Er virkilega til sannur kærleikur?

Þegar kærleikur er skoðað í Íslensku orðabókinni sem orðast á þennan hátt: „kærleikur, kærleiki KK • ást • heit vinátta > vera í kærleikum við e-n / miklir kærleikar voru með þeim“, sem sést að orðið þýðir „ást • heit vinátta“, semsagt að vera ástfanginn í væntumþykju, í heitu vináttusambandi, eða bara einfaldlega kunna að virða og elska.

Sem og spurt er: „Þýðir kærleikur bara ‚ást • heit vinátta‘?“, því eina leiðin til að finna það út, þá langar mig til að útskýra í þessari langbloggfærslu: „Hvað er virkilega sannur kærleikur í raun og veru?“.

Því samkvæmt því aldafórnriti sem biblía er kölluð – sem er margvirt og elskuð af mörgum eða vanvirt og marghötuð af mörgum sem skilja ekki nógu vel hvað kærleikur er – þá lýsir sú aldarbók kærleikanum dýpra en bara ‚ást • heit vinátta‘ eins og dæmi um það sem einu sinni var ritað: „Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp. • Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. • Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en samgleðst sannleikanum. • Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. • Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. […]“ sem og meira segir: „En nú varir trú, von og kærleikur, þetta þrennt, en þeirra er kærleikurinn mestur. (Fyrsta Korintubréf 13:4-8a og 13:11)“. Sem og þýðir í breiðu samhengi, þá er kærleikur ekki bara einhver ‚ást • heit vinátta‘ heldur allt það sem hver og einn þarfnast í sínu eigin lífi einsog Fyrsta Jóhannesarbréf 4:7-8 segir: „Þér elskaðir, elskum hver annan, því að kærleikurinn er frá Guði kominn, og hver sem elskar er af Guði fæddur og þekkir Guð. • Sá sem ekki elskar þekkir ekki Guð, því að Guð er kærleikur.“, sem beinlínis þýðir, kærleikurinn er Guð sjálfur sem elskar okkur þótt okkur líkar það eður ei.

Og þar sem Guð sjálfur er kærleikur og elskar okkur einsog Jóhannesarguðspjall 3:16-21 vitnar: „Því svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilíft líf. • Guð sendi ekki soninn í heiminn til að dæma heiminn, heldur að heimurinn skyldi frelsast fyrir hann. • Sá sem trúir á hann, dæmist ekki. Sá sem trúir ekki, er þegar dæmdur, því að hann hefur ekki trúað á nafn Guðs sonarins eina. • En þessi er dómurinn: Ljósið er komið í heiminn, en menn elskuðu myrkrið fremur en ljósið, því að verk þeirra voru vond. • Hver sem illt gjörir hatar ljósið og kemur ekki til ljóssins, svo að verk hans verði ekki uppvís. • En sá sem iðkar sannleikann kemur til ljóssins, svo að augljóst verði, að verk hans eru í Guði gjörð.“, þá ber okkur að læra lifa kærleik, að ganga þann þrönga flókna veg að elska náungan eins og sjálf okkur, því þetta er hin eilífa fría gjöf frá Guði komið, að elska eins og Guð hefur eilíflega alltaf elskað okkur og vill ekki að neinn glatist heldur hafi eilíft líf í þeim kærleik sem gefur líf. Því eins og ritningarnar lýsa Guði himna Föður skapara himins og jarðar sem sendi sinn eingetinn Drottin vorn Jesú Krist inní þennan hrörna heim til að deyja og rísa upp frá dauðum svo við getum fengið að lifa í að glatast ekki heldur eignast eilíft líf, því þetta er það sem Guð skapari í upphafi ætlaði okkar fyrsta mankyni, að allir skyldu elska hvort annað nákvæmlega einsog Guð elskar sína eigin sköpun, sem og mankyn nú á dögum vilja helst rústa og eyða. Því þar sem okkar fyrsti forfaðir ákvað að vilja sækjast eftir skilningsvit á milli góðs og ills, þá því miður sitjum við mankynið í því vali, að velja á milli hvað er gott og hvað er illt.

Því eins og Guð sagði um fyrsta manninn einsog Fyrsta Mósebók 1:26-27 vitnar: „Guð sagði: Vér viljum gjöra manninn eftir vorri mynd, líkan oss, og hann skal drottna yfir fiskum sjávarins og yfir fuglum loftsins og yfir fénaðinum og yfir villidýrunum og yfir öllum skriðkvikindum, sem skríða á jörðinni. • Og Guð skapaði manninn eftir sinni mynd, hann skapaði hann eftir Guðs mynd, hann skapaði þau karl og konu.“, og sem Fyrsta Mósebók 2:7 segir: „Þá myndaði Drottinn Guð manninn af leiri jarðar og blés lífsanda í nasir hans, og þannig varð maðurinn lifandi sál.“, og það sem Fyrsta Mósebók 2:22-24 segir: „Og Drottinn Guð myndaði konu af rifinu, er hann hafði tekið úr manninum, og leiddi hana til mannsins. • Þá sagði maðurinn: Þetta er loks bein af mínum beinum og hold af mínu holdi. Hún skal karlynja kallast, af því að hún er af karlmanni tekin. • Þess vegna yfirgefur maður föður sinn og móður sína og býr við eiginkonu sína, svo að þau verði eitt hold.“, og að lokum það sem Fyrsta Mósebók 2:16-17 segir: „Og Drottinn Guð bauð manninum og sagði: „Af öllum trjám í aldingarðinum máttu eta eftir vild, • en af skilningstrénu góðs og ills mátt þú ekki eta, því að jafnskjótt og þú etur af því, skalt þú vissulega deyja.“, sem og var vitnisburður á þeim tíma, að ef okkar fyrsti jarðforfaðir sem var skapaður eftir Guðs mynd hefði hlítt hinu eina boði sem honum var boðið, þá hefði mankynjarðar lifað eilíflega án skilning á milli góðs og ills, því alveg síðan að fyrstu jarðforeldrar okkar ákváðu að taka á móti skilningsvit góðs og ills.

Þá sorglega er heimurinn orðin einsog Jesaja 5:20 vitnar: „Vei þeim, sem kalla hið illa gott og hið góða illt, sem gjöra myrkur að ljósi og ljós að myrkri, sem gjöra beiskt að sætu og sætt að beisku.“, semsagt fáir nú á dögum kunna ekki orðið að greina á milli hvað er gott og hvað er illt. Sem og þýðir að kærleikur margra hefur hríðkólnað og mankynjarðar er farið að hata hvort annað útaf engu, bara útaf því að þau kunna orðið ekki lengur að elska aðra nema sitt eigið sjálfsegó, sem og Síðara Tímóteusarbréf 3:1-4 vitnaði á sínum tíma að myndi gerast: „Vita skalt þú þetta, að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. • Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, • kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, • sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi munaðarlífið meira en Guð.“, og sem Rómverjabréf 1:21-24 segir: „Þeir þekktu Guð, en hafa samt ekki vegsamað hann eins og Guð né þakkað honum, heldur hafa þeir gjörst hégómlegir í hugsunum sínum, og hið skynlausa hjarta þeirra hefur hjúpast myrkri. • Þeir þóttust vera vitrir, en urðu heimskingjar. • Þeir skiptu á vegsemd hins ódauðlega Guðs og myndum, sem líktust dauðlegum manni, fuglum, ferfætlingum og skriðkvikindum. • Þess vegna hefur Guð ofurselt þá fýsnum hjartna þeirra til saurlifnaðar, til þess að þeir svívirtu líkami sína hver með öðrum. • Þeir hafa skipt á sannleika Guðs og lyginni og göfgað og dýrkað hið skapaða í stað skaparans, hans sem er blessaður að eilífu. Amen.“, og sem Rómverjabréf 1:26-35 segir: „Þar eð þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gjörðu það sem ekki er tilhlýðilegt, • fylltir alls konar rangsleitni, vonsku, ágirnd, illsku, fullir öfundar, manndrápa, deilu, sviksemi, illmennsku. Þeir eru rógberar,• bakmálugir, guðshatarar, smánarar, hrokafullir, gortarar, hrekkvísir, foreldrum óhlýðnir, • óskynsamir, óáreiðanlegir, kærleikslausir, miskunnarlausir, • þeir eru menn, sem þekkja réttdæmi Guðs og vita að þeir er slíkt fremja eru dauðasekir. Samt fremja þeir þetta og gjöra að auki góðan róm að slíkri breytni hjá öðrum.“, semsagt mankynjarðar er farið að dýrka meira hið illa, en að leita eftir hinu góða.

Því einsog Orðskviðir 6:16-19 vitnar: “Sex hluti hatar Drottinn og sjö eru sálu hans andstyggð: • drembileg augu, lygin tunga og hendur sem úthella saklausu blóði, • hjarta sem bruggar glæpsamleg ráð, fætur sem fráir eru til illverka, • ljúgvottur sem lygar mælir, og sá er kveikir illdeilur meðal bræðra.“, því ef einhverjum langar einhvern tíman að elska eins og Guð sjálfur elskar sitt eigið sköpunarverk, með því að hafa andstyggð af öllu því sem illt er, þá er það eina sem þarf að læra er að elska náungan nákvæmlega eins og við elskum okkur sjálf. Því til að geta gefið kærleik, þá þarf maður að læra að geta sýnt hvort öðru þann heiður að geta gefið öðrum kærleik aftur til baka.

Því þetta er það sem orð Guðs talar um í Fyrsta Jóhannesarbréf 3:17-21 sem vitnar: „Ef sá, sem hefur heimsins gæði, horfir á bróður sinn vera þurfandi og lýkur aftur hjarta sínu fyrir honum, hvernig getur kærleikur til Guðs verið stöðugur í honum? • Börnin mín, elskum ekki með tómum orðum, heldur í verki og sannleika. • Af þessu munum vér þekkja, að vér erum sannleikans megin og munum geta friðað hjörtu vor frammi fyrir honum, • hvað sem hjarta vort kann að dæma oss fyrir. Því að Guð er meiri en hjarta vort og þekkir alla hluti. • Þér elskaðir, ef hjartað dæmir oss ekki, þá höfum vér djörfung til Guðs.“, og það sem Fyrsta Jóhannesarbréf 4:7-13 segir: „Þér elskaðir, elskum hver annan, því að kærleikurinn er frá Guði kominn, og hver sem elskar er af Guði fæddur og þekkir Guð. • Sá sem ekki elskar þekkir ekki Guð, því að Guð er kærleikur. • Í því birtist kærleikur Guðs meðal vor, að Guð hefur sent einkason sinn í heiminn til þess að vér skyldum lifa fyrir hann. • Þetta er kærleikurinn: Ekki að vér elskuðum Guð, heldur að hann elskaði oss og sendi son sinn til að vera friðþæging fyrir syndir vorar. • Þér elskaðir, fyrst Guð hefur svo elskað oss, þá ber einnig oss að elska hver annan. • Enginn hefur nokkurn tíma séð Guð. Ef vér elskum hver annan, þá er Guð stöðugur í oss og kærleikur hans er fullkomnaður í oss. • Vér þekkjum, að vér erum stöðugir í honum og hann í oss, af því að hann hefur gefið oss af sínum anda.“, og það sem Galatabréf 5:22-23 segir: „En ávöxtur andans er: Kærleiki, gleði, friður, langlyndi, gæska, góðvild, trúmennska, • hógværð og bindindi. Gegn slíku er lögmálið ekki.“, því þar sem Guð er andi eins og Jóhannesarguðspjall 4:24 orðar það: „Guð er andi, og þeir, sem tilbiðja hann, eiga að tilbiðja í anda og sannleika.“, þá ber okkur að læra að elska hvort annað í anda og sannleik.

Því eins og Síðara Korintubréf 4:18 vitnar: „Vér horfum ekki á hið sýnilega, heldur hið ósýnilega. Hið sýnilega er stundlegt, en hið ósýnilega eilíft.“, og líka: „Því að hið ósýnilega eðli hans, bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki, er sýnilegt frá sköpun heimsins, með því að það verður skilið af verkum hans. Mennirnir eru því án afsökunar. (Rómverjabréf 1:20)“. Þannig lærum að virða, því á meðan við sjáum náungan okkar í þörfum, þá ber okkur að læra að virða hann, frekar en að hundsa honum sem gæti orðið þú sjálfur, því sjálf vitum við ekki hvernig framtíð okkar ber í skauti sér, því ef við sjálf viljum virðingu, þá lærum að virða náungan eins og við sjálf myndum óska eftir því að vilja fá virðingu til baka. Því til að geta sagt að maður elski Guð, þá þarf maður að læra að elska náungan eins og sjálfan sig.

Því þetta er sú fría gjöf sem Guð Faðir skapari himins og jarðar gaf okkur eins og Fyrsta Jóhannesarbréf 4:14-21 vitnaði á sínum tíma: „Vér höfum séð og vitnum, að faðirinn hefur sent soninn til að vera frelsari heimsins. • Hver sem játar, að Jesús sé Guðs sonur, í honum er Guð stöðugur og hann í Guði. • Vér þekkjum kærleikann, sem Guð hefur á oss, og trúum á hann. Guð er kærleikur, og sá sem er stöðugur í kærleikanum er stöðugur í Guði og Guð er stöðugur í honum. • Með því er kærleikurinn orðinn fullkominn hjá oss, að vér höfum djörfung á degi dómsins, því að vér erum í þessum heimi eins og hann er. • Ótti er ekki í elskunni. Fullkomin elska rekur út óttann. Því að óttinn felur í sér hegningu, en sá sem óttast er ekki fullkominn í elskunni. • Vér elskum, því að hann elskaði oss að fyrra bragði. • Ef einhver segir: Ég elska Guð, og hatar bróður sinn, sá er lygari. Því að sá sem elskar ekki bróður sinn, sem hann hefur séð, getur ekki elskað Guð, sem hann hefur ekki séð. • Og þetta boðorð höfum vér frá honum, að sá sem elskar Guð á einnig að elska bróður sinn.“

Allt þetta getur verið þröngur og erfiður vegur að vilja læra ganga eftir, en er þess virði að vilja læra, á meðan maður lifir þessum hrörna hatursheimi sem kann orðið ekki lengur að elska náungan eins og sjálfa sig, vegna hatur við þann Guð sem elskaði okkur að fyrra bragði. Þannig lærum ef við viljum fá virðingu til baka, því án kærleiks, er ekkert til sem líf getur kallast, nema að læra að elska náungan eins og við elskum okkur sjálf.

Þannig lærum, því kærleikurinn er sú eina fría gjöf sem gefur eilíft líf, allt það sem hver og einn hefur margsinnis óskað eftir, en þar sem hatur og illska þolir ekki kærleik, þá því miður hafa margir lent í þeim hörmungum sem enginn vill upplifa, en því miður hafa þurft að upplifa. Því á meðan illska, hatur og fyrirlitning stjórnar heiminum, þá þarf sá heimur sem Guð svo mikið elskar að hann gaf son sinn eingetinn Drottin vorn Jesú Krist til að deyja fyrir syndir okkar til að við gætum lært að elska eins og Guð elskar okkur að fyrra bragði. Þannig megi sá náðar kærleikur vera mitt á meðal okkar að við mættum læra að elska náungan eins og sjálf okkur, því þannig lærum við að eignast einhvern tíman hinn sannann frið sem margsinnis er leitað, stritað og hrópað eftir. Því án kærleiks, verður engin friður, því illska, hatur og vanvirðing kann ekki að gefa frið, alveg sama hversu margir reyna að skapa þann frið með þeirri illsku sem þeir gera öðrum, bara útaf hatri, græðgi og í stríð við náungan. Því þegar skilningur mankyns mun einhvern tíman læra að elska náungan eins og við elskum okkur sjálf, þá loksins mun sá sanni friður koma, því hann kostar ekkert, nema að læra kærleik.

Því þegar sá dagur mun koma að við munum öll læra þann eina kærleiksveg sem sannann frið gefur. Þá megi það sem Títusarbréf 2:11 segir: „Því að náð Guðs hefur opinberast til sáluhjálpar öllum mönnum.“, og það sem Síðara Þessaloníkubréf 2:16-17 segir: „En sjálfur Drottinn vor Jesús Kristur og Guð, faðir vor, sem elskaði oss og gaf oss í náð eilífa huggun og góða von, • huggi hjörtu yðar og styrki í sérhverju góðu verki og orði.“, og að það sem segir: „Sá sem þetta vottar segir: „Já, ég kem skjótt.“ Amen. Kom þú, Drottinn Jesús! • Náðin Drottins Jesú sé með öllum. (Opinberunarbók 22:20-21)“, og ef þið viljið deila þetta skrif til ykkar vina, þá eru þið velkomin til að gera það.

Og að lokum, ef ykkur langar að vita „Hvað er að vera Kristinn í trú?“, þá getið þið smelt á þessa facebook síðu hér og lært að vita hvað er að vera kristinn í trú, og allar feitskáletursbiblíutilvitnanir eru teknar úr Biblíuþýðingu 1981.

Kær kærleiks von til betri framtíða: „Amen. Kom þú, Drottinn Jesús!“,
kær náðarkveðja frá ykkar einlæga vin, Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 27.9.2015 kl. 22:47]

Kæleikurinn er máttur.

[Magnús Ragnar (Maggi Raggi)., 28.9.2015 kl. 02:58]

Guð er kallaður hinn Almáttugi, þannig já kærleikur er máttur sem kallast Guð útfrá biblíutúlkun sem hinn eini sanni skapari himins og jarðar, sem tengir saman að Guð er hinn máttugi skapari eilífi kærleikur sem gaf son sinn eingetinn Drottin vorn Jesú Krist til að deyja og rísa upp frá dauðum svo við getum lifað eilíflega með skapara okkar sem allt líf gefur, sem sorglega okkar mankyn er að rústa vegna illsku og hatri við þann sem þeir kalla „guð“, án þess þó nokkuð að vita í raun og veru hver hinn máttugi er. Því andstæða kærleikans er jú hatur, sem því miður margir nú á dögum lifa við, að hata náungan í stað þess að læra að elska náungan eins og sjálfan sig.

Þannig megi sá dagur koma að allt mankynjarðar læri þann erfiða veg, að læra að elska náungan eins og við elskum okkur sjálf, því við þörfnumst þess eins og ástand heimsins er nú á okkar öld. Því hvað kostar að geta fengið að lifa í virðingu? Ekkert nema kærleik, því þetta er okkar eina frýja gjöf sem gefur líf sem Guð vill gefa. En þar sem mankynjarðar er svo upptekið að vilja ekki kærleik, þá er engin furða að mankynjarðar þekkir orðið ekki Guð, því Guð er kærleikur.

Kær kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

[Magnús Ragnar (Maggi Raggi)., 28.9.2015 kl. 07:19]

Smá leiðrétting, orðið „þetta er okkar eina frýja gjöf“ á að vera „þetta er okkar eina fría gjöf“. Og ég biðst afsökunar á þessari villu og vona að það skiljist mæta vel að kærleikur er frí gjöf sem hver og einn getur eignast, bara ef mankynjarðar hefur áhuga á því að vilja læra að elska náungan eins og sjálfan sig, því það kostar ekkert að læra ganga í kærleik, nema læra virða hvort annað.

Kær Kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).