Vill Birgitta Pírati vera forsætisráðherra?

Þegar maður opnar netheima, þá tekur maður eftir því að margir vilja sjá Birgittu Jónsdóttur Pírata sem forsætisráðherra. En vill hún sjálf vera það sem margir spyrja, eins og þegar Útvarp Saga spurði þann 19. júní 2015 um þá spurningu: „Vilt þú að Birgitta Jónsdóttir Pírati verði næsti forsætisráðherra íslenska lýðveldisins?“, sem og svarendur að þessari spurningu sem lauk þann 22. júní 2015 voru 1189 manns, sem og 642 sögðu „NEI“, og 522 sögðu „Já“, og 25 voru hlutlausir.

Þá svarar hún því beint í því myndbandi, birt þann 15. júní 2015 á Youtube, að hún sækist ekki eftir þeirri stöðu að vilja vera forsætisráðherra. Og þeir sem skilja mæta vel enskuna ættu kannski að skilja það þegar hún útskýrir í því myndbandi að hún vilji ekki vera forsætisráðherra. En hér er smá léttþýðing á þeim parti þegar hún byrjar að tala um það að hún sækist ekki eftir því hlutverki að vilja vera forsætisráðherra, sem byrjar á 11:05 mínútur, sem hljóðar svona: „Og ég verð að segja ykkur svolítið; ég hef aldrei; aldrei dreymt um það að vilja vera stjórnmálaleiðtogi; aldrei; eða þá að vera þingmaður; ég hef aldrei dreymt um það að vilja vera ráðherra; hvað þá forsætisráðherra; í raun þá var það martröð fyrir löngu síðan sem ég skrifaði niður sem ljóð. En margt fólk er að reyna að láta mig passa inní það hlutverk; vegna míns krúttlega litla Píratapartís, sem er minnstur í mínu embætti; sem og er nú orðin vinsælasti flokkur á Íslandi; okkur er mjög brugðið, við höfum þurft að halda krísufundi vegna þessara velgengis.“, þessi setning endar á 11:43 mínútur.

Hérna er hægt að horfa á þetta Youtube myndband:

Og það sem hún skrifaði um þetta viðtal á ensku, sem hljóðar svona: „I have admit that I have never dreamt of being a leader, a politician, a parliamentarian, a minister, let alone the role of a Prime minister.”, sem og þýðist í léttþýðingu: „Ég verð að viðurkenna að ég hef aldrei dreymt um það að vilja vera leiðtogi, stjórnmálamaður, þingmaður, ráðherra, hvað þá því hlutverki að vera forsætisráðherra.“, þannig útfrá þessu þá sækist hún ekki eftir því að vilja vera forsætisráðherra.

Þannig hver er tilgangurinn í því að fólk er en í dag að pæla í þessari spurningu, er hún ekki búinn að svara því sjálf að hún vilji ekki vera forsætisráðherra, þannig er ekki orðið best að hætta þessum pælingum hvort hún vilji vera það sem hún vill ekki vera? Því í raun þá eru það ekki kjósendur sem velja það hver verði næsti forsætisráðherra, heldur er það Alþingið sjálft, eftir kosningaratkvæðum, sem kjósa það hver það er sem verður næsti forsætisráðherra. Þannig er ekki best að bíða þar til að kosningar verða? Það er að segja ef fólk er ekki orðið gubbandi þreytt á þessari rugl pólitík og fari nú að krefjast nýrra kosninga, sem verður því miður bara að koma í ljós hvort við sem þjóð nennum að bíða í sirka 2 ár eftir næstu kosningum.

Kær einlægis kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time: Will start buffering when initialized.
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

	Loop
	Start playing when buffered (Only Notify   ) -
	% Smart Buffer
	Estimated Time:
Donate to SmartVideo! Global Preferences

Grátur og gnístran tanna 17. júní 2015!

Þann 17. júní 1944 þá eignuðumst við okkar fyrstu stjórnarskrá sem kallast jafnræðislýðveldi Íslands, sem varð líka að fæðingardegi „[…] Jóns Sigurðssonar. Fæðingardags hans var fyrst minnst með opinberum samkomum árið 1907 […]“, og til „[…] að minnast hans var fæðingardagur hans valinn sem sá dagur sem Háskóli Íslands var stofnaður árið 1911 og sem þjóðhátíðardagur Íslendinga þegar Lýðveldið Ísland var stofnað þann 17. júní árið 1944.“, sem og „[…] fræg íslensk mótmæli sem kennd eru við Jón Sigurðsson, mælt á þjóðfundi árið 1851 sem Danska stjórnin boðaði til í Reykjavík þann 9. ágúst. Danska stjórnin lagði fram frumvarp og ætluðu Danir að setja Íslendingum nýja stjórnskipun þar sem réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“ og „[…] Þá risu þingmenn upp og mæltu nálega í einu hljóði: „Vér mótmælum allir. […]“.

Því þann 17. júní 2015 þá eru margir búnir að skrifa óhressu vælugreinar yfir þeim degi sem haldin var með trommuslátt og háköllum: „Vanhæf ríkisstjórn!“, sem nú á dögum margir þingmenn fokka mótmælendur með því sem Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi og flugvallarvina sagði þann 16 júní: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin sem eru að skemmta sér þennan dag. Vona að þetta fólk geti rifið hausinn út úr rassgatinu á sér bara þennan eina dag. […]“, sem og aftur sagði þann 18 júní: „[…] „Mér finnst að það sé hægt að mótmæla flestalla aðra daga en á sjálfum þjóðhátíðardeginum. Sá dagur á að einkennast af gleði,“ segir Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir, borgarfulltrúi Framsóknar og flugvallarvina, en hún er ein af þeim sem finnst það óviðeigandi að mótmæla ríkisstjórninni og aðgerðum hennar á þjóðhátíðardeginum. „Það voru börn á Austurvelli og það er óþarfi að þau þurfi að upplifa reiðina sem er í samfélaginu.“ […]“.

Sem og Sveinbjörg Birna Gunnlaugsdóttir oddviti Framsóknar sagði þann 18 júní: „[…] Í viðtalinu lýsti Sveinbjörg upplifun sinni af því að setjast sem varaþingmaður inn á Alþingi. Hún skammaði stjórnarandstöðuna fyrir niðurrif og spurði „Er fólk fífl?“ Nokkru síðar sagði hún: „Það var bara verið að væla“, og bætti því við að þeir sem gagnrýndu ríkisstjórnina fyrir að vera ekki að vinna vinnuna sína þyrftu „aðeins að fara í naflaskoðun“. […]“, sem og hún hélt áfram að segja: „[…] „Þeir sem hafa haft umræður um þetta, að fara að mótmæla eða leggja niður, mér finnst þetta bara vera einhverjir Evrópusinnar sem vilja bara fagna einhverjum samevrópskum degi.“ […]“.

Því þegar Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi og flugvallarvina spurði: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin […]“, þá er spurning lögð fram: „Hvað á hún við með þessari spurningu?“ og „Af hverju var mótmælt þann 17. júní 2015?“. Því einsog Jón Sigurðsson mótmælti gegn frumvarpi Dana konungs árið 1851 á sínum tíma, þá snerust þau mótmæli um það að „[…] réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“, sem og nú á okkar nútíma öld er að endurtaka sig aftur gegn okkar lýðveldi sem og minnihluti þjóðarinnar árið 2013 kaus þau stjórnvöld inná Alþingi okkar lýðveldis með trúarvon yfir því að nú væru breytingar, sem og stjórnvöld nú á dögum ætla sér að hundsa þau gefin loforð sem og margir láglauna Íslendinga sitja nú undir þeim blæðandi skammarblekkingum stjórnvalda sem vísvitandi ætla sér að svíkja með ójöfnuð sem svelta mörg börn þeirra foreldra sem gátu ekki á þjóðhátíðardegi Jóns Sigurðssonar ekki leift sér að fara með sín eigin börn til að skemmta sér á þeim degi vegna fátæktar margra láglaunaðra foreldra sem mættu frekar á staðin til að mótmæla þá kaldhæðni sem ríkistjórn okkar Alþingis fokka daglega við það að hundsa stöðu láglaunaðra sem margsinnis eru búin að hrópa fram launaréttlæti.

Og síðan er ekki nóg með það, þá eru stjórnvöld ekki bara að svelta og fokka fátæka láglaunaða, heldur er heilbrigðisvandi okkar þjóðar komin undir verkvalsbann stjórnvalda sem hundsa ástand þjóðarinnar með því að gera ólög gegn verkfalsréttstarfsmanna heilbrigðiskerfisins sem nú á dögum eru að hugsa um að flýja til annarra landa vegna kæruleysi stjórnvalda við að geta ekki gripið inní þau óréttlæti sem launasemjarar vísvitandi biðu eftir því að Alþingið myndu grípa inní með þeim ólögum við að vilja ekki semja við heilbrigðisstarfsfólk með réttlátum launum.

Og síðan til að bæta við meira kaldhæðni sem aldraðir og öryrkjar upplifa sem mörg af þeim eiga líka börn sem geta ekki leift sér að vera til í þessari þjóð nema lifa í einelti stjórnvalda sem árið 2013 lofuðu að leiðrétta þær skerðingar sem Steingrímur og Jóhanna lögðu fram árið 2009 gegn öllum öldruðum og öryrkjum sem margsinnis eru búnir að marghrópa réttlæti eftir að laun þeirra verði leiðrétt sem og stjórnvöld vísvitandi vita að þau laun sem aldraðir og öryrkjar geta varla lifað á nú á dögum vegna kaldhæðnisstjórnvalda sem hundsa þá stöðu sem aldraðir og öryrkjar eru því miður að upplifa með þeim margsköttunum nauðsynja sem bitna á aldraða og öryrkja og öðrum láglaunahópum sem svelta vegna of hárra matverða sem verslanir nú á dögum leika sér að hækka nauðsynjar þótt þess er ekki þörf, vegna græðgi matvöruverslana sem leika sér að hækka allt með valdi án þess að hugsa til láglaunafólksins sem óska líka eftir því að geta lifað eðlilegu lífi, en geta ekki vegna of hárra óréttlætis hækkana nauðsynja.

Þannig aftur er spurt, hvað á Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir borgarfulltrúi Framsóknar og flugvallarvina við sem spurði: „[…] „Er þessu fólki alveg nákvæmlega sama um börnin […]“?

Því hverjir eru að svelta nú á dögum Íslendinga sem hundsa stöðu láglaunaðra, sem og mörg af þeim eiga börn, en vegna skerðinga og margskattmathækkana geta ekki leift sér að lifa mannsæmandi lífi vegna óréttlætis stjórnvalda sem hundsa stöðu Íslendinga sér til skemmtunar án blygðunar þann skaða sem Ísland blæðir nú á dögum vegna kæruleysi þeirra sem fokka láglaunakjósendur vanvirðingaskömm sem Jón Sigurðsson mótmælti gegn á sínum tíma að „[…] réttindi Íslendinga væru nær engin og lítið tillit tekið til óska þeirra. […]“? Því ef meirihluti Íslendinga eiga að læra að virða afmælisdag Jón Sigurðssonar, þá verða stjórnvöld því miður líka að læra að gera hið sama, að virða alla þá sem stjórnarskrá 65. gr. krefst að: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

17. júní skömm Íslands!

Þegar maður hlustar á raðlygarann hann Sigmund Davíð forsætisráðherra, þá langar manni helst að æla við þá ræðu sem hann hélt nú þann 17. Júní 2015. Af hverju?

Því alveg frá kosningar, þá hefur þetta gjörspillta Alþingi ekkert getað gert fyrir sína þjóð, nema blekkja hana með svikum þjóðinni til skammar. Því þegar maður sér ástandið einsog það er nú á dögum, þá særist maður yfir þeirra kaldhæðni sem Alþingið er orðið. Þegar stjórnvöld svelta sína eigin þjóð með skömm sem kallar lengi „vanhæf ríkistjórn“, þá sýnir það að eitthvað er að. En hvað ætlar þessi vanhæfa og óheilaga ríkistjórn að gera í því að finna lausn við að losna undan þessu vandamáli sem hún sjálf með óréttlæti hefur skapað gegn sinni eigin þjóð?

Því hvernig er skaðinn orðin sem þessi ríkistjórn hefur valdið gegn sinni eigin þjóð? Því miður blæðandi skömm sem okkar óheilaga Alþingi hefur ekki en fattað hvernig á að laga. Sem dæmi má nefna sjúkrahús okkar lands og ójafnrétti aldraðra og öryrkja við það að geta ekki fengið réttlát laun. Og lengi gæti maður talið, en maður nennir ekki að eyða púðri á því að skrifa meira um það ástand sem þjóðin nú þegar blæðir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Blekkingarleikur stjórnvalda!

Hvert sinn sem alþingiskosningar eru, þá leggur söngkór þeirra þingmanna sem bjóða sig fram, mörg trúverðug loforð til allra sinna kjósenda að þau ætli sér að gera hitt og þetta fyrir lýðveldisalmenning, bara ef lýðveldisalmenningur trúir og treystir þeim og kýs þau inná þing. Og síðan þegar hinir trúverðugu lýðveldisalmenningur byrja að kjósa þá flokka sem lofuðu mestu, þá er það fyrsta sem þessir flokkar gera sem mest atkvæðin fengu, er að leika sér að hundsa og svíkja kjósendur um leið og þau komast til valda, sem og stjórnvöldum finnst það orðið mjög eðlilegur hlutur að gera, að beita blekkingum til sinna trúverðuga kjósenda sem vonuðust eftir því að stjórnvöld myndu vera heiðaleg og sýna fram sitt traust til kjósenda sem lögðu sig fram við að trúa þeirra raðlygablekkingum.

Því miður þá er þetta ekkert nýjar aðferðir sem stjórnvöld beita, enda hefur það sýnt sig frá hruni, að alþingið er ekki lengur Alþingi lýðveldi Íslands, heldur leikvöllur græðgisauðmannstéttarinnar sem múta hina gjörspilltu tilfinninga- og hjartalausu þingmenn sem sleikja upp græðgisauðmenn til að semja ójöfnunarlög gegn sinni eigin þjóð, þótt stjórnarskrá 65. gr. marghrópar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]“, sem og meirihluti stjórnvalda leika sér að margbrjóta þau ákvæði með því að búa til ólög sem stenst ekki stjórnarskránni.

Sem dæmi, þá er Alþingi okkar þjóðar að undirbúa lög sem á að skammta tíu vel auðugum einstaklingum sjáfarauðlindir okkar þjóðar með lögum, þótt stjórnarskráin sjálf hefur ekkert þannig ákvæði að auðlindirnar sem þjóðin á, skuli tilheyrast allri þjóðinni en ekki einhverjum tíu mútugjörnum græðgisauðmannseinstaklingum sem leika sér að því að kaupa stjórnvöld til að búa til ójöfnunarlög gegn þjóðinni án þess að hugsa um hag allra sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Og ekki er nóg með það að Alþingi okkar þjóðar er orðið svo mengandi gjörspillt og óheilög að þau vilja afhenda tíu græðgisauðmannsaumingjum auðlindir okkar þjóðar. Heldur leika stjórnvöld sér að hundsa láglaunafólk sem óska eftir því að geta fengið að lifa mannsæmandi lífi, sem nú á dögum geta varla skrapað sér til lifnaðar vegna of lágra launa.

Sem dæmi, þá eru margir búnir að skrifa margar óánægju greinar um það ástand hversu tilfinningarlauslega mörg stjórnvöld kvikindislega leika sér að því að vilja ekki hækka laun öryrkja, aldraðra og aðra hópa sem lifa í þeirri ójöfnunarstöðu að lifa daglega í fátæklega hungurmorðsástæðum vegna kæruleysi þeirra gjörspilltu stjórnvalda sem finnst það töff og eðlilegt að fátæklega hungursvelta þá sem minnst eiga, með því að síljúga að þeim mest láglaunuðustu að þau geti ekki fengið útfrá stjórnarskrá ákvæði 65. gr. sömu jöfnunarlaun og aðrir vil auðugir græðgisauðmenn hafa getað fengið með því að múta þingmenn til að brjóta gegn því ákvæði sem stjórnarskráin hrópar dagsdaglega: „Allir skulu vera jafnir […]“.

Því þann 12. júní 2015, þá skrifaði Sigríður Hanna Ingólfsdóttir, félagsráðgjafi Öryrkjabandalags Íslands grein í vísir.is, sem og mig langar að vitna úr, sem segir: „Þann 29. maí sl. var fjármálaráðherra krafinn svara um það hvort bætur almannatrygginga til lífeyrisþega muni hækka í 300.000 kr. á samningstímabilinu, samhliða hækkun lægstu launa í nýafstaðinni kjarasamningagerð á almennum vinnumarkaði. Í svari fjármálaráðherra kom skýrt fram að ekki stæði til að hækka lífeyrisgreiðslur í takt við krónutöluhækkun lægstu launa á vinnumarkaði. Horft yrði til lögbundins fyrirkomulags um breytingu bóta almannatrygginga, en þar er ráðherra væntanlega að vísa í 69. gr. laga um almannatryggingar.

Þessi lagagrein hefur verið sniðgengin við fjárlagagerð síðustu ára, sem hefur valdið því að lífeyrisþegar hafa setið eftir og orðið fyrir verulegri kjaragliðnun. Eins og fram kemur í skýrslu Talnakönnunar hf. um þróun bóta TR til öryrkja 2008-2013 náði lífeyririnn hvorki að halda í við þróun lægstu launa, verðlags- né launavísitölu. Niðurstaða skýrslunnar er skýr og út frá henni má fullyrða að kjör örorkulífeyrisþega hafi versnað meira en annarra frá efnahagshruni.“, og: „Samkvæmt 69. gr. laga um almannatryggingar eiga örorkugreiðslur Tryggingastofnunar ríkisins (TR) að breytast árlega í takt við launaþróun en þó þannig að þær hækki ekki minna en verðlag samkvæmt vísitölu neysluverðs. Greiðslurnar ættu ekki aðeins að hækka ef laun hækkuðu, heldur ættu þær einnig að taka mið af verðlagshækkunum, eins og fram kemur í greinargerð með frumvarpinu þegar ákvæðið var lögfest árið 1997. Í ræðu Davíðs Oddssonar, þáverandi forsætisráðherra, þann 9. desember 1997 sagði hann um ákvæðið: „Lásinn er tvöfaldur. Miðað er við að neysluvísitalan sé í lágmarki og síðan er viðmiðunin kaupið að auki. […] Það á ekki að láta nægja að miða við neysluvísitöluna. Það á jafnframt að gæta þess að huga sérstaklega að og hafa viðmiðun á launaþróuninni og þá auðvitað er bara hægt að gera það þegar launaþróunin er vænlegri kostur en vísitala neysluverðs.“ Mætti ekki líta til þessara orða Davíðs á Alþingi sem lögskýringar á 69. greininni?“, og: „Í stefnu með fjárlögum 2015 er ekki gert ráð fyrir leiðréttingu kjaragliðnunar eða að taka eigi nokkurt mið af launaþróun við ákvörðun fyrir árin 2016 og 2017. Þar segir orðrétt: „Í langtímaáætluninni er miðað við að bætur almannatrygginga hækki einnig um 3,5% árið 2015 og eftir það verði árlegar hækkanir 1% umfram verðlag.“ Raunin varð einungis 3% hækkun í janúar 2015.“, og að lokum: „Hækkun um nokkrar prósentur á lágar upphæðir þýðir einungis hækkun um örfáa þúsundkalla, eins og reyndin hefur verið síðustu ár. Frá því núverandi ríkisstjórn tók við í maí 2013 hafa óskertar örorkulífeyrisgreiðslur eftir skatt hækkað úr 162.418 kr. í 172.516 kr. eða um 10.000 kr. Það gefur auga leið að þessar hækkanir gera ekki annað en að halda fólki með lágar ráðstöfunartekjur í fátækt. Á sama tíma hefur ýmis annar kostnaður hækkað verulega, s.s. húsnæðis- og heilbrigðiskostnaður og virðisaukaskattur á matvæli verið hækkaður svo fátt eitt sé nefnt.

Rétt er að minna á að Ísland er aðili að alþjóða mannréttindasamningum sem viðurkenna rétt sérhvers manns til viðunandi lífsafkomu og sífellt batnandi lífsskilyrða.

Óhjákvæmilegt er að hækka lágmarkslaun verulega. Að sama skapi er óhjákvæmilegt að hækka lífeyri almannatrygginga umtalsvert, enda ekki hægt að lifa á Íslandi í dag á ráðstöfunartekjum undir eða við 200.000 krónur á mánuði. Stjórnvöld virðast eiga auðvelt með að „gleyma“ eða horfa fram hjá lífeyrisþegum, sem ekki hafa verkfallsrétt. Þessu þarf að breyta.“

Sem og sínir útfrá þessari grein sem Sigríður Hanna Ingólfsdóttir, félagsráðgjafi Öryrkjabandalags Íslands skrifaði, að Alþingið er að leika sér að fjársvelta þá sem minnst eiga með því að brjóta gegn 69. gr. laga um almannatryggingar, og ekki bara þá laga grein heldur líka alþjóða mannréttindasamningum sem Ísland er aðili að. Sem og sínir hversu vel mengað okkar Alþingi er orðið, að þeim finnst það orðið mjög eðlilegt að fjársvelta þá sem geta ekki barist fyrir sínum réttindum með því að fara í verkfall vegna kaldhæðni þeirra stjórnvalda sem leika sér að því að brjóta gegn stjórnarskránni, lagagrein almannatryggingar og alþjóða mannréttindasamningum Íslands, með því að vilja ekki leiðrétta launkjör láglaunaðra.

Þannig spurningin er: „Tilhvers er stjórnarskráin til og hvaða tilgangur er það að búa til lög eftir henni, þegar flest öll lög landsins stangast gegn jafnræði þeirra ákvæða sem segir að allir skulu vera jafnir fyrir lögum?“. Því einsog meirihluti þjóðarinnar nú á dögum óskar eftir að fá nýja stjórnarskrá, þá sér maður engan tilgang í því að óska eftir nýrri stjórnarskrá, þegar sú núverandi stjórnarskrá sem þjóðin okkar tilheyrist nú á dögum er margbrotin af stjórnvöldum sem vísvitandi leika sér að því að hundsa láglauna jafnræðiskjósendur til mannsæmandi launa, vegna dýrkun þeirra stjórnvalda sem leifa græðgisauðmenn að kaupa þá siðspillingu sem rústað hefur Ísland í þó nokkur mörg skammarár, án þess að stjórnvöld blygðist þeirra ójöfnunarskömm sem þau hafa undanfarin ár sýnt láglauna Íslendingum með því að gefa þeim skít og vanvirðingu. Því hvað annað er hægt að segja um okkar Alþingi sem vanvirðir sína kjósendur með raðlygablekkingum að þau ætli sér að standa við gefin loforð, en vegna þeirra mengandi siðspillingu þá kvikindislega leika þau sér að hundsa láglaunaða án þess að sína einhvern snefil af tilfinningu til þeirra fátæktarstöðu sem margir láglaunaðir lifa við nú á dögum, vegna þeirra fátæktargildru sem stjórnvöld endalaust setja þá lægst launuðustu í með því að margskatt hækka nauðsynjar græðgisauðmönnum til skemmtunar en stjórnvöldum til háborinnar skammar án þess að veita leiðréttinga launa þeirra sem mest þurfa á þeim hækkunum að halda.

Þannig megi sá dagur einhvern tíman verða, hvort það sé á þessu ári eða að næstu kosningum, en vonandi sem fljótast, að stjórnvöld hætti þessari niðurlægingareinelti sem þau veita láglaunuðum, að þau eignist tilfinningu til sinna láglaunakjósenda sem þau vísvitandi hafa svikið þeim launaleiðréttingu, að þau fari nú að vakna og veita þeim sem verst eru staddir að sýna einhverja miskunn við það að geta hunskast til þess að leiðrétta laun þeirra sem þurfa á þeirri leiðréttingu að halda. Það er að segja ef Alþingið yfir höfuð, kann að virða sína kjósendur án þess að blekkja og svíkja þau. Því nóg er komið af þessum eineltisskítaleik sem Alþingið sínir láglaunuðum án þess að sína þann snefil af tilfinningu að vilja gera eitthvað í þeim vanda sem þjóðin á við að stríða hverju sinni.

PS: Ef ykkur langar að deila þessari bloggfærslu, þá með mínu leyfi megið þið gera það.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Eineltisskömm 65. gr. stjórnarskrárinnar!

Samkvæmt sáttmálslýðveldi stjórnarskrá 1944 sem sorgarskömm okkar framtíðkynslóða sem kallast útfrá ákvæðum 65. gr. stjórnarskrárinnar sem orðast: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum […]” sem 1995 var kosið í okkar núverandi stjórnarskrá af öllum svokölluðum jafnræðis lýðveldiskjósendum sem blekkjandi trúðu að „Allir skulu vera”, sem nú á dögum túlkast í lögum sem: „Allir” spurningarmerki „skulu” stóru spurningarmerki „vera” ennþá stærra spurningarmarki „jafnir” miklu stærra spurningarmerki „fyrir” óteljandi spurningarmerki „lögum” sem nú til dags er ennþá hausverklega spurt: „Hverjir eru jafnir?“.

Því eitt er mjög forvitnislegt að vita, hvernig ætlar Alþingi okkar lýðveldisþjóðar að púsla saman og útskýra fyrir börn okkar framtíðakynslóða hvað „Allir skulu vera” þegar þau forvitnislega munu spyrja: „Er ég jöfn fyrir lögum?“; „Er mín uppeldis fjölskilda jöfn fyrir lögum?“; „Eða er ættkynslóð mín jöfn fyrir lögum?“; „Ef svo ekki, hverjir er þá jafnir fyrir lögum?“. Því ekki nægir bara að hugsa um hálaunaklíkukjósendur, heldur líka framtíða börn sem seinna meir munu kjósa og gætu spurt, sem margsinnis er búið er að skrifa, tala og fjalla um, sem og fjölmiðlar, blogga, birta og sýna, sem og engin börn láglaunaðra foreldra munu geta forðast við að spyrja: „Eru  allir jafnir fyrir lögum?”.

Því ef börn okkar framtíðakynslóða eiga að vera jöfn fyrir lögum eins og okkar núverandi stjórnarskrá kennir. Þá þarf Alþingi Íslands að huga að framtíð allra sem jöfn eiga að vera fyrir lögum. Því á meðan Alþingi nú á dögum er viljandi að fjársveltaláglaunaða sem daglega eru skert réttindum til mannsæmandi launa með óréttlætis ójöfnuð, sem sum börn eiga, sem munu læra sjá og upplifa, að ekki eru allir jafnir fyrir þeim lögum sem stjórnarskráin hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir”.

Þannig hverjir eru allir skulu vera jafnir fyrir lögum, er það bankaklíka, kvótaklíka, auðmannsklíka, millistéttaklíka, eða Alþingi fjölskildu, vináttu og kunningja tengslaklíkan sem líta á að þau séu allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum, á meðan láglaunastétt lifir eineltislaganíðlega til ójöfnuna brauðsmola skömm hina efnameyri til hátíðar skemmtunar sem geta mútað fram jöfnuð til sinna og sína, á meðan börn láglaunaðra foreldra spyrja: „Hvað munu lögin segja þegar ég verð fullorðin, mun ég lifa í jöfnuð?“.

Sem endalaust væri hægt að spyrja, veit Alþingið í raun og veru nokkuð yfir höfuð hvað jafnræði þýðir? Því ef þau telja sig fatta hvað jafnræði þýðir, af hverju er þá Alþingið nú á dögum ekki búið að sinna því hlutverki að leiðrétta láglaunuðum mannsæmandi launum eins og stjórnarskráin segir til um að allir skulu vera jafnir fyrir lögum? Eða er Alþingið kannski kosið til að fara illa með láglaunaða sem margir af þeim hafa þurft að standa í skömm brauðsmolaraðir eftir nauðsynjum hungurmorða vegna skorts á mannsæmandi réttlátra launa til lifnaða? Því hvað kostar það Alþingið mikið að sína þá heiðursvirðingu til allra sem eiga að vera jafnir fyrir lögum að geta veitt leiðréttinga láglaunaðra í 300 þúsund krónur einsog óskað er eftir af meirihluta jafnræðislýðveldiskjósenda? Því ekki nægir lengur að sína þá niðurlægjandi vanvirðingu gegn láglaunuðum að halda það að þau séu ekki jafnmikið jöfn sem „Allir skulu vera“.

Því ef draumar Íslands langar einhvern daginn að skapast sem kynslóð sem kallast „Allir skulu vera“ fyrir öllum lögum „jafnir“ einsog lýðveldisstjórnarskrá Íslands orðar það án mismunar kynja eða launa, þá er orðið nóg komið af þeirri niðurlægingarskömm sem okkar stjórnarskrá hrópar daglega: „Allir skulu vera jafnir“, sem og vegna misnotkunar ójafnræðislöggjöf Alþingis hefur mengað, sem og er nóg komið af þessari blæðandi skömm gegn okkar æðstu stjórnarskráalaga sem öll lög eiga að vera jöfn fyrir öllum.

Þannig megi jöfnuður vera okkar framtíð, öllum til góðs, án aðgreiningar og mismunar, því öll erum við jöfn fyrir lögum, sem samkvæmt stjórnarskrá okkar segir.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).