Á maður að kjósa eða ekki kjósa árið 2020?

Einsog vitað er, þá þurfa flest allir kosningabærir þjóðfélagsþegnar á Íslandi þann 27. Júní að klóra sig á hausinn og fara að kjósa í leynilegum kosningaklefa sér Forseta Lýðveldisins sem á að sinna því risastórhlutverki að þurfa að sitja inni á Bessastöðum næstu 4 árin með það stórhausverkahlutverk að dunda sig við að skrifa undir allskonar Alþingismannalög sem endalaust spyrja: „Eru allir jafnir fyrir lögum?“, sem og Alþingismenn okkar þjóðar afhenda Forseta Lýðveldisins til staðfestingar eftir að þau lög eru samþykkt inni á Alþingi, hvort það sé hann Guðni Th. núverandi sitjandi Forseti eða Guðmundur Franklín sem er að bjóða sig fram gegn okkar núverandi sitjandi Forseta, þá þarf sá Forseti að skrifa undir flest öll þau lög sem hann fær frá Alþingismönnum afhent til staðfestingar.

Og ekki er nóg með að sá sitjandi Forseti hver sá verður sem verður kosinn árið 2020 þarf að skrifa undur einhver lög sem hann fær í sínar hendur, þá getur hann líka skrifað undir það sem kallast „uppreisn æru“ draumóranáðunarósk afbrotamanna sem innilega óska eftir því að vilja fá náðun frá sínum eigin afbrotum. Þannig núna sem kjósandi þá þarf maður að velja á milli hvorn á maður að kjósa?

Því ekki getur maður talið upp hvað Forsetaframbjóðandinn hann Guðmundur Franklín hefur gert af sér sem sitjandi Forseti Lýðveldisins, enda eru margir kjósendur núna á dögum að klóra hausinn yfir því hvort þau hafa áhuga á því að vilja kjósa hann Guðmund Franklín inná Bessastaði eða hvort hann Guðni Th. okkar núverandi sitjandi Forseti eigi bara að halda áfram að vera okkar Forsetatákn upp að næstum kosningum árið 2024. Og þar sem Guðni Th. er jú búinn að sitja inni á Bessastöðum í 4 ár, þá er hægt að spóla aftur til baka frá þeim tíma hvernig honum Guðna Th. gekk að vera sem stoltur Forseti Lýðveldisins.

Og yfirleitt er ástæða margra sem vilja ekki kjósa Guðna Th., útaf „Orkupakka 3“ lögunum sem hann glaðlega skrifaði undir þótt margir höfðu óskað eftir því að vilja fá að kjósa um þau lög sem okkar núverandi sitjandi Forseti vildi ekki að við þjóðin fengjum að kjósa um, enda treystir sá sitjandi Forseti ekki sína eigin þjóð bara útaf 3 prósenta skoðunarkönnun þótt að þetta svokallaða „Orkupakka 3“ dæmi hafi verið mjög umdeilt í fréttamiðlum í mjög langan tíma, þá vildi ekki okkar núverandi sitjandi Forseti sem aftur er að bjóða sig fram árið 2020, ekki treysta sig til þess að leifa sína eigin þjóð að kjósa um þau umdeild lög, bara útaf því að hann fékk þær upplýsingar að það væru bara 3 prósent þjóðarinnar sem óskuðu eftir því að vilja kjósa um þau lög, þótt að margar umfjallannir höfðu komið upp áður útaf þessum „Orkupakka 3“ lögum.

Enn þar sem maður er ekki aðallega að fara að skrifa þessa bloggrein um þennan umdeilda „Orkupakka“ númer hitt og þetta. Þá mun þessi skriftgrein aðallega fjalla um það sem kallast „uppreisn æru“ draumanáðunarósk afbrotamanna sem innilega óska eftir því að vilja fá náðun frá sínum afbrotum. Því ef þjóðin man kannski eftir þeim atburði árið 2017 þann 16. Júní, þá kom upp sú frétt inná RÚV.is fréttamiðlinum þar sem titill greinarinnar var: „Ákvörðunin er ekki mín,“ segir Guðni forseti“, þar sem opnun þeirra greinar vitnar: „Guðni Th. Jóhannesson, forseti Íslands, segir að hann hafi ekki tekið ákvörðun um það að veita kynferðisbrotamanninum Robert Downey, sem áður hét Róbert Árni Hreiðarsson, uppreist æru.“, og síðan á sama dag kemur líka fram önnur grein inná VÍSIR.is fréttamiðlinum sem heitir: „Ein stúlknanna fjögurra segir forseta Íslands hafa brugðist henni“, þar sem vitnar í opnun þeirra greinar: „Nína Rún Bergsdóttir er ein af fjórum stúlkum sem Robert Downey, áður Róbert Árni Hreiðarsson, braut kynferðislega gegn og hlaut þriggja ára dóm fyrir í Hæstarétti árið 2008.“, og sem STUNDIN.is fjallaði líka um sama atburð undir titlinum: „Forseti Íslands hefur brugðist mér“, þar sem vitnar: „Hvar er réttlætið í því?“ spyr Nína Rún Bergsdóttir, ein af fjórum konum sem varð fyrir kynferðisofbeldi af hálfu Róberts Árna Hreiðarssonar lögmanns, eftir að ljóst varð að Guðni Th. Jóhannesson, forseti Íslands, hefði veitt honum uppreist æru og þannig gert honum kleift að endurheimta lögmannsréttindi sín.

Í dag varð ljóst að Róbert Árni, dæmdur kynferðisbrotamaður, myndi endurheimta lögmannsréttindi sín í krafti „óflekkaðs mannorðs“, eftir að Hæstiréttur féllst á þá kröfu hans. Forsenda þess var ákvörðun forseta Íslands, í september síðastliðnum.“, þar sem árið 2018 kom önnur fréttagrein hjá STUNDIN.is sem heitir: „Robert Downey fékk sérstaka meðferð þegar hann sótti um uppreist æru“, þar sem opnun þeirra greinar vitnar: „Robert Downey fékk sérstaka meðferð þegar hann sótti um uppreist æru,“ segir Bergur Þór Ingólfsson leikstjóri og faðir stúlku sem Robert braut gegn þegar hún var á unglingsaldri. Bergur og dóttir hans, Nína Rún Bergsdóttir, hafa ítrekað kallað eftir frekari upplýsingum um ferlið sem lá að baki þeirri ákvörðun að veita Robert uppreist æru, en upplýsingarnar hafa verið og eru enn takmarkaðar.“

Hann fékk í dag lögmannsréttindi á ný með dómi Hæstaréttar en í september í fyrra veitti Guðni Th. Jóhannesson, forseti Íslands, honum uppreist æru eftir að tillögu frá Ólöfu Nordal, þáverandi innanríkisráðherra. Nína segir að forseti Íslands hafi brugðist henni.“

Sem sýnir hversu alvarlegt þetta mál var á þeim tíma, þegar VÍSIR.is fór að vitna um aðra fréttagrein sem heitir: „Forsetinn miður sín vegna máls Roberts Downey“, þar sem opnun þeirra greinar vitnar: „Forseti Íslands segist vera miður sín vegna máls Roberts Downey, áður Róbert Árni Hreiðarsson, sem í gær fékk lögmannsréttindi sín á ný. Forseti veitti honum uppreist æru samkvæmt tillögu frá Ólöfu Nordal, þáverandi innanríkisráðherra, í september síðastliðnum. Hann undirstrikar að ákvörðunin sé ekki tekin af honum sjálfum - heldur í ráðuneytinu. Hann biður ekki um vorkunn en óskar þess að fólk sýni sanngirni, þá að teknu tilliti til málsmeðferðarinnar.“, og síðan þar sem fjallað var aftur um það mál þann 15. Júní árið 2017 inni á RÚV.is fréttamiðlinum sem heitir: „Kynferðisbrotamaður fær lögmannsréttindi aftur“, þar sem vitnar: „Hæstiréttur féllst í dag á það að veita Robert Downey, sem áður hét Róbert Árni Hreiðarsson, lögmannsréttindi sín á ný. Robert var árið 2008 dæmdur í þriggja ára fangelsi í Hæstarétti fyrir kynferðisbrot gegn fjórum unglingsstúlkum. Forseti Íslands veitti honum uppreist æru 16. september í fyrra að tillögu innanríkisráðherra og öðlaðist hann þá óflekkað mannorð í skilningi laga, að því er segir í dómi Hæstaréttar.“

Og ekki er nóg með að okkar núverandi sitjandi Forseti hann Guðni Th. hafði náðað hann Robert Downey, áður Róbert Árni Hreiðarsson, með því að skrifa undir þessa „uppreisn æru“, heldur kom í ljós að okkar núverandi sitjandi Forseti Guðni Th. hafði líka skrifað undir „uppreisn æru“ fyrir annan kynferðisafbrotamann á þeim sama degi, einsog RÚV.is fréttamiðill vitnaði þann 30. Ágúst árið 2017 sem heitir: „Tveir barnaníðingar fengu uppreist æru í fyrra“, þar sem opnun þeirra greina vitnar: „Af þeim fimm sem fengu uppreist æru 2016 höfðu fjórir fengið dóm fyrir kynferðisbrot, tveir fyrir kynferðisbrot gegn börnum og tveir fyrir nauðgun. Fimmti einstaklingur hlaut dóm fyrir fíkniefnabrot. Sá sem lengsta dóminn hlaut, var Hjalti Sigurjón Hauksson, en hann hlaut fimm og hálfs árs fangelsisdóm fyrir gróf kynferðisbrot gegn stjúpdóttur sinni.“, og síðan aðeins lengra neðar í þeirri sömu fréttagrein heldur áfram undir titlinum „Braut gegn stjúpdóttur sinni nær daglega í 12 ár“, þar sem vitnar: „Nafn Hjalta Sigurjóns kom upp fyrir helgi þegar Stundin greindi frá því að hann hefði verið einn þeirra sem hlutu uppreist æru, sama dag og Robert, það er 16. september 2016. Hjalti braut gróflega gegn stjúpdóttur sinni, nær daglega, frá því hún var fimm til sex ára og þar til hún náði 18 ára aldri.“, og síðan þann 7. September árið 2017 þegar STUNDIN.is skrifaði um aðra grein sem heitir: „Honum tókst ekki að skemma mig“, þar sem opnun þeirra greina vitnar: „Mig hryllir við orðinu sálarmorð. Þetta var ekki sálarmorð, því honum tókst ekki að skemma mig. Og honum mun aldrei takast það.“

Þannig lýsir hún stjúpföður sínum og brotum hans, ung kona sem var misnotuð nær daglega af Hjalta Sigurjóni Haukssyni frá því hún var um fimm ára gömul og allt þar til hún flutti að heiman 17 ára.

Stundin greindi frá því þann 25. ágúst að Hjalti hefði fengið uppreist æru og verið sæmdur óflekkuðu mannorði af forseta Íslands að tillögu innanríkisráðherra. Konan frétti það fyrst frá blaðamanni og varð brugðið.“

Sem jú endaði með útfrá þessu „uppreisn æru“ ástand klúður rugli, þá þurfti einsog KJARNINN.is orðaði það þann 1. Janúar árið 2018 undir titlinum sem heitir: „Þetta gerðist á árinu 2017: Uppreist æru og leyndarhyggja sprengdi ríkisstjórn“, þar sem sú grein vitnar: „Það hefði engum dottið í hug að barátta þolenda kynferðisbrotamanna og aðstandenda þeirra fyrir því að fá að vita af hverju það væri verið að veita kvölurum þeirra uppreist æru og starfsréttindi myndi sprengja ríkisstjórn á árinu 2017. Það er hins vegar nákvæmlega það sem gerðist.“, þannig núna kann einhver að spyrja: „Hvað kemur þessu gamla máli við með Forseta kosninga 2020, baðst ekki Guðni Th. afsökunar á því að hafa óvart ekki kynnt sig málið og skrifað síðan undir þessa „uppreisn æru“ til þess að náða þessa tvo barnaníðunga?“, jú, það er það sem Guðni Th. gerði, var að hann þurfti að biðjast afsökunar á þessum klúður mistökum sínum.

En samt sem áður, þá þarf maður núna árið 2020 að fara kjósa tvo frambjóðendur, þar sem sá fyrsti heitir jú víst Guðni Th. núverandi sitjandi Forseti, gegn honum Guðmund Franklín núverandi Forsetaframbjóðanda sem er að bjóða sig fram gegn honum Guðna Th. okkar núverandi sitjandi Forseta. Því núna þarf maður að velja á milli þessa tvo frambjóðendur með þá mjög erfiðu og flóknu spurningu: „Hvorn frambjóðandann á maður að kjósa?“. Og sem kjósandi þá langar manni ekkert að kjósa hann Guðna Th. útaf þessu alvarlega máli sem hann klunnalega gaf sig ekki nægilegan góðan tíma til þess að kynna sig betur áður enn hann skrifaði undir þá „uppreisn æru“ fyrir þessa tvo barnaníðunga, enda er maður faðir sjálfur sem á þrjú börn, og ekki þótti manni mjög gaman af því að þurfa frétta um þetta klúðurskammarmál árið 2017 sem gerðist útaf þessu „uppreisn æru“ máli, sem jú endaði með því að maður þurfti að kjósa aftur til Alþingis, bara útaf því að okkar núverandi sitjandi Forseti Lýðveldisins ákvað að náða tvo barnaníðunga okkur þjóðinni til háborinnar skammar.

Þannig núna er bara einn forsetaframbjóðandi eftir sem maður getur kosið, sem heitir jú víst Guðmundur Franklín Forsetaframbjóðandi. Með þá erfiðu spurningu: „Á maður að kjósa Forseta eða á maður að sleppa því að kjósa Forseta?“. Því það sem maður hefur heyrt, ef maður kýs ekki, annaðhvort til Sveitastjórnarkosninga eða Alþingiskosninga eða einsog staðan er núna árið 2020 þá eru jú víst Forsetakosningar, þá mun það atkvæði sem maður skilar auðu, fara sjálfkrafa til þann frambjóðanda (eða þá frambjóðendur í öðrum kosningum) sem eru þegar búinn að sitja til valda áður, sem þýðir, að ef maður vill ekki kjósa, þá endar yfirleitt það auða atkvæði til þeirra frambjóðanda sem maður vill ekki kjósa. Því ennþá er maður óákveðin hvað á að gera þann 27. Júní árið 2020, á maður að kjósa eða bara einfaldlega að sleppa því?

Allt þetta er val manns þegar maður þarf að kjósa, sem er: „Hvern á maður að kjósa, eru þessir frambjóðendur treystandi?“, sem kemur bara í ljós hvað maður gerir þann 27. Júní á þessu ári í þessum leynilegum kosningum inni í kjörklefanum þegar að því kemur hvað maður gerir. Þannig gangi ykkur mjög vel kæru kjósendur að kjósa rétt, ekki fyrir mig eða aðra, heldur aðallega fyrir ykkar eigin framtíð.

Kær virðinga kveðja eftir skárri framtíð,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi) kjósandi.

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 18:52]

Undirskriftir gegn Orkupakkanum, sem safnað var í fimm vikur í fyrra, frá 8. apríl til 14. maí, voru 13.480, eða 5,4% af þeim sem voru á kjörskrá, 248.502, í alþingiskosningunum í október 2017.

Og örfáir mótmæltu Orkupakkanum á Austurvelli.

Það er nú allt og sumt. 

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 18:55]

"Tíu af hundraði [10%] kjósenda geta krafist þjóðaratkvæðis um lög sem Alþingi hefur samþykkt. Kröfuna ber að leggja fram innan þriggja mánaða frá samþykkt laganna.

Lögin falla úr gildi, ef kjósendur hafna þeim, en annars halda þau gildi sínu. Alþingi getur þó ákveðið að fella lögin úr gildi áður en til þjóðaratkvæðis kemur.

Þjóðaratkvæðagreiðslan skal fara fram innan árs frá því að krafa kjósenda var lögð fram."

Frumvarp stjórnlagaráðs - 65. gr. Málskot til þjóðarinnar

Frumvarp stjórnlagaráðs með skýringum - Um 65. gr. sjá bls. 132-133

Frumvarp stjórnlagaráðs

Í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október 2012 um tillögur stjórnlagaráðs að frumvarpi til stjórnarskrár var kosningaþátttakan 49%, um afnám áfengisbanns árið 1933 45% og um Sambandslögin 1918 44%.

Matthías Bjarnason fyrrverandi ráðherra Sjálfstæðisflokksins:

"Dagurinn 1. desember 1918 var lokadagur í þeim árangri að Ísland varð sjálfstætt og fullvalda ríki."

"Niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslunnar 20. október 2012:

1. Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá?

Já sögðu 67,5%.

2. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði náttúruauðlindir sem ekki eru í einkaeigu lýstar þjóðareign?

Já sögðu 82,9%.

3. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um þjóðkirkju á Íslandi?

Já sögðu 57,1%.

4. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er?

Já sögðu 78,4%.

5. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt?

Já sögðu 66,5%.

6. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að tiltekið hlutfall kosningarbærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Já sögðu 73,3%."

Og þjóðaratkvæðagreiðslan 20. október 2012 er enn í fullu gildi.

[Magnús Ragnar (Maggi Raggi)., 18.6.2020 kl. 19:12]

Kæri Þorstein þú kemur með slatta af prósentu tölu dæmi, af hverju geturðu ekki líka komið með mannfjölda töluna inní þessar prósentu tölur, eiga þau sem lesa það sem þú klippir og límir á spjallveggin hjá manni, að þurfa að reikna sjálf út hversu margir tóku þátt í þessum könnunum sem þú ert að birta á mínu blog.is spjallsvæði?

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 19:34]

Enda þótt kosningaþátttakan í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október 2012 hefði verið 64%, þeir sem við bættust (38.513 kjósendur) hefðu allir verið andvígir tillögum Stjórnlagaráðs og öll atkvæði þeirra gild, hefðu tillögur ráðsins samt sem áður verið samþykktar.

Já við fyrstu spurningunni hefðu þá sagt, eins og 20. október 2012, 75.309 kjósendur, í þessu tilfelli 50,2% af gildum atkvæðum, en nei 74.815 kjósendur, eða 49,8%.

Gildir atkvæðaseðlar hefðu samkvæmt því verið samtals verið 150.124 en ógildir eins og áður 1.499, eða samtals 151.623 atkvæðaseðlar, og kosningaþátttakan því 64%, þar sem á kjörskrá voru 236.911.

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 19:37]

Það er alveg nýtt að þeir sem ekki taka þátt í þjóðaratkvæðagreiðslu ráði niðurstöðum atkvæðagreiðslunnar.

Þjóðaratkvæðagreiðslan um Sambandslagasamninginn 1918 er þá væntanlega ógild.

Í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20. október 2012 um tillögur stjórnlagaráðs að frumvarpi til stjórnarskrár var kosningaþátttakan 49%, um afnám áfengisbanns árið 1933 45% og um Sambandslögin 1918 44%.

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 19:38]

17.6.2004:

"Svisslendingar, Írar og Frakkar hafa ekki gert lágmarksþátttöku að skilyrði fyrir gildi þjóðaratkvæðagreiðslu."

"Engin skilyrði um lágmarksþátttöku [í þjóðaratkvæðagreiðslum] eru fyrir hendi á Írlandi og raunar má finna dæmi þess frá 1979 að breytingar á stjórnarskrá hafi verið samþykktar í kosningum með innan við 30% þátttöku."

"Franska þjóðin kaus um Maastricht-sáttmálann árið 1992 og árið 2000 var þjóðaratkvæðagreiðsla um styttingu á kjörtímabili forsetans úr sjö árum í fimm.

Engin skilyrði um lágmarksþátttöku voru í þessum kosningum og úrslit kosninganna árið 2000 voru bindandi, þrátt fyrir aðeins um 30% kosningaþátttöku."

Rúmlega 460 þjóðaratkvæðagreiðslur í Evrópu frá 1940

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 19:39]

Meirihluti greiddra atkvæða ræður einfaldlega í þjóðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrá.

"The Twenty-eighth Amendment of the Constitution of Ireland permitted the state to ratify the Lisbon Treaty of the European Union.

It was effected by the twenty-eighth Amendment of the Constitution (Treaty of Lisbon) Act 2009, which was approved by referendum on 2 October 2009 (sometimes known as the Lisbon II referendum).

The amendment was approved by the Irish electorate by 67.1% to 32.9%, on a turnout of 59%."

Twenty-eighth Amendment of the Constitution of Ireland

[Þorsteinn Briem, 18.6.2020 kl. 19:48]

"11. gr. Til þess að spurning eða tillaga sem er borin upp í þjóðaratkvæðagreiðslu teljist samþykkt þarf hún að hafa hlotið meiri hluta gildra atkvæða í atkvæðagreiðslunni."

Sem sagt ekki meirihluta þeirra sem eru á kjörskrá hverju sinni.

Lög um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010

Já sögðu 48 og enginn sagði nei

Þjóðaratkvæðagreiðslan 20. október 2012 er því enn í fullu gildi.