Þegar kærleikur syrgir mannslíf jarðar!

Kærleikur er frjáls frí gjöf sem meirihluti mannkyn nú á öld kunna varla að gefa sem fáir vilja lítið læra að skilja til að ganga eftir sem því miður margir afneita hinum eina sannann frið sem líf gefur til allra sem læra elska virða náungan eins og sjálfan sig sem alltaf gott gefur. Því til að læra gera gott þá þarf lærdómur kærleikans til alsmannlífs til að skilja hvað er gott.

En á meðan bálshatur illskurótar er mitt á meðal jarðar sem aldamannkynssagan er endalaust að endurtaka sig aftur og aftur við að finna allskonar kúnstaleiðir til að gera öðrum illt en ekki gott. Þá því miður syrgir hin eina sanna fría gjöf sem hinn sanni friður kemur frá, sem illskuhatur, viðbjóðsofbeldi, blóðgræðgi og allskonar hefndar stríðsdrápa sem aldrei læra að skilja hvað er gott, nema allt mannslíf nú til alda læri að virða hvort annað einsog margir marghrópa eftir.

Því þar sem mannkynjarðar er orðið meirihluti grimmdarhefndar hatursillska. Þá er engin furða að við eigum mjög erfitt með að lifa þann sannann frið sem margir gráta eftir. Þannig lærum þá einu allra erfiðustu dýrmætustu fríu gjöf að virða til að fá hina einu sönnu réttláta virðingu til baka, án illsku haturs, viðbjóðsofbeldi, blóðgræðgi og allskonar hefndarstríðsógeð. Því þannig fæðist hinn eini sanni friður sem við öll höfum endalaust óska eftir.

Því þar sem heimurinn er því miður í því slæmu ástandi að vilja helst ekki læra að gera öðrum gott. Þá því miður grætur hinn fríi kærleikur sem gefur hinn sannann frið sem lifir ekki í hatri, ofbeldi, græðgi og stríð, heldur virðir alla þá sem leita sér þá þekkingu að vilja læra að gera öðrum gott.

Því eins og illskuhatur hefur endalaust dráplega rústað margar blóðkynslóðir. Þá grætur sú eina hryggðasorg sem endalaust marghrópar meðal manna: „Kæra mannkyn, elskið hvort annað sem eitt sem alltaf kallar eftir virðingu sem því miður hatur, ofbeldi, græðgi og stríð hefur aldrei lært að vilja að gera og gefa, nema læra að virða í kærleik sem illar hatursfullar manneskjur kunna enga virðingu að gefa nema stela, slátra og eyða til tortímingar sem kærleikur margsinnis syrgir!“.

Þannig mætti sá dagur einhvern tíman verða, að hinn eini sanni fríi friðar kærleikur kenni okkur þann eina sannan veg að elska náungan eins og kærleikurinn hefur endalaust elskað okkur, því þannig fæðist sannur friður sem gefur frelsi sem illska því miður hefur endalaust hatað, sem og kærleikur einn vill gefa þeim sem vilja læra að ganga eftir því sem kallast að virða hvort annað eins og við öll sækjumst eftir, því þannig er hinn eini sanni fríi friður að elska náungan eins og sjálfan sig.

Allt kann þetta að vera mjög þröngur og erfiður kúnstavegur að vilja læra að ganga eftir, sem og er þess virði að vilja læra að ganga, því þannig fær maður hinn eina sannann frið, að elska eins og kærleikurinn hefur eilíflega elskað okkur. Því þetta er hið sanna réttlæti sem elskar í sönnum faðmkærleik, sem alltaf gefur virðingu til baka.

Þannig lærum að virða hvort annað, því það kallast sannur kærleikur, sem gefur líf öllum þeim sem vilja læra að gera gott. Því þess virði er sú gjöf, að læra að elska einsog kærleikurinn hefur ætíð gert án fordóms og haturs, því þetta er hin eina fullkomna gjöf sem gefur sannan frið.

Kær kærleiks kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Athugasemdir

[Geir Magnússon, 19.9.2015 kl. 09:17]

Sjaldan hef ég séð ruglingslegri framsetningu á góðri hugmynd.Þetta er eins og drukkinn maður að röfla.