Þegar stjórnvöld lofa blekkingum!

Nú á dögum er launahróp margra verkamanna og margra láglaunaðra aldraða, öryrkja og annarra lágtekjuhópa sem geta ekki farið í verkfall og varist gegn misréttindi sín eins og margir aðrir verkamenn geta, trúðu árið 2013 á stjórnvöld sem margsungu fögur loforð til sinna eigin kjósenda að laun allra landsmanna myndi stórhækka ef þjóðin myndi kjósa þau sem lofaði mestu. Því hingað til þá hafa stjórnvöld ekki fyrir allri lýðveldisþjóðinni sem undir stjórnarskrá atkvæði 65. gr. sem margskipar fyrir að „Allir skulu vera jafnir fyrir lögum“ geta staðið við það sem kallast kosningarloforð, því eins og sagan frá hruni 2008 hefur margsýnt sig, þá eru klíkustjórnvöldin sem kallast fjórflokkur eða fimmflokkur sem skiptir svo sem engu hvað þeir eru margir eða kallaðir, þá er það venja þessara marglygastórflokka að lofa stóru og svíkja svo þegar þau komast til valda.

Því hér eru brot af þeim marglygaloforðum sem við þjóðin höfum þurft að margblæða vegna þeirra stórsvikastarfsemiskaða þeirra stjórnvalda sem fagurlega sungu til sinna eigin Íslensku kjósenda að ef þau fengju að komast til valda þá myndu þau gera hitt og þetta.

Nr. 1 – Loforð Framsóknarflokksins (xB) árið 2013.
Þegar Framsóknarflokkur var kosinn til valda árið 2013, þá fékk sá flokkur nítján þingmenn kjörna sem og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var kosinn formaður þess flokks, sem og gerðist Forsætisráðherra árið 2013 og Dómsmálaráðherra árið 2014 samkvæmt upplýsingum wikipedia.org alfræðivefnum.

Og það fyrsta allrastærsta loforð sem flokkur Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar lofaði, var skuldaleiðrétting heimilanna eins og Morgunblaðsfréttavefur MBL.is vitnaði þann 4. maí 2013 sem vitnar: „Það vekur hins vegar athygli að í kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins er að finna tillögu um skattaafslátt sem er efnislega eins og tillaga sjálfstæðismanna.“, sem og kosningastefnuskrá Framsóknarflokksins vitnar: „…að skattaafsláttur verði veittur vegna afborgana húsnæðislána og upphæð afsláttarins greiðist beint inn á höfuðstól lánsins. Áfram verði leitað leiða til að veita fólki jákvæða hvata til að standa í skilum og minnka skuldasetningu heimilanna.“, og: „…eyða kynbundnum launamun. Tryggja þarf að konur og karlar eigi kost á sveigjanlegum vinnutíma til að sinna fjölskylduábyrgð. […]“, og: „…vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins. […] Endurskoða þarf tekjutengingar örorkubóta og ellilífeyris.“, og að lokum: „…tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land. Áhersla verði lögð á að styrkja heilsugæsluna, m.a. með eflingu sérþjónustu og teymisvinnu og innleiðingu þjónustustýringar í áföngum. […]“.

Og það sem Eygló Harðardóttir ritari Framsóknarflokksins sem „Árið 2013 varð hún oddviti Framsóknarflokksins í Suðvesturkjördæmi og var í kjölfar þingkosninga skipuð félags- og húsnæðismálaráðherra í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.“ eins og wikipedia.org vitnar um hana, og sem sat fyrir á Beinni línu hjá DV.is þann 4. júlí 2013 sem og var spurð af Einari Sandoz: „Muntu leiðrétta á haustþingi kjör öryrkja á lægstu bótunum? […]“ sem og Eygló svaraði: „Sæll Einar, frumvarp mitt um almannatryggingar er fyrsta skrefið í að bæta kjör lífeyrisþega. Framsóknarmenn lögðu áherslu á að taka til baka þær skerðingar sem farið var í 2009 og það verður gert. Um áramót mun ákvæði um skerðingarhlutfall tekjutryggingar falla úr gildi sem eru 3 milljarðar króna og unnið verður að því að hækka bætur á kjörtímabilinu.“, og að lokum það sem Jóhanna Guðmundsdóttir spurði: „Sæl Eygló. Ég er öryrki og […] Samkvæmt þessari nýju breytingu fáum við væntanlega enga hækkun er það rétt?“ sem og Eygló svaraði: „Sæl Jóhanna, við leggjum áherslu á að bæta kjör allra lífeyrisþega, enda er meginmarkmið okkar að bæta kjör íslenskra heimila. Þetta er fyrsta skrefið í þeirri vegferð. Það snertir um 7000 lífeyrisþega. Um áramót fellur úr gildi ákvæðið um skerðingarhlutfall tekjutryggingar og varðar það allt að 70% allra lífeyrisþega og mun kosta um 3 milljarða kr. Síðan verður unnið jafnt og þétt að því að bæta kjörin enn frekar.“

Þannig hvernig hefur gengið hjá Sigmundi Davíð og Eyglóar Harðardóttir að standa sig við þau gefin loforð sem þau sungu til sinna kjósenda árið 2013?

Því samkvæmt aðaloforðum Framsóknarflokksins á þessum tíma var skuldaleiðrétting heimilanna sem og kjarninn.is skrifaði þann 29. júní 2015 segir: „Skýrsla um Leiðréttinguna komin út: Tekjuhæstir fengu mest“, og aftur sama dag: „Þegar fólk sem á yfir 100 milljónir króna fékk skuldir sínar leiðréttar“, og það sem RÚV.is vitnar á sama dag: „Þeir tekjuhæstu fengu mest“, og það sem nútíminn.is skrifaði líka sama dag: „Fjórar hræðilegustu staðreyndirnar um Leiðréttinguna – Ungt fólk fékk minnst. Ríkt fólk fékk mest...“, þá lýsa þessar fréttir að ekki fengu allir leiðréttingu sinna skulda eða eins og nútíminn.is orðar það: „Þau sem eru 35 ára og yngri fengu minnst úr Leiðréttingunni.“, þannig útfrá þessu þá eru tekjuminnstu hóparnir meira eineltislega skildir útundan á meðan þeir allra tekjuhæstu fá meira af öllum sínum leiðréttingum.

Sem og næstu tvö loforðin voru að: „eyða kynbundnum launamun“, og: „vinna að endurskoðun almannatryggingakerfisins“, sem og hefur gengið frekar brösuglega hjá Sigmundi og Eyglóar að vilja leiðrétta kynjamun allra launamanna og kjör aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Því eins og Ísland er búið að pínlega upplifa í þó nokkur mörg herrans ár, þá hafa þeir allratekjuhæstu fengið ennþá meiri kauphækkanir en allir þeir launa Íslendingar sem nú til dags eru að krefjast launaleiðréttinga og mannsæmandi launahækkana, sem og ég skrifaði þann 23. nóvember 2013 um: „Svika starfsemi bankanna og stjórnarmanna Samstaka atvinnulífsins (SA)“ þar sem ég vitna á þeim tíma um launahækkanir Samstaka atvinnulífsins (SA) og um launahækkanir Már Guðmundssonar bankastjóra Seðlabanka Íslands sem og hefur ár hvert getað leift sér hærri laun en við venjulegir launamenn höfum hingað til ekki getað fengið, nema jú endalaust heyra það að ef laun hækka þá munu stjórnvöld og Már Guðmundsson hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Þannig útfrá loforðum framsóknar til launamála, þá ætlar sá flokkur ekki að standa sig við að leiðrétta kynjamismun og laun þeirra sem minnst eiga. Því ef það gerist, þá mun Már Guðmundsson syngja til þjóðarinnar að stýrivextir og verðbólga muni stórhækka ef að mannsæmandi laun allra landsmanna munu hækka.

Sem og það síðasta sem lofað var af Framsókn var að: „tryggja örugga heilbrigðisþjónustu um allt land“, sem og við Íslendingar höfum því miður kynnst í mörg ár, þá er heilbrigðisþjónusta Íslands í rústandi molum sem og Framsóknarflokkur vill helst ekkert gera til að laga eða bara hreinlega kunna ekki að laga þann vanda.

Þannig nú er best að skoða Sjálfstæðisflokkinn, því til að skilja betur af hverju Framsóknarflokkur getur ekki eða kann ekki að standa við gefin loforð, þá þurfum við að skilja hvað Sjálfstæðisflokkurinn lofaði.

Nr. 2 – Loforð Sjálfstæðisflokksins (xD) árið 2013.
Þegar Sjálfstæðisflokkur komst til valda árið 2013 þá fékk sá flokkur 19 menn inná þing, nákvæmlega það sama og Framsóknarflokkur fékk, þannig var Bjarni Benediktsson valinn sem formaður og fjármálaráðherra Sjálfstæðisflokksins og Hanna Birna Kristjánsdóttir sem varaformaður flokksins. Því áður en kosningarnar byrjuðu, þá sat Bjarni Ben til svara á Beinni línu DV.is þann 18. apríl 2013, sem og mig langar að vitna úr þeim svörum sem Bjarni Ben svaraði þegar hann var spurður hvað hann myndi gera ef hann skildi komast til valda, sem og best er að byrja á spurningu sem Sigríður Ólafsson spurði: „Hvert yrði þitt fyrsta verk sem forsætisráðherra?“ sem og Bjarni svaraði: „Að grípa til aðgerða sem auka ráðstöfunartekjur fólks. Gera því auðveldara að ná endum saman. Ég vil heildstæða nálgun með skýrri efnahagsáætlun sem tekur á öllum mikilvægum þáttum - atvinnusköpun, lækkun skatta, aðstoð við skuldsett heimili og jöfnuð í ríkisfjármálum.“, og það sem Vaka Björnsdóttir spurði: „Ég er móðir, með barn á leikskóla og er 75% öryrki, og spyr ykkur sjálfstæðismenn, hvað ÞIÐ ætlið að gera til að bæta kjör öryrkja?“ og það sem Bjarni svaraði: „Draga þarf úr skerðingum, það er fyrsta skref. Næsta skref er að styrkja getu okkar til að gera betur við alla þá sem þurfa á stuðningi að halda.“, og það sem Guðrún Jónsdóttir spurði: „Sæll Bjarni hvað vilt þú gera í sambandi við heilbrigðismál […] ?“ sem og Bjarni svaraði: „Heilbrigðismál þurfa að vera í forgangi eftir kosningar. Við þurfum einfaldlega að endurheimta fyrri styrk kerfisins með því að tryggja getu til að halda í hæft starfsfólk, bæta aðstöðu og meðferðarúrræði. […]“, og það sem Gisli Asgeirsson spurði: „Hvernig ætlarðu að leiðrétta kjör þeirra tekjuhæstu?“ sem og Bjarni svaraði: „Það er ekki staða þeirra tekjuhæstu sem ég hef mestar áhyggjur af. Við þurfum hins vegar að gera það sem hægt er til að koma í veg fyrir að það verði rof á milli veruleika þeirra sem best hafa það […]. Okkar stefna er að lyfta þeim tekjulægstu upp frá botninum, […]“, og að lokum það sem Dúnna Pæja spurði: „Hefurðu áhuga á að bæta heilbrigðiskerfið á Íslandi og á hvaða hátt þá? […]“ og það sem Bjarni svaraði: „Já, við munum setja heilbrigðismál í forgang og verja stöðu heilbrigðiskerfisins. […]“.

Og eins og stefnuforgangsröðun Sjálfstæðisflokksins er upplögð, þá er forgangsröð 1 „Lækkum íbúðalán“ sem og forgangsröð 2 útskýrir „Svona lækkum við íbúðalán“, og því næst er það forgangsröð 9 um „Hækkum ráðstöfunartekjur“ og forgangsröð 10 sem talar um „Lækkum vöruverð“ og það sem forgangsröð 11 talar um „Lækkum bensínverð“ og að lokum það sem forgangsröð 12 talar um „Heilbrigðismál“, sem og var loforð Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks á þeim tíma að lækka skildi íbúðarlán og að mikilvægt væri að laga þyrfti heilbrigðisvanda Íslands og að laun allra landsmanna skildi hækka og þar með lagast. En hvað gerðist sem Sjálfstæðisflokkur klúðraði til að geta ekki eða kunna ekki að standa sig við þau gefin loforð sem að sá flokkur marglofaði til sinna kjósenda árið 2013? Því eins og launastefna allra verkamanna sem þrælvinna fyrir ríkiskerfi okkar lands, þá er hún í rústandi stöðu, svipað eins og staða aldraðra, öryrkja og annarra láglaunaðra. Sem og hver heilvita maður sem nú lifir hér á Íslandi vill helst flýja Íslandi vegna launastefnu þeirra spilltra flokka sem endalaust gefa þjóð sinni fokk puttann hvert sinn sem þjóðin óskar eftir mannsæmandi laun.

Því eins og Reykhólavefurinn skrifaði þann 28. september 2013, sem og mig langar að vitna úr, segir: „Nú þegar þingsetning nálgast er rétt að minna þingmenn og stjórnvöld á að standa við loforðin gagnvart eldri borgurum þessa lands. Stóru loforðin skipta okkur miklu máli og því ítrekum við þær kröfur að staðið verði við gefin loforð. Í ræðu sem Jóna Valgerður Kristjánsdóttir, formaður Landssambands eldri borgara, flutti á útifundi þann 10. september sagði hún meðal annars:

Í bréfi sem Bjarni Benediktsson sendi til kjósenda fyrir kosningar segir hann: Eldri kynslóðir verðskulda að búa við öryggi og góð lífsgæði. Fái Sjálfstæðisflokkurinn umboð til að leiða næstu ríkisstjórn munum við setja eftirfarandi mál í öndvegi:

    • Við viljum að þeir sem komnir eru á efri ár njóti afraksturs erfiðis síns.
    • Stjórnvöld eiga að hlúa að öldruðum en ekki íþyngja þeim með ósanngjarnri skattlagningu.
    • Við ætlum að afturkalla kjaraskerðingu ellilífeyrisþega sem komið var á árið 2009.
    • Við ætlum að afnema eignaskattinn. Sá skattur er ekkert annað en árás á eldra fólk sem býr í skuldlausu eða skuldlitlu húsnæði.
    • Við ætlum að lækka fjármagnstekjuskattinn, sem kemur einna harðast niður á eldri borgurum landsins.
    • Við ætlum að afnema tekjutengingar ellilífeyris. Þar er sannarlega um réttlætismál að ræða.

Þetta eru fögur loforð frá núverandi fjármálaráðherra og við eldri borgarar myndum fagna því ef við sæjum þau öll verða að veruleika, núna þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur til þess völd og áhrif, og ekki síður hefur Framsóknarflokkurinn lofað bættum kjörum og afnámi skerðingarákvæða frá árinu 2009 í sínum ræðum og ritum fyrir og eftir kosningar.

Í grein sem Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra skrifaði í Morgunblaðið 27. apríl sagði hann m.a.: Fjölmargir sem hafa mátt þola óeðlilegar skerðingar, t.d. eldri borgarar og öryrkjar, þurfa að fá bót sinna mála. Í lokin sagði hann í greininni: Ísland býr yfir nægum auðlindum, framleiðslugetu og þekkingu til að allir geti notið velferðar. Til þess þarf bara skynsemi við stjórn landsins. Í fréttum RÚV eftir kosningar eða 25. maí sagði hann m.a.: Gengið verður strax í að leiðrétta kjör öryrkja og aldraðra. Þessi hópur hefur þurft að þola mun meiri skerðingar á kjörum en flestir aðrir.

Félagsmálaráðherra, Eygló Harðardóttir, sagði í fréttum RÚV 27. maí eftir kosningar, þar sem rætt var við hana um kjör aldraðra og öryrkja: Við höfum talað um það að taka til baka þær skerðingar og munum gera það.

Hér að ofan er vitnað í ræðu Jónu Valgerðar 10. september og teljum við rétt að minna á þau orð. […]“, því eins og staða aldraðra og öryrkja er nú á dögum, þá hafa bætur þessara beggja hópa verið í ennþá verri stöðu en laun þeirra verkamanna sem nú á dögum krefjast launaréttlætis sem því miður fá ekki vegna eineltis kæruleysi stjórnarflokka að vilja ekki mæta þjóðinni, nema jú hóta þess að ef laun hækka þá mun Már Guðmundsson Seðlabankastjóri með hjálp Bjarna Ben fjármálaráðherra hóta þess að stýrivextir og verðbólga muni hækka. Því eins og kvennablaðið.is skrifaði þann 20. maí 2014 sem og mig langar að vitna úr, sem segir: „Það mundi fylla heilan bókaflokk að skrifa allt sem upp í hugann kemur þegar maður fer að taka saman öll loforðin og svikin sem aldraðir og öryrkjar, sem hér eftir verða bara kallaðir í einu orði lífeyrisþegar, hafa þurft að upplifa síðustu tvo áratugi í þessu landi af hendi stjórnmálamanna, þingmanna og ráðherra.

Því verður aðeins tæpt á því helsta og sýnt fram á hvers vegna ástandið hjá þessum þjóðfélagshópi er eins slæmt og það er í dag en margir samverkandi þættir spila þar inn í sem sjaldan hefur verið horft á þegar heildarmyndin er sett upp. Þessi heildarmynd er stór og umfangsmikil og mætti helst líkja við 25 fermetra málverk eftir Erró þar sem öllu ægir saman þannig að heildarsýn fæst ekki nema með því að grandskoða það í marga klukkutíma eða jafnvel daga til að átta sig á því.

Staðreyndin er sú í dag og hefur verið í nokkuð mörg ár að lífeyrisþegar eru tilneyddir til að lifa á tekjum sem eru langt undir öllum viðmiðunarmörkum um fátækt.“, og það sem áfram segir: „En það fór verr fyrir þeim sem þurftu að lifa á þeim takmörkuðu fjármunum sem ríkið skammtaði þeim því í kjölfar hrunsins var skorið niður til hægri og vinstri og þrátt fyrir fögur fyrirheit að lífeyrisþegar yrðu ekki fyrir skerðingum var hnífinum beitt grimmt á allt velferðarkerfið. Skattprósentan var hækkuð, verðlag rauk upp úr öllu valdi og á aðeins þremur mánuðum lækkuðu bætur öryrkja, sem dæmi, úr 160 þús. útborgað niður fyrir 120 þúsund. Þrátt fyrir að bæturnar hafi hækkað í dag upp í sömu upphæð og þær voru 2007 hefur verðlag allt hækkað svo gífurlega að í dag er ekki til sá öryrki sem kemst af af þeirri upphæð.“

Og að lokum: „Margir lífeyrisþegar eru farnir að kosta þjóðarbúið margfalt meira en þeir ættu að gera því þunglyndi hefur aukist gífurlega á síðustu árum sem kallar á aukna lyfjanotkun, innlögn á geðdeildir og síðast en ekki síst þá hefur tíðni sjálfsmorða aukist í kjölfar hrunsins og á enn eftir að aukast meðal lífeyrisþega verði ekki gripið til viðeigandi ráðstafana nú þegar.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.

Lokaorð:

Í þágu heimilanna.
Í þágu þeirra sem minnst hafa.
Í þágu öryrkja og ellilífeyrisþega.
Í þágu skuldsettra heimila.

Þetta voru kjörorð núverandi valdhafa fyrir kosningarnar síðasta vor og hverjar hafa efndirnar orðið?

Engar nema mala rækilega undir eigin rassa, vina sinna og stóreignafólksins í landinu.
Hinir mega éta það sem úti frýs eða drepast að öðrum kosti.

Ábyrgðin er öll stjórnvalda og þingmanna.“, sem og hefur sýnt sig að alveg síðan að þessi grein var skrifuð, þá hafa bætur þessara beggja hópa ekkert skánað, sem og er frekar sorglegt að það skuli vera til svona illgjörn og hjartalaus stjórnvöld að þau leiki sér að margljúga að sínum láglaunakjósendum bara til þess eins að geta komist til valda og fokkað síðan láglaunaða eftir að þau eru búin að gefa sitt atkvæði til þessara svikaflokka. Því eins og kvennablaðið.is vitnar best hvernig flokkarnir eru orðnir gjörspilltir, sem og mig langar að vitna úr, sem og var skrifað þann 5 maí 2015 sem og segir: „Það kann að koma einhverjum á óvart að Íslendingar eru víst bara rúmlega 300 þúsund! Þetta frétti ég nýlega – hafði bara aldrei heyrt þetta fyrr. Kom gjörsamlega af fjöllum. Er Ísland í alvöru svona fámennt?

„Bara 300 þúsund“ er væntingastjórnunartækni. Við erum víst svo fámenn að við verðum að sætta okkur við að hér sé allt vonlaust.  Að reglur heimsins gildi ekki hér á landi. Umræða um vanhæfni er lúxus hinna fjölmennu þjóða. Frændsemi er íslenska – en spilling og aðstöðubrask útlenska. Mannsæmandi laun sem eru í samræmi við framfærslukostnað er eitthvað sem önnur Norðurlönd geta boðið þegnum sínum en ekki við. Við erum nefnilega svo fá. Stöðugleikinn er svo brothættur.

„Það er kominn tími til að við horfumst í augu við eigin smæð,“ sagði maður við mig nýlega.  Þessi frasi er táknmál – undir rós – fyrir: æi, þegiðu!

„Að horfast í augu við“ – þýðir í reynd, að takast EKKI á við hlutina – á íslensku.

„Að horfast í augu við“ – þýðir á Íslandi svo að ég stafi það, að hætta þessu nöldri, að sætta sig við almenn lélegheit, skort á fagmennsku og umbera smá svindl í þágu félaga, vina og ættingja.

Vegna þess að við erum bara rétt rúmlega 300 þúsund verðum við að sætta okkur við að…

…útgerðarmenn eigi þingmann.“, og: „…frændi fjármálaráðherra fái Borgun gefins“, og: „…menntamálaráðherra sprelli smá með leigusalanum sínum“, og: …frænka Hönnu Birnu fái yfirmannsstöðu þrátt fyrir að vera ekkert sérstaklega hæf“, og: „…iðnaðarráðherra gefi klíkubræðrum almannafé“, og: „…við hjálpum Hannesi karlinum að kaupa húsið sitt til baka“, og: „…að konan standi með sínum manni“, og: „…menntamálaráðherra gefi menntastofnun og fái svo vinnu á menntasviði atvinnulífsins.“, og: „…útvarpsstjóri ráði sjálfan sig.“, og: „…forseti Alþingis búi sér til smá vinnu“, og að lokum: „…strákarnir sjái um sína“, sem og undir öllu þessum tæmandi fyrirsögnum er best fyrir ykkur að lesa hvað hver og ein fyrirsögn hefur að segja, því ekki langar mig að skrifa það sem aðrir hafa skrifað, þess vegna vitna ég bara part af þeim fyrirsögnum sem þessi grein vitnar, sem og heitir „Rétt um 300 þúsund“, sem og þið getið smelt á þá grein ef þið hafið áhuga að lesa hana.

Þannig hvernig hafa stjórnvöld unnið með sinni þjóð? Er því miður leiðinlegt að segja, þá hafa stjórnvöld því miður fengið að komast upp með að spilla Alþingi okkar þjóðar, með einveldi, hroka, einelti og margfokki án þess að vilja mæta sinni eigin þjóð til að lagfæra vanda hennar hverju sinni.

Því hvenær er orðið nóg komið eða eru Íslendingar bara orðin svo nákvæmlega sama þótt þessir flokkar haldi áfram að marghundsa launastöðu Íslands og ekki bara það heldur líka heilbrigðisvanda Íslands?

Maður bara spyr!

Því eins og maður hefur því miður kynnst í mörg ár, þá má búast við því að þeir sem eru nú á dögum að krefjast hærri launa, munu því miður ekki fá það sem þau óska eftir. Því eins og stjórnvöld hafa hegðað sér frá hruni 2008, þá eru þau ekki lengur að vinna með þjóðinni, heldur gegn henni. Og við sem kjósendur, höfum valdið til þess að krefjast breytinga, ef við viljum. En þar sem þjóðin þorir orðið ekkert að mæta þessari slæmri stöðu sem okkar óheilaga Alþingi er orðið. Þá því miður munum við sitja uppi með þessa hjartalausu þingmenn, á meðan við sem þjóð gerum ekkert til þess að krefjast nýrra kosninga.

Og hverju myndi það breyta ef nýjar kosningar verða?

Þetta er nefnilega það sem Ísland nú á dögum þurfa sjálf að læra fatta, hverjir eru treystandi til að vilja vinna með sinni þjóð, en ekki á móti henni, sem og stjórnvöld er nákvæmlega að gera núna, að vinna gegn öllum sem skulu vera jafnir fyrir lögum. Þannig ef næstar kosningar verða, hvort það sé á þessu ári eða eftir lok kjörtímabils þessara svikaflokka sem sitja nú til valda, þá vonar maður að þjóðin hafi lært af sínum mistökum og forðist þess næstum kosningum að kjósa ekki þessa marglygalubba og margsvikahrappa sem hafa leikið sér að hundsa stöðu sinnar eigin þjóðar alveg frá þeim tíma er þau sátu til valda.

Það er að segja ef að hið allra slæma gullfiskaminni Íslendinga verður ekki búið að gleyma því hvernig þeir núverandi þingmenn hafa farið mjög illa með sína eigin þjóð, bara útaf því að þeim er hund nákvæmlega sama um sína eigin lýðveldiskjósendur, enda eru þau mjög dugleg við að skeina græðgisauðmenn og leika sér að líta framhjá aðalvanda sinna eigin þjóðar, sem og eru launakjör allra verkamanna sem þræla fyrir lúsalaunum og plús aldraðra, öryrkja og annarra láglaunahópa sem og stjórnvöld því miður hafa leikið sér að líta framhjá. Því eins og staða margra verkamanna er nú á dögum, þá hundsa stjórnvöld þá stöðu sem þessir verkaþrælar hafa þurft að þrælvinna fyrir, bara útaf því að þingmenn vilja ekki mæta sinni þjóð enda er þeim nákvæmlega sama um sína eigin kjósendur sem þeim tókst að margljúga að um leið og þau komust til valda.

Þannig ef stjórnvöld vilja einhvern tíman vinna með þjóð sinni, þá er tækifærið núna, en ekki á morgun. Því nóg er komið af þessari gjöreyðileggjandi blæðandi niðurlægjandi skammarspillingu sem því miður er að rústa Íslandi vegna kæruleysi þeirra tilfinningalausra stjórnvalda sem vinna gegn þjóðinni, en ekki með henni.  Þannig hér með ætla ég að ljúka þessari löngu grein og vona þjóðarinnar vegna að ástandið lagast einhvern tíman, það er að segja ef Ísland vill einhvern tíman læra að lifa í jöfnuð, en ekki í ójöfnuð, nákvæmlega eins og við því miður höfum þurft að upplifa í þó nokkur mörg ár. Því útfrá mínu sjónarhorni, þá er orðið nóg komið, sem og ég veit ekki um þig lesandi góði, en fyrir mig, þá vona ég að eitthvað að viti gerist, því nóg er komið.

Kær einlægs vonar kveðja til betri framtíða,
Magnús Ragnar (Maggi Raggi).

Athugasemdir

[Sigurður K Hjaltested (IP-tala skráð) 20.10.2015 kl. 16:32]

Góður pistill og réttur