Er pólitíkin að hugsa um jafnræðið?

Þegar maður var ungur, þá hugsaði maður ekkert um pólitík, enda vissi maður ekkert hvað hún var og vildi helst komast framhjá því að vita um hvað hún er, enda er það stórheimska. En nú á dögum þegar maður eldist, þá kemst maður ekki framhjá þeirri heimsku að vita ekki hvað póltík er þótt maður margóskar eftir því að vilja ekki vita hvað hún er í raun og veru. Því einsog Ísland er nú á dögum, þá er pólitíkin eitt risastórt spurningarmerki sem maður vill helst líta framhjá, en maður kemst ekki framhjá því. Af hverju?

Því í fyrsta skipti sem maður byrjaði að skrifa um pólitík þann 13. mars 2011 var þegar Icesave ruglið var í gangi. Og alveg frá þeim tíma, þá hefur maður sorglega grátlega séð að póltíkin er ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því alveg frá 2011 frá þeim tíma er maður fyrst byrjaði að skrifa um pólitík upp að okkar dögum, þá hafa margir vel hjartalausir gjörspilltir silfurskeiðspólitíkusar kvikindiseineltislega verið að margleika sér að dekra við sig, sína eigin fjölskildu, ættmenni og vel spillta græðgisauðmenn sem líta á sig sem jafnari en allir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því hvernig er jafnræði Íslands nú á dögum?

Skömm að þurfa segja sem margir vita um, þá er Ísland í blæðandi heimskri rústandi ójöfnuð. Og að vilja sjá sína barnakynslóð vaxa upp í  þá blæðandi ójöfnuð, er sú margmartraða heimskuskömm sem maður vill helst ekki sjá, en því miður maður upplifir á meðan pólitíkin í dag hundsar sitt jafnræði með öllum þeim lögleysisólögum sem heillar græðgisauðmenn sem skilur eftir eineltislega þá útundan sem stjórnarskráin 65. gr. hefur margskipað „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Og er þetta nú sú framtíð sem maður vill sjá sína barnakynslóð vaxa uppí að ójöfnuður sé að rústa Íslandi og margir eru að flýja þá martraðaskelfingu?

Því einfalt svar við þessari hundleiðlegri heimskri spurningu er „Nei!!!“. Þannig mun maður nú einhvern tíman í framtíðinni komast framhjá því að sjá ekki sína barnakynslóð vaxa uppí ójöfnuð?

Sem og sama heimskulega svarið við þessari spurningu er aftur „Nei!!!“. Því maður mun ekki geta komist framhjá því að sjá sína barnakynslóð vaxa uppí ójöfnuð. Því einsog ástand Íslands er nú á dögum sem því miður hefur verið of lengi, þá er það orðið mjög slæm heimsk martraðaskömm að maður skildi kallast Íslendingur hér á þessari gjörspilltri eyju sem marghundsar jafnræði þjóðar sinnar sér til kvikindiseineltisskemmtunar á meðan þau komast upp með að vera alveg nákvæmlega sama um alla þá sem stjórnarskráin hefur margskipað „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvað þýðir jafnræðisákvæðið í raun og veru?

Því í augum marga vel spilltra hjartalausra pólitíkusa nú á dögum, þá þýðir jafnræðið að allir þeir sem eru ríkari en allir eru miklu meira jafnari en allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Því á meðan þjóðin leifir heimskulega græðgisauðmenn þjóðar sinnar að komast upp með að kaupa vel spillta silfurskeiðspólitíkusa undir borðið til að geta hundsað jafnræðið, þá því miður kemst maður ekki framhjá því að sjá sína framtíðarkynslóð upplifa þá hörmungarskömm sem okkar núverandi stjórnvöld eru að gera Íslandi til niðurlægjandi skemmtunar og til háborinnar blæðandi heimskulegra skammar. Því hvað er pólitík?

Í stuttu heimskulegu máli, þá er pólitíkin ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir. Því hvert sinn sem vel gjörspilltir græðgisauðmenn og ríkisgræðgisauðmenn sem fá vel borgað fyrir að rústa sína eigin þjóð í ójöfnuð óska eftir ennþá meiri kauphækkanir þótt þau þurfa ekki á þeim kauphækkunum að halda, þá útfrá ójöfnunarólögum hafa þau getað komist upp með að hækka sín eigin laun, á meðan restin af þjóðinni hefur heimskulega þurft að sætta sig við eineltisójöfnunarsmánarlaun á meðan lögleysisólög gjörspilltra þingmanna hefur komist upp með að búa til heimsk ólög að græðgisauðmenn geti fengið að komast upp með að margkúga sína þjóð í ójöfnuð. Því einsog staða margra launamanna er nú á dögum, þá er hún heimsk martraðaskömm sem maður vildi helst óska þess að framtíðarbörn okkar myndi ekki þurfa upplifa, sem og maður mun ekki geta komist framhjá þeirri heimsku að þurfa að upplifa þá niðurlægjandi skömm sem er að rústa Ísland vegna ójöfnuð þeirra barna sem eru að vaxa upp nú á dögum og munu því miður heimskulega upplifa ef pólitíkusar gera ekkert í því að vilja laga þann vanda sem þjóðin er því miður að upplifa. Því hvenær mun Ísland fá að lifa í jöfnuð?

Því þetta er nefnilega sá heimski höfuðverkur okkar gjörspilltra þingmanna sem vel skeina græðgisauðmenn með allskonar ólögum gegn öllum sem stjórnarskráin hefur margskipað að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því í augum þeirra gjörspilltra silfurskeiðsþingmanna sem en í dag leika sér að hundsa sitt jafnræði í heimsku, þá eru þau ekki að vinna með sinni eigin þjóð, heldur fyrir sig, sína fjölskildu, sitt eigið ættfólk og að lokum fyrir vel gjörspillta græðgisauðmenn sem tekst með heimskri kúgun að fara illa með jafnræðið með því að halda restina af þjóðinni í gíslingu með því að vilja ekki líta á sína eigin þjóð sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“. Því hvenær í raun og veru verður Ísland jafnt?

Sem er nefnilega orðin okkar heimskulega margskammar höfuðverkur sem manni finnst hundleiðinlegt að þurfa að spyrja. Því eins og maður hefur heimskulega því miður lært, að á meðan að pólitíkin nú til dags er enn að leika sér að hundsa sína eigin þjóð í ójöfnuð, með því að niðurlægja hana með allskonar heimskulegum ólögum, þá mun því miður þjóðin ekki fá að upplifa jöfnuð á meðan vel hjartalausir silfurskeiðsþingmenn hafa leift sér að hundsa sína eigin þjóð í ójöfnuð. Þannig hvort allir Íslendingar sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ vilja einhvern tíman læra lifa í jöfnuð, verður því miður bara að koma í ljós, sem og maður vonar framtíðarbarna sinna vegna að Ísland vilji nú læra einhvern tíman þá erfiðu kúnst að vilja lifa í jöfnuð, það er að segja ef Ísland vill það einhvern tíman, sem og maður vonar að það gerist, því nóg er komið af þessari heimskulegri gjöreyðileggjandi blæðandi spillingu sem því miður lengi hefur rústað Ísland til háborinnar skammar, sem og okkar framtíðarkynslóð er því miður að upplifa á meðan þjóðin er ennþá að lifa í ójöfnuð. Því hvað kallast jöfnuður útfrá túlkun stjórnarskrárinnar sem þingmenn kunna ekki að virða?

Því fyrir silfurskeiðsþingmennina sem heimskulega og eineltislega leika sér að hundsa alla sem skulu vera jafnir, þá þýðir jöfnuður í þeirra augum, að þau sjálf, þeirra eigin fjölskilda, ættmenn og að lokum þeir velspilltu  græðgisauðmenn sem keypt hafa heimska þingmenn til að búa til ólög gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig því miður er Ísland að upplifa þá heimskulega martraðaskömm að vera ekki jöfn á meðan vel spilltir silfurskeiðsþingmenn hafa enn í dag getað komist upp með að hundsa heimskulega sína þjóð í ójöfnuð. Því hvenær munu laun allra Íslendinga í raun og veru lagast?

Því þetta er það sem þeir Íslendingar sem upplifa nú á dögum ójöfnuð þurfa að ákveða, hvort þau vilja einhvern tíman læra lifa í það sem kallast jöfnuður. Að minnsta kosti væri gaman ef Ísland gæti fengið nú einhvern daginn að upplifa jöfnuð. Því ekki vill maður sjá framtíð sinna barnakynslóða þurfa berjast fyrir því að geta fengið að lifa í jöfnuð. Því ef Ísland vill læra lifa í jöfnuð, þá hvenær?

Þannig mætti nú sú framtíð einhvern tíman verða að barnakynslóð okkar allra fái nú þann draum rætast að þau verði nú einhvern tíman jöfn, enn ekki ójöfn. Því þetta er það sem þessir silfurskeiðsþingmenn heimskulega hugsa ekki útí, á meðan fjölskilda margra barna lifa í ójöfnuð, sem og brýtur gegn öllu því sem kallast alþjóðarsáttmáli að allir skulu vera jafnir. Því samkvæmt skinsemi sem og maður veit að þeir silfurskeiðsþingmenn sem eru að skeina vel gráðuga auðmenn með því að margbrjóta gegn stjórnarskránni og öðrum alþjóðarlögum með allskonar lögleysisólögum gegn öllum þeim sem skulu vera jafnir, þá munu þeir eiga mjög erfitt með að mæta sinni þjóð í jöfnuð á meðan þjóðin heimskulega blæðir enn þeirri skömm að upplifa ójöfnuð. Því þótt maður sé orðin fullorðin og á börn sem maður vill helst forðast að þau muni þurfa upplifa þessa heimska ójöfnuð, þá því miður hefur maður lært að pólitíkin er ekki fyrir alla sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig megi sá dagur verða að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ fái nú einhvern tíman að upplifa jöfnuð, því að framtíð barna okkar allra verðskulda þá skinnsömu framtíð, það er að segja ef þau fá nú einhvern tíman að upplifa þá framtíð, þá er það mín einlæga óskarvon að það gerist, því við öll sem stjórnarskráin hefur margskipað fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ verðskuldum þá framtíð og virðingu, því virðing kostar ekkert, nema jú jöfnuð til allra sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Það er að segja ef Ísland vill nú einhvern tíman læra að vera jöfn sem hefur aldrei kostað nema virðingu. Því vill Ísland læri að lifa í virðingu?

Þannig vinsamlega deilið ef þið viljið, því nóg er komið af þessari heimskri spillingu, því samkvæmt stjórnarskránni þá margskipar hún að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“, þannig njótum það jafnræði á meðan stjórnarskráin skipar fyrir að svo skuli vera, því framtíð allra er verðmæt á meðan við öll fáum að lifa jöfnuð, sem og við öll verðskuldum, því þannig byggist upp framtíð Íslands að við séum jöfn.

Kær einlægs vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld lofa blekkingum!

Nú á dögum er launahróp margra verkamanna og margra láglaunaðra aldraða, öryrkja og annarra lágtekjuhópa sem geta ekki farið í verkfall og varist gegn misréttindi sín eins og margir aðrir verkamenn geta, trúðu árið 2013 á stjórnvöld sem margsungu fögur loforð til sinna eigin kjósenda að laun allra landsmanna myndi stórhækka ef þjóðin myndi kjósa þau sem lofaði mestu. Því hingað til þá hafa stjórnvöld ekki fyrir allri lýðveldisþjóðinni sem undir stjórnarskrá atkvæði 65. gr. sem margskipar fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ geta staðið við það sem kallast kosningarloforð, því eins og sagan frá hruni 2008 hefur margsýnt sig, þá eru klíkustjórnvöldin sem kallast fjórflokkur eða fimmflokkur sem skiptir svo sem engu hvað þeir eru margir eða kallaðir, þá er það venja þessara marglygastórflokka að lofa stóru og svíkja svo þegar þau komast til valda.

Því hér eru brot af þeim marglygaloforðum sem við þjóðin höfum þurft að margblæða vegna þeirra stórsvikastarfsemiskaða þeirra stjórnvalda sem fagurlega sungu til sinna eigin Íslensku kjósenda að ef þau fengju að komast til valda þá myndu þau gera hitt og þetta.

Nr. 1 – Loforð Framsóknarflokksins (xB) árið 2013.
Þegar Framsóknarflokkur var kosinn til valda árið 2013, þá fékk sá flokkur nítján þingmenn kjörna sem og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var kosinn formaður þess flokks, sem og gerðist Forsætisráðherra árið 2013 og Dómsmálaráðherra árið 2014 samkvæmt upplýsingum wikipedia.org alfræðivefnum.

Og það fyrsta allrastærsta loforð sem flokkur Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar lofaði, var skuldaleiðrétting heimilanna eins og Morgunblaðsfréttavefur MBL.is vitnaði þann 4. maí 2013 sem vitnar: „Það vekur hins vegar athygli að í kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins er að finna tillögu um skattaafslátt sem er efnislega eins og tillaga sjálfstæðismanna.“, sem og kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins vitnar: „…að skattaafsláttur verði veittur vegna afborgana húsnæðislána og upphæð afsláttarins greiðist beint inn á höfuðstól lánsins. Áfram verði leitað leiða til að veita fólki jákvæða hvata til að standa í skilum og minnka skuldasetningu heimilanna.“, og: „…eyða kynbundnum launamun. Tryggja þarf að konur og karlar eigi kost á sveigjanlegum vinnutíma til að sinna fjölskylduábyrgð. […]“, og: „…vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins. […] Endurskoða þarf tekjutengingar örorkubóta og ellilífeyris.“, og að lokum: „…tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land. Áhersla verði lögð á að styrkja heilsugæsluna, m.a. með eflingu sérþjónustu og teymisvinnu og innleiðingu þjónustustýringar í áföngum. […]“.

Og það sem Eygló Harðardóttir ritari Framsóknarflokksins sem „Árið 2013 varð hún oddviti Framsóknarflokksins í Suðvesturkjördæmi og var í kjölfar þingkosninga skipuð félags- og húsnæðismálaráðherra í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.“ eins og wikipedia.org vitnar um hana, og sem sat fyrir á Beinni línu hjá DV.is þann 4. júlí 2013 sem og var spurð af Einari Sandoz: „Muntu leiðrétta á haustþingi kjör öryrkja á lægstu bótunum? […]“ sem og Eygló svaraði: „Sæll Einar, frumvarp mitt um almannatryggingar er fyrsta skrefið í að bæta kjör lífeyrisþega. Framsóknarmenn lögðu áherslu á að taka til baka þær skerðingar sem farið var í 2009 og það verður gert. Um áramót mun ákvæði um skerðingarhlutfall tekjutryggingar falla úr gildi sem eru 3 milljarðar króna og unnið verður að því að hækka bætur á kjörtímabilinu.“, og að lokum það sem Jóhanna Guðmundsdóttir spurði: „Sæl Eygló. Ég er öryrki og […] Samkvæmt þessari nýju breytingu fáum við væntanlega enga hækkun er það rétt?“ sem og Eygló svaraði: „Sæl Jóhanna, við leggjum áherslu á að bæta kjör allra lífeyrisþega, enda er meginmarkmið okkar að bæta kjör íslenskra heimila. Þetta er fyrsta skrefið í þeirri vegferð. Það snertir um 7000 lífeyrisþega. Um áramót fellur úr gildi ákvæðið um skerðingarhlutfall tekjutryggingar og varðar það allt að 70% allra lífeyrisþega og mun kosta um 3 milljarða kr. Síðan verður unnið jafnt og þétt að því að bæta kjörin enn frekar.“

Þannig hvernig hefur gengið hjá Sigmundi Davíð og Eyglóar Harðardóttir að standa sig við þau gefin loforð sem þau sungu til sinna kjósenda árið 2013?

Því samkvæmt aðaloforðum Framsóknarflokksins á þessum tíma var skuldaleiðrétting heimilanna sem og kjarninn.is skrifaði þann 29. júní 2015 segir: „Skýrsla um Leiðréttinguna komin út: Tekjuhæstir fengu mest“, og aftur sama dag: „Þegar fólk sem á yfir 100 milljónir króna fékk skuldir sínar leiðréttar“, og það sem RÚV.is vitnar á sama dag: „Þeir tekjuhæstu fengu mest“, og það sem nútíminn.is skrifaði líka sama dag: „Fjórar hræðilegustu staðreyndirnar um Leiðréttinguna – Ungt fólk fékk minnst. Ríkt fólk fékk mest...“, þá lýsa þessar fréttir að ekki fengu allir leiðréttingu sinna skulda eða eins og nútíminn.is orðar það: „Þau sem eru 35 ára og yngri fengu minnst úr Leiðréttingunni.“, þannig útfrá þessu þá eru tekjuminnstu hóparnir meira eineltislega skildir útundan á meðan þeir allra tekjuhæstu fá meira af öllum sínum leiðréttingum.

Sem og næstu tvö loforðin voru að: „eyða kynbundnum launamun“, og: „vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins“, sem og hefur gengið frekar brösuglega hjá Sigmundi og Eyglóar að vilja leiðrétta kynjamun allra launamanna og kjör aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Því eins og Ísland er búið að pínlega upplifa í þó nokkur mörg herrans ár, þá hafa þeir allratekjuhæstu fengið ennþá meiri kauphækkanir en allir þeir launa Íslendingar sem nú til dags eru að krefjast launaleiðréttinga og mannsæmandi launahækkana, sem og ég skrifaði þann 23. nóvember 2013 um: „Svika starfsemi bankanna og stjórnarmanna Samstaka atvinnulífsins (SA)“ þar sem ég vitna á þeim tíma um launahækkanir Samstaka atvinnulífsins (SA) og um launahækkanir Már Guðmundssonar bankastjóra Seðlabanka Íslands sem og hefur ár hvert getað leift sér hærri laun en við venjulegir launamenn höfum hingað til ekki getað fengið, nema jú endalaust heyra það að ef laun hækka þá munu stjórnvöld og Már Guðmundsson hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Þannig útfrá loforðum framsóknar til launamála, þá ætlar sá flokkur ekki að standa sig við að leiðrétta kynjamismun og laun þeirra sem minnst eiga. Því ef það gerist, þá mun Már Guðmundsson syngja til þjóðarinnar að stýrivextir og verðbólga muni stórhækka ef að mannsæmandi laun allra landsmanna munu hækka.

Sem og það síðasta sem lofað var af Framsókn var að: „tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land“, sem og við Íslendingar höfum því miður kynnst í mörg ár, þá er heilbrigðisþjónusta Íslands í rústandi molum sem og Framsóknarflokkur vill helst ekkert gera til að laga eða bara hreinlega kunna ekki að laga þann vanda.

Þannig nú er best að skoða Sjálfstæðisflokkinn, því til að skilja betur af hverju Framsóknarflokkur getur ekki eða kann ekki að standa við gefin loforð, þá þurfum við að skilja hvað Sjálfstæðisflokkurinn lofaði.

Nr. 2 – Loforð Sjálfstæðisflokksins (xD) árið 2013.
Þegar Sjálfstæðisflokkur komst til valda árið 2013 þá fékk sá flokkur 19 menn inná þing, nákvæmlega það sama og Framsóknarflokkur fékk, þannig var Bjarni Benediktsson valinn sem formaður og fjármálaráðherra Sjálfstæðisflokksins og Hanna Birna Kristjánsdóttir sem varaformaður flokksins. Því áður en kosningarnar byrjuðu, þá sat Bjarni Ben til svara á Beinni línu DV.is þann 18. apríl 2013, sem og mig langar að vitna úr þeim svörum sem Bjarni Ben svaraði þegar hann var spurður hvað hann myndi gera ef hann skildi komast til valda, sem og best er að byrja á spurningu sem Sigríður Ólafsson spurði: „Hvert yrði þitt fyrsta verk sem forsætisráðherra?“ sem og Bjarni svaraði: „Að grípa til aðgerða sem auka ráðstöfunartekjur fólks. Gera því auðveldara að ná endum saman. Ég vil heildstæða nálgun með skýrri efnahagsáætlun sem tekur á öllum mikilvægum þáttum - atvinnusköpun, lækkun skatta, aðstoð við skuldsett heimili og jöfnuð í ríkisfjármálum.“, og það sem Vaka Björnsdóttir spurði: „Ég er móðir, með barn á leikskóla og er 75% öryrki, og spyr ykkur sjálfstæðismenn, hvað ÞIÐ ætlið að gera til að bæta kjör öryrkja?“ og það sem Bjarni svaraði: „Draga þarf úr skerðingum, það er fyrsta skref. Næsta skref er að styrkja getu okkar til að gera betur við alla þá sem þurfa á stuðningi að halda.“, og það sem Guðrún Jónsdóttir spurði: „Sæll Bjarni hvað vilt þú gera í sambandi við heilbrigðismál […] ?“ sem og Bjarni svaraði: „Heilbrigðismál þurfa að vera í forgangi eftir kosningar. Við þurfum einfaldlega að endurheimta fyrri styrk kerfisins með því að tryggja getu til að halda í hæft starfsfólk, bæta aðstöðu og meðferðarúrræði. […]“, og það sem Gisli Asgeirsson spurði: „Hvernig ætlarðu að leiðrétta kjör þeirra tekjuhæstu?“ sem og Bjarni svaraði: „Það er ekki staða þeirra tekjuhæstu sem ég hef mestar áhyggjur af. Við þurfum hins vegar að gera það sem hægt er til að koma í veg fyrir að það verði rof á milli veruleika þeirra sem best hafa það […]. Okkar stefna er að lyfta þeim tekjulægstu upp frá botninum, […]“, og að lokum það sem Dúnna Pæja spurði: „Hefurðu áhuga á að bæta heilbrigðiskerfið á Íslandi og á hvaða hátt þá? […]“ og það sem Bjarni svaraði: „Já, við munum setja heilbrigðismál í forgang og verja stöðu heilbrigðiskerfisins. […]“.

Og eins og stefnuforgangsröðun Sjálfstæðisflokksins er upplögð, þá er forgangsröð 1 „Lækkum íbúðalán“ sem og forgangsröð 2 útskýrir „Svona lækkum við íbúðalán“, og því næst er það forgangsröð 9 um „Hækkum ráðstöfunartekjur“ og forgangsröð 10 sem talar um „Lækkum vöruverð“ og það sem forgangsröð 11 talar um „Lækkum bensínverð“ og að lokum það sem forgangsröð 12 talar um „Heilbrigðismál“, sem og var loforð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks á þeim tíma að lækka skildi íbúðarlán og að mikilvægt væri að laga þyrfti heilbrigðisvanda Íslands og að laun allra landsmanna skildi hækka og þar með lagast. En hvað gerðist sem Sjálfstæðisflokkur klúðraði til að geta ekki eða kunna ekki að standa sig við þau gefin loforð sem að sá flokkur marglofaði til sinna kjósenda árið 2013? Því eins og launastefna allra verkamanna sem þrælvinna fyrir ríkiskerfi okkar lands, þá er hún í rústandi stöðu, svipað eins og staða aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Sem og hver heilvita maður sem nú lifir hér á Íslandi vill helst flýja Íslandi vegna launastefnu þeirra spilltra flokka sem endalaust gefa þjóð sinni fokk puttann hvert sinn sem þjóðin óskar eftir mannsæmandi laun.

Því eins og Reykhólavefurinn skrifaði þann 28. september 2013, sem og mig langar að vitna úr, segir: „Nú þegar þingsetning nálgast er rétt að minna þingmenn og stjórnvöld á að standa við loforðin gagnvart eldri borgurum þessa lands. Stóru loforðin skipta okkur miklu máli og því ítrekum við þær kröfur að staðið verði við gefin loforð. Í ræðu sem Jóna Valgerður Kristjánsdóttir, formaður Landssambands eldri borgara, flutti á útifundi þann 10. september sagði hún meðal annars:

Í bréfi sem Bjarni Benediktsson sendi til kjósenda fyrir kosningar segir hann: Eldri kynslóðir verðskulda að búa við öryggi og góð lífsgæði. Fái Sjálfstæðisflokkurinn umboð til að leiða næstu ríkisstjórn munum við setja eftirfarandi mál í öndvegi:

    • Við viljum að þeir sem komnir eru á efri ár njóti afraksturs erfiðis síns.
    • Stjórnvöld eiga að hlúa að öldruðum en ekki íþyngja þeim með ósanngjarnri skattlagningu.
    • Við ætlum að afturkalla kjaraskerðingu ellilífeyrisþega sem komið var á árið 2009.
    • Við ætlum að afnema eignaskattinn. Sá skattur er ekkert annað en árás á eldra fólk sem býr í skuldlausu eða skuldlitlu húsnæði.
    • Við ætlum að lækka fjármagnstekjuskattinn, sem kemur einna harðast niður á eldri borgurum landsins.
    • Við ætlum að afnema tekjutengingar ellilífeyris. Þar er sannarlega um réttlætismál að ræða.

Þetta eru fögur loforð frá núverandi fjármálaráðherra og við eldri borgarar myndum fagna því ef við sæjum þau öll verða að veruleika, núna þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur til þess völd og áhrif, og ekki síður hefur Framsóknarflokkurinn lofað bættum kjörum og afnámi skerðingarákvæða frá árinu 2009 í sínum ræðum og ritum fyrir og eftir kosningar.

Í grein sem Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra skrifaði í Morgunblaðið 27. apríl sagði hann m.a.: Fjölmargir sem hafa mátt þola óeðlilegar skerðingar, t.d. eldri borgarar og öryrkjar, þurfa að fá bót sinna mála. Í lokin sagði hann í greininni: Ísland býr yfir nægum auðlindum, framleiðslugetu og þekkingu til að allir geti notið velferðar. Til þess þarf bara skynsemi við stjórn landsins. Í fréttum RÚV eftir kosningar eða 25. maí sagði hann m.a.: Gengið verður strax í að leiðrétta kjör öryrkja og aldraðra. Þessi hópur hefur þurft að þola mun meiri skerðingar á kjörum en flestir aðrir.

Félagsmálaráðherra, Eygló Harðardóttir, sagði í fréttum RÚV 27. maí eftir kosningar, þar sem rætt var við hana um kjör aldraðra og öryrkja: Við höfum talað um það að taka til baka þær skerðingar og munum gera það.

Hér að ofan er vitnað í ræðu Jónu Valgerðar 10. september og teljum við rétt að minna á þau orð. […]“, því eins og staða aldraðra og öryrkja er nú á dögum, þá hafa bætur þessara beggja hópa verið í ennþá verri stöðu en laun þeirra verkamanna sem nú á dögum krefjast launaréttlætis sem því miður fá ekki vegna eineltis kæruleysi stjórnarflokka að vilja ekki mæta þjóðinni, nema jú hóta þess að ef laun hækka þá mun Már Guðmundsson Seðlabankastjóri með hjálp Bjarna Ben fjármálaráðherra hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Því eins og kvennablaðið.is skrifaði þann 20. maí 2014 sem og mig langar að vitna úr, sem segir: „Það mundi fylla heilan bókaflokk að skrifa allt sem upp í hugann kemur þegar maður fer að taka saman öll loforðin og svikin sem aldraðir og öryrkjar, sem hér eftir verða bara kallaðir í einu orði lífeyrisþegar, hafa þurft að upplifa síðustu tvo áratugi í þessu landi af hendi stjórnmálamanna, þingmanna og ráðherra.

Því verður aðeins tæpt á því helsta og sýnt fram á hvers vegna ástandið hjá þessum þjóðfélagshópi er eins slæmt og það er í dag en margir samverkandi þættir spila þar inn í sem sjaldan hefur verið horft á þegar heildarmyndin er sett upp. Þessi heildarmynd er stór og umfangsmikil og mætti helst líkja við 25 fermetra málverk eftir Erró þar sem öllu ægir saman þannig að heildarsýn fæst ekki nema með því að grandskoða það í marga klukkutíma eða jafnvel daga til að átta sig á því.

Staðreyndin er sú í dag og hefur verið í nokkuð mörg ár að lífeyrisþegar eru tilneyddir til að lifa á tekjum sem eru langt undir öllum viðmiðunarmörkum um fátækt.“, og það sem áfram segir: „En það fór verr fyrir þeim sem þurftu að lifa á þeim takmörkuðu fjármunum sem ríkið skammtaði þeim því í kjölfar hrunsins var skorið niður til hægri og vinstri og þrátt fyrir fögur fyrirheit að lífeyrisþegar yrðu ekki fyrir skerðingum var hnífinum beitt grimmt á allt velferðarkerfið. Skattprósentan var hækkuð, verðlag rauk upp úr öllu valdi og á aðeins þremur mánuðum lækkuðu bætur öryrkja, sem dæmi, úr 160 þús. útborgað niður fyrir 120 þúsund. Þrátt fyrir að bæturnar hafi hækkað í dag upp í sömu upphæð og þær voru 2007 hefur verðlag allt hækkað svo gífurlega að í dag er ekki til sá öryrki sem kemst af af þeirri upphæð.“

Og að lokum: „Margir lífeyrisþegar eru farnir að kosta þjóðarbúið margfalt meira en þeir ættu að gera því þunglyndi hefur aukist gífurlega á síðustu árum sem kallar á aukna lyfjanotkun, innlögn á geðdeildir og síðast en ekki síst þá hefur tíðni sjálfsmorða aukist í kjölfar hrunsins og á enn eftir að aukast meðal lífeyrisþega verði ekki gripið til viðeigandi ráðstafana nú þegar.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.

Lokaorð:

Í þágu heimilanna.
Í þágu þeirra sem minnst hafa.
Í þágu öryrkja og ellilífeyrisþega.
Í þágu skuldsettra heimila.

Þetta voru kjörorð núverandi valdhafa fyrir kosningarnar síðasta vor og hverjar hafa efndirnar orðið?

Engar nema mala rækilega undir eigin rassa, vina sinna og stóreignafólksins í landinu.
Hinir mega éta það sem úti frýs eða drepast að öðrum kosti.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.“, sem og hefur sýnt sig að alveg síðan að þessi grein var skrifuð, þá hafa bætur þessara beggja hópa ekkert skánað, sem og er frekar sorglegt að það skuli vera til svona illgjörn og hjartalaus stjórnvöld að þau leiki sér að margljúga að sínum láglaunakjósendum bara til þess eins að geta komist til valda og fokkað síðan láglaunaða eftir að þau eru búin að gefa sitt atkvæði til þessara svikaflokka. Því eins og kvennablaðið.is vitnar best hvernig flokkarnir eru orðnir gjörspilltir, sem og mig langar að vitna úr, sem og var skrifað þann 5 maí 2015 sem og segir: „Það kann að koma einhverjum á óvart að Íslendingar eru víst bara rúmlega 300 þúsund! Þetta frétti ég nýlega – hafði bara aldrei heyrt þetta fyrr. Kom gjörsamlega af fjöllum. Er Ísland í alvöru svona fámennt?

„Bara 300 þúsund“ er væntingastjórnunartækni. Við erum víst svo fámenn að við verðum að sætta okkur við að hér sé allt vonlaust.  Að reglur heimsins gildi ekki hér á landi. Umræða um vanhæfni er lúxus hinna fjölmennu þjóða. Frændsemi er íslenska – en spilling og aðstöðubrask útlenska. Mannsæmandi laun sem eru í samræmi við framfærslukostnað er eitthvað sem önnur Norðurlönd geta boðið þegnum sínum en ekki við. Við erum nefnilega svo fá. Stöðugleikinn er svo brothættur.

„Það er kominn tími til að við horfumst í augu við eigin smæð,“ sagði maður við mig nýlega.  Þessi frasi er táknmál – undir rós – fyrir: æi, þegiðu!

„Að horfast í augu við“ – þýðir í reynd, að takast EKKI á við hlutina – á íslensku.

„Að horfast í augu við“ – þýðir á Íslandi svo að ég stafi það, að hætta þessu nöldri, að sætta sig við almenn lélegheit, skort á fagmennsku og umbera smá svindl í þágu félaga, vina og ættingja.

Vegna þess að við erum bara rétt rúmlega 300 þúsund verðum við að sætta okkur við að…

…útgerðarmenn eigi þingmann.“, og: „…frændi fjármálaráðherra fái Borgun gefins“, og: „…menntamálaráðherra sprelli smá með leigusalanum sínum“, og: …frænka Hönnu Birnu fái yfirmannsstöðu þrátt fyrir að vera ekkert sérstaklega hæf“, og: „…iðnaðarráðherra gefi klíkubræðrum almannafé“, og: „…við hjálpum Hannesi karlinum að kaupa húsið sitt til baka“, og: „…að konan standi með sínum manni“, og: „…menntamálaráðherra gefi menntastofnun og fái svo vinnu á menntasviði atvinnulífsins.“, og: „…útvarpsstjóri ráði sjálfan sig.“, og: „…forseti Alþingis búi sér til smá vinnu“, og að lokum: „…strákarnir sjái um sína“, sem og undir öllu þessum tæmandi fyrirsögnum er best fyrir ykkur að lesa hvað hver og ein fyrirsögn hefur að segja, því ekki langar mig að skrifa það sem aðrir hafa skrifað, þess vegna vitna ég bara part af þeim fyrirsögnum sem þessi grein vitnar, sem og heitir „Rétt um 300 þúsund“, sem og þið getið smelt á þá grein ef þið hafið áhuga að lesa hana.

Þannig hvernig hafa stjórnvöld unnið með sinni þjóð? Er því miður leiðinlegt að segja, þá hafa stjórnvöld því miður fengið að komast upp með að spilla Alþingi okkar þjóðar, með einveldi, hroka, einelti og margfokki án þess að vilja mæta sinni eigin þjóð til að lagfæra vanda hennar hverju sinni.

Því hvenær er orðið nóg komið eða eru Íslendingar bara orðin svo nákvæmlega sama þótt þessir flokkar haldi áfram að marghundsa launastöðu Íslands og ekki bara það heldur líka heilbrigðisvanda Íslands?

Maður bara spyr!

Því eins og maður hefur því miður kynnst í mörg ár, þá má búast við því að þeir sem eru nú á dögum að krefjast hærri launa, munu því miður ekki fá það sem þau óska eftir. Því eins og stjórnvöld hafa hegðað sér frá hruni 2008, þá eru þau ekki lengur að vinna með þjóðinni, heldur gegn henni. Og við sem kjósendur, höfum valdið til þess að krefjast breytinga, ef við viljum. En þar sem þjóðin þorir orðið ekkert að mæta þessari slæmri stöðu sem okkar óheilaga Alþingi er orðið. Þá því miður munum við sitja uppi með þessa hjartalausu þingmenn, á meðan við sem þjóð gerum ekkert til þess að krefjast nýrra kosninga.

Og hverju myndi það breyta ef nýjar kosningar verða?

Þetta er nefnilega það sem Ísland nú á dögum þurfa sjálf að læra fatta, hverjir eru treystandi til að vilja vinna með sinni þjóð, en ekki á móti henni, sem og stjórnvöld er nákvæmlega að gera núna, að vinna gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig ef næstar kosningar verða, hvort það sé á þessu ári eða eftir lok kjörtímabils þessara svikaflokka sem sitja nú til valda, þá vonar maður að þjóðin hafi lært af sínum mistökum og forðist þess næstum kosningum að kjósa ekki þessa marglygalubba og margsvikahrappa sem hafa leikið sér að hundsa stöðu sinnar eigin þjóðar alveg frá þeim tíma er þau sátu til valda.

Það er að segja ef að hið allra slæma gullfiskaminni Íslendinga verður ekki búið að gleyma því hvernig þeir núverandi þingmenn hafa farið mjög illa með sína eigin þjóð, bara útaf því að þeim er hund nákvæmlega sama um sína eigin lýðveldiskjósendur, enda eru þau mjög dugleg við að skeina græðgisauðmenn og leika sér að líta framhjá aðalvanda sinna eigin þjóðar, sem og eru launakjör allra verkamanna sem þræla fyrir lúsalaunum og plús aldraðra, öryrkja og annarra láglaunahópa sem og stjórnvöld því miður hafa leikið sér að líta framhjá. Því eins og staða margra verkamanna er nú á dögum, þá hundsa stjórnvöld þá stöðu sem þessir verkaþrælar hafa þurft að þrælvinna fyrir, bara útaf því að þingmenn vilja ekki mæta sinni þjóð enda er þeim nákvæmlega sama um sína eigin kjósendur sem þeim tókst að margljúga að um leið og þau komust til valda.

Þannig ef stjórnvöld vilja einhvern tíman vinna með þjóð sinni, þá er tækifærið núna, en ekki á morgun. Því nóg er komið af þessari gjöreyðileggjandi blæðandi niðurlægjandi skammarspillingu sem því miður er að rústa Íslandi vegna kæruleysi þeirra tilfinningalausra stjórnvalda sem vinna gegn þjóðinni, en ekki með henni.  Þannig hér með ætla ég að ljúka þessari löngu grein og vona þjóðarinnar vegna að ástandið lagast einhvern tíman, það er að segja ef Ísland vill einhvern tíman læra að lifa í jöfnuð, en ekki í ójöfnuð, nákvæmlega eins og við því miður höfum þurft að upplifa í þó nokkur mörg ár. Því útfrá mínu sjónarhorni, þá er orðið nóg komið, sem og ég veit ekki um þig lesandi góði, en fyrir mig, þá vona ég að eitthvað að viti gerist, því nóg er komið.

Kær einlægs vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Að reyna fatta það sem kallast Alþingi!

Fyrir mig sem skrifa þessa erfiðu spurningargrein, er jú mjög erfitt að skilja til hvers er Alþingi okkar þjóðar til, þegar hinir allra gráðugu margræna af sínu fólki sem kýs þau inn á það Alþingi sem veit ekki hvað það þýðir „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“.

Því hvaða lög er okkar Ísland byggt uppá?

Maður þarf ekki að fatta meira, enda gerir maður það samt sem áður.

Því við sem viljum kallast einhvern tíman þjóð, búum í því gjörspillta handónýtalandi sem því miður er orðið nákvæmlega sama um sína eigin þjóð, á meðan þau geta sagst og komist upp að segjast vera það sem þau kallast í risastóru spurningarmerki, hvað eru „Þingmenn?“ – sem og hafa getað leift sér að dekra við sína eigin fjölskyldur, sína bestu dekurvini og geta komist upp með þá gjöreyðileggjandi spillingu sem þau sjálf gera sinni eigin þjóð, bara við að geta litið á það sem töff að geta flaggað okkar óstolta Íslandsfána og geta stoltlega sagt: „Ég er nú af minni eigin þjóð kosin sem þingmaður, enda stjórna ég til mína, minna og þeirra sem gefa besta bónusgróða þjóðarinnar til sinna allra bestu dekursgræðgivina, með þá þingmanna hugmynd hvernig á að komast upp með að ræna af sinni eigin þjóð bara til mína eigin fjölskildu, vina og klíku vina?

Enda vill orðið engin vita hverjir eiga að vera það sem stjórnarskráin margskipar, sem skiptir engu í hvaða svokallað litarflokki þau fæddust í, eða í hvaða svo kallaða menntaskóla þau gengu í, eða í hvaða svo kallaða tungumáli þau er fædd frá, eða hvort þau fæddust rík með silfurskeið í kjaftinum, eða hið risastóra spurningarmerki sem kallast þau sem eru margeineltisnídd daglega í fátækt bara útaf því þeim finnst það töff að níðast á þeim sem minnst eiga, sem og samkvæmt okkar núverandi upplifandi stjórnarskrá 65. gr. Íslands hefur margsungið: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.“ og það sem hinir svokölluðu þingmenn okkar núverandi skammar þjóðar viljandi vilja líta framhjá sem því miður hefur margsagt: „Öllum, sem þess þurfa, skal tryggður í lögum réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis, örbirgðar og sambærilegra atvika.“

Því hvenær fá þau sem stjórnarskrá okkar lands hefur margskipað: „Allir skulu vera jafnir“ fyrir öllum þeim ólögum sem okkar óheilaga Alþingi endalaust býr til, sem kallast í þeirra augum, allir eru jafnir, því þannig því miður er okkar handónýta gjörspillta Alþingi sem endalaust kemst upp með að brjóta gegn stjórnarskrá okkar núverandi lýðveldis skammar þjóðar, sem og margsyngur: „Allir skulu vera jafnir fyrir“ sem nú til dags er orðið risastórt spurningarmerki, fyrir hvaða lögum, því: „Hverjir eru jafnir?“.

Kær spurningarkveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Er Ísland endalaust í stórblekkingum?

Árið er kosning 2013 þegar vel blekktir kosningabærir kjósendur ákváðu að treysta sig að gefa sitt atkvæði til þeirra stórstjórnmálaflokka sem margsungu og vel auglýstu stórloforð sín til allra sinna kjósenda að allir myndu fá leiðréttingu sinna húsnæðisskulda og laun allra myndu lagast og allt myndi blómstra.

Og síðan skall á árið 2014 og húsnæðisskuldareiðrétting fæðist í að verða að lögum og laun þeirra gráðugu efnameyru hækkuðu á meðan laun annarra efnaminnahópa endaði í spurningarmerki sem og meira kom í ljós að húsnæðiskuldareiðréttingin ætti ekki að vera ætluð öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum.

Og nú er árið 2015 sem kom í ljós að húsnæðisskuldaleiðrétting velefnaðra græðgimanna var meira leiðrétt á meðan aðrir láglaunaðir sitja í súpunni að lenda í enn verri skuldastöðu á meðan laun velefnaðra græðgimanna stórhækka á meðan laun efnaminnahópa hríðversna vegna kæruleysi þeirra stórstjórnmálalygaflokka sem kunna ekki eða vilja ekki mæta sinni eigin þjóð í jöfnuð.

Því bráðlega mun renna upp að árinu 2016, sem og risaspurning er: „Hvað gerist þá?“.

Sem og svarið við þessari erfiðri spurningu er að árin 2013, 2014 og 2015 mun kannski endurtaka sig aftur, nema að eitthvað rótækilegt verði gert til að stöðva þá eyðileggingu áður en árið 2016 mun bráðlega renna upp og að laun hinna marggráðugu fái ekki aftur í því ári að hækka og laun þeirra efnaminnahópa sem lifa enn í óréttlæti munu vonandi ekki aftur lenda í því ári að fá risastórt spurningarmerki hvort skuldir þeirra mun ekki hríðversna vegna kæruleysi þeirra hjartalausra stórstjórnmálaflokka sem lugu sig inn í okkar lýðveldi Alþingi Íslands sem undir stjórnarskráákvæði 65. gr. marghrópar: „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“.

Því hvernig er staða Íslands 2015 nú á dögum?

Jú laun aldraðra, öryrkja og annarra þeirra hópa sem því miður fá bara laun úr ríkiskerfinu, s.s. atvinnulausir og aðrir sem fá ekki aðrar launatekjur nema úr ríkiskassanum eru enn endalaust í dag lögð í níðandi hræsniseinelti þeirra kærulausu hjartalausra stjórnvalda sem þrjóskast daglega upp við að vilja ekki semja um launahækkanir í lögum til sinna láglauna kjósenda. Sem og laun venjulegra verkamanna kjósenda sem margslíta og þræla sig fyrir ríkistofnanir Íslands, s.s. ríkisspítalar, ríkislögreglan og ríkisskrifstofur o.s.frv., er nú á dögum að krefjast og kalla eftir meiri laun sem og stórflokkstjórnvöld enn í dag leika sér að því að hundsa daglega.

Því hvernig hafa stórstjórnvöld enn í dag leikið sér að því að hundsa sitt eigið lýðveldi Ísland?

Nema jú að halda áfram að skeina hina velslefgráðugu sem velta sig uppúr sína eigin græðgi við að leita sér allra leiða til að hundsa efnaminni hópana sér til skemmtunar án þess að vilja leitast við að vilja gera eitthvað rótækilegt í því að vilja laga vanda sinna þjóða. Því þannig er okkar gjörmengaða græðgistjórnarkerfi okkar þjóðar nú orðið á dögum sem og er enn stjórnað af hræsnishjartalausum staurblindum græðgi vel spilltum stjórnvöldum sem er alveg nákvæmlega sama um allt sitt jafnræði lýðveldi, enda eru þau endalaust dugleg við að hundsa og margljúga að sínum kjósendum með því endalaust að lýta framhjá aðal vanda sinna eigin þjóða með því að halda áfram að dýrka hið vel gráðuga á meðan minnihlutahópar Íslenskra kjósenda kalla enn í dag eftir launaréttlætisleiðréttingu við að geta fengið að lifa mannsæmandi lífi.

Því aðal höfuðverkspurningin er: „Hvenær verða nýjar kosningar?“.

Kær vandræði kveðja yfir því hvað Ísland vill í raun og veru,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Líf er kærleikur!

Að læra lifa, er jú þraut að átta sig, hvernig vill maður lifa?

Einföld gjöf er að læra að virða, því af hverju erum við sjálf að sækjast eftir virðingu, en vitum ekki hvað virðing þýðir, því hvað er virðing?

Við öll lendum í vanvirðingu, sem engum langar að læra lifa, enn því miður lendir maður í því daglega að lenda í því sem engin óskar eftir!

Kærleikur er jú frí gjöf, njótum á meðan við viljum læra, því hvernig á maður að læra elska náungan nema maður lærir í kærleik að vita hvað frí gjöf þýðir, því að vilja vera frjáls frá öllum þjáningum, sem einn son gaf, að við gætum verið frjáls, þannig njótið.

Kær kærleiks kveðja,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).