Af hverju eru Alþingiskosningar 2016?

Á fjögra ára fresti eru Alþingiskosningar sem nú fyrir rúmum þremur árum frá 2013 upp að 2016 þá stöndum við aftur í að þurfa að kjósa inná okkar furðulega og skrítna Alþingi sem virðist ekki kunna þá erfiðu kúnst að geta haldið trausti. Því hver er aðdragandi Alþingiskosninga 29. október 2016?

Er jú því miður ein af þeim risastóru og mjög höfuðverkaflóknum og furðulegum spurningarmerkjum sem er mjög erfitt að skilja af hverju aftur eftir rúmum þremur árum eru Alþingiskosningar, vegna þeirra ástands sem byrjaði á loka ári 2008 þegar efnahagur Íslands hrundi og öllum kjósendum var skikkað til með þremur samningum til að borga upp klúðurvanda þeirra bankamanna sem stofnuðu Icesave, sem og fyrsti samningurinn var kosinn af meirihluta Alþingis sem Ólafur Ragnar Grímsson fyrrverandi Forseti Íslands samþykkti sem Bretar og Hollendingar höfnuðu, á meðan að Icesave samningar II og III var algjörlaga hafnað af Íslenskum kjósendum sem sagt er á þeim tíma hafi verið „Alls 227.896 kjósendur á kjörskrárstofni fyrir alþingiskosningar 25. apríl 2009“, sem á þeim tíma þá sátu inni á Alþingi 5 flokkar, sem var 'Framsóknarflokkur (xB)' Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar sem fékk alls 9 þingmenn af 27.699 atkvæðum, og 'Sjálfstæðisflokkur (xD)' Bjarna Benediktssonar sem fékk alls 16 þingmenn af 44.369 atkvæðum, og 'Borgarahreyfingin (xO)' sem fékk alls 4 þingmenn af 13.519 atkvæðum með engan formann, og 'Samfylkingin (xS)' Jóhönnu Sigurðardóttur fyrrverandi Forsætisráðherra fékk alls 20 þingmenn af 55.758 atkvæðum, og 'Vinstrihreyfing – grænt framboð (xV)' Steingríms J. Sigfússonar fyrrverandi Fjármálaráðherra fékk 14 þingmenn af 40.580 atkvæðum, sem og aðrir 2 flokkar fengu enga þingmenn sem var, 'Frjálslyndi flokkur (xF)' Guðjóns Arnar Kristjánssonar sem fékk alls 4.148 atkvæði, og 'Lýðræðishreyfing (xP)' Ástþór Magnússonar sem er mjög vel þekktur fyrir að hafa stofnað „Frið 2000“ og að hafa margsinnis boðið sig fram til Forsetakosninga fékk alls 1.107 atkvæði sem er orðin vani hjá honum Ásþóri Magnússyni að tapa öllum kosningum hvort það sé til Alþingis eða til Forsetakosninga, sem gerir alls 187.180 gild atkvæði af 193.934 kjósendum sem var um alls 6.754 auðir og ógildir seðlar sem gerir alls 85,1% kosningabærir kjósendur sem kusu á þingkosningum þann 25. apríl 2009.

Þannig af þeim 227.896 kosningabærum kjósendum árið 2009 þá kusu alls 187.180 kjósendur, semsagt um alls 6.754 auðir og ógildir seðlar plús 40.716 kjósendur sem treystu sér ekki að kjósa á því tímabili vegna vantraustar við þá blekkingaflokka sem á þeim tíma voru ekki traustverðug til að sjá um okkar Ísland, sem endaði aftur rúmum þremur árum árið 2013 með hörðum mótmælum eftir nýjum kosningum, sem á þeim tíma þá voru „Alls 237.957 kjósendur á kjörskrárstofni fyrir alþingiskosningar 27. apríl 2013“, semsagt alls 10.061 kjósendur höfðu bæst við alveg frá síðustu kosningum árið 2009, sem og atkvæði þess tímabils skiptist niður á 'Sjálfstæðisflokk (xD)' Bjarna Benediktssonar núverandi Fjármála- og efnahagsráðherra sem fékk alls 19 þingmenn af 50.454 atkvæðum, og 'Framsóknarflokkur (xB)' Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar fyrrverandi Forsætisráðherra fékk alls 19 þingmenn af 46.173 atkvæðum, og 'Samfylkingin (xS)' Árna Páls Árnasonar fékk alls 9 þingmenn af 24.294 atkvæðum, og 'Vinstrihreyfing – grænt framboð (xV)' Katrínar Jakobsdóttur fékk alls 7 þingmenn af 20.546 atkvæðum, og 'Björt framtíð (xÆ)' Guðmundar Steingrímssonar og Heiðu Kristínar Helgadóttir fengu alls 6 þingmenn af 15.583 atkvæðum, og 'Píratar (xÞ)' Jón Þórs Ólafssonar fékk alls 3 þingmenn af 9.647 atkvæðum, sem og aðrir 9 flokkar fengu enga þingmann sem var, 'Dögun (xT)' Margrétar Tryggvadóttur fyrrverandi þingmanns sem fékk alls 5.855 atkvæði, og 'Flokkur heimilanna (xI)' Pétur Gunnlaugssonar lögfræðings og núverandi útvarpstjóra FM 99.4 Útvarps Sögu fékk alls 5.707 atkvæði, og 'Lýðræðisvaktin (xL)' Þorvaldar Gylfasonar sem „Að henni stóðu meðal annars Lýður Árnason, Þorvaldur Gylfason, Pétur Gunnlaugsson og Örn Bárður Jónsson en allir sátu þeir stjórnlagaráði.“ sem „Pétur Gunnlaugsson sagði sig úr flokknum 25. mars vegna málefnaágreinings.“ fékk alls 4.658 atkvæði, og 'Hægri grænir (xG)' Guðmundar Franklíns Jónssonar fékk alls 3.262 atkvæði, og 'Regnboginn (xJ)' Bjarna Harðarsonar fékk alls 2.021 atkvæði, og 'Landsbyggðarflokkurinn (xM)' sem fékk alls 326 atkvæði „sem haldinn var á netinu. Þátttakendur voru víðsvegar á landinu og samþykktu þeir að kjósa bráðabirgðastjórn fram að framhaldsstofnfundi sem haldinn verður innan tveggja vikna.“, sem og er tilvitnun úr fréttavefsíðu Morgunblaðsins MBL.is þann 23. Febrúar árið 2013, og 'Sturla Jónsson (xK)' fékk alls 222 atkvæði, og 'Húmanistaflokkurinn (xH)' Methúsalem Þórissonar fékk alls 126 atkvæði, og að lokum 'Alþýðufylking (xR)' Þorvaldar Þorvaldssonar fékk alls 118 atkvæði, sem gerir alls 188.992 gild atkvæði af 193.792 kjósendum sem var alls 4.802 auðir og ógildir seðlar sem gerir alls 81,4% kosningabæra kjósenda sem kusu á þingkosningum þann 27. apríl 2013. Sem nú aftur á okkar dögum eftir rúmum þremur árum, þá eru Íslendingar aftur í þriðja sinn að fara að kjósa til Alþingis, sem og má orðið segja að þetta sé orðið Íslandsheimsmet að byrja aftur að kjósa eftir öllum þessum tveimur stuttum kjörtímabilum 2009 og 2013, sem og maður er farinn að spyrja: „Af hverju eru Íslenskir kjósendur að fara að kjósa aftur árið 2016, er ekki orðið nóg komið af þessum vandræðiskosningum sem endar nú orðið yfirleitt í rúmt 3 ár, er ekki orðið bara best að stytta kjörtímabilið til 3 ára í staðin fyrir að hafa þau á 4 ára fresti, því hver er nú orðið aðaltilgangur Alþingiskosninga 2016 í raun og veru, erum við kjósendur nokkuð að græða á þeim kosningum sem ekki er vitað hversu lengi verður á þingi, hvort við Íslendingar þurfum nokkuð aftur að kalla eftir nýjum kosningum aftur eftir rúmum 3 árum?“.

Sem og maður veltir því nú orðið fyrir sig hvort það sé í raun og veru ekki bara best að leggja niður Alþingið og hafa eitt alsherja þjóðþing þar sem allir þeir sem skulu vera jafnir fyrir lögum kjósi valda flokka sem munu halda áfram störfum sem þingmenn allra kjósenda, en með einu skildu skilyrði að allir kjósendur fái að samþykkja öll lög landsins sem allir þjóðkjörnir þingmenn hafa samið hverju sinni, sem og með atkvæðum allra ráðsfulltrúa á síðasta fundi stjórnlagaráðsins þann 27. júlí 2011 þá samþykktu allir stjórnlagaráðsmenn með einróma hrósi nýju stjórnarskrána, sem og „Frumvarpið var afhent Ástu Ragnheiði Jóhannesdóttur, forseta Alþingis föstudaginn 29. Júlí kl. 10.30 í Iðnó.“, sem og þrjár af þeim greinum nýju stjórnarskrárinnar leggur fram þá tillögu að: „65. gr. Málskot til þjóðarinnar

Tíu af hundraði [10%] kjósenda geta krafist þjóðaratkvæðis um lög sem Alþingi hefur samþykkt. Kröfuna ber að leggja fram innan þriggja mánaða frá samþykkt laganna. Lögin falla úr gildi, ef kjósendur hafna þeim, en annars halda þau gildi sínu. Alþingi getur þó ákveðið að fella lögin úr gildi áður en til þjóðaratkvæðis kemur.

Þjóðaratkvæðagreiðslan skal fara fram innan árs frá því að krafa kjósenda var lögð fram.“ [skáletrun bætt við], og að: „66. gr. Þingmál að frumkvæði kjósenda

Tveir af hundraði [2%] kjósenda geta lagt fram þingmál á Alþingi.

Tíu af hundraði [10%] kjósenda geta lagt frumvarp til laga fyrir Alþingi. Alþingi getur lagt fram gagntillögu í formi annars frumvarps. Hafi frumvarp kjósenda ekki verið dregið til baka skal bera það undir þjóðaratkvæði svo og frumvarp Alþingis komi það fram. Alþingi getur ákveðið að þjóðaratkvæðagreiðslan skuli vera bindandi.

Atkvæðagreiðsla um frumvarp að tillögu kjósenda skal fara fram innan tveggja ára frá því málið hefur verið afhent Alþingi.“ [skáletrun bætt við], og að lokum: „67. gr. Framkvæmd undirskriftasöfnunar og þjóðaratkvæðagreiðslu

Mál sem lagt er í þjóðaratkvæðagreiðslu að kröfu eða frumkvæði kjósenda samkvæmt ákvæðum 65. og 66. gr. skal varða almannahag. Á grundvelli þeirra er hvorki hægt að krefjast atkvæðagreiðslu um fjárlög, fjáraukalög, lög sem sett eru til að framfylgja þjóðréttarskuldbindingum né heldur um skattamálefni eða ríkisborgararétt. Þess skal gætt að frumvarp að tillögu kjósenda samrýmist stjórnarskrá. Rísi ágreiningur um hvort mál uppfylli framangreind skilyrði skera dómstólar þar úr.

Í lögum skal kveðið á um framkvæmd málskots eða frumkvæðis kjósenda, svo sem um form og fyrirsvar fyrir kröfunni, tímalengd til söfnunar undirskrifta og um fyrirkomulag þeirra, hverju megi til kosta við kynningu, hvernig afturkalla megi kröfuna að fengnum viðbrögðum Alþingis svo og um hvernig haga skuli atkvæðagreiðslu.“, sem og vonað er eftir að þessi stjórnarskrá verði kosinn af þjóðinni til að geta mætt þörfum allra kjósenda án þess að þurfa að lenda aftur í því að þurfa eftir næstum rúmum þremur árum að kalla fram nýjar kosningar, sem og er orðið mjög þreytandi þegar við Íslendingar þurfum aftur og aftur að kjósa yfir okkur það vantraust sem hefur skapast alveg frá Icesave hruni lokaársins 2008, sem og var ein af þeim ástæðum að ákveðið var að semja nýja stjórnarskrá sem samþykkt var einróma frumvarp til stjórnarskipunarlaga árið 2011, sem og dómstólar feldi niður með þeim úrskurði að það ráð sem þá var kallað „Stjórnlagaþing“ hafi ekki staðist kosningarreglum, sem og útfrá geðþótta ákvörðun þá ákvað Alþingið á þeim tíma að hunsa þeim dómi með því að töfra upp nafnið „Stjórnlagaráð“, sem hefur gert það kleyft að nú á dögum þá er verið að lofa eftir að nýja stjórnarskráin sem var samþykkt einróma frumvarp til stjórnarskipunarlaga árið 2011 verði kosin sem gildandi stjórnarskrá Íslands eftir kosningar 2016, vegna þeirra þriggja nýju 65 greinar, 66 greinar og að lokum 67 greinar sem á að veita Íslenskum kjósendum þann valkost að um tæp 10% kjósenda fái að geta krafist kosninga á þeim lögum sem Alþingið gerir hverju sinni, sem og gamla stjórnarskráin veitir ekki, sem og hefur valdið þess að við erum komin á sama stað að byrja uppá nýtt að kjósa til Alþingis árið 2016.

Því þegar Forsetakosningar 2016 voru í gangi, þá var „Á þeim stofnum sem hún hefur unnið vegna forsetakjörsins 25. júní 2016 eru 245.004 kjósendur.“ sem kusu það ár, sem og af 237.957 kjósendum síðasta alþingiskosninga árið 2013 kusu til Alþingis, semsagt alls 7.047 kjósendur hafa bæst við, sem má búast við svipuðum fjölda á Alþingiskosningum árið 2016. Og til að geta svarað „Af hverju eru Íslenskir kjósendur að fara að kjósa aftur árið 2016“ sem var spurt hérna fyrir ofan, þá er það vegna þriggja þingmanna „sem skattrannsóknarstjóri fékk í hendur taka til um 250 fyrirtækja í eigu Íslendinga í skattaskjólum; þeirra á meðal Wintris Inc. Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, Falson & Co Bjarna Benediktssonar og Dooley Securities S.A. Ólafar Nordal.“, og „sem skattrannsóknarstjóri keypti af huldumanni og tóku til eigna Íslendinga í skattaskjólum er að finna upplýsingar um félög forsætis-, fjármála-, og innanríkisráðherra.“

Semsagt þetta er ein af þeim ástæðum að nýjar kosningar eru aftur í gangi, vegna þeirra Panama skattaskjólaskjala sem var vel falið af þessum þremur þingmönnum, sem og syngja til Íslendinga að þau séu alveg blá saklaus yfir án úrskurði dómsvalda, sem og gerði það kleyft að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson þvingaðist til að segja af sér Forsetaráðherrastarfsins, á meðan að Bjarni Benediktsson og Ólöf Nordal ríghéldu sig inni á Alþingi án þess að sjá af sér og segja upp störfum eins og Sigmundur Davíð gerði þegar hann skrönglaðist fýlulega úr Forsætisráðherrastarfinu vegna þeirra klúðurs að hafa þverneitað í Kastljós þætti Ríkissjónvarpsins (RÚV) þann 11. mars 2016 síðastliðið að hann hafi aldrei tengst þeim Panama skattaskjólaaflandsfélögum, þar sem „Netkönnun sem Félagsvísindastofnun framkvæmdi daganna eftir mótmælin 4. apríl sýnir að 26 þúsund manns hafi tekið þátt í þeim.“, og „Athygli vekur að óánægja með spillingu og siðferðisbresti er oftar nefnd sem ástæða fyrir mótmælaþátttöku heldur en tímabundnu hneykslismálin sem opinberuðust í Panamalekanum. En auðvitað voru þau málefni mótmælendum ofarlega í huga. Framganga þáverandi forsætisráðherra og samráðherra hans var oft nefnd sem ástæða mótmælaþátttöku. Kröfur um afsagnir þessara einstaklinga koma fyrir í mörgum svörum, sérstaklega krafan um afsögn Sigmundar Davíðs en einnig Bjarna Benediktssonar og Ólafar Nordal.“

Sem og er ein af þeim ástæðum að við Ísland sitjum uppi með handónítt vel gjörspillt Alþingi sem hefur ekkert lært af hruni 2008, á meðan Sigmundur Davíð, Bjarni Benediktsson og Ólöf Nordal eru ennþá að bjóða sig fram til Alþingiskosninga 2016, sem og þau vona jú að við Íslenskir kjósendur kjósum þau aftur til þings, sem maður vonar að svo gerist ekki, það er að segja ef við Íslendingar höfum eitthvað lært af mistökum okkar og kjósum ekki aftur sama flokkana sem leikið höfðu sér að því að rústa jafnræði allra sem skyldar til í 65 greinar núverandi stjórnarskráa að „[Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana, þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. • Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna.]“, sem hefur ekki frá því tímabili er þessi grein var fyrst sett inn árið 1995 verið framfyllt að fullu nema með blekkjandi ólögum sem hefur verið skammtað til vissra elítugræðgimanna sem hefur valdið þess að allir sem skulu vera jafnir fyrir lögum hafa ekki upplifað það jafnræði sem okkar núverandi stjórnarskrá er margsinnis búin að skipa fyrir að svo eigi að vera, en hefur ekki verið alveg síðan að „Fjórflokkakerfið eða fjórflokkurinn er óformlegt hugtak sem er notað í íslenskri stjórnmálaumræðu og vísar til þess að undantekningalaust í stjórnmálasögu Íslands hafa fjórir flokkar fengið nær öll atkvæði í Alþingiskosningum þótt fleiri flokkar hafi boðið fram. Upphaf þessa má segja að sé árið 1930 þegar íslenskir kommúnistar klufu sig úr Alþýðuflokknum. Framsóknarflokkurinn og Alþýðuflokkurinn voru báðir stofnaðir árið 1916 en hægrivængurinn varð sameinaður í einum flokk árið 1929, þegar Sjálfstæðisflokkurinn varð til.“, sem árið 1998 upp að okkar dögum, þá er Sjálfstæðisflokkurinn (xD), Framsóknarflokkurinn (xB), Samfylkingin (xS) og að lokum Vinstrihreyfingin - grænt framboð (xV), sem eru kallaðir því nafni að vera Fjórflokkakerfið sem hefur leikið sér að vanvirða alla sem skulu vera jafnir fyrir lögum, sem nú ennþá í dag, þá eru þessir fjórir flokkar aftur að bjóða sig fram til Alþingiskosninga árið 2016, sem maður vonar innilega að Íslenskir kjósendur endurskoði sína stöðu við að kjósa ekki meira þessa svikaflokka sem hafa stundað þá grátlegu iðju að svíkja kjósendur alveg frá því að efnahagshrunið skall á Ísland á loka árinu 2008, þar sem tvívegis er búið að mótmæla eftir nýjum kosningum, fyrst árið 2009 og aftur árið 2013 og núna aftur í þriðja sinn árið 2016.

Þannig nú er það undir okkur komið kæru 246.515 Alþingiskjósendur, sem er um 1.511 auka kjósendur frá Forsetakosningum 2016, að fara að læra þá flóknu kúnst að kjósa eftir jafnræði Íslands, með því að kjósa ekki sömu mistökin sem kosið var árið 2009 og 2013, því ef við viljum nýja framtíð fyrir okkur öll sem skulum vera jöfn fyrir lögum, þá þarf að sópa burt þá mengunarflokka sem hafa vanvirt allt jafnræðið, til að við þurfum ekki aftur eftir rúm þrjú ár að kalla fram nýjar kosningar, það er að segja ef við Íslendingar viljum nú einhvern tíman geta fengið það réttlæti að vera kölluð jöfn fyrir lögum sem Alþingi okkar þjóðar semur hverju sinni fyrir okkur alla Íslendinga sem verðskuldum betri framtíð án allra fordóma gegn jafnræðinu.

Því nú á árinu 2016 er búist við að 12 flokkar munu bjóða sig fram, sem er „Sjálfstæðisflokkurinn (xD), Framsóknarflokkurinn (xB), Samfylkingin (xS), Vinstrihreyfingin - grænt framboð (xV), Björt framtíð (xÆ), Píratar (sem var undir listabókstafnum xÞ árið 2009 og 2013, en nú í dag er undir listabókstafnum xP), Viðreisn (xC), Dögun (xT), Alþýðufylkingin (xR), Íslenska Þjóðfylkingin (xE), Flokkur Fólksins (xF), og að lokum Húmanistaflokkurinn (xH), þar sem „Sex flokkar eiga fulltrúa á þingi og ætla þeir að bjóða fram í næstu kosningum og eru þeir: Sjálfstæðisflokkurinn, Samfylkingin, Björt framtíð, Framsóknarflokkurinn, Vinstrihreyfingin - grænt framboð og Píratar. Nýjar stjórnmálahreyfingar sem ekki eiga sæti á þingi gefið það út að þær ætli að bjóða fram lista og eru þær Viðreisn, Dögun, Íslenska Þjóðfylkingin, Flokkur Fólksins, Húmanistaflokkurinn og Alþýðufylkingin.“, semsagt þá er mikill fjöldi flokka sem ætla sér að bjóða sig fram á Alþingiskosningum 2016, sem og veldur upp þá erfiðu spurningu: „Munu gömlu fjórflokkarnir nokkuð komast aftur til valda, ef svo er, af hverju?“.

Því eina leiðin til að við Ísland þurfum ekki aftur að kalla fram til nýrra kosninga, strax aftur fyrir rúm þremur árum, þá þarf alherja hreinsun inni á okkar furðulega Alþingi sem hefur valdið þann skaða að við erum aftur að fara að kjósa til Alþingis sem á að vera á fjögra ára fresti, en undir vissum kringumstæðum þá er þetta í þriðja sinn á stuttu tímabili sem við erum aftur að fara að kjósa til Alþingis.

Þannig kæru Íslenskir kjósendur, reynum nú á Alþingiskosningum 2016 að kjósa ekki aftur yfir okkur sama ruglið sem hefur valdið þess að þann 29. október þá erum við komin aftur á byrjunareytt að kjósa til Alþingis, vegna þeirra stjórnvalda sem hafa misboðið jafnræði allra alveg frá hruni 2008 og jafnvel lengra, alveg síðan að fyrsta jafnræðisákvæði stjórnarskrárinnar var fyrst sett inn árið 1995.

Sem er að segja ef Ísland vill yfir höfuð einhvern tíman fá almennilegar kosningar og fá þá náðarvirðingu einhvern tíman í ævinni að fá að vera jöfn fyrir lögum, nema við viljum halda áfram að óska eftir nýjum kosningum, þá er það undir okkur komið að ákveða hvort að við þurfum ekki að breyta til í stjórnarkerfi okkar lands, áður en að fleiri Íslendingar flýja Íslandi vegna vanvirðinga gömlu flokkanna sem hafa ekki ennþá lært að fatta hverjir það eru sem kjósa til Alþingis á hverjum kosningum, eins og þegar Framsóknarflokkur gerði þá heiðarlegu tilraun að reyna að fresta þingkosningum 2016 svo þau gætu haldið áfram út allt kjörtímabilið, sem endaði með því að þeir gáfu undan, sem veldur því að nú aftur erum við að fara að kjósa til Alþingis, sem vonandi mun skila því til allra svikaflokka að þau munu gjörsamlega þurrkast úr öllum stjórnmálum og að við Íslendingar getum loksins byrjað uppá nýja framtíð að byggja upp heiðarlegt Alþingi sem kann að virða alla sem jafna fyrir lögum, án allra fordóma og vanvirðinga einsog er búið að vera frá efnahagshruni 2008.

Þannig lærum nú að kjósa rétt, það er að segja ef við viljum einhvern tíman lifa í jafnræði með nýja framtíð Íslands að við þurfum ekki aftur að kalla fram nýjar kosningar, bara vegna þess að flokkarnir kunna ekki eða geta ekki stundað þann heiðarleik að standa við þau gefin loforð sem þau gefa hverjum kosningum sem yfirleitt hefur endað upp sem svik, sem þarf ekki að gerast, en því miður hefur verið að gerast alveg síðan að gömluflokkarnir ákváðu að vanvirða allt jafnræðið og hundsa alla kjósendur þeim rétti að geta lifað við að vera jöfn fyrir lögum. Og hvort að nýja stjórnarskráin sé eitthvað skárri en sú gamla, þá er það uppá okkur komið kæru Íslendingar að ákveða hvort að við viljum kjósa þá stjórnarskrá sem stjórnlagaráð gerði þann 27. júlí 2011, sem og margir flokkar nú til dags eru að lofa að við munum geta kannski fengið að kjósa um nýju stjórnarskrána, það er að segja ef það kosningarloforð verður ekki strax svikið um leið og flokkarnir komast aftur til valda árið 2016 eftir kosningum. Sem og er jú orðið okkar eigið val, hvernig við viljum lifa á Íslandi, hvort við viljum í raun og veru nýtt Ísland þar sem allir eru jafnir fyrir lögum, það er að segja ef við viljum í raun og veru einhvern tíman vera jöfn fyrir þeim lögum sem Alþingið býr til hverju sinni.

Kær vonarkveðja eftir skárri framtíð,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).