Af hverju fátækt á Íslandi?

Að svelta lágtekjufólk og börn hér á Íslandi er víst orðið nýjasta veruleikaskemmtun stjórnvalda hér á okkar nútíma landi. Því eins og vitnað var í fréttavef RÚV þann 17 Apríl 2014 í fréttagrein undir fyrirsögninni „Erfitt að horfa upp á aukna fátækt“ um Eygló Harðardóttir, félags- og húsnæðismálaráðherra segir: „Sextán prósent barna á Íslandi eiga á hættu að búa við fátækt eða félagslega útskúfun samkvæmt skýrslu Barnaheilla sem kynnt var í vikunni. Það þýðir að meira en 12.000 börn á Íslandi búa við fátækt eða eru nærri fátæktarmörkum.“, og það sem nýlaga er vitnað á vefi kvennabladid.is þann 28 Október 2014 undir fyrirsögninni „Á Íslandi búa alltof mörg börn við fátækt“ segir: „Barnafátækt á Íslandi jókst um rúm 20 prósentustig frá árinu 2008 (11,2%) til 2012 (31,6%) ef miðað er við lágtekjumörk frá árinu 2008.  Ísland er þannig í neðsta sæti af ríkjunum 41, næst á eftir Grikklandi, en þessi aukning samsvarar því að um 17 þúsund fleiri börn hér á landi hafi fallið undir lágtekjumörkin frá 2008 á þessu tímabili. Með því að nota lágtekjumörkin frá árinu 2008 sem viðmið, leitast skýrsluhöfundar við að varpa ljósi á áhrif efnahagsþrenginganna 2008 sérstaklega og þá skertu lífsafkomu sem samfélögin í heild sinni hafa mörg hver þurft að þola af þeirra völdum.“

 

Þannig hvað veldur því að Ísland sem hreykir sér á því að það sé svo efnamikið land en getur ekki séð til þess að fátækt hér á landi sé útrýmt? Því ef stjórnvöld skoða nú þær staðreyndir sem fjallað hefur verið um undanfarin ár, þá er þetta enginn furða að fátækt sé hér á landi. Því hvað veldur fátækt? Ef satt á að segja sem stjórnvöld vita nú þegar, þá eru það tekjulitlu hóparnir sem veldur fátækt, sem veldur því að fátæktin bitnar á þá hópa sem eiga börn. Því eins og vefur kvennabladid.is vitnaði 22 Október 2014 í grein undir fyrirsögninni „Fátækt getur leitt til félagslegrar einangrunar“ segir: „Rúmlega 17.000 manns eru með 75% örorkumat hjá Tryggingastofnun ríkisins og fær einhver hluti þeirra ekki greiddar neinar örorkubætur. Rúmlega helmingur örorkulífeyrisþega fær engar greiðslur úr lífeyrissjóði. Meðaltalslífeyrissjóðsgreiðslur örorkulífeyrisþega eru undir 50.000 kr. á mánuði.

 

Hámarksbætur TR árið 2014 eru 168.570 á mánuði eftir skatt fyrir þá sem ekki fá heimilisuppbót greidda, en sá bótaflokkur er greiddur til þeirra sem ekki reka heimili ásamt öðrum fullorðnum.“, og áframhaldandi: „Þá er stækkandi hópur fólks með tekjur undir framfærsluviðmiði TR – sem er það sama og hámarksbætur eða 188.313 krónur fyrir skatt og 218.515 krónur með heimilisuppbót og fyrir skatt – vegna búsetu erlendis.

 

Sýnt hefur verið fram á að þeir sem hafa litlar eða engar aðrar tekjur en örorkubætur búa við svo þröngan fjárhag að margir þeirra eiga ekki fyrir mat eða öðrum nauðþurftum síðari hluta mánaðarins. Þá eru örorkubætur svo lágar að stór hluti öryrkja er annaðhvort fátækur eða á mörkum fátæktar samkvæmt öllum viðurkenndum viðmiðum. Örorkubætur eru langt undir öllum neysluviðmiðum velferðarráðuneytisins.

 

Lögum samkvæmt eiga örorkubætur að fylgja vísitölu neysluverðs eða framfærsluvísitölu eftir því hvor er hærri. Þessu lagaákvæði hefur ekki verið fylgt síðan 2008 og hafa bæturnar því rýrnað að verðgildi sem því nemur. Örorkubætur hafa auk þess ekki fylgt hækkunum launa á almennum markaði þó ýmsir standi í þeirri trú. Þetta gerist á sama tíma og greiðsluþátttaka í læknis-, lyfja- og þjálfunarkostnaði hefur stóraukist.“, og að lokum: „Samkvæmt stjórnarskrá okkar Íslendinga og þeim alþjóðlegu mannréttindasáttmálum sem við erum aðilar að ber að tryggja einstaklingum þau lífskjör að fólk geti lifað með reisn. Stjórnvöld hafa því augljóslega brotið stjórnarskrána og áðurnefnda sáttmála með þeim bágu lífskjörum sem þau hafa búið öryrkjum þessa lands.“

 

Þannig útfrá þessum upplýsingum, þá eru stjórnvöld að leika sér til skemmtunar að því að svelta lágtekju einstaklinga og börn þeirra lágtekju foreldra sem eiga börn. Því hver man ekki eftir þegar Eygló Harðardóttir, félags- og húsnæðismálaráðherra, sem vitnað var hér í byrjun þessara greina fyrir ofan, montaði sig einu sinni á facebook síðu sinni 26 Júní 2013 eftir að þau inn á þing útfrá kosningaloforða voru búinn að samþiggja hækkun á tekjur vel valina 7000 einstakra einstaklinga sagði: „Þetta er það sem við lofuðum!“. Sem og Lilja Þorgeirsdóttir, framkvæmdastjóri Öryrkjabandalags Íslands sagði: „Í aðdraganda kosninga lofuðu bæði Framsóknar- og Sjálfstæðisflokkurinn að ef þeir kæmust til valda væri það forgangsmál að leiðrétta kjör lífeyrisþega vegna kjaraskerðinga sem þeir hafa orðið fyrir á undanförnum árum. Skerðingarnar voru margvíslegar en þær fyrstu komu til framkvæmda 1. janúar 2009.“, og það sem hún aftur skrifaði eftir að stjórnvöld voru búinn að hækka tekjur þessa hóps, þann 2 Júlí 2013 sagði: „Ofangreindar leiðréttingar eru jákvæðar fyrir þá sem fá leiðréttingar á sínum kjörum og er full ástæða til að fagna því. Hins vegar eru það mikil vonbrigði að einungis tvær af skerðingunum frá 1. júlí 2009 verði leiðréttar sem greinilega eru valdar m.t.t. þess að þær kosta minnst fyrir ríkissjóð og ekki er gert ráð fyrir að þær gildi afturvirkt. Samkvæmt því virðast stjórnvöld ekki ætla að standa við gefin loforð strax á sumarþingi nema að hluta til. Notast er við smáskammtalækningar sem nýtast ekki þeim sem eru með lágar tekjur.

 

Staðreyndin er sú að ef frumvarpið fer óbreytt í gegnum þingið mun einungis mjög fámennur hópur örorkulífeyrisþega njóta þess. Því ekki er um að ræða hækkun á fjárhæðum einstakra bótaflokka heldur minni tekjutengingar hjá þeim sem hafa einhverjar aðrar tekjur en bætur almannatrygginga. Hækkun á frítekjumarki á launatekjum varðar eingöngu ellilífeyrisþega og afnám skerðinga á grunnlífeyri vegna lífeyrissjóðstekna nær einungis til fámenns hóps öryrkja. Sú forgangsröðun vekur furðu að leiðréttingar á kjörum sem byrjað er á ná ekki til þeirra sem þurfa að framfleyta sér á lágum bótum og hafa litlar eða engar aðrar tekjur. Þessi hópur á erfiðast með að ná endum saman en mun ekki fá leiðréttingar á sínum kjörum strax að loknu sumarþingi og mikil óvissa ríkir hvenær þeir megi vænta þess.“ Þannig alveg frá þessum tíma, þá er ástand fátæktar hér á landi búið að hríðversna, enn ekki skána eins og stjórnvöld telja nú á dögum.

 

Þannig hvað geta stjórnvöld gert til að laga þann skaða sem við hér á Íslandi búum hér yfir? Því eins og ástandið er búið að vera síðan hrun 2008, þá eru stjórnvöld búinn að fara illa með sína þjóð. Því ekki er nóg með að fátækt eykst hér á landi, heldur eru heilbrigðiskerfin í molum stjórnvöldum til háborinnar skammar. Þannig til að geta lagfært þann vanda sem þjóðin stendur í nú á dögum. Þá þurfa stjórnvöld að stoppa um tíma að hækka laun þeirra stórtekju einstaklinga sem lifa á hátekjulaunum eða lækka launin með því að láta þessa hópa lifa á venjulegum verkamannalaunum þar til kjör landsins lagast, og síðan að stoppa um tíma að hækka laun eða að lækka sínar eigin hátekjur sem og þjóðin borgar stjórnvöldum hverju sinni. Því hversu mikið mun það laga tekjur þjóðarinnar ef hátekjur þeirra einstaklinga og stjórnmálamanna væru stoppaðar um tíma eða lækkaðar undir sömu tekjur og allir landsmenn fá? Og síðan þurfa stjórnvöld að læra að hliðra til þá hluti sem skiptir þjóðinni litlu máli og sem getur beðið til betri tíma þegar tekjur þjóðarinnar hefur skánað. Því hversu mikið getur það lagað ef farið er betur með peninga þjóðarinnar sem ríkið fær hverju sinni ef ekki er verið að eyða í eitthvað sem þjóðinni liggur ekkert á að fá? Og síðan er hægt að hagræða með því að taka burt öll þau sérhlunnindi sem stjórnvöld leifa sér, því ekki borgar þjóðin stjórnvöldin til þess að misnota þá peninga sem er notað í öllum þeim sérhlunnindum sem þau hafa leift sér undanfarin ár. Því hversu mikið mun það laga ef stjórnvöldin gætu nú hagað sér eins og venjulegt fólk og borgað sín hlunnindi eins og venjulegir launþegar gera þegar þeir leifa sér að gera eitthvað hverju sinni? Og það allra síðasta sem hægt er að gera, er að laga betur skattkerfi okkar þjóðar á þann hátt að nauðsynjar séu ekki of há. Því hversu mikið mun það laga ef verð á nauðsynjum er á skikalegu verði að allir landsmenn geta leift sér að kaupa sér þær nauðsynjar sem hver og einn þarfnast hverju sinni, því jú heilmikið, því ef fólk hefur efni á því að geta keypt eitthvað þá má búast við því að auður þjóðarinnar mun aukast, enn ekki öfugt einsog stjórnvöld hafa nú undanfarin ár verið að gera með því að hækka allt með valdi og síðan getur enginn orðið keypt neitt útaf of hárra brenglaðra skattþrepa og skattkerfa.

 

Þannig ef rétt er farið að með þær tekjur sem þjóðin á hverju sinni, þá er margt hægt að laga ef rétt er staðið að málum. Þannig vonandi lagast þetta þjóðfélag einhvertímann, því einsog dagar okkar eru búnir að vera, þá er meirihluti þjóðarinnar orðið dauð uppgefið af þessari gjörspillingu sem stjórnvöld hafa leift sér að komast upp með undanfarinn ár. Þannig megi sá dagur koma að stjórnvöld fari nú að þroskast upp sem venjulegt fólk, því þá fer sú þjóð sem treystir stjórnvöldunum ekki lengur, að læra að treysta þeim aftur, því þetta er það sem við öll þurfum, að hafa traust til hvort annað.

 

Skilaboð til lesanda: Allir þeir sem vilja deila þessari grein, með mínu leifi mega gera það.

 

Kær vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Óheiðarleiki stjórnvalda til skammar!

 

Hvað eru stjórnvöld? Frekar flókin spurning, en þess virði að klóra hausinn yfir. Því eins og Ísland frá hruni 2008 hefur lært undanfarin ár, þá hafa stjórnvöld til skammar hundsað sína þjóð án þess að laga þann skaða sem hefur skapast hér á landi. Auðvitað tekur tíma að lagfæra skaða elítugræðginnar sem kom þjóðina í þá stöðu sem við nú lifum í dag. Enn á það að bitna á alla þjóðina að stjórnvöld gera ekki það sem þau voru kosin hverju sinni til að gera?

Ef satt á að segja, þá á það ekki að bitna á þjóðina að stjórnvöld kunna ekki eða útfrá þrjósku vilja ekki gera það sem þau voru kosin hverju sinni til að gera. Því hvernig er staða þjóðarinnar nú á dögum? Jú, launakerfi og heilbrigðiskerfin eru í molum. Atvinnuleysi hefur aukist. Fátækir svelta stjórnvöldum sér til skemmtunar. Stjórnvöld hækka laun þeirra sem þurfa ekki launahækkanir, þannig laun landsins er í molum. Bankakerfin með hjálp stjórnvalda traðka á sína viðskiptavini með skuldum og prettum. Lögreglan er vígvopnuð stjórnvöldum til skammar. Og tjáning frelsi landsins eru skorðuð af græðgispilltum stjórnvöldum sem leita allra leiða til að þagga niður Lýðveldið. Og lengi gæti maður talið, enn látum þetta duga, svo stjórnvöld geta melt þetta, sér til skammar eða skemmtunar.

Þannig hvað er til ráða, eiga allir Íslendingar sem stjórnarkerfið fer illa með að flýja til annarra þjóða, vonandi eftir því að grasið sé eitthvað grænna enn hér á landi? Já, gaman væri ef allt væri grænna enn hér á landi. En því miður þá geta ekki allir flúið þessum óheiðarleik sem stjórnuð er af hræsnishrægömmum sem valda þjóð sinni enn meiri skaða, enn að bæta upp þann skaða.

Þannig hvað geta stjórnvöld gert til að laga vanda þjóðarinnar? Jú, það fyrsta sem stjórnvöld þurfa að læra, er að þjóðin kaus þau til að vinna upp vanda þjóðarinnar, en ekki að gera þjóðina eyðieyju eins og stjórnvöld eru dugleg að gera. Þannig hvað þarf til að laga hér á landi til að allir verða sáttir og glaðir og geta búið hér á landi sem stjórnvöld eru dugleg við að eyðileggja en að bæta upp þann skaða sem þjóðin stendur í hverju sinni? Jú, það fyrsta er að bæta upp launakerfi landsins til að fólk ráði við að hafa efni á þeim nauðsynjum sem landsmenn þarfnast dags daglega, næst er að lagfæra heilbrigðiskerfis vandan sem þjóðin býr yfir, og það síðasta að hætta allri valdníðslu og græðgi og sætta sig við sömu launatekjur og allir landsmenn búa yfir hverju sinni. Því ef stjórnvöld læra að vera bara venjulegt fólk, enn ekki með þá brengluðu hugmynd að þau séu einhverjar vinsælar skurðgoðs stjörnur sem þjóðin kaus þau ekki til að vera, þá fyrst mun vandi þjóðarinnar lagast. Það er að segja ef stjórnvöld vilja eða kunna að laga vanda þjóðarinnar yfir höfuð.

Þannig á meðan bíður maður eftir því að stjórnvöld læri heiðaleik til sinna þjóða, þá vonar maður að stjórnvöld eignist þær tilfinningar til þess að læra þann heiðarleik til að geta lagað vanda þjóðarinnar. Þannig vonandi þarf maður ekki að flýja þessa þjóð vonandi eftir því að grasið sé eitthvað grænna enn hér á landi, því ekki græðir maður á þeim flótta á meðan stjórnvöld læra þá kúnst að sína heiðarleik til sinna þjóða án þess að gera sína eigin þjóð að eyðieyju.

Þannig megi sá dagur einhvern tíma koma að stjórnvöld hætti að tilbiðja græðgina sem spillt hefur þessa þjóð og fari að læra að átta sig á því að þau eru jafn mikið fólk og allir landsmenn hér á landi, þannig á meðan býður maður bara eftir þeim heiðaleik, það er að segja ef sá dagur kemur að stjórnvöld læri af mistökum sínum og sýni þjóðinni að heiðarleiki er skárri leið til vegsemdar öllum til góðra hagsbóta, þá fyrst mun maður læra að sýna stjórnvöldum virðingu, sem og allir þurfa á að halda, ef stjórnvöld vilja yfir höfuð læra heiðarleik til að þjóðin geti gefið stjórnvöldum þær virðingar sem þau óska eftir af þjóðinni hverju sinni.

Kær vonar kveðja til betri framtíða,

Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Hugmyndir að siðarreglum stjórnvalda!

Einsog stjórnvöld hafa kynnst undanfarin ár, þá hefur þjóðin algjörlega misst allt traust til stjórnvalda. Og til að endurbyggja traust þjóðarinnar aftur uppá nýtt, þurfa stjórnvöld á siðarreglum að halda til að þjóðin læri aftur að treysta þeim. Þannig hér eru hugmyndir að siðarreglum sem hægt er að læra af, ef stjórnvöld yfir höfuð óska aftur eftir virðingu og traust til þjóðarinnar. Þannig vonandi þjóðarinnar vegna getur þessi listi hjálpað stjórnvöldum, því þetta er það sem þjóðin þarfnast ef traust hennar til stjórnvalda á að endurbyggjast aftur til þjóðarinnar.

Siðareglur stjórnvalda:
Nr. 01. Stjórnvöld þurfa lærdóm virðinga til kjósenda án þess að ljúga að þeim því ekki voru þau kosin til að svíkja þeim loforðum sem þau veita þjóðinni hverjum kosningum hverju sinni.
Nr. 02. Stjórnvöld þurfa læra að átta sig á því að allt lýðveldi þjóðarinnar eru jöfn fyrir sömu lögum sem búin eru til úr stjórnarskránni hverju sinni og læra að forðast að telja sig eitthvað æðri en lýðveldið sjálft sem kaus þau á þing því öll stjórnvöld eru fólk sem kosin eru af þjóðinni.
Nr. 03. Stjórnvöld þurfa hætta öllum óheiðarlega flækjum sem þau hafa valdið þjóðinni og læra að vinna upp öll þau verkefni sem þjóðin kaus þau og borgar þeim til að vinna hverju sinni.
Nr. 04. Stjórnvöld þurfa læra vinna svipuðum verkamannalaunum sem allir jafnir lýðræðis kjósendur vinna fyrir hverju sinni og forðast allri græðgi ef virða á jafnrétti allra lýðræði kjósenda.
Nr. 05. Stjórnvöld þurfa læra stjórn á skaphegðun sinni og vinna í sameiningu til þess að vinna upp vanda þjóðarinnar sem kaus þau ekki inn á þing til að hegða sér ósæmilega.
Nr. 06. Stjórnvöld þurfa læra hætta öllu kaldhæðnieinelti til allra láglauna kjósenda sem sitja undir sama jafnrétti stjórnarskrá sem talar um að öll séu þau jöfn fyrir lögum.
Nr. 07. Stjórnvöld þurfa læra hætta að huga um eigin hagsmunum og læra að hugsa um hag þjóðarinnar sem kaus þau til að vinna upp vanda þjóðarinnar.
Nr. 08. Stjórnvöld þurfa læra leita til þjóðarinnar til að geta unnið upp öll vandamál hennar ef þess er þörf hverju sinni til þess að endurbyggja þjóðina aftur upp.
Nr. 09. Stjórnvöld þurfa hætta allri kaldhæðni fyrirlitningu til sinna kjósenda sem kaus þau ekki á þing til að taka á móti þeim kaldhæðni fyrirlitningum sem stjórnvöld hafa valdið sinni eigin þjóð sér til skammar og eyðilegginga undanfarnar kosningar.
Nr. 10. Stjórnvöld þurfa læra traust til allra kjósenda ef að kjósendur eiga að læra að sætta sig við stjórnvöld til nýrra endurbyggðar á þjóðfélaginu.

Hægt er að búa til fleiri siðarreglur sem gefur virðingu og heiðarleik til allra kjósenda, en nóg er að nefna þessi  dæmi sem upptalin eru til að kjósendur læri aftur að virða til að geta treyst þeim stjórnvöldum sem kosin eru af þjóðinni. Þannig látum þetta duga til að stjórnvöld geti lært eftir, því vonandi læra þau að virða alla kjósendur sem eru jafnmikið jöfn og stjórnvöldin sjálf, því virðing er heiðarleiki sem kostar ekkert nema virðingu til allra kjósenda sem eru eins jöfn fyrir lögum og stjórnvöldin sem kosin eru af fólki þjóðarinnar til að vinna upp vanda hennar hverju sinni.

Skilaboð til kjósenda: Allir eru velkomnir til að deila þessum siðareglum til stjórnvalda ef þjóðin yfir höfuð óskar eftir breytingum þjóðarinnar til betri framtíða.

Kær einlægs von til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Þegar stjórnvöld leggja tekjulitla einstaklinga í einelti!

Sjálfur þekkir maður þá hræðilegu myrku hlið að vera fórnarlamb eineltis af þeim sem yfir höfuð vita ekki eða vita en vilja ekki vita hvað þeir eru að gera þeim sem verða fórnarlömb eineltis. Enn ekki snýst þessi grein um þá slæmu og hræðilegu myrku hlið sem maður hefur lent í á þeim tíma sem maður var einu sinni fórnarlamb þess eineltis. Heldur snýst hún um það hvernig stjórnvöld okkar tíma koma fram við tekjulitla einstaklinga sem eru undir einelti sinna eigin stjórnvalda sem hugsa ekki um þann skaða sem þeir frá hruni 2008 hafa gert og eru að gera enn í dag.

Því alveg frá hruni 2008 upp að okkar tímum, þá er maður orðinn stjórnvöldum til háborinnar skammar yfir því hvernig ástandið er orðið nú til dags. Því hver man ekki eftir því þegar þau hömruðu að sinni eigin þjóð að samþiggja þá tvo skammarsamninga sem hefði getað skaðað okkur í enn verri stöðu en við lifum nú í dag, með því að kenna allri þjóðinni og jafnvel börnum okkar kynslóða um þann skaða sem örfáir elítagráðugir einstaklingar gerðu sína eigin þjóð, með því að krefjast þess að öll þjóðin og jafnvel okkar börn framtíðakynslóða ætti að taka ábyrgð að borga upp þann skaða sem þessir örfáu elítagráðugir einstaklingar gerðu sinni eigin þjóð, sem og betur fer þá tvívegis neitaði þjóðin þessum skammarsamningum stjórnvöldum til háborinnar skammar yfir því hvernig þau komu illa fram við sína eigin þjóð, sem og en í dag þau kunna ekki að skammast sín yfir að hafa gert sinni þjóð að hafa komist upp með þá skömm sem þau vildu gera þjóðinni á þessum tíma.

Því eins og ástandið er nú á dögum eru stjórnvöld að hundsa sína eigin tekjulitla einstaklinga, með því að huga að svelta lágtekjufólk þjóðarinnar, svo sem öldruðum, öryrkjum og öllum þeim sem lifa á lágtekjum, með því að huga að því að hækka nauðsynja matvörur upp í 12%, með þá brengluðu hugmynd að tekjulitlir einstaklingar nærist á lækkun raftækja, heimilistækja og öðrum búsáhöldum eða öðrum hlutum sem snúast ekki um matvæli.

Og ekki nóg með það þá stendur heilbrigðiskerfi okkar þjóðar undir því slæmu ástandi af þrjóskum eineltis stjórnvöldum sem undir gjörspillingu örfárra elítumafíósum sem kefja niður þann skaða sem heilbrigðiskerfið er undir nú á dögum. Því eins og fréttavefur RÚV greindi, þann 20 Október 2014, undir titlinum „Gjöld sjúklinga hækkar um allt að 64%“, þá nú á dögum eru aldraðir, öryrkjar og allir þeir sem lifa á lágtekjum lagt í það versta einelti að búist er við því að fólk nú á dögum geta ekki leift sér að leita til heilbrigðiskerfisins vegna of hárra sjúkrakostnaðar. Og síðan eru þeir lágtekju einstaklingar sem leifa sér að nota heilbrigðiskerfið og eru settir á lyf vegna þeirra veikinda sem hver og einn einstaklingur á við að stríða, þá standa margir af þessum sjúklingum uppi með það að geta ekki orðið keypt sér þau lyf sem heilbrigðiskerfin stíla sína sjúklinga á vegna of hárra gjalda, sem hefur gert það kleift að margir af þessum lágtekju einstaklingum neyðast til þess að kaupa ekki þau lyf sem þau þurfa á að halda.

Þannig spurningin er, hvað kom fyrir okkar stjórnvöld sem á sínum tíma lærðu að hugsa um fólk þjóðarinnar, að fólk gat á sínum tíma lifað eðlilegu lífi? Því einu sinni áður en allt þetta slæma ástand kom upp 2008, þá gátu láglauna einstaklingar leift sér að lifa eðlilegu lífi, með því að geta keypt matvörur, lyf og allt það sem telst nauðsynlegt, eins og föt, farið í klippingu, farið út að borða o.s.frv. Sem nú á dögum þá geta lágtekju einstaklingar ekki einu sinni lifað eðlilegu lífi vegna of lágra tekna og of hárra nauðsynja. Þannig vonandi geta þessi stjórnvöld á okkar nútímaöld gert eitthvað að viti og hætt þessu eineltisleik gegn sínu láglauna fólki, því ef við láglauna fólk landsins eigum að lifa, þá gefið okkur það líf aftur til baka að við getum lifað eðlilegu lífi. Því að skerða tekjur lágtekju einstaklinga sér til skemmtunar, er þjóðinni til skammar. Þannig sýnið þjóðinni þá virðingu, að lagfæra skaðann sem við erum búin að þola, þ.e.a.s. ef þið stjórnvöld viljið það og kunnið það.

Kær vonar kveðja um betri framtíð,

Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Ósk eftir nýjum forsætisráðherra og fjármálaráðherra

Hér með óskast eftir nýjum forsætisráðherra og fjármálaráðherra sem eru alltaf heiðarleg í störfum og eru ekki gráðug, siðblind, kærulaus, tilfinningarlaus og kunna að standa við gefin loforð sem þau veita þjóðinni hverjum kosningum og eru alltaf tilbúin til að hlusta á vanda þjóðarinnar með því að greina á milli hvað er rétt og rangt fyrir þjóðina hverju sinni og eru alltaf til í að vinna sína vinnu fyrir venjulegum verkamannalaunum og þurfa alltaf að vera sanngjörn í sínum störfum sem taka ekki auðveldlega á móti græðgispillingu elítumafíu þjóðarinnar og mega helst byrja sem strax áður en allt fer í bál og brand hér á landi.

Því hvenær ætla ráðherrar þjóðarinnar að huga að högum landsins, svo sem láglaunuðum öldruðum, öryrkjum og öðrum einstaklingum í skertri stöðu sem lifa ekki hálaunum sem nauðseinlega þurfa á launahækunum að halda til að geta lifað venjulegu lífi, halda þessir ráðherrar virkilaga að láglauna fólk þjóðarinnar lifi á lækkunum raftækja, heimilistækja og öðrum búsáhöldum eða öðrum hlutum sem snúast ekki um matvæli; því síðan hvenær fór fólk að borða raftæki, heimilistæki og búsáhöldum eða öðrum hlutum sem snúast ekki um matvæli?

Og að lokum, hvenær ætla ráðherrar þjóðarinnar að huga að því að það þarf að endurnýja heilbrigðiskerfi kringum allt land, eru þeir algjörlega hjartalausir og búnir að gleyma því að það vantar nýtt heilbrigðiskerfi kringum landið sem hægt er að laga ef rétt er staðið að verkum með því að hliðra til hluti sem þjóðinni er ekkert nauðsinnileg og geta helst beðið til betri tíma þegar rétt staða er til staðar fyrir þjóðina og ekki nóg með það þá þarf líka að lagfæra launastöðu þeirra heilbrigðisþjónustustarfa til að fólk hafi áhuga til að vinna þessum krefjandi störfum, þannig hvenær má landið búast við lagfæringum á heilbrigðisvanda þjóðarinnar?
 
Takk og kær einlægis vonbrigðis kveðja frá þeim sem er orðinn frekar dauðþreyttur á þeirri óheiðarlegri og skemmandi spillingu sem dvelst hér á Íslandi, því að einfaldur heiðarleiki kostar ekkert nema virðingu til þjóðarinnar sem þarfnast þess á okkar tímum.