lögum sú vernd og umönnun sem velferð þeirra krefst.] sem beinlínis þýðir að allir eiga að vera jafnir og eiga rétt á launaleiðréttingu, hvort þeir séu ríkir, eða í millistétt þeirra sem lifa á meðal launum, eða þeir sem minnst eiga, þá eiga allir sem „njóta mannréttinda án tillits til kynferðis“ að vera jafnir fyrir lögum.

En hvernig hefur ríkisvaldið og stjórnvöld brugðist við gegn öllum þessum láglaunalitlu hópum? Því miður sem er leiðinlegt og sorglegt að segja, þá hafa þeir sem minnst eiga verið lagðir í það allra versta einelti sem þjóðinni er til skammar útfrá þeim valdamönnum sem lítið sem ekkert gera nema svelta láglaunafólk og sjá til þess að engar launabreytingar séu fyrir þann hóp.

Þannig eru allir í þjóðinni jafnir fyrir lögum? Flókin spurning sem ríkisvaldið og stjórnvöld verða nú til dags að spyrja sjálfa sig útí, því nóg er komið af þessu einelti sem við láglaunafólk lifum dag eftir dag. Þannig ég sem skrifa þessa grein, legg fyrir hönd þjóðar minnar fyrirspurn til ríkisvalda og stjórnvalda: „Leiðréttið laun ykkar láglauna kjósendur og það strax, því nóg er komið af ykkar kæruleysi sem þið hafið sýnt ykkar láglaunahópi alveg frá hruni þjóðarinnar 2008, með því að skerða tekjur láglaunaðra sem gerir það kleift að margir af ykkar þjóðfélagsþegnum eiga hvorki ofan í sig né á, þannig gerið ykkar skildu og látið ykkar láglauna kjósendur ekki þurfa að bíða lengur, því nóg er komið af þessu einelti sem þið leggið á ykkar láglaunafólk sem ekkert hefur gert að sér nema kalla eftir ykkar hjálp!!!“.

Kær vonbrigðis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skammarbréf til velferðarráðherra og fjármálaráðherra og allt Alþingið

Velferðarráðherra og fjármálaráðherra og allt það pakk sem vinnur á Alþingi þjóðarinnar hvenær ætlið það að sinna ykkar skildu vinnu og leiðrétta laun láglaunaðra, er ekki nóg komið af ykkar svikastarfsemi. Þurfa allir eldriborgarar, öryrkjar, atvinnuleysingjar og aðrir láglaunahópar að stefna kæru á ykkur vegna brot á stjórnarskrá? Svo lýtur út fyrir að ykkur er alveg nákvæmlega sama um þennan hóp sem nú á dögum sumir af þessum hópum hafa þurft að leita til matarhjálpar til Fjölskylduhjálpar sem 23. Október 2013 vísaði marga matarleitendum sem ekki höfðu hringt inn og látið vita af sér í burtu, og sem sumir af þessum einstaklinum þurftu að fara sárir og vonsvikin til Mæðrastyrksnefndar og fá mat þar í staðin, og sem útfrá  útskýringum Fjölskylduhjálpar að þau hafi ekki fengið nægjan matarstyrk frá kerfinu til þess að framfylgja öllum þessum matarleitendum.

Enn málið snýst ekki bara um þessa matarleitendur sem svelta útaf ykkar kæruleysi, heldur um alla þá sem geta ekki sinnt sínum skildum svo sem að fara til læknis, fara til tannlæknis og eiga fyrir nauðsynjum einsog mat, lyf, föt fyrir sig og sína og húsaleigu og aðra reikninga, því eins og allt kostar nú til dags er skömm þjóðarinnar til skammar, sem er frekar grátlegt að þið velferðarráðherra og fjármálaráðherra og allt það pakk sem vinnið á Alþingi þjóðarinnar skulið ekki sinna ykkar vinnu við að leiðrétta láglaun þeirra hópa sem krafist hefur eftir launaleiðréttingum frá hruni 2008. Svo virðist vera að ykkur er alveg nákvæmlega sama um allt þetta láglaunafólk, því þið velferðarráðherra og fjármálaráðherra og allt það pakk sem vinnið á Alþingi þjóðarinnar hafið nú verið dugleg við það að hækka laun hálauna fólks, en eruð dugleg að svelta og kúga láglaunafólk með eineltis skerðingum sem þið hafið beitt þessum láglaunahópi alveg frá hruni þjóðarinnar 2008.

Þannig enn og aftur maður spyr, þurfa allir þessir láglaunahópar að stefna kæru á ykkur vegna brot á stjórnarskrá? Ef svo er, þá megið þið búast við stórum hópi láglaunaðra sem eru orðnir fullsaddir af ykkar svikum. Þannig áður en allir þessir hópar fara að kæra ykkur, þá hafið þið tækifæri núna til þess að bregðast við, en ekki einhvern tíman eða einhvern tíman eins og þið eruð vön að vinna ykkar vinnu. Þannig leiðréttið stöðu okkar allra og það strax!!!

Kær vonbrigðis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Smá skrýtin saga

Einu sinni var trú og trúlaus að ganga saman;

trúin spurði trúleysingjann: „Á hvað trúir þú?“

Trúleysinginn svaraði hissa: „Auðvitað trúi ég ekki á neitt?“

Bíddu sagði Trúin: „Hvernig er það hægt?“

Bíddu skilurðu ekki að ég trúi ekki að ég trúi!!!

Sagði Trúleysinginn pirraður.

Ok, sagði Trúin: „Þannig þú telur að þú sért laus við trúna;

þannig hvernig losna maður við trú, án þess að trúa?“

 Og Trúleysinginn hikandi svaraði reyður: „Sko, svona er þetta!!!

Ef þú ert trú-laus, þá (með risastóru hiki);

ó, ég var búinn að gleyma að ég þarf að trúa að ég sé laus við hana;

enn hvað með það!!!“ Fúll á svip.

Þá sagði Trúin: „Svona er trúin, annaðhvort ertu laus við trú eða heldur það að þú sért laus við hana, enn svo er ekki, því þú þarf að trúa til þess að geta gerst trú-laus.“

Enn þá sagði Trú-leysinginn: „Æ, hvað er þetta, vertu ekki að troða þína trú á mína trú, að minnstakosti er ég laus við hana, þannig vertu bara trúaður og bless!!!“

Trú og Vantrú

Hvað er trú og hvað er vantrú? Hér er ein spurning lögð fram sem tvær og mun ég sem hér skrifa reyna að svara þeim báðum.

Fyrsta spurning: Hvað er trú?
Hugtak trúar er margbrotið orð sem lýsir trúuðum sem trúir á einn guð (sem nú á dögum er stundum kallaður „hinn æðri máttur“) og marga guði (stundum kallaðir sem „máttur, vald, orka eða einhver yfirnáttúrlegur kraftur eða vitund“ og þá skiptir engu hver sá er, bara ef trúað er á einhvern „mátt, vald, orku eða einhvern yfirnáttúrlegan kraft eða vitund“). Í fyrstu sést að talað er um einn guð, en síðan um marga guði. Þannig hver er hvað, er bara einn guð, eða eru þeir margir?

Til að skoða báðar hliðar, þarf að skoða orðatiltækið hver og hvað er „guð“? Og til að sjá út hvað átt er við með orðinu „guð“, þarf að fara í trúarrit biblíunnar til að sjá út hvað og hver þessi „guð“ er, því í þeim ritum er upphafið á orðinu „guð“ að finna, sem og hugtak þess hver hann er og hvað hann er.

Þannig í ritum biblíunnar er „guð“, í hebresku biblíunni kallaður „Alhym“ 1 Mós 1:1, sem og kemur frá hebresk uppruna „Aluh“ og „Al“, sem þýðir í breiðu hugtaki „dómari; hinn máttugi [sá sterki]; guðleg/ur og á tveimur stöðum eftir öðrum biblíu þýðingum getur það þýtt „fyrir guðunum (eða eins og grísk og latnesk þýðing gamla testamentisins orðar það „fyrir englunum“ Sálm 138:1 og aftarlega í sömu bók Sálm 8:6 (sem á sumum þýðingum byrjar á 8:5) vitnar „Þú lést hann verða litlu minni en Guð, [...]“ sem og Heb 2:6 nýja testamentisins vitnar „Skamma stund gjörðir þú hann englunum lægri. [...]“) sem átt er við í víðara samhengi „synir guðs“ 1 Mós 6:2; Job 1:6; 2:1 sem og ritningarnar kalla sem „englar guðs“ 1 Mós 28:12; 32:1 og í nýja testamentinu kallað sem „engla guðs“ Jóh 1:50-51. Enn hvað er „guð“ kallaður í nýja testamentinu? Uppruni þess er gríska orðið „theos“, sem þýðir, „guð, guðleg/ur og getur líka átt við guðir og þá átt við um aðra guði.“

Enn hvað kemur þetta trúnni við, eru ekki margir trúaðir, en þá ekki á einhvern guð? Jú, enn uppruni trúarinnar kemur frá að trúa einhverju. Þannig á hvað trúir maður? Sumir vilja segja „á sjálfa/n sig“ eða „skiptir engu, ég bara trúi“ eða „ég trúi á hið góða“ eða „ég trúi það besta sem lífið gefur“. En fyrir trú gamla testamentisins og hinu nýja, þá snerist trúin uppá að trúa hið ómögulega, ósýnilega og það sem þeir vitnuðu um, sem hinn eina sanna Guð. En nú á dögum vilja frekar margir trúa á það sem þeir kalla eitthvað og það skiptir engu hvað það er, sem og ritningarnar kalla sem fjölguða trú, sem og heimurinn nú á dögum er í vandræðum útaf og í miklum ruglingi yfir. Þannig hver er þessi eini Guð sem biblían talar svo mikið um, sem og heimurinn er í vandræðum útaf og í miklum ruglingi yfir?

Og til að svara þeirri spurningu, þarf að skilja spurningu númer tvö fyrir neðan til þess að fá svarið yfir þeirri spurningu, af hverju „heimurinn er í vandræðum útaf og í miklum ruglingi yfir“ orðinu Guð.

Önnur spurning: Hvað er vantrú?
Eins og ég skrifaði fyrir ofan, er heimurinn í vandræðum útaf og í miklum ruglingi yfir orðinu Guð. Af hverju? Jú, vantrúin er það sem veldur trú á Guði miklum vanda. Því eins og trúlausi þýðir, þá er það andstæða við guð, sem þýðir, það er enginn guð [eitthvað sem kallast andlegt] til. Enn orðið vantrú, þýðir að efast, ekki trúa og vilja ekki trúa [eins og þegar manneskja segir: „ég trúi engu, því ég vill ekki trúa því“].

En af hverju er vantrúnni kennt um þetta? Því í raun þá er það ekki vantrúnni að kenna að þeir trúa ekki á eitthvað sem kallast „guð“, heldur þeim sem hafa rangtúlkað orð ritningarinnar og afvegaleitt þá til þess að trúa því að það sé enginn guð yfir höfuð til. Því eins og ritningarnar vitna: „Reiði Guðs opinberast af himni yfir öllu guðleysi og rangsleitni þeirra manna, er kefja sannleikann með rangsleitni, • með því að það, er vitað verður um Guð, er augljóst á meðal þeirra. Guð hefur birt þeim það. • Því að hið ósýnilega eðli hans, bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að það verður skilið af verkum hans. Mennirnir eru því án afsökunar. • Þeir þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð né þakkað honum, heldur hafa þeir gjörst hégómlegir í hugsunum sínum, og hið skynlausa hjarta þeirra hefur hjúpast myrkri. • Þeir þóttust vera vitrir, en urðu heimskingjar. • Þeir skiptu á vegsemd hins ódauðlega Guðs og myndum, sem líktust dauðlegum manni, fuglum, ferfætlingum og skriðkvikindum. Róm 1:18-24“.

Þannig útfrá þessum texta, var það „rangsleitni þeirra manna, er kefja sannleikann með rangsleitni“, sem sagt, „Þeir þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð né þakkað honum“; því eins og Fyrsta Mósebók segir í byrjun biblíunnar „Í upphafi skapaði Guð himin og jörð. 1 Mós 1:1“ sem á þessu tímabili var trú á það að það var bara til einn guð og einn skapari, sem allt skapaði og gaf öllu því sem lifir, líf. Semsagt skapari og ein lífgjafi sem allt líf gaf. Enn hverjir eru þessir „Þeir þekktu Guð“ sem ritningin vitnar um, voru það vantrúaðir eða trúaðir? Því miður „trúaðir“, því þessi texti er ekki að tala um „vantrúaða“, heldur um þá sem „þekktu Guð“.

Þannig hver er guð?
Nú á dögum er orðið „guð“ óþekkjanlegt orð. Því á tímum gamla testamentisins var bara trúað á einn guð, enn nú á dögum eru til um tugþúsundir guðir sem enginn veit orðið lengur um hver er. Og þetta er það sem biblían varaði við, því eins og vitnað er „Því að hið ósýnilega eðli hans, bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að það verður skilið af verkum hans. Mennirnir eru því án afsökunar. Róm 1:19“ og annarstaðar „Guð talaði fyrrum oftsinnis og með mörgu móti til feðranna fyrir munn spámannanna. Heb 1:1“.
 
Þannig þegar Guð opinberaði sjálfan sig fyrir mönnum, gerði hann það „oftsinnis og með mörgu móti til feðranna fyrir munn spámannanna“ sem og helguðu líf sitt við það að kenna Guðs vegu að sannleikanum. Þannig er biblían í hnotskurn talandi um Guð, sem varaði mennina við að skapa ekki einhverja guði, heldur líta á skaparann og leita til hans. En gerðu mennirnir það á þessum tíma sem þessir boðberar boðuðu Guð? Nei því miður, því þetta er það sem saga biblíunnar talar um, að mennirnir urðu óhlýðnir Guðs orðum og fóru sínar eigin leiðir og fóru að tilbiðja sína eigin guði, sem nú á dögum er yfir tugþúsundir guðir sem mannkynið þekkir ekki og veit ekkert um, hver er hvað, og hvort þessi svokallaði guðir er í raun og veru Guð sjálfur. Þannig þegar maðurinn í dag reynir að gera tilraun til að útskíra guð, þá leggst stórt spurningarmerki, hvaða Guð. Af hverju? Jú, þegar þeir reyna að útskíra guð, reyna þeir að gera það án Guðs, með kenningum, án staðreynda. Þannig nú til dags eru mennirnir að reyna að leita að guði, enn hverjum?

Þannig hver er guð í raun og veru? Er enn í dag spurt og lítil sem enginn svör fást þegar maðurinn vill ekki leita til Guðs og Hans svara hver Hann í raun og veru er. Þannig er guð til? Já fyrir þeim sem trúa, nei fyrir þeim sem vilja ekki trúa. Þar liggur vandinn, enginn veit í raun og veru hver guð er, þannig þegar einhver mótmælir Guði, þá er spurt; fyrir hverjum guði eru þeir að mótmæla? Eru þeir að mótmæla þeim guði sem villikenningar menn hafa kennt, eða, eru þeir að mótmæla þeim guði sem þeir þekkja? Því ef einhver þekkir einhvern, af hverju þá að mótmæla þeirri persónu sem þeir segjast þekkja?

Þetta er ástæðan fyrir því að vantrú er til staðar, menn „þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð“. Því einsog vitnað er í ritningunum „Með munninum steypir hinn guðlausi náunga sínum í glötun, en hinir réttlátu frelsast fyrir þekkingu. Orðsk 11:9“ og „Haf gát á sjálfum þér og fræðslunni. Ver stöðugur við þetta. Þegar þú gjörir það, muntu bæði gjöra sjálfan þig hólpinn og áheyrendur þína. 1 Tím 4:16“. Því eina leiðin til að tala um Guð, er jú, að þekkja hver Hann er, enn þar sem heimurinn hefur svo marga guði, þá þarf maður að vita hvor er hvað, áður enn maður leggur fordóma á eitthvað sem maður þekkir ekkert. Því þegar maður hefur þekkingu, þá þarf maður ekki að mótmæla, því maður þekkir þann sem maður er að tala um. Þannig lærum þekkingu, áður enn við dæmum. Því þannig lærðu þeir í gamla testamentinu og nýja testamentinu að kynnast Guði og halda Hans vegu, með skinsemi, visku og þekkingu; enn aðallega með virðingu.

 

Kær einlægis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Skilaboð til valdamenn?

Skilaboð til valdamenn (hvort nefnast bankamenn, ríkisstjórn, pólitík, valdafíkn; allt það sem spilling leiðir) hvað er líf? Er það ekki sá heimur sem kallast jörð, þjóð og mannslíf sem valdið vill sameina, enn kann ekki. Friðarfána daglega er hægt að flagga, enn einhvern daginn vakna einhverjir og kalla eftir virðingu. Því virðing kostar ekkert, enn spilling gerir. Þannig hversu lengi á heimur að þola einelti og valdspillingu, er valdfíknin ekki búinn að skaða nóg eða er þeim alveg sama?

Að sameina þarf að vita hvernig á að gera það, enn á meðann að spilling er, hvernig ætlar hún að sameina það sem hún splundrar? Flókin spurning sem landslög sameina ekki á meðan þau leifa spillingu. Og eins og þjóðir hafa upplifað, er hægt að sefja alla hluti, enn hversu lengi, því einn daginn sundrast sú borg sem leiðir spillingu og þjóðir vakna. Þannig einhverjir þurfa að borga, enn ekki saklausir sem kallast fólk, því fólk er eins og lífið sem valdið vill temja, enn misheppnast með stríð, glæpi og lögum sem hentar þeim til valda til að viðhalda viðskiptum spillingar.

Nú sjá valdamenn gjörðir sýnar (?stórt spurningar merki?) og hvað ætla þeir að gera? Eins og vanalega það sem þeir kunna best, með því að ljúga (komast upp með alla hluti) með því að stela (fá lánað), slátra (búa til lög sem leifa meiri spillingu) og eyða (hunsa þjóðir og láta þær borga). Er þessi leikur ekki búinn að vera lengi eða er mannslífið ekki búið að þola nóg, sem sýnist ekki vera því svona er lífið enn á dögum, enn þarf ekki að vera. Þannig ef valdið vill hjálp, leifið þjóðir ykkar að vera með, því einn hugur sameinar sem valdamenn splundra, með einni virðingu, að spilling á sér ekki heimastað með valdafíkn, því nóg eru þjóðir búnar að blæða útaf ykkar blekkingum. Þannig virðum líf, því nóg er komið af saklausu blóði sem spilling veldur.

Ef mannslíf á að blómstra, þarf einingu til að virða, sem og kennir "Virðum líf sem við öll öndum því við öll erum fólk". Þannig byggist lífið, sem vald kann ekki að stjórna, nema átta sig á þeirri stöðu "að valdið er bara fólk" enn ekki öll jörðin. Þannig leifið jafnræði með einn hug, að leysa vandan, því sú er virðing sem leysir, er sú sem ekki splundrar. Þannig hlustið á fólk (hvort ríkir eða fátækir) því við erum bara ein jörð (sem kallast þjóðir), eitt mannslíf sem kallar eftir virðingu. Þannig lærum, lífið verðskuldar það.

Kær kveðja með virðingu,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Tillaga til þingsályktunar (frá Alþingi um nýju stjórnarskrána)

Alþingi ályktar að frumvarp til stjórnarskipunarlaga sem stjórnlagaráð afhenti Alþingi 29. júlí 2011 fari í eftirfarandi ferli:

   a.  Frumvarpið verði tekið á dagskrá Alþingis eigi síðar en 1. nóvember 2011 og rætt sem skýrsla og að því loknu vísað til stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis.

   b.  Stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd leiti eftir áliti sjö manna sérfræðinganefndar (stjórnlaganefndar) með tilmælum um að lagt verði heildstætt mat á frumvarpið sem grunn að nýrri stjórnarskrá. Að því loknu leggi stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd fram tillögur að breytingum ef þörf er á fyrir stjórnlagaráð eigi síðar en 1. desember 2011. Frumvarpið verði að því loknu tilbúið til kynningar almenningi eigi síðar en 1. febrúar 2012.

   c.  Stjórnlaganefnd standi fyrir víðtækri kynningu á frumvarpinu um allt land í samvinnu við RÚV, og aðra fjölmiðla ef óskað er. Komi fram afgerandi ósk um breytingar á einstökum þáttum frumvarpsins í kynningarferlinu er stjórnlaganefnd heimilt að taka tillit til þeirra. Stjórnlaganefnd afhendi stjórnlagaráði skýrslu um kynningarferlið, tillögur um breytingar ef einhverjar eru og tillögu um tilhögun ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu. Kynningu og hugsanlegum breytingum skal lokið eigi síðar en 1. maí 2012.

   d.  Stjórnlagaráð geri tillögu til Alþingis um að frumvarpið fari í ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu, jafnvel grein fyrir grein þar sem því verður við komið en þó þannig að fyllsta heildarsamræmis sé gætt. Þjóðaratkvæðagreiðslan fari fram eigi síðar en í júní 2012, samhliða forsetakosningum ef verða, þannig að stefnt verði að því að frumvarpið megi afgreiða frá Alþingi fyrir næstu reglubundnu þingkosningar í apríl 2013.

Greinargerð.
Tillaga þessi er lögð fram með það að markmiði að frumvarp til stjórnarskipunarlaga sem stjórnlagaráð skilaði af sér til Alþingis 29. júlí sl. fái ítarlega og vandaða meðferð, sem og umsögn þjóðarinnar allrar áður en Alþingi tekur málið til beinnar efnislegrar meðferðar sem frumvarp.
    Tillagan er lögð fram í ljósi þess að það er skýr krafa um það í samfélaginu að ný stjórnarskrá verði samin og samþykkt með víðtækri þátttöku almennings, auk þess ferlis sem núverandi stjórnarskrá gerir ráð fyrir um að Alþingi vinni málið.
    Ljóst er að frá lýðveldisstofnun hefur Alþingi ekki getað lokið því verkefni sem samning nýrrar stjórnarskrár er, en skýrt hefur komið fram í heimildum að núverandi stjórnarskrá var á sínum tíma aðeins hugsuð til bráðabirgða og að stefnt skyldi að samningu nýrrar eins skjótt og kostur væri.
    Vegna háværrar kröfu um víðtækar lýðræðisumbætur og nýja stjórnarskrá í kjölfar hrunsins og þeirra upplýsinga sem fram komu í skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis, sem og vegna vandkvæða á að ná samkomulagi um nýja stjórnarskrá, ákvað Alþingi með lögum um stjórnlagaþing, nr. 90/2010, að fela stjórnlagaþingi samningu frumvarps um ný stjórnarskipunarlög. Í lögunum var gert ráð fyrir að þjóðfundur kallaði eftir meginsjónarmiðum og áherslum almennings varðandi stjórnskipan landsins. Skipuð yrði stjórnlaganefnd til að skipuleggja þjóðfundinn og taka saman tillögur hans og leggja þær fyrir stjórnlagaþing (síðar 25 manna stjórnlagaráð samkvæmt þingsályktun) sem skyldi skila Alþingi frumvarpi til stjórnarskipunarlaga. Þessu ferli er nú lokið.
    Forseti Alþingis veitti frumvarpinu viðtöku 29. júlí sl. og í kjölfar þess hefur forsætisnefnd skilað af sér skýrslu um frumvarpið og aðdraganda þess og lagt fram tillögu um málsferð.
    Í skýrslu forsætisnefndar er lagt til að málsmeðferðin verði að hluta í samræmi við a-lið þessarar þingsályktunartillögu en að öðru leyti er tillaga forsætisnefndar um málsmeðferðina opin, þó innan ákveðinna marka. Þingsályktunartillaga þessi er einnig í samræmi við orð forseta Alþingis er hún veitti frumvarpinu viðtöku en þar sagði forseti m.a.:

    „…Ég vek athygli á að samkvæmt þingsköpum Alþingis tekur ný fastanefnd til starfa 1. október nk., sérstök stjórnskipunarnefnd. Það er samkvæmt breyttri nefndaskipan Alþingis. Ég tel eðlilegt að sú nýja fastanefnd Alþingis hafi miklu hlutverki að gegna við frekara framhald málsins. Þótt stjórnlagaráð hafi nú lokið störfum, vænti ég að einstaklingar innan þess verði kvaddir til frekara samráðs, til dæmis þeir sem hafa haft stýrt einstökum verkþáttum innan ráðsins, bæði til að fylgja málinu eftir og til þess að vera til ráðgjafar um einstaka þætti.
    Ég tel mjög mikilvægt, nú þegar þessum áfanga er náð, að umræða og skoðanaskipti um stjórnarskrármálið haldi áfram. Tillögur ráðsins verða aðgengilegar á netinu en um þær þarf að verða umræða í þjóðfélaginu. Ég á von á því að þeir einstaklingar sem skipað hafa stjórnlagaráð muni á næstu vikum og mánuðum fjalla opinberlega um einstaka þætti þessara tillagna. Ég tel einnig mikilvægt að þeir, sem sérhæft hafa sig á sviðum stjórnskipunar svo og áhugafólk um stjórnskipun, taki þátt í umræðunni þannig að hún leiði til þess að almenn þátttaka verði í atkvæðagreiðslu um nýja stjórnarskrá.“

    Flutningsmenn tillögu þessarar telja hins vegar brýnt að ferlið allt verði sem skýrast og skilvirkast og að það verði tímasett með það í huga að Alþingi hafi lokið umfjöllun sinni fyrir næstu alþingiskosningar sem verða í síðasta lagi í apríl 2013. Í ljósi þess er í tillögunni lagt til að málsmeðferðin öll verði skýr og hvert atriði hennar afmarkað í tíma.
    Í skýrslu forsætisnefndar um frumvarp til stjórnarskipunarlaga er m.a. vísað til framhaldsnefndarálits allsherjarnefndar um frumvarp til laga um stjórnlagaþing um hugsanlega meðferð frumvarps til stjórnarskipunarlaga. Nefndarálitið (þskj. 1354, 152. mál 138. löggjafarþings) er dagsett 14. júní 2010 en í lokakafla þess segir:

„Þjóðaratkvæðagreiðsla.
Nefndin telur mikilvægt að almenningur fái tækifæri til að segja álit sitt á fyrirhuguðum stjórnarskrárbreytingum áður en þær öðlast gildi. Að mati nefndarinnar koma fjórar leiðir til álita í þeim efnum. Í fyrsta lagi að fram fari ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðsla um niðurstöður stjórnlagaþings og er þá hugsanlegt að kjósendur fái tækifæri til að greiða atkvæði um einstök ákvæði nýrrar stjórnarskrár eða eftir atvikum einstaka kafla hennar. Niðurstöður slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu yrðu þá ráðgefandi fyrir Alþingi við umfjöllun um frumvarp til stjórnarskipunarlaga. Nefndin telur að kostir slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu séu helst þeir að þá fái þjóðin tækifæri til að lýsa afstöðu sinni til einstakra atriða strax á undirbúningsstigi breytinganna og geti þannig hugsanlega haft meiri áhrif en ella á endanlega niðurstöðu um einstök atriði. Nefndin bendir á að gallar þessarar leiðar eru hins vegar fyrst og fremst að atkvæðagreiðslan getur einungis orðið ráðgefandi sem þýðir að óvíst er hvort og þá að hvaða marki alþingismenn telja sér fært að fylgja niðurstöðum slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu. Á þetta ekki síst við í ljósi þess að frumvarp til stjórnarskipunarlaga kann að taka ýmsum breytingum í meðförum Alþingis.
    Í öðru lagi kemur til greina að efna til ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu eftir að Alþingi hefur lagt fram drög að frumvarpi til stjórnarskipunarlaga. Að aflokinni þjóðaratkvæðagreiðslu leggi Alþingi frumvarpið svo fram til samþykktar. Þannig yrði frumvarpið borið undir þjóðina á milli umræðna á Alþingi sem tæki síðan afstöðu til þess.
    Í þriðja lagi er unnt að efna til ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu um samþykkt frumvarp til stjórnarskipunarlaga og að atkvæðagreiðslan fari þá fram samhliða alþingiskosningum sem þá verða haldnar. Niðurstaða slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu yrði þá ráðgefandi fyrir nýkjörið þing að afloknum alþingiskosningum sem hefur það hlutverk samkvæmt stjórnarskránni að taka endanlega afstöðu til þess hvort stjórnarskrárbreytingarnar skuli öðlast gildi eða ekki. Kostur þessarar leiðar í samanburði við þær fyrri er að kjósendur fá tækifæri til að greiða atkvæði um endanlegar tillögur að stjórnarskrárbreytingum. Megingallinn er sem fyrr að þjóðaratkvæðagreiðslan getur einungis, vegna ákvæða stjórnarskrárinnar, verið ráðgefandi. Í þessu tilviki yrði hún ráðgefandi gagnvart nýju þingi sem hefði það hlutverk að taka endanlega afstöðu til stjórnarskrárbreytinganna.
    Í fjórða og síðasta lagi kemur til greina að í frumvarpi til stjórnarskipunarlaga verði ákvæði sem feli í sér fyrirvara um að tilgreindar stjórnarskrárbreytingar öðlist ekki gildi nema þær séu samþykktar í þjóðaratkvæðagreiðslu. Ferill málsins yrði þá með þeim hætti að eftir að stjórnlagaþing hefur samþykkt frumvarp til stjórnarskipunarlaga gengur það til Alþingis til meðferðar. Þegar Alþingi hefur samþykkt frumvarpið er þing rofið og efnt til alþingiskosninga í samræmi við ákvæði stjórnarskrárinnar. Þegar og ef nýtt þing staðfestir stjórnarskrárbreytingarnar eru þær bornar undir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu. Nefndin tekur fram að þessi leið hefur þann kost að almenningur hefur hið endanlega ákvörðunarvald um það hvort stjórnarskrárbreytingarnar skuli öðlast gildi eða ekki. Þjóðaratkvæðagreiðslan verður með öðrum orðum bindandi.
    Nefndin telur að skoða þurfi betur kosti og galla þeirra leiða sem hér hafa verið raktar enda ekkert sem knýr á um að tekin sé afstaða til þeirra við afgreiðslu þessa frumvarps. Nefndin telur mikilvægt að á stjórnlagaþingi verði fjallað um hvaða leið verði farin og tekin afstaða til þess hvaða leið skuli farin og hefur því lagt til breytingu sem hefur verið samþykkt, þ.e. að við upptalningu viðfangsefna stjórnlagaþings í 3. gr., þ.e. 6. tölul., þar sem mælt er fyrir um lýðræðislega þátttöku almennings, bætist: m.a. um tímasetningu og fyrirkomulag þjóðaratkvæðagreiðslu, þar á meðal um frumvarp til stjórnarskipunarlaga.“

    Stjórnlagaráðið sjálft tók ekki afstöðu til þess hvaða leið bæri að fara með frumvarp til stjórnarskipunarlaga er það afhenti Alþingi frumvarpið. Í skilabréfi stjórnlagaráðs segir:

    „Stjórnlagaráð væntir þess að sú opna umræða sem fram hefur farið á undanförnum mánuðum um stjórnarskrármál haldi áfram. Í frumvarpinu er gert ráð fyrir að breytingar á stjórnarskrá séu framvegis bornar undir atkvæði allra kosningabærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar. Fulltrúar í stjórnlagaráði eru einhuga um að veita beri landsmönnum öllum færi á að greiða atkvæði um nýja stjórnarskrá áður en Alþingi afgreiðir frumvarpið endanlega. Komi fram hugmyndir um breytingar á frumvarpi stjórnlagaráðs lýsa fulltrúar í stjórnlagaráði sig reiðubúna til að koma aftur að málinu áður en þjóðaratkvæðagreiðsla fer fram.“

    Sjónarmið um þjóðaratkvæðagreiðslu koma einnig fram í nefndaráliti meiri hluta allsherjarnefndar (þskj. 1028, 549. mál 139. löggjafarþings) þegar mælt var með samþykkt tillögu um skipun stjórnlagaráðs en þar segir m.a.: „ … er það vilji meiri hlutans að taka eins og hægt er tillit til hugmynda sem fram hafa komið um að efnt verði til kosningar um niðurstöður stjórnlagaráðs áður en þær koma til kasta Alþingis. Er þess vænst að stjórnlagaráðið geri tillögu um hvernig haga megi slíkri kosningu, sbr. 6. tölul. 2. mgr. tillögunnar. Nauðsynlegt er að skoða mjög vel hvernig best sé að útfæra slíka kosningu þannig að hún nýtist Alþingi sem best við áframhaldandi meðferð málsins.“
    Í ljósi þeirrar kröfu sem uppi er í samfélaginu um lýðræðisumbætur og þess litla trausts sem ríkir gagnvart Alþingi telja flutningsmenn brýnt að almenningur fái að láta í ljós álit sitt í ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu áður en Alþingi tekur frumvarpið til efnislegrar meðferðar. Slík atkvæðagreiðsla, þótt ráðgefandi sé, gefur Alþingi leiðbeiningu um afstöðu þjóðarinnar fyrir fram og auðveldar þannig þinginu að taka afstöðu til málsins í heild, sem og til einstakra efnisatriða þess. Slík atkvæðagreiðsla staðfestir ekki síst mikilvægi þess að stjórnarskráin kom beint frá þjóðinni og er auk þess skýr birtingarmynd þeirra mikilvægustu hugmyndar lýðræðisins að allt vald í lýðræðisríki eigi upptök sín hjá þjóðinni.

 

Vefslóð þingsályktun Alþingis => http://www.althingi.is/altext/140/s/0006.html

Vangaveltur um nýju stjórnarskrána

Mér finnst að þjóðin ætti að fá tækifæri til að kjósa um vissar greinar nýju stjórnarskrárinnar áður enn aðalkosningar nýju stjórnarskrárinnar verða, hér eru þær eftirtaldar greinar:

1. Kirkjuskipan – [fjallar um hvort (almenningur þjóðarinnar undir stjórn Alþingis) ætti að styðja og vernda ríkis-þjóðkirkjuna með skipun í lögum og þar með skilja aðra söfnuði útundan og tilheyrast ekki jafnræði allra trúarhópa með því að styðja og vernda ekki aðra söfnuði eins og þjóðkirkjuna].

2. Félagsfrelsi – [fjallar um það má ekki þvinga neinn til að tilheyrast einhver félög, enn samt er hægt að búa til lagaákvæði sem leifir þá þvingun].

3. Friðhelgi alþingismanna – [fjallar um það sé ekki hægt að setja þingmenn í gæsluvarðhald vegna gruns um verknað sakamáls nema með leifi Alþingis og að hann sé staðinn að verknað glæps þá fyrst missir hann friðhelgina. Og síðan er spurning hvort þessi grein stangast ekki á við jafnræði allra þjóðfélagsþegna sem jafnræðisreglan fjallar um: "Öll erum við jöfn fyrir lögum [...]".

4. Framkvæmd undirskriftasöfnunar og þjóðaratkvæðagreiðslu – [fjallar um að við megum kalla fram kosningar, enn við megum ekki kalla fram það sem kallast "er varðar almannahag" sem er 'fjárlög', 'fjáraukalög', 'lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum' né heldur um 'skattamálefni' eða 'ríkisborgararétt' til kosninga. Þannig spurningin er, hvað má kalla fram til kosninga ef það má ekki kjósa um það sem snertir "almannahag"?].

5. Framsal ríkisvalds – [fjallar um hvort við sem þjóð viljum afsala hluta ríkisvalds þjóðar okkar (löggjafarvalds, framkvæmdarvalds eða dómsvalds) til alþjóðastofnana til aðildar inngöngu í ESB með bundin samning sem Alþingið eitt má rifta og sem við þjóðin megum ekki afturkalla nema Alþingið leifi, þ.e.a.s. ef ástandið yrði það slæmt við inngöngu í ESB hvort Alþingið 'gæti', 'væri treystandi' eða 'myndi' rifta þann samning].

6. Stjórnarskrárbreytingar – [fjallar um að Alþingið geti óskað eftir breytingum á stjórnarskránni og við þjóðin getum fengið að kjósa um það, en ef 5/6 hver þingmaður myndi samþykkja breytinguna þá getur Alþingið afturkallað þjóðaratkvæðisgreiðsluna og þar með samþykkt stjórnarskrárbreytinguna án samþykkis þjóðarinnar].

Það gætu verið fleiri greinar sem maður hefur ekki enn tekið eftir, en þetta eru þær helstu greinar sem gætu valdið miklar afleiðingar og vangaveltur ef nýja stjórnarskráin yrði formlega samþykkt. Þannig í raun mætti þjóðin fá tækifæri til að velja hvort hún vilji halda þessum greinum, því stjórnarskráin er um fólkið sem býr á Íslandi og framtíð þess.

PS: Hér er hægt að sækja nýju stjórnarskrána með skýringum í PDF skjal formi => [Sækja skjal].

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

7 Vonbrigði Nýju Stjórnarskrárinnar

Á föstudeginum 29. júlí þá afhenti stjórnlagaráð forseta Alþingis Ástu Ragnheiði Jóhannesdóttur ný drög stjórnarskrárinnar sem stjórnlagaráð samþykkti með einróma hrósi atkvæðum allra ráðsfulltrúa á síðasta fundi ráðsins miðvikudaginn 27. júlí 2011. Í nýju stjórnarskránni eru mörg ný ákvæði sem og gamla stjórnarskráin hefur ekki. Í byrjunar lestur nýju stjórnarskrárinnar líta hlutirnir vel út, en þegar lengra er lesið, þá valda sumar greinarnar miklum vonbrigðum. Hér eru þær greinar – (Rauðletruðu orðin eru þær greinar sem valda mest vonbrigðum og ættu þar með helst ekki að tilheyrast nýju stjórnarskránni):

II.  kafli. Mannréttindi og Náttúra

- Vonbrigði eitt -

19. gr. Kirkjuskipan
<> Í lögum má kveða á um kirkjuskipan ríkisins.
<> Nú samþykkir Alþingi breytingu á kirkjuskipan ríkisins og skal þá leggja það mál undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar.

Hér er sú fyrsta grein sem valdið hefur mörgum vonbrigðum. Í gömlu stjórnarskránni, hljóðar hún svona:

VI. kafli – 62. gr.
<> Hin evangelíska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda.
<> Breyta má þessu með lögum.

Þannig hvað er að þessari grein?

Í aldaraðir hefur það orðið hefð hér á Íslandi að allir skulu lúta vilja þjóðkirkjunnar og þar með bundist hennar skilmálum, siðum og trúarhefðum. Og þegar stjórnarskráin árið 1944 var fyrst skrifuð, var það ákvæði sett inn: "Hin evangelíska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, [...]", sem þýðir, að þjóðkirkjan var skilduð til að tilheyrast öllum Íslendingum sem allir urðu að styðja og vernda til að hún héldist uppi. Nú í dag, eins og öldum áður, þá eru enginn önnur trúfélög sem tilheyrast þannig stuðning og vernd eins og þjóðkirkjan gerir. En þetta er ekki ein af þeim ástæðum fyrir því að margir í dag vilja ekki að ríkiskirkja tilheyrist stjórnarskránni. Heldur stangast hún á við trúfrelsi allra sem 18. gr. nýja stjórnarskráin talar um:

18. gr. Trúfrelsi
<> Öllum skal tryggður réttur til trúar og lífsskoðunar, þar með talinn rétturinn til að breyta um trú eða sannfæringu og standa utan trúfélaga.
<> Öllum er frjálst að iðka trú, einslega eða í samfélagi með öðrum, opinberlega eða á einkavettvangi.
<> Frelsi til að rækja trú eða sannfæringu skal einungis háð þeim takmörkunum, sem lög mæla fyrir um og nauðsyn ber til í lýðræðislegu þjóðfélagi.

Og í gömlu stjórnarskránni, sem hljóðar svona:

VI. kafli – 63. gr. og 64. gr.
<> Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu.
<> Enginn má neins í missa af borgaralegum og þjóðlegum réttindum fyrir sakir trúarbragða sinna, né heldur má nokkur fyrir þá sök skorast undan almennri þegnskyldu.
<> Öllum er frjálst að standa utan trúfélaga. Enginn er skyldur til að inna af hendi persónuleg gjöld til trúfélags sem hann á ekki aðild að.
<> Nú er maður utan trúfélaga og greiðir hann þá til Háskóla Íslands gjöld þau sem honum hefði ella borið að greiða til trúfélags síns. Breyta má þessu með lögum.

Þannig miðað við gömlu og nýju stjórnarskránni er lítill munur þarna á milli, nema það, að ef einhver vildi ekki tilheyrast trúfélagi þá runnu þeir ríkisstyrkir sem hann borgaði til Háskóla Íslands, en ekki til annara trúfélaga. En aðal málið snýst ekki um að vilja tilheyrast trúfélagi eða ekki, heldur stangast þessar greinar á við 6. gr. mannréttinda og náttúru kaflans nýju stjórnarskrárinnar, sem hljóðar svona:

6. gr. Jafnræði
<> Öll erum við jöfn fyrir lögum og skulum njóta mannréttinda án mismununar, svo sem vegna kynferðis, aldurs, arfgerðar, búsetu, efnahags, fötlunar, kynhneigðar, kynþáttar, litarháttar, skoðana, stjórnmálatengsla, trúarbragða, tungumáls, uppruna, ætternis og stöðu að öðru leyti.
<> Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.

Því eins og lesa má í nýju stjórnarskránni, þá eiga allir að vera jafnir fyrir lögum án mismunar. Sem segir okkur, að ríkið mun mismuna alla hvort þeir eru í trúfélagi eða ekki, með því að mismuna þá sem "[...] standa utan trúfélaga.", einsog 18. gr. 1. mgr. nýja stjórnarskráin orðar það. Sem þýðir, að við munum en bera skildu til að styrkja önnur trúfélög þótt við séum trúuð eða ekki. Þannig spurningin er, í gömlu stjórnarskránni runnu allir þeir styrkir sem borgað var til annara trúfélaga frá þeim sem vildu ekki tilheyrast trúfélagi til Háskóla Íslands, en útfrá nýju stjórnarskránni, í hvern rassvasa mun þeir styrkir lenda í?

- Vonbrigði tvö -

20. gr. Félagafrelsi
<> Öllum skal tryggður réttur til að stofna félög í löglegum tilgangi, þar með talin stjórnmálafélög og stéttarfélög, án þess að sækja um leyfi til þess. Félag má ekki leysa upp með ráðstöfun stjórnvalds.
<> Engan má skylda til aðildar að félagi. Með lögum má þó kveða á um slíka skyldu ef það er nauðsynlegt til að félag geti sinnt lögmæltu hlutverki vegna almannahagsmuna eða réttinda annarra.

Eins og með þjóðkirkju ákvæði nýju stjórnarskrárinnar, þá "[...] má kveða á um kirkjuskipan ríkisins." En hér í þessari grein, þá má "[...] kveða á um slíka skyldu [...]" að einstaklingur gangi í félag. En hvaða félög er verið að tala um? Ekki er greinin að tala um trúfélög? Nei, hún er að tala um stjórnmála-, stéttar- og önnur stofnuð félög. Og eins og hún segir, þá má ekki skilda neinn til að tilheyrast einhverju félagi, því jú, maður er með frjálsan vilja til að ákveða hvað maður vill og hvað maður vill ekki. En er það þannig með farið eins og greinin talar um? Þetta er nefnilega gallinn með nýju stjórnarskrána, að hún segir það má ekki, en hún meinar samt að það má á meðan að önnur lög segja til um að svo megi. Þannig hvað má, en má ekki, en samt má það. Það má: "Engan skylda til aðildar að félagi." en "Með lögum má kveða á um slíka skyldu [...]". Þannig maður bara spyr, hverskonar orðaleikur er þetta? Því hvaða félög gegna því mikilvægu hlutverki að það varðar almannahagsmunum eða réttindum annarra að það sé hægt að skilda mann til að tilheyrast því félagi með lögum? Er verið að tala um sjúkra-, trygginga-, lífeyrisfélög o.s.frv. eða, stjórnmála- og stéttar- eða einhver önnur stofnuð félög? Er þetta ekki mannréttindabrot? Eins og sjá má, þá þarf að útskýra betur þessa grein svo að lesandinn misskilji hana ekki. Og síðan þarf að passa uppá það að löggjafinn, Alþingið, geti ekki mistúlkað þessa grein útfrá geðþótta og búa til einhverjar skipanir í lögum sem brýtur á mannréttindi annarra.

III. kafli. Alþingi

- Vonbrigði þrjú -

49. gr. Friðhelgi alþingismanna
<> Ekki má setja alþingismann í gæsluvarðhald eða höfða sakamál á hendur honum án samþykkis þingsins nema hann sé staðinn að glæp.
<> Alþingismaður verður ekki krafinn reikningsskapar utan þings fyrir það sem hann hefur sagt í þinginu nema Alþingi leyfi.
<> Alþingismanni er heimilt að afsala sér friðhelgi.

Þessa grein hef ég margoft talað um í blog.is síðunni minni og inná athugsemda og spjall síðu stjórnlagaráðs. En til að rifja upp um hvað þessi grein fjallar um, þá kallast hún "friðhelgi þingmanna" eða eins og wikipedia.org Íslenski alfræðivefurinn kallar hana, "Þinghelgi", og sem segir:

"Þinghelgi vísar til þess að þingmenn eru undanþegnir lögsóknum eða setu í gæsluvarðhaldi og aðeins þingið getur svipt þá þessum rétti.

Á Íslandi er þessu réttur bundinn í Stjórnarskrá en 49. greinin hljómar svo:

<> Meðan Alþingi er að störfum má ekki setja neinn alþingismann í gæsluvarðhald eða höfða mál á móti honum án samþykkis þingsins nema hann sé staðinn að glæp.
<> Enginn alþingismaður verður krafinn reikningsskapar utan þings fyrir það sem hann hefur sagt í þinginu nema Alþingi leyfi.

Þinghelgin fellur niður þegar þingmaður missir kjörgengi, t.d. í kjölfar kosninga, og er þá hægt að höfða mál gegn honum."

Útfrá þessu þá mismunar stjórnarskráin alla sem eru jafnir fyrir lögum og sem lenda í því að vera sakaðir fyrir verknað sakamála og geta ekki fengið samþykki Alþingis til að losna undan gæsluvarðhald.

Því eins og 27. - 28. gr. nýja stjórnarskráin segir:

27. gr. Frelsissvipting
<> Engan má svipta frelsi nema samkvæmt heimild í lögum.
<> Hver sá sem hefur verið sviptur frelsi á rétt á að fá að vita tafarlaust um ástæður þess.
<> Hvern þann sem er handtekinn vegna gruns um refsiverða háttsemi skal án undandráttar leiða fyrir dómara. Sé hann ekki jafnskjótt látinn laus skal dómari, áður en sólarhringur er liðinn, ákveða með rökstuddum úrskurði hvort hann skuli sæta gæsluvarðhaldi. Gæsluvarðhaldi má aðeins beita fyrir sök sem fangelsisvist liggur við. Með lögum skal tryggja rétt þess sem sætir gæsluvarðhaldi til að skjóta úrskurði um það til æðra dóms. Maður skal aldrei sæta gæsluvarðhaldi lengur en nauðsyn krefur.
<> Hver sá sem af öðrum ástæðum en í tengslum við sakamál er sviptur frelsi á rétt á að dómstóll kveði á um lögmæti þess svo fljótt sem verða má. Reynist frelsissvipting ólögmæt skal hann þegar látinn laus.
<> Hafi maður verið sviptur frelsi að ósekju skal hann eiga rétt til skaðabóta.

28. gr. Réttlát málsmeðferð
<> Öllum ber réttur til að fá úrlausn um réttindi sín og skyldur eða um ákæru á hendur sér um refsiverða háttsemi með réttlátri málsmeðferð innan hæfilegs tíma fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli. Dómþing skal háð í heyranda hljóði nema dómari ákveði annað lögum samkvæmt til að gæta allsherjarreglu, öryggis ríkisins eða hagsmuna málsaðila og vitna.
<> Hver sá sem er borinn sökum um refsiverða háttsemi skal talinn saklaus þar til sekt hans hefur verið sönnuð.

Og eins og 14. gr. segir:

14. gr. Skoðana- og tjáningarfrelsi
<> Allir eru frjálsir skoðana sinna og sannfæringar og eiga rétt á að tjá hugsanir sínar.
<> Ritskoðun og aðrar sambærilegar tálmanir á tjáningarfrelsi má aldrei í lög leiða. Þó má setja tjáningarfrelsi skorður með lögum til verndar börnum, öryggi, heilsu, réttindum eða mannorði annarra, svo sem nauðsyn ber til í lýðræðislegu þjóðfélagi.
<> Stjórnvöld skulu tryggja aðstæður til opinnar og upplýstrar umræðu. Óheimilt er að skerða aðgang að netinu og upplýsingatækni nema með úrlausn dómara og að uppfylltum sömu efnisskilyrðum og eiga við um skorður við tjáningarfrelsi.
<> Hver og einn ber ábyrgð á framsetningu skoðana sinna fyrir dómi.

Þá tala þessar greinar um, hvernig einn af þeim sem er jafn fyrir lögum, má setja í gæsluvarðhald vegna sakaðra sakamála og hvernig hann sem lendir í sök þarf að svara til dóms fyrir hverja þá sök sem hann kann að hafa verið sakaður um. Og eins og 28. gr. 2. mgr. segir: "Hver sá sem er borinn sökum um refsiverða háttsemi skal talinn saklaus þar til sekt hans hefur verið sönnuð." Og þótt það sé búið að búa til nýtt ákvæði í nýju stjórnarskrána, að: "Alþingismanni er heimilt að afsala sér friðhelgi." Þá má búast við því að þótt einhver þingmaður yrði sakaður mörgum sakamálum sem lögreglan hefur ekki getað fengið samþykki Alþingis til þess að setja í gæsluvarðhald, þá mun hann ekki viljugur vilja afsala sér friðhelgina, nema þjóðin mun krefjast þess með mótmælum að hann gerði svo, og þá kannski myndi hann gera það. Og þótt það sé líka sagt: "[...] nema hann sé staðinn að glæp." Þá er spurning, hvað er glæpur í augum þingmanns sem er sakaður fyrir verknað sakamáls, sem í lögum, sem Alþingi býr til, er kallað glæpur? Þannig af hverju geta þingmenn sloppið undan sakamála, en allir aðrir þurfa að svara til dóms? Því svona er klíkuskapurinn. Allir sem eiga að vera jafnir fyrir lögum, eru það ekki eins og stjórnarskráin talar um það, því á meðan þú ert ekki valdmaður, þá ertu ekki jafn þeim sér lögum sem tilheyrast bara þeim. Þar með ert þú mismunaður og útskúfaður stjórnarskrárlögum og öðrum lögum.

- Vonbrigði fjögur -

60. gr. Staðfesting laga
<> Er Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp undirritar forseti Alþingis það og leggur innan tveggja vikna fyrir forseta Íslands til staðfestingar, og veitir undirskrift hans því lagagildi.
<> Forseti Íslands getur ákveðið innan viku frá móttöku frumvarps að synja því staðfestingar. Skal sú ákvörðun vera rökstudd og tilkynnt til forseta Alþingis. Frumvarpið fær þá engu að síður lagagildi, en bera skal lögin innan þriggja mánaða undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Ræður einfaldur meirihluti hvort lögin halda gildi sínu. Atkvæðagreiðsla fer þó ekki fram felli Alþingi lögin úr gildi innan fimm daga frá synjun forseta. Um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslu skal að öðru leyti mælt fyrir í lögum.

(fjólubláletrun bætt við, sem útskýrist hér fyrir neðan)

65. gr. Málskot til þjóðarinnar
<> Tíu af hundraði kjósenda geta krafist þjóðaratkvæðis um lög sem Alþingi hefur samþykkt. Kröfuna ber að leggja fram innan þriggja mánaða frá samþykkt laganna. Lögin falla úr gildi, ef kjósendur hafna þeim, en annars halda þau gildi sínu. Alþingi getur þó ákveðið að fella lögin úr gildi áður en til þjóðaratkvæðis kemur.
<> Þjóðaratkvæðagreiðslan skal fara fram innan árs frá því að krafa kjósenda var lögð fram.

66. gr. Þingmál að frumkvæði kjósenda
<> Tveir af hundraði kjósenda geta lagt fram þingmál á Alþingi.
<> Tíu af hundraði kjósenda geta lagt frumvarp til laga fyrir Alþingi. Alþingi getur lagt fram gagntillögu í formi annars frumvarps. Hafi frumvarp kjósenda ekki verið dregið til baka skal bera það undir þjóðaratkvæði svo og frumvarp Alþingis komi það fram. Alþingi getur ákveðið að þjóðaratkvæðagreiðslan skuli vera bindandi.
<> Atkvæðagreiðsla um frumvarp að tillögu kjósenda skal fara fram innan tveggja ára frá því málið hefur verið afhent Alþingi.

67. gr. Framkvæmd undirskriftasöfnunar og þjóðaratkvæðagreiðslu
<> Mál sem lagt er í þjóðaratkvæðagreiðslu að kröfu eða frumkvæði kjósenda samkvæmt ákvæðum 65. og 66. gr. skal varða almannahag. Á grundvelli þeirra er hvorki hægt að krefjast atkvæðagreiðslu um fjárlög, fjáraukalög, lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum né heldur um skattamálefni eða ríkisborgararétt. Þess skal gætt að frumvarp að tillögu kjósenda samrýmist stjórnarskrá. Rísi ágreiningur um hvort mál uppfylli framangreind skilyrði skera dómstólar þar úr.
<> Í lögum skal kveðið á um framkvæmd málskots eða frumkvæðis kjósenda, svo sem um form og fyrirsvar fyrir kröfunni, tímalengd til söfnunar undirskrifta og um fyrirkomulag þeirra, hverju megi til kosta við kynningu, hvernig afturkalla megi kröfuna að fengnum viðbrögðum Alþingis svo og um hvernig haga skuli atkvæðagreiðslu.

Hér eru fjórar greinar sem ég vitna í. Fyrsta greinin fjallar um "Staðfesting laga" og hinar þrjár fjalla um "Málskot til þjóðarinnar", "Þingmál að frumkvæði kjósenda" og "Framkvæmd undirskriftasöfnunar og þjóðaratkvæðagreiðslu". Allar þessar greinar fjalla um þjóðaratkvæðagreiðslur eftir að Alþingið hefur staðfest lög sem þau hafa búið til eða uppfært. Í fyrstu þá þarf samþykki Forseta Íslands að öllum lögum. Og ef forsetinn synjar lög, þá þarf að bera þau til þjóðaratkvæða. En þarna er einn galli sem stjórnlagaráð gerði, og í raun gamla stjórnarskráin líka, því þótt forsetinn synjar lögum, þá eins og 60. gr. 2. mgr. segir, fær "[...] Frumvarpið [...] þá engu að síður lagagildi, [...]" og eftir það má "[...] bera [...] lögin innan þriggja mánaða undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. [...]". En hvað þýðir þetta? Ef forseti synjar lagafrumvörp, þá eru þau enn í gildi þótt hann sé búinn að synja þeim, og þegar þjóðin er að kjósa um lagafrumvörpin, þá eru þau enn í gildi á meðan að þjóðin er að kjósa um þau. Á þetta nokkuð eftir að skipta miklu máli? Í raun þá verður maður að skoða síðustu þrjár greinarnar til þess að geta séð út hvaða vandamál þetta getur valdið.

(fjólubláletrun bætt við, sem útskýrist hér fyrir neðan)

 

Því þótt síðustu þrjár greinarnar fjalla um þjóðaratkvæðagreiðslu, þá fjalla þær líka um málskotsrétt þjóðarinnar til þess að geta kallað fram þjóðaratkvæði. Eins og 65. gr. 1. mgr. segir: "Tíu af hundraði {10%} kjósenda geta krafist þjóðaratkvæðis um lög sem Alþingi hefur samþykkt. [...]" og 66. gr. 2. mgr. "[...] Alþingi getur ákveðið að þjóðaratkvæðagreiðslan skuli vera bindandi." og 67. gr.  1. mgr. "Mál sem lagt er í þjóðaratkvæðagreiðslu að kröfu eða frumkvæði kjósenda samkvæmt ákvæðum 65. og 66. gr. skal varða almannahag. Á grundvelli þeirra er hvorki hægt að krefjast atkvæðagreiðslu um fjárlög, fjáraukalög, lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum né heldur um skattamálefni eða ríkisborgararétt. Þess skal gætt að frumvarp að tillögu kjósenda samrýmist stjórnarskrá. Rísi ágreiningur um hvort mál uppfylli framangreind skilyrði skera dómstólar þar úr."

Þannig gæti 60. gr. og 2 mgr. sem segir: "[...] Frumvarpið fær þá engu að síður lagagildi, [...]" nokkuð valdið vandamálum?

Skoðum aðeins betur 67. gr. og fyrstu málsgrein, því þar er talið upp þau vandamál sem gæti komið upp. Sú grein talar um það sem varðar "almannahag" og hvað þjóðin má ekki kalla fram til kosninga um það sem varðar þann hag. Hér er það sem þjóðin má ekki kalla upp til kosninga:

     1.     Fjárlög
     2.     Fjáraukalög
     3.     Lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum
     4.     Skattamálefni
     5.     Ríkisborgararétt

En hvað þýðir þetta? Í eldri drögum 60. gr. stjórnarskrárinnar, áður en stjórnlagaráð lauk störfum, þá hljómaði greinin svona:

60. gr. Staðfesting laga
<> Er Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp undirritar forseti Alþingis það og leggur innan tveggja vikna fyrir forseta Íslands til staðfestingar, og veitir undirskrift hans því lagagildi.
<> Forseti Íslands getur ákveðið innan viku frá móttöku frumvarps að synja því staðfestingar. Skal sú ákvörðun vera rökstudd og tilkynnt til forseta Alþingis. Frumvarpið fær þá engu að síður lagagildi, en bera skal lögin innan þriggja mánaða undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Ræður einfaldur meirihluti hvort lögin halda gildi sínu. Atkvæðagreiðsla fer þó ekki fram felli Alþingi lögin úr gildi innan fimm daga frá synjun forseta. Um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslu skal að öðru leyti mælt fyrir í lögum.
<> Heimild til synjunar á ekki við um fjárlög, fjáraukalög og lög um skattamálefni, lög um ríkisborgararétt og lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum.

En í nýju drögunum sem stjórnlagaráð afhenti forseta Alþingis, Ástu Ragnheiði Jóhannesdóttur, þá fjarlægðu þau þriðju (bláletruðu) málsgreinina í burtu. Með þessu þá telja þau í stjórnlagaráðinu að forseti Íslands verði ennþá með synjunarvaldið, sem og 26. gr. gamla stjórnarskráin talar um, sem hljóðar svo:

II. kafli – 26. gr.
<> Ef Alþingi hefur samþykkt lagafrumvarp, skal það lagt fyrir forseta lýðveldisins til staðfestingar eigi síðar en tveim vikum eftir að það var samþykkt, og veitir staðfestingin því lagagildi. Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar, og fær það þó engu að síður lagagildi, en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu. Lögin falla úr gildi, ef samþykkis er synjað, en ella halda þau gildi sínu.

(fjólubláletrun bætt við, útskýrir af hverju ég skrifaði fyrir ofan "og í raun gamla stjórnarskráin líka")

Er það satt að forsetinn verður með synjunarvald í nýju stjórnarskránni þótt stjórnlagaráð hafi fjarlægt (bláletruðu) málsgreinina?

Þarna liggur vandinn. Því eins og 67. gr. 1 mgr. segir: "[...] Þess skal gætt að frumvarp að tillögu kjósenda samrýmist stjórnarskrá. Rísi ágreiningur um hvort mál uppfylli framangreind skilyrði skera dómstólar þar úr." Þannig ef forseti Íslands mun einhvern tímann í framtíðinni synja almannhagslögum sem Alþingið hefur samþykkt. Þá er spurning hvort Alþingið mun ekki krefjast þess að dómstólar skeri þar úr um hvort forsetinn hafi í raun og veru vald til þess að synja þeim almannhagslögum? Því eins og þjóðin man eftir, þá varð mikill ágreiningur þar á milli hvort forseti Íslands mátti útfrá gömlu stjórnarskránni synja Icesave II og III til þjóðaratkvæða, sem og meirihluti þjóðarinnar feldi niður, tvívegis.

En síðan er aðal spurningin, má þjóðin með undirskriftarsöfnun krefjast þess að forseti Íslands fái að synja almannhagslögum? Því eins og nýja stjórnarskráin segir í 67. gr. 1. mgr.: "Mál sem lagt er í þjóðaratkvæðagreiðslu að kröfu eða frumkvæði kjósenda samkvæmt ákvæðum 65. og 66. gr. skal varða almannahag. [...]" Þá er orðið mjög tæpið að meirihluti þjóðarinnar geti krafist þess frá forsetanum að hann fengi að synja almannhagslögum eftir ósk þjóðarinnar. Því ef þjóðin man eftir, þá synjaði meirihluti Alþingis þjóðinni tvívegis kosningum útfrá Icesave II og III ólögunum sem gerði það kleift að þjóðin varð með undirskriftarsöfnun að kalla fram synjunarvald forsetans sem leifði kosningarnar, en samt með látum og hótunum frá alþingismönnum sem taldi að hann hefði ekki það vald að neita þeim ólögum sem Alþingið vildi að þjóðin bæri ábyrgð á. Þannig spurningin er, má þjóðin útfrá nýju stjórnarskránni búast við því ef nýtt efnahags- og bankahrun kæmi upp að hún mætti ekki kjósa um það því þau gætu varðað almannhag? Þarna verður þjóðin að ákveða, hvort hún útfrá þessum greinum vill geta krafist kosninga um það sem snertir almannhag og hvort hún vilji hafa þessar greinar svona upplagðar eins og stjórnlagaráð setti þær upp.

IV. kafli. Forseti Íslands

– Vonbrigði fimm –

84. gr. Ábyrgð
<> Forseti verður ekki sóttur til refsingar nema með samþykki Alþingis.
<> Forseta má leysa frá embætti áður en kjörtímabili er lokið, ef það er samþykkt með meirihluta atkvæða við þjóðaratkvæðagreiðslu sem til er stofnað að kröfu Alþingis, enda hafi hún hlotið fylgi 3/4 hluta þingmanna. Þjóðaratkvæðagreiðslan skal þá fara fram innan tveggja mánaða frá því að krafan um hana var samþykkt á Alþingi, og gegnir forseti ekki störfum, frá því að Alþingi gerir samþykkt sína, þar til úrslit þjóðaratkvæðagreiðslunnar eru kunn.

Þessa grein hef ég áður talað um í síðunni minni og inná athugsemda og spjall síðu stjórnlagaráðs. Því hún vitnar um það sama og "Vonbrigði þrjú" talar um, sem er friðhelgi þingmanna, enn hér er það friðhelgi forsetans. Þannig spurningin er, vill þjóðin hafa þessa málsgrein svona eins og hún er? Því þetta mun þjóðin þurfa að hugsa vel útí, hvort þessi (rauðletraða) málsgrein standist mannréttindi og jafnræði allra. Þótt gamla stjórnarskráin sé með þessa málsgrein, þá þarf hún ekki að tilheyrast nýju stjórnarskránni! Það er að segja ef þjóðin vill vera jöfn fyrir öllum lögum án mismunar?!

VIII. kafli. Utanríkismál

– Vonbrigði sex –

111. gr. Framsal ríkisvalds
<> Heimilt er að gera þjóðréttarsamninga sem fela í sér framsal ríkisvalds til alþjóðlegra stofnana sem Ísland á aðild að í þágu friðar og efnahagssamvinnu. Framsal ríkisvalds skal ávallt vera afturkræft.
<> Með lögum skal afmarka nánar í hverju framsal ríkisvalds samkvæmt þjóðréttarsamningi felst.
<> Samþykki Alþingi fullgildingu samnings sem felur í sér framsal ríkisvalds skal ákvörðunin borin undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar. Niðurstaða slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu er bindandi.

Hér er ein vafasamasta og umdeildasta grein nýju stjórnarskrárinnar sem stjórnlagaráð kallar: "Framsal ríkisvalds". Ef maður skoðar þessi orð í netinu, þá geta þau þýtt: "framsal fullveldis", "afsal ríkisvalds" og "afsal fullveldis", sem fer allt eftir því hvernig maður leitar á netinu eftir orðunum, sem í raun tala um það sama og meina það sama, alstaðar á netinu.

Þannig hvað er átt við með þessum orðum?

Eins og fyrsta málsgreinin segir: "Heimilt er að gera þjóðréttarsamninga sem fela í sér framsal ríkisvalds [...]", sem þýðir, ef þjóð vill tilheyrast að fullu ESB ríkisvaldi þá verður sú þjóð sem gengur þar inn að afsala sitt eigið ríkisvald með þjóðréttarsamningi til þess að hún geti tilheyrst þeim skilmálum, lögum og sáttmálum sem ESB er bundin við. Þannig ef Ísland mun gangast undir þeim skilmálum sem ESB tilheyrist, þá má segja að meirihluti lög lands okkar tilheyrast ekki þeim reglum sem fylgja stjórnarlögum ESB, því þeir skilmálar sem tilheyrast því ríki eru allt öðruvísi en okkar eigin lög. Sem dæmi, í okkar lögum má þjóðin undir vissum takmörkum veiða hvali og makríl, án afskipta ESB ríkisins. En í ESB sáttmálanum þá mættum við ekki veiða hvali og yrðum að gefa frá okkur makrílveiðarnar eða að minnstakosti sameina þær eftir skilmálum ESB sem mun takmarka þjóð okkar að þeim veiðum.

Og ef Alþingið mun framfylgja því að búa til þannig þjóðréttarsamning sem fæli í sér framsal ríkisvalds, þá mundi sá samningur hljóða einhvernvegin svona: "[...] Framsal ríkisvalds skal ávallt vera afturkræft." Sem þýðir, að það á að vera hægt að afturkalla samninginn til baka ef Alþingið myndi einhvern tímann í framtíðinni vilja skipta um skoðun og rifta honum.

Enn með þannig samning fullgerðan þarf þjóðaratkvæði allra landsmanna áður en Alþingið getur 100% gert þann samning fullgildan, en samt með einum galla: "[...] Niðurstaða slíkrar þjóðaratkvæðagreiðslu er bindandi." Sem þýðir, að þjóðin sjálf gæti ekki krafist þess að hægt væri að rifta þeim samningi, því sá samningur er óriftanlegur sem Alþingið eitt má rifta. Með öðrum orðum, við yrðum bundin skilmálum ESB og yrðum að sætta okkur við það þegjandi og hljóðalaust, það er að segja, ef þjóðin mun einhvern tímann í framtíðinni vilja gangast í ESB að fullu og vera bundin þeirra skilmálum, lögum og sáttmálum.

Og með þannig samning samþykktan þá mun alltaf fylgja áhætta og óvissa hvað gæti gerst. Sem dæmi, við myndum aldrei vita hversu mikið ESB sáttmálsreglurnar gætu breyst, því á hverjum degi er ESB að breyta sáttmálum þjóðar sinnar sem gæti filt óvissu afleyðingar hvað við sem þjóð þyrftum að gangast undir hverju sinni. Og þótt nýja stjórnarskráin segir: "Með lögum skal afmarka nánar í hverju framsal ríkisvalds samkvæmt þjóðréttarsamningi felst." Þá veit þjóðin ekkert hvort ESB gæti krafist breytinga þess afmarka sem þau lög tala um án þess að við gætum nokkuð við því sagt. Því eins og við lásum, þá eru þeir samningar sem við þjóðin myndum samþykkja, bindandi. Og þótt Alþingið mun reyna að búa til þannig samning að hún ein gæti afturkallað hann, þá er aldrei að vita hvenær sá samningur yrði afturkallaður og hvort Alþingið yrði treystandi til þess að gera það ef ástandið yrði svo slæmt útfrá afleiðingum ESB inngöngu. Og síðan er aldrei að vita hvað getur gerst, svo sem heimsmarkaðskreppa, atvinnuleysi gæti hríð versnað, laun allra lækkað, nauðsynjavörur hækkað og skuldir versnað o.s.frv. Í raun eru þessir atburðir að gerast um allan heim. Enn að gangast til fulls í ESB mun ekkert breyta þeim aðstæðum, því hlutirnir gætu versnað og kannski líka skánað, hver veit?! Enn að taka áhættu með framsal ríkisvalds er eins og að leika sér með rússneska rúllettu því maður veit aldrei hvað getur gerst!?

Enn eina leiðin til þess að gangast í ESB til fulls, þá þarf bundið stjórnaskrárákvæði sem leyfir það. Því með venjulegum lögum, þá er ekki hægt að framselja ríkisvald, nema stjórnarskráin leifi það. Því í gömlu stjórnarskránni, þá er ekkert ákvæði sem leyfir framsal ríkisvalds. Þannig spurningin er, var þetta aðal ástæðan fyrir því að Jóhanna forsætisráðherra leitaðist eftir því að stjórnlagaráð gæti byrjað störfum til þess að breyta stjórnarskránni svo hún og hennar ESB kollega dýrkendur gætu fengið þessa grein inn?

IX. kafli. Lokaákvæði

- Vonbrigði sjö -

113. gr. Stjórnarskrárbreytingar
<> Þegar Alþingi hefur samþykkt frumvarp til breytinga á stjórnarskrá skal það borið undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar. Atkvæðagreiðslan skal fara fram í fyrsta lagi einum mánuði og í síðasta lagi þremur mánuðum eftir samþykkt frumvarpsins á Alþingi.
<> Hafi fimm sjöttu [5/6] hlutar þingmanna samþykkt frumvarpið getur Alþingi þó ákveðið að fella þjóðaratkvæðagreiðsluna niður og öðlast þá frumvarpið gildi engu að síður.

Þá er komið að síðasta vonbrigðinu sem er: "Stjórnarskrárbreytingar". Í fyrstu lítur þessi grein ágætlega vel út. En þegar maður les síðustu málsgreinina þá hrekkur maður í kút. Því útfrá þessari grein, þá má Alþingið leggja fram frumvarpsbreytingu að stjórnarskránni og síðan leggja þá breytingu til þjóðarkosninga. Enn þá vandast málið, því útfrá síðustu málsgreininni, þá má 5/6 hver hluti þingmanna samþykkja breytingartillöguna að stjórnarskránni og með þeirri meirihluta samþykkt geta þau fellt niður þjóðaratkvæðagreiðsluna. Bíddu, hvað á þetta að þýða!? Útfrá hugmyndum stjórnlagaráðs að þessari grein, þá á að vera hægt að lagfæra, uppfæra, fjarlægja greinar eða ákvæði stjórnarskrárinnar útfrá breytum ástæðum í framtíðinni. En af hverju að leifa 5/6 hvern þingmann að fella niður þjóðaratkvæðagreiðslu?! Það er það sem maður nær ekki alveg að skilja? Því með þessu, þá gætu þingmenn þess vegna breytt allri stjórnarskránni eftir geðþóttaákvörðun án þess að þjóðin hefði eitthvað við því að segja.

Og hverju ætti svo sem Alþingið að breyta sem við þjóðin gætum ekkert sagt við!?

Fyrsta breyting: Alþingið útfrá geðþótta ákvörðun gæti breytt eða hert þau ákvæði "Málskot til þjóðarinnar", "Þingmál að frumkvæði kjósenda", "Framkvæmd undirskriftasöfnunar og þjóðaratkvæðagreiðslu", "Framsal ríkisvalds" og "Stjórnarskrárbreytingar" á þann hátt að við þjóðin gætum ekki fengið að kjósa um neitt af því sem nýja stjórnarskráin talar um að við megum kjósa um hverju sinni.

Önnur breyting: Alþingið útfrá geðþótta ákvörðun gæti breytt eða hert "Staðfesting laga" ákvæðinu á þann hátt að forseti Íslands mætti ekki synja almannhagslögum sem Alþingi samþykkir, með öðrum orðum, þingmenn gætu sett inn (bláletruðu) málsgreinina hér fyrir ofan sem stjórnlagráð fjarlægði, sem hljóðar svona: "Heimild til synjunar á ekki við um fjárlög, fjáraukalög og lög um skattamálefni, lög um ríkisborgararétt og lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum."

Þriðja breyting: Alþingið útfrá geðþótta ákvörðun gæti breytt "Undirstöðu" fyrsta kafla 5. gr. sem hljóðar svona:
   
5. gr. Skyldur borgaranna
<> Stjórnvöldum ber að tryggja að allir fái notið þeirra réttinda og þess frelsis sem í þessari stjórnarskrá felast.
<> Allir skulu virða stjórnarskrá þessa í hvívetna, sem og þau lög, skyldur og réttindi sem af henni leiða.

Með því að fjarlægja fyrstu málsgreinina eða orða þá grein á allt annan hátt sem þeim dettur í hug.

Fjórða breyting: Alþingið útfrá geðþótta ákvörðun gæti breytt "Dómsvald" sjöunda kafla 100. gr. sem hljóðar svona:
   
100. gr. Lögsaga dómstóla
<> Dómstólar skera endanlega úr um réttindi og skyldur að einkarétti, svo og sök um refsiverða háttsemi og ákveða viðurlög við henni.
<> Dómstólar skera úr um hvort lög samrýmist stjórnarskrá.
<> Dómstólar skera úr um hvort stjórnvöld hafi farið að lögum. Hjá ákvörðun stjórnvalds verður ekki komist í bráð með því að bera lögmæti hennar undir dóm.

Með því að fjarlægja aðra og þriðju málsgreinina eða orða þær greinar á allt annan hátt sem þeim dettur í hug.

Maður getur endalaust fundið ástæður sem Alþinginu gæti látið sér detta í hug útfrá stjórnarskrárbreytingum, því í gömlu stjórnarskránni þá átti Alþingið ekki svona mikið veldi. En með þessu valdi sem stjórnlagaráð hefur veit Alþinginu, þá geta allir hlutir gerst, án þess að þjóðin gæti nokkuð við því sagt. Og þótt stjórnlagaráð hafi kannski haft þá trú og hugsað þannig, að Alþingið myndi nú aldrei gera svoleiðis, þá veit maður aldrei hvað spilltir menn sem sitja inn á Alþingi láta sér detta í hug. Sem dæmi, hvernig varð með Icesave deiluna miklu sem þjóðin varð að þvinga til kosninga með því að biðja forseta Íslands að synja þeim lögum, hunsaði ekki Alþingið þjóðinni með því að gefa henni skít og skömm með því að reyna að þvinga hana til að borga skuldir sem hún skuldaði ekki? Og ef Alþingið myndi nú vilja þvinga þjóðina í ESB, hvað gæti hún gert? Jú, með samþykki 5/6 hvern hluta þingmanns, þá gætu þau breytt því ákvæði að við þjóðin fengjum ekkert við því að segja, með því að fella niður þjóðaratkvæðagreiðsluna með þeim útskýringum að þau hefðu leifi til þess útfrá 113. gr. og 2. mgr. nýju stjórnarskrárinnar.

Hér útfrá 113. gr. og 2 mgr. þá er stjórnlagaráð búin að gefa Alþinginu sem meirihluti þjóðarinnar treystir ekki, mikið veldi sem Alþingið gæti misnotað. Þannig spurningin er, vill þjóðin hafa þessa grein eins og stjórnlagaráð setti hana upp? Með þessari grein, þá hefur stjórnlagaráð valdið þjóð sinni miklum vonbrigðum. Og þótt margt gott sé í nýju stjórnarskránni, þá mun maður ekki kjósa nýja stjórnarskrá, bara útaf því að hún hljómar vel í eyrum. Nei, maður verður að geta kosið stjórnarskrá sem maður treystir að hún verði ekki misnotuð af valdamönnum sem lofa þjóð sinni öllu, en eru fljótir að svíkja þeim loforðum.

 
Samantekt: Eins og ég sagði, þá er margt gott í nýju stjórnarskránni sem maður gæti hrósað stjórnlagaráð fyrir. En útfrá þessum sjö greinum sem ég hef talið upp, þá hefði stjórnlagaráð mátt sleppa þeim greinum eða lagfæra þær á þann hátt að þjóðin hefði getað fengið aðeins meira vald til þess að geta haft hemil á þessum spilltum valdmönnum sem á síðustu árum, að efnahagshruni þjóðarinnar, hefur útskúfað þjóð sinni með skíta kasti, yfirgangs hroka og stælum. Því áður en stjórnlagaráð byrjaði störfum, þá hét það ráð "Stjórnlagaþing" sem dómstólar feldi niður með þeim úrskurði að það ráð hafði ekki staðist kosningarlögum, en útfrá geðþótta ákvörðun þá ákvað Alþingið að hunsa þeim dómi með því að töfra upp nafnið "Stjórnlagaráð". Í fyrstu þá hafði maður trú fyrir því að breyta ætti stjórnarskránni. Þannig í blindni, þá vildi maður hunsa því sem dómstólar höfðu sagt. Og maður hrósaði því að stjórnlagaráð væri byrjað störfum. Enn nú, þá sér maður eftir því að hafa hrósað stjórnlagaráði. Því útfrá síðasta stjórnarskrábreytingu stjórnlagaráðs sem hún afhenti forseta Alþingis, þá brást hún þjóðinni með þessum greinum sem þessi síða vitnar í. Hvað kom fyrir og hvað fór úrskeiðis? Var þetta vilji þjóðarinnar að Alþingið fengi meira veldi, en hún hefur nú? Hver var vilji þjóðarinnar að nýrri stjórnarskrá? Hlustaði stjórnlagaráð 100% á þjóð sína og gerði hún stjórnarskrána eftir vilja þjóðarinnar? Stórt er spurt og kannski fær maður svör, aldrei að vita?!

Lokaorð: Á meðan að nýja stjórnarskráin er svona upplögð, þá verður mitt svar, að kosningu nýju stjórnarskránni: "Nei!!!".

Af hverju? Jú, maður vildi eins og öll þjóðin sjá nýja stjórnarskrá sem tilheyrðist öllum án mismunar. En eins og nýja stjórnarskráin er upplögð, þá mismunar hún okkur öll, með þeim blekkingar ákvæðum sem því miður gæti valdið miklum vonbrigðum. Þannig að ef þjóðin ætlar sér að kynnast nýja stjórnarskrána og kjósi útfrá skoðunum sínum hvað þeim finnst um hana, þá væri gott fyrir alla sem lesa hana, að spyrja sig þær mikilvægu spurningar: "Var þetta það sem maður óskaði eftir að stjórnarskráin ætti við hverju sinni?", "Tilheyrist öll stjórnarskráin öllum án mismunar?", "Um hvað talar stjórnarskráin um mig, mína fjölskildu, ættir mínar og framtíðar ættir?" og "Getur maður treyst stjórnarskránni eins og hún er, að hún verður ekki misnotuð af valdmönnum?" Allt þetta getur hver og einn spurt, auðvitað með frjálsu vali.

Enn ef maður á að geta treyst stjórnarskrá, okkar æðstu lögum, þá verður maður að vera undirbúinn öllu.

Því eins og "Aðfaraorð" nýju stjórnarskrárinnar segir:

<> Við sem byggjum Ísland viljum skapa réttlátt samfélag þar sem allir sitja við sama borð. Ólíkur uppruni okkar auðgar heildina og saman berum við ábyrgð á arfi kynslóðanna, landi og sögu, náttúru, tungu og menningu.
<> Ísland er frjálst og fullvalda ríki með frelsi, jafnrétti, lýðræði og mannréttindi að hornsteinum.
<> Stjórnvöld skulu vinna að velferð íbúa landsins, efla menningu þeirra og virða margbreytileika mannlífs, lands og lífríkis.
<> Við viljum efla friðsæld, öryggi, heill og hamingju á meðal okkar og komandi kynslóða. Við einsetjum okkur að vinna með öðrum þjóðum að friði og virðingu fyrir jörðinni og öllu mannkyni.
<> Í þessu ljósi setjum við okkur nýja stjórnarskrá, æðstu lög landsins, sem öllum ber að virða.

Til að allir geta setið við sama borð, þá þarf þjóðin, að geta treyst þeim sem sitja við það borð. Þannig er með stjórnarskrána, að við verðum að geta treyst henni á þann hátt að við öll setjum á sama borði án mismunar.

Að lokum, það geta verið margar aðrar greinar sem geta valdið vonbrigðum, en að minnstakosti eru þetta þær helstu greinar sem ég gat fundið sem getur valdið mest vonbrigðum. Og síðan langar mig til þess að leggja fram þá ósk, til Alþingis, áður en kosið verður um nýja stjórnarskrá, að við þjóðin getum fengið að kjósa um þessar greinar; hvort við viljum halda þeim eða fella þær. Því að stjórnarskráin hún fjallar um okkur þjóðina og við sem þjóð eigum rétt á því að geta valið hvað við viljum að stjórnarskráin fjallar um. Og ef Alþingið þarf aftur að kalla upp stjórnlagaráð til þess að laga betur stjórnarskrána, þá verður það að vera þannig. Og ef stjórnlagaráð kæmi aftur til starfa, þá þyrfti hún útfrá óskum þjóðarinnar að breyta eða laga stjórnarskrána eftir hennar óskum, en ekki bara plástra stjórnarskrána til og vonast síðan eftir því að þjóðin taki ekki eftir því. En þar til að maður býður eftir breytingum, þá verður mitt svar að nýju stjórnarskránni eins og hún er: "Nei!!!".

Kær kveðja frá ykkar einlæga vin,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).